Monster Hunter World: Iceborne Review - Όταν το καλό γίνεται δυσκολότερο

Monster Hunter World: Iceborne Review - Όταν το καλό γίνεται δυσκολότερο

27 Σεπτεμβρίου 2019 12:38
Η Capcom καταφέρνει να κρατά φρέσκια μια σειρά 15 χρόνων

Από πολλές απόψεις, το 2004 ήταν σημαντική χρονιά για τον ελληνισμό και την ρωμιοσύνη στο σύνολό της. Τα ηνία της χώρας πέρασαν στα χέρια του Κωνσταντίνου Καραμανλή, γνωστού λάτρη των βιντεοπαιχνιδιών ή τον «κόσμο της σύγχρονης πληροφορικής», όπως τα είχε αποκαλέσει και ο ίδιος μερικά χρόνια νωρίτερα, ενώ έπαιζε σε ένα Sega Saturn. Μετά από 108 χρόνια οι Ολυμπιακοί αγώνες γύρισαν στον τόπο τους, η Αθήνα γκρεμίστηκε και ξαναχτίστηκε από την αρχή, τριπλασιάστηκε η τιμή στο ελληνιστικό σουβλάκι και τόνοι merchandise φτιαγμένοι στην Κίνα γέμισαν κάθε πεζοδρόμιο, δρόμο και φανάρι. Όλη η χώρα ζούσε σε ρυθμούς ξέφρενου καρναβαλιού με λάβαρα τα αρχαιοελληνικά Ferby, Φοίβο και Αθηνά. Ο Ρουβάς, αν και τρίτος στη Eurovision, ήταν στις καρδιές όλων πρώτος, αφού το «Τορνερό» αποδείχθηκε κλεμμένο και η Ρουσλάνα, με τα πετσιά και τις φωτιές, μάγισσα. Αποκορύφωμα το Euro, όπου Αγία Τριάδα, Αλλάχ, Βούδας και δωδεκάθεο παίζει να έκαναν δύο εβδομάδες σερί διακοπές σε ελεύθερο κάμπινγκ στην Χαλκιδική και δεν είχαν σήμα, αλλιώς δεν εξηγείται.

Χωρίς να θέλω να πολυλογώ, το εθνικό φρόνημα βρήκε ταβάνι, είχε κάνει «γουόμπο κόμπο». Δυστυχώς, όμως, όλα ήταν φωτοβολίδες. Ολυμπιακά έργα εκατομμυρίων έμειναν αναξιοποίητα, έρμαια του καιρού και του χρόνου, η Εθνική ομάδα πήρε άκρως κατηφορική πορεία, μόνο η Ελενάρα έκανε τη διαφορά νικώντας την επόμενη χρονιά, κάνοντας την Ευρώπη να υποκλίνεται στις ριπές αποθέωσης της στιχουργικής όπως το «Γιορ ντελίσιους, σο καπρίσιους, ιφ Άι φάιντ αουτ γιου ντοντ γουοντ μι Αλ μπι βίσιους» και στην γιγάντια λίρα της που ξεφύτρωνε από τον καβάλο ενός εκ των χορευτών της (πολλά τα μηνύματα και για τα καπρίς αλλά και για την Βίσση που μας αντιπροσώπευσε την επόμενη χρονιά αφού διαγωνίστηκε πρώτα ενάντια στον εαυτό της). Αν και ανεβήκαμε ως έθνος, δεν μείναμε εκεί, δεν είχαμε σταθερότητα στην ποιότητα. Το ακριβώς αντίθετο από την σειρά Monster Hunter που έκανε και αυτή το 2004 το ντεμπούτο της και από τότε έχει ακολουθήσει μια ανοδική πορεία, τόσο εμπορικά όσο και ποιοτικά.

Το Iceborne αναπτύχθηκε από την Capcom και αποτελεί το πρώτο και τελευταίο πακέτο επέκτασης (expansion) του Monster Hunter: World, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα δούμε νέο περιεχόμενο υπό την μορφή δωρεάν ενημερώσεων -όπως και στο βασικό παιχνίδι- ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Το expansion κυκλοφορεί για PS4 και Xbox One, καθώς και στις αναβαθμισμένες εκδόσεις αυτών, PS4 Pro και Xbox One X, ενώ αναμένεται και στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές με λειτουργικό Windows τον Ιανουάριο του ερχόμενου έτους.

Το Iceborne ξεκινάει ακριβώς μετά το τέλος της ιστορίας του κύριου παιχνιδιού, η ξαφνική εμφάνιση ενός νέου Elder Dragon θα χαλάσει την ισορροπία του «Νέου Κόσμου» και καθήκον μας σαν κυνηγοί είναι να τον ερευνήσουμε, να τον κυνηγήσουμε και τελικά να τον αιχμαλωτίσουμε (ή να τον σκοτώσουμε). Το μεγαλύτερο μέρος των αποστολών λαμβάνει χώρα στην καινούργια περιοχή Hoarfrost Reach, γίνονται όμως αρκετά συχνά και επισκέψεις σε προηγούμενες, ώστε να υπάρχει μια ικανοποιητική ποικιλία και εναλλαγή. Το παγωμένο Hoarfrost Reach φιλοξενεί εκτός από νέα τέρατα, καινούργιες δυσκολίες. Ίσως ο μεγαλύτερος αντίπαλος σε αυτή την γωνιά του κόσμου είναι ο καιρός. Το κρύο θα ρίξει σταδιακά την stamina σας αν δεν φροντίσετε να ζεσταθείτε με κάποιο ρόφημα ή με ένα μπάνιο στις θερμαινόμενες πηγές. Σε αρκετά σημεία το ψηλό χιόνι θα επιβραδύνει την κίνησή σας, ενώ οι παγωμένες επιφάνειες θα σας κάνουν να γλιστρήσετε. Και αυτό πριν καν αναφέρουμε τους «κατοίκους» της νέας περιοχής που θα πρέπει να κυνηγήσετε, των οποίων η δυσκολία ανέρχεται στην καινούργια «Master Rank». Δεν μπορώ να μην αναφερθώ και στο καινούργιο hub που έρχεται πακέτο με το Hoarfrost Reach, τη Seliana. Αν και έχω αγαπήσει την Astera μετά από αρκετές ώρες ασχολίας με το παιχνίδι, το καινούργιο hub είναι πιο πρακτικά στημένο, με όλα τα χρήσιμα NPCs να είναι σχετικά κοντά το ένα στο άλλο.

Το νέο ρόστερ αποτελείται από νέα τέρατα, τέρατα παλαιότερων παιχνιδιών, αλλά και παραλλαγές τεράτων από το βασικό παιχνίδι, ενώ έχουν προστεθεί συμπεριφορές και κινήσεις στα ήδη υπάρχοντα στην Master Rank δυσκολία. Χωρίς να θέλω να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες καθώς μεγάλο κομμάτι της εμπειρίας Monster Hunter είναι η πρώτη επαφή που έχει κανείς με μια νέα πρόκληση, θα αναφέρω το προσωπικό μου αγαπημένο, τον Glavenus (που είχε κάνει την πρώτη του εμφάνιση στο Monster Hunter Generations). Το wyvern που φτύνει φωτιές με την ουρά ξυράφι, την οποία οπλίζει όπως ο Cavil τα τρικέφαλα στις Επικίνδυνες Αποστολές πριν παίξει ξύλο.

Μην φοβάστε, όμως, καθώς έχουν γίνει προσθήκες στο οπλοστάσιό σας για να ανταποκριθείτε στις νέες απαιτήσεις. Αναμενόμενα, έχουμε περισσότερες και δυνατότερες επιλογές στις crafting list για όπλα και πανοπλίες τόσο για εσάς όσο και για το πιστό Palico σας, νέες κινήσεις σε όλες τις κατηγορίες όπλων και το καινούργιο "gadget-άκι" Clutch Claw, μια λειτουργία του Slinger που έχετε στο χέρι σας. Με το Clutch Claw μας δίνετε η δυνατότητα να «γραπονόμαστε» σε μέρη του σώματος του τέρατος και χτυπώντας τα να τα αποδυναμώνουμε, ή για τους πιο τολμηρούς να αλλάζουμε την κατεύθυνση στην οποία κοιτάει το τέρας, ώστε να το οδηγούμε σε κάποιο φυσικό κίνδυνο που θα του προκαλέσει μεγάλα ποσά ζημιάς. Το Clutch Claw το λάτρεψα, ανοίγει πολλές νέες τακτικές στην προσέγγιση μιας μάχης και καταφέρνει να δώσει μια φρεσκάδα ακόμα και σε κυνήγια τεράτων του βασικού παιχνιδιού.

Και, δυστυχώς, ήρθε το κομμάτι που τρέναρα όσο περισσότερο γινόταν, το μελανό σημείο του Iceborne. Όπως και στο βασικό παιχνίδι, είναι η συνδεσιμότητα, όχι από τεχνικής πλευράς, αλλά από το πόσο πολύπλοκη, χρονοβόρα και δύσχρηστη είναι. Αν και δεν είναι λίγοι οι σκληροπυρηνικοί εκείνοι που θα αντιμετωπίσουν κάθε πρόκληση μόνοι τους, η σειρά από την δημιουργία της στήθηκε και αγαπήθηκε πάνω στο συνεργατικό παιχνίδι. Δεν είδα καμία βελτίωση στην διαδικασία σύνδεσης με άλλους παίκτες από το βασικό παιχνίδι και λείπει ακόμα επιδεικτικά το cross-play μεταξύ διαφορετικών πλατφορμών, όταν αποτελεί feature αρκετών τίτλων από studios μικρότερων και μεγαλύτερων βεληνεκών από την Capcom. Στον υπόλοιπο τεχνικό τομέα, δεν συνάντησα κανένα πρόβλημα.

Συνοψίζοντας : Προσπαθώντας να αντλήσω έμπνευση για το κείμενο ανέτρεξα για συμβουλές στον μόνο άνθρωπο που εμπιστεύομαι, τον DePalouk του παρελθόντος -έναν λιγότερο ενήλικα και με περισσότερη όρεξη για ζωή και μεγαλύτερη ελπίδα για το μέλλον άνθρωπο- που δεν είχε βιώσει ακόμα το να του κάνουν reset τα save στο Playstation, πριν τον χωρίσουν. Διαβάζοντας το κείμενό μου για το Monster Hunter: World, λοιπόν, συνειδητοποίησα ότι θα μπορούσα να κάνω copy-paste ένα μεγάλο μέρος αυτού, να αλλάξω μερικά ονόματα και μερικά νούμερα, και το κείμενο θα ανταποκρινόταν πλήρως στην πραγματικότητα του τι ένιωσα για το Iceborne. <br /> <br />Το γεγονός ότι το Iceborne αποτελεί expansion και όχι κάποιο sequel είναι μια πολύ έξυπνη εμπορική κίνηση, καθώς από την μία δεν μπορώ να παραπονεθώ ότι το καινούργιο περιεχόμενο που έχει δεν δικαιολογεί ένα sequel, αφού είναι ένα expansion, και από την άλλη με αναγκάζει να μπω στη διαδικασία να το εκθειάσω για την ποιότητα και την ποσότητα του νέου περιεχομένου που σχεδόν το κάνει να μοιάζει με sequel. Η Capcom έχει καταφέρει να κρατήσει φρέσκια μια σειρά 15 χρόνων, κάνοντας κάθε καινούργια προσθήκη σε αυτή πιο δημοφιλή από την προηγούμενη, χωρίς να βασιστεί στον καταναλωτικό φανατισμό κάποιας συγκεκριμένης πλατφόρμας. Το Iceborne προσθέτει -ποσοτικά και ποιοτικά- στα δυνατά σημεία του World και απευθύνεται σε αυτούς που εξοικειώθηκαν σε αρκετά μεγάλο βαθμό με το βασικό παιχνίδι και άρχισε να τους φαίνεται εύκολο, ενώ αποκλειστικά η ιστορία του θα σας απασχολήσει για τουλάχιστον 30 με 40 ώρες.
Box Art
Tested on : PS4
Developer : Capcom
Publisher : Capcom
Distributor : CD Media S.A.
Available for : PS4, Xbox One
Release date : 27-09-2019