Aragami Review

 Όταν σου λείπει κάτι αντιλαμβάνεσαι πόσο το ήθελες. Αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη μετά από τα πρώτα λεπτά ενασχόλησής μου με το Aragami. Είναι τίτλοι από το παρελθόν, που για αρκετούς λόγους μας έχουν αφήσει κάτι και ανεξάρτητα από το πόσος καιρός έχει περάσει, πάντα τους θυμόμαστε με μία γλυκιά νοσταλγία, ενώ την ίδια στιγμή ψάχνουμε στοιχεία από αυτούς σε παιχνίδια του σήμερα, χωρίς κάποια ιδιαίτερη επιτυχία. Το Aragami έχει δανειστεί αρκετά από αυτά και τα έχει εισάγει σε όλα τα επί μέρους κομμάτια που απαρτίζουν ένα επιτυχημένο, αν θέλετε, τίτλο, είτε αυτό πρόκειται για το gameplay, είτε για τον ήχο του παιχνιδιού, είτε για τα γραφικά του.  

Ας τα πάρουμε, όμως, από την αρχή. Αναλαμβάνουμε το ρόλο ενός Aragami, ένα πνεύμα-εκδικητής  το οποίο επικαλέστηκε από τη Yamiko, ένα μυστηριώδες κορίτσι το οποίο είναι φυλακισμένο στο φρούριο του λευκού στρατού του Kaiho. Ως Aragami, έχουμε τη δυνατότητα να τιθασεύσουμε τις σκιές και αποστολή μας είναι να βγάλουμε από τη μέση τους τελευταίους στρατηγούς της λευκής στρατιάς με απώτερο σκοπό τη διάσωση της Yamiko. Επίσης, ως πνεύμα δεν κατέχουμε καμία ανάμνηση από τη ζωή μας πριν το θάνατο, και θα υπάρξουν flash backs τα οποία θα μας δώσουν στοιχεία για το παρελθόν του πρωταγωνιστή μέσα από τη συγκέντρωση έξι τελετουργικών αντικειμένων.

Ο τίτλος αποτελείται από δεκατρία στο σύνολο επίπεδα, τα οποία κυλούν και δένονται αρμονικά μεταξύ τους καθώς εξελίσσεται μια ιστορία βαριάς μελαγχολίας και προδοσίας. Όσο απλή και αν ακούγεται η υπόθεση, άλλο τόσο δεν είναι. Καθ’ όλη τη διάρκεια, σε τοποθετεί σε ένα σκοτεινό περιβάλλον, εσένα, μία εκδικητική σκιά, με μοναδικό σκοπό να αφανίσεις τους αντιπάλους του φωτός, μη γνωρίζοντας κατά πόσο αυτό είναι σωστό ή λάθος, μέχρι που στο τέλος θα σε κοιτάξει στα μάτια και θα «βάλει τα γέλια» καθώς θα αντιλαμβάνεσαι ότι στις 8 αυτές ώρες, ο τίτλος έπαιζε μαζί σου.

Ωστόσο στη σωστή απόδοση της όλης κατάστασης και της βαριάς ατμόσφαιρας, συμβάλει ο ηχητικός τομέας, ο οποίος κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα. Από τη στιγμή που εμφανιστεί η αρχική οθόνη επιλογών, μέχρι και με το που πέσουν τα τελευταία credits, θα παρελάσουν  κομμάτια ιαπωνικής αισθητικής και κουλτούρας. Αν κάποιος από εδώ μέσα έχει ασχοληθεί με τίτλους ή το anime, Naruto, ξέρει ακριβώς τι εννοώ. Όντας stealth τίτλος θα πρέπει να προσέχουμε για τους ήχους που προκαλούνται από εμάς, είτε αυτοί προέρχονται από τα βήματά μας σε γρασίδι, τσιμέντο, ξύλο, τις εκτελέσεις των αντιπάλων μας κλπ, είτε για τους ήχους που προέρχονται από αυτούς. Προτείνω να απολαύσετε τον τίτλο με τα ακουστικά σας. Τέλος, όσο αφορά τον ήχο, να ενημερώσω ότι την επιλογή των κομματιών επιμελήθηκε η Twin Feathers, γνωστή από τις δουλειές της κυρίως σε Mobile Games, όπως τα Angry Birds 2, Battlefield Heroes κλπ.

‘Όπως είπα και παραπάνω, το Aragami, έχει δανειστεί στοιχεία από τίτλους τα οποία προσαρμόζει με άκρως επιτυχημένο τρόπο. Το πρώτο από αυτά έχει να κάνει με τα voice overs. Αρχικά να ενημερώσω ότι αν και η αισθητική του τίτλου είναι εξ ολοκλήρου Ιαπωνική -πως θα μπορούσε να μην ήταν άλλωστε, αφού χειριζόμαστε έναν Ninja- η γλώσσα που ακούμε από τους χαρακτήρες δεν είναι ιαπωνικά αλλά ούτε και αγγλικά. Για την ακρίβεια, δεν είναι καν είδος γλώσσας. Θυμάστε τη Minda από το The Legend of Zelda: Twilight Princess; Ακόμα και τώρα μετά το τέλος του παιχνιδιού προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι απλά δεν ήταν ο ίδιος ο χαρακτήρας, ακούγοντας τη Yamiko.

Δε θα τη χαρακτήριζα ως αρνητική, τη συγκεκριμένη απόφαση, ούτε τη μη καθιέρωση κάποιας συγκεκριμένης γλώσσας στο συγκεκριμένο τίτλο, καθώς θεωρώ ότι σε βάζει ακόμα πιο βαθιά στον κόσμο του, ένα κόσμο μαγείας και μυστηρίου. Το δεύτερο που παρατηρούμε είναι  ο σχεδιασμός του χαρακτήρα. Όντας Ninja, δε θα περιμέναμε κάτι διαφορετικό στην εμφάνιση του Aragami με τη μόνη διαφορά ένα είδος κάπας στην πλάτη του. Η δουλειά της είναι να μας υπενθυμίζει την εναπομείνουσα μαγεία “essence” αλλά και το είδος της τεχνικής που έχουμε επιλέξει να έχουμε ενεργοποιημένη την εκάστοτε στιγμή του παιχνιδιού.

Εύκολα μπορεί λοιπόν μπορεί κάποιος να καταλάβει ότι όσο χρησιμοποιούμε τη δύναμη να τιθασεύουμε τις σκιές, καταναλώνουμε essence, το οποίο αποτυπώνεται πάνω στην μπέρτα μας. Όταν θα είμαστε «γεμάτοι» από μαγεία, η κάπα μας θα είναι φωτεινή και θα λάμπει, και με τη σειρά της αυτή θα σβήνει με την εκάστοτε ικανότητα που χρησιμοποιούμε (Journey κανείς;). Σαν πλάσμα βγαλμένο από τις σκιές, η δύναμη του χαρακτήρα φορτίζεται από αυτές, οπότε όταν ξεμείνουμε από ενέργεια, απλά πλησιάζουμε στη σκιά. Λόγοι να καταναλώσουμε essence υπάρχουν και μάλιστα είναι αρκετοί και μόνο όταν αντιληφθούμε το πόσο εθιστικό είναι, θα καταλάβεουμε το λόγο που γυρνάμε άσκοπα μέσα στο εκάστοτε επίπεδο μόνο και μόνο για να βρούμε το επόμενο θύμα μας και να το εξοντώσουμε με έναν από τους δεκάδες τρόπους που μας δίνονται.

Νιώθω λίγο περίεργα που το λέω, άσχημα θα μπορούσε να πει κανείς, αλλά νομίζω ότι μέχρι και σήμερα, στα σχεδόν 30 μου χρόνια, δεν έχω ευχαριστηθεί τόσο πολύ την εξόντωση των εχθρών. Αρχικά το παιχνίδι μας δίνει διάφορες επιλογές, για το πώς θα φέρουμε εις πέρας την όποια αποστολή.  Όπως είπαμε, τα επίπεδα είναι δεκατρία και στο σύνολό τους, δύο στις τρεις φορές ο σκοπός μας είναι ο ίδιος, να καταστρέψουμε ένα με δύο Light Orbs τα οποία με τη σειρά τους θα μας δώσουν πρόσβαση στην επόμενη περιοχή του επιπέδου, όπου είτε θα πρέπει να εξοντώσουμε κάποιο μέλος του στρατού, είτε να αποκτήσουμε ένα εκ των έξι τελετουργικών αντικειμένων. Και στην ουσία φτάνουμε στο μεγάλο αγκάθι του τίτλου, την επαναληψιμότητα των αποστολών. Ωστόσο δε ξέρω κατά πόσο αυτό, είναι ικανό να ενοχλήσει κάποιον, καθότι το Aragami στο Normal επίπεδο δυσκολίας δε θα ξεπεράσει τις εννέα ώρες, και η όποια επανάληψη μπορεί να προκύψει, ξεπερνιέται σχετικά εύκολα, από το πόσο φαντασία έχουμε στον τρόπο που θα επιλέξουμε να προσεγγίσουμε τον τίτλο. Τι εννοώ με αυτό; Ο τίτλος επιβραβεύει το κατά πόσο  αόρατοι θα είμαστε κατά τη διάρκεια κάποιας αποστολής.

Μπορούμε να ολοκληρώσουμε ένα επίπεδο χωρίς να βγάλουμε από τη μέση, ούτε ένα εχθρό, αρκεί να μεταφερόμαστε από σκιά σε σκιά χωρίς να γίνουμε αντιληπτοί από τους αντιπάλους μας. Αυτό μπορούμε να το κάνουμε με ένα σύστημα τηλεμεταφοράς στα σημεία που υπάρχει βαθύ σκοτάδι, ένα συστημα τηλεμεταφοράς το οποίο θυμίζει αυτό του Dishonored. Από την άλλη θα μπορούσαμε να εξοντώσουμε όποιον εμφανίζεται μπροστά μας, χωρίς δισταγμό, αρκεί πάντα, να το κάνουμε μέσα στις σκιές, ώστε να μειώσουμε τις πιθανότητες, να βρεθεί αργότερα το πτώμα του εχθρού και να ξεκινήσει ένα κυνηγητό. Θα μπορούσαμε από την άλλη να διατάξουμε δράκους και λοιπά πλάσματα να εμφανιστούν μέσα από τη σκιά και να πάρουν στην άβυσσο τους εχθρούς. Ο τρόπος που θα ολοκληρωθεί μία αποστολή είναι στη δική μας ευχέρεια και ανάλογα με τις ικανότητες του χαρακτήρα που θα επιλέξουμε να εξελίξουμε, θα δούμε πολλά διαφορετικά αποτελέσματα. Οι ικανότητες αυτές χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: τεχνικές, που έχουν να κάνουν με τη σκιά, επιθετικές και αμυντικές. Μπορούμε να εξελίξουμε όλα τα «παρακλάδια» του κάθε Skill ακόμα και με ένα μόνο playthrough αρκεί να εντοπίσουμε το βασικό αντικείμενο που βοηθά στην εξέλιξη αυτού, τα skills, τα οποία για το δικό μας καλό, δε χαρίζονται με το σταγονόμετρο.

Φτάνοντας στο τέλος, θα ήθελα να αναφερθώ στον τεχνικό τομέα. Το Aragami χρησιμοποιεί τη μηχανή γραφικών Unity 5, που πρόσφατα μας έδωσε δείγματα μέσα από το Fire Watch. Και εδώ έχει επιλεχθεί η τεχνολογία Cell Shading, που δίνει ένα καρτουνίστικο στυλ στην όλη εμπειρία. Βάλτε στο μυαλό σας LoZ Wind Waker και Okami, και θα πάρετε μία ιδέα για το τι ακριβώς εννοώ. Όλη η ιστορία παίρνει μέρος σε ένα βράδυ, οπότε και δε θα δούμε εναλλαγές σε μέρα νύχτα κλπ. Ωστόσο θα δούμε εναλλαγές στα περιβάλλοντα, καθώς δε θα είναι λίγες οι φορές που από την πυκνή βλάστηση του δάσους, θα μεταφερθούμε  σε Ιαπωνικούς οικισμούς και από εκεί σε μεγάλα παλάτια, σε λίμνες με μεγάλα γκρεμισμένα μέγαρα στην άκρη κάποιου καταρράκτη κοκ.