The Walking Dead: A New Frontier Review

Η Telltale Games είναι ένα studio που επανέφερε το σχεδόν ξεχασμένο point and click adventure genre στη σύγχρονη gaming εποχή. Αυτό μόνο τυχαίο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, αφού ο βασικός της πυρήνας αποτελείται από πρώην μέλη της LucasArts, η οποία τις περασμένες δεκαετίες μεσουρανούσε στη συγκεκριμένη κατηγορία. Ωστόσο η Telltale εξέλιξε το genre απλοποιώντας το μεν για να είναι πιο εύπεπτο στη νέα γενιά, αλλά εμπλουτίζοντάς το δε με στοιχεία που στοχεύουν την πρόκληση συναισθήματος μέσω της αφήγησης και των δύσκολων αποφάσεων που καλείται ο παίκτης να πάρει. Η Telltale εκμεταλλευόμενη το ντόρο της τηλεοπτικής σειράς, μας παρουσίασε το 2012 την πρώτη season του The Walking Dead. Μια δική της εκδοχή του σύμπαντος, με διαφορετικούς χαρακτήρες, που έμελλε να εδραιώσει το studio στη συνείδηση του κόσμου και να γίνει ο σταθμός για μια σειρά τίτλων που ακολούθησαν βασισμένων σε κόμιξ, σειρές και ταινίες. Κατάφερε όχι μόνο να αναστήσει το point and click adventure αλλά να το επαναπροσδιορίσει δημιουργώντας δίκη της κατηγορία. Μια κατηγορία που υιοθέτησαν κι άλλα studio δίνοντας ζωή σε τίτλους διαμάντια όπως το Life is Strange.

Το Walking Dead: A New Frontier αν και ουσιαστικά είναι το τρίτο μέρος της σειράς, το «Season 3» επιτηδευμένα απουσιάζει απ’ τον τίτλο, αφού η Clementine, το βασικό πρόσωπο γύρω απ’ το οποίο περιστρέφεται η ιστορία των δυο προηγούμενων κύκλων, αφενός εμφανίζεται, αφετέρου δεν αποτελεί τον κύριο χαρακτήρα που ελέγχουμε. Συνεχίζει από εκεί που μας άφησε η Season 2 όμως τα γεγονότα που αφορούν την Clementine τα μαθαίνουμε με flash backs, μέσα στο βασικό story του New Frontier, στα οποία είναι και οι μοναδικές στιγμές που την ελέγχουμε. Η πλοκή του νέου κύκλου ξεκινά χρονικά λίγες ώρες πριν το ξέσπασμα της επιδημίας και μας τοποθετεί στο σπίτι της οικογένειας Garcia, όπου ύστερα από κάποια γεγονότα, ο έλεγχος περνά στον Javier, μεταφέροντάς μας μερικά χρόνια μετά από αυτά της δεύτερης season. Ο Javier χάνοντας τα ίχνη του αδερφού του, αναγκάζεται να πάρει υπό την προστασία του την δεύτερη γυναίκα του, η οποία τρέφει αισθήματα για εκείνον, καθώς και τα δυο ανίψια του Gabe και Marianna.

Στο διάβα του θα συναντήσει αρκετούς νέους χαρακτήρες, εκ των οποίων τον Jesus από την τηλεοπτική σειρά και φυσικά την Clementine οι οποίοι φαίνεται να έχουν κακά προηγούμενα με την κοινότητα «New Frontier». Φαινομενικά υποτίθεται πως είναι καταφύγιο για επιζώντες, όμως η ιστορία έχει διδάξει ότι η τοξική εξουσία όταν συγκεντρώνεται στα χέρια των λίγων ποτέ δεν φέρνει τη γη της επαγγελίας που υπόσχεται. Ωστόσο η κακοφημία της έχει γίνει ευρέως γνωστή, αφού οι επιθέσεις τους σε άλλες κοινότητες έχει κλιμακωθεί. Τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν θα τα φέρουν έτσι που η ομάδα του Javier, θα κλιθεί να τους αντιμετωπίσει ωθώντας τον ίδιο να πάρει σημαντικές αποφάσεις όχι μόνο για τους δικούς του ανθρώπους, αλλά και για τη συνολική εξέλιξη του The Walking Dead γενικότερα.

Αν και στην αρχή στεναχωρήθηκα που δεν ήλεγχα άμεσα την Clementine, ο καταιγισμός των γεγονότων καθώς και το ενδιαφέρον που άρχισα να αποκτώ για τον νέο πρωταγωνιστή,  εξανέμισαν το αρχικό μου αίσθημα. Η Telltale ξέρει πολύ σωστά πώς να χειριστεί μέσω της αφήγησης ένα καλό σενάριο και πώς να εξελίξει τους χαρακτήρες που θέλει κάνοντας τον παίκτη πραγματικά να νοιαστεί. Έτσι κι’ εδώ ο Καζανόβας εγωκεντρικός Javier, αφήνει πίσω τον παλιό του εαυτό και γίνεται προστάτης της οικογένειας του αδερφού του. Μιας οικογένειας για την οποία θα πρέπει να πάρει αποφάσεις που θα έχουν επιπτώσεις στην ψυχολογία των παιδιών, θα κλονίσουν την ηθικότητά του και θα φέρουν στην επιφάνεια αντικρουόμενα εσωτερικά συναισθήματα.

Μην έχετε την εντύπωση ότι η Clementine έχει δευτερεύοντα ρόλο σε αυτή την ιστορία. Μπορεί να μην είναι η κεντρική πρωταγωνίστρια αλλά συμμετέχει ενεργά στα γεγονότα που διαδραματίζονται και επηρεάζει σε κάθε βήμα τον Javier. Δε σας κρύβω ότι ήταν συγκινητικό να την βλέπω να επιστρέφει έχοντας εξελιχθεί από το μικρό φοβισμένο εκείνο κοριτσάκι που είχα συναντήσει στο δεντρόσπιτο, σε μια ικανή έφηβη που θα παλέψει να επιβιώσει εφαρμόζοντας όλες τις συμβουλές που της είχα δώσει ως Lee ή Kenny στις προηγούμενες seasons, όπως το να διατηρεί τα μαλλιά της κοντά ή να στοχεύει τους εχθρούς στο γόνατο. Τα saves σας από την πρώτη και δεύτερη σεζόν μπορείτε να τα μεταφέρετε στη νέα ακόμα κι’ αν είχατε παίξει στις κονσόλες Xbox 360 ή PlayStation 3. Το studio κυκλοφόρησε ένα patch, όπου τώρα μπορείτε να το ανεβάσετε στους servers της Telltale και να το κατεβάσετε σε όποια πλατφόρμα διαθέτετε.

Αν όμως δεν έχετε πρόσβαση πλέον σε παλαιότερα saves, δεν πρέπει να αγχώστε γιατί μέσω ενός σύντομου ερωτηματολογίου με τα βασικά γεγονότα των προηγούμενων κύκλων στην αρχή του παιχνιδιού θα έχετε τη δυνατότητα να διαμορφώσετε το save σύμφωνα με τις επιλογές που είχατε κάνει. Βέβαια αν δεν έχετε παίξει καθόλου τα προηγούμενα δε θα πρότεινα με τίποτα να ξεκινήσετε χωρίς να έχετε δει τι έγινε στο παρελθόν. Θα ήταν πραγματικά κρίμα να χάσετε τη συγκινητική ιστορία της και το πώς εξελίχθηκε από τις δικές σας αποφάσεις στο παιδί που είναι σήμερα. Το a New Frontier αποτελείται από πέντε επεισόδια μέσα στα οποία θα βιώσετε καταστάσεις που θα σας αφήσουν αρκετές φορές με το στόμα ανοιχτό από το πρώτο κιόλας επεισόδιο. Τα γεγονότα τρέχουν με γοργό ρυθμό χωρίς το σενάριο να κάνει κοιλιά ή να κουράζει.

Θα έρθετε αντιμέτωποι με άβολες καταστάσεις και θα αγχωθείτε με τις γρήγορες επιλογές που θα πρέπει να πάρετε. Μπορεί να μην είναι τόσο συναρπαστικό όσο ο πρώτος κύκλος, (εδώ που τα λέμε ούτε ο δεύτερος άγγιξε τον πρώτο) όμως τόσο η νοσταλγία και η συγκίνηση της εμφάνισης της Clementine όσο και ο ενδιαφέροντες νέοι χαρακτήρες δεν απογοητεύουν. Το New Frontier θα το χαρακτήριζα ως μια αξιόλογη παρένθεση στην ιστορία της Clementine προτού ξεκινήσει ο τρίτος κύκλος που ξεκάθαρα όπως είδαμε στο τελευταίο επεισόδιο θα την αφορά. Είμαι σχεδόν σίγουρος πως ο Javier και η οικογένειά του ανεξάρτητα αν επιστρέψει ως playable χαρακτήρας ή όχι, θα παίξουν σημαντικό ρόλο στην συνέχεια, γι’ αυτό και το studio αποφάσισε να μας τους γνωρίσει τώρα.

Η Telltale έχει την εκπληκτική ικανότητα να δίνει στον παίκτη την ψευδαίσθηση ότι οι αποφάσεις του επηρεάζουν την εξέλιξη της ιστορίας. Δεν είναι ακριβώς ψέμα αλλά δεν είναι και αλήθεια. Αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι ο κορμός της ιστορίας είναι προκαθορισμένος και οι επιλογές του παίκτη καθορίζουν ποιοι χαρακτήρες θα φτάσουν μέχρι το τέλος ή σε ποια περιοχή θα εξελιχθούν τα γεγονότα του παιχνιδιού. Το studio ωστόσο το κάνει με τέτοια μαεστρία που ο παίκτης δεν το αντιλαμβάνεται. Επί παραδείγματι, ένα τραγικό γεγονός που είναι προκαθορισμένο να συμβεί, θα συμβεί ανεξάρτητα των επιλογών του παίκτη. Οι επιλογές όμως αυτού θα καθορίσουν σε ποιο απ’ τα δυο προκαθορισμένα πρόσωπα θα συμβεί, ώστε το ένα απ’ τα δυο να συνεχίσει στην ιστορία.

Ο παίκτης αυτό το αντιλαμβάνεται στο τέλος του sequence, το οποίο μπορεί να είναι ώρες μπροστά στην ιστορία ή ακόμα και σε άλλο επεισόδιο. Αυτό μπορεί να δώσει σε δυο διαφορετικούς παίκτες την ψευδαίσθηση ότι παίζουν τη δική τους ιστορία το οποίο εν μέρει είναι αλήθεια αφού και οι δυο μπορεί μεν να δουν το ίδιο τέλος, όμως μέχρι να φτάσουν εκεί, τα γεγονότα, τα πρόσωπα και οι περιοχές μπορεί να διαφέρουν. Εμένα προσωπικά μου αρέσει αυτό το παιχνίδι των επιλογών και με ιντριγκάρει να ξαναδώ την ιστορία με διαφορετικές επιλογές. Βέβαια για να το κάνω αυτό θα πρέπει να ξαναπαίξω όλο το επεισόδιο απ’ την αρχή καθώς απουσιάζει η επιλογή τμήματος του επεισοδίου, που έχουμε δει σε άλλα παιχνίδια του studio.           

Στο gameplay δεν παρατηρήθηκε κάτι αξιοσημείωτο. Οι γνωστές αγχωτικές μπάρες που μας ωθούν να πάρουμε γρήγορες αποφάσεις είναι εδώ καθώς και τα quick time events τα οποία αυτή τη φορά έχουν εμπλουτιστεί με παραπάνω συνδυασμούς πλήκτρων, αλλά μη φοβάστε δεν χρειάζεται να γίνετε χταπόδι για να τους εκτελέσετε. Αν έχετε ασχοληθεί με τα προηγούμενα παιχνίδια θα νιώσετε σαν το σπίτι σας δεν έχει αλλάξει κάτι. Τα γραφικά του ακολουθούν το ίδιο μοτίβο, όμορφα shell shaded που δίνουν την comic αισθητική που έχουμε συνηθίσει. Ο συνθέτης Jared Emerson-Johnson που έχει επιμεληθεί τη μουσική σε όλους τους τίτλους της Telltale επιστρέφει ακόμα μια φορά, δίνοντας την δική του ξεχωριστή νότα σε ένα αρκετά αξιόλογο soundtrack που δεν θα μείνει στ’ αυτιά μας και θα μας στοιχειώσει όπως αυτό του πρώτου κύκλου, κάνει όμως παραπάνω από «απλά καλά τη δουλειά» του.