Headlander Review

Όσοι ασχολούνται εντατικά με τα βιντεοπαιχνίδια, το όνομα της Double Fine και του Tim Schafer σίγουρα θα τους είναι γνώριμα. Τίτλοι όπως τα Psychonauts, Brütal Legend, Broken Age και Grim Fandango έχουν αφήσει μεγάλη κληρονομιά στην gaming βιομηχανία. Έτσι, οποιαδήποτε στιγμή ανακοινωθεί νέος τίτλος από το αμερικανικό studio όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα πάνω του, μιας και η εταιρία έχει θέσει αρκετά ψηλά τον πήχη. Ήδη από την ανακοίνωση του Headlander αντιληφθήκαμε πως είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση σαν και αυτές που μας έχουν συνηθίσει ο Schafer και η παρέα του.

To Headlander είναι ο καρπός της συνεργασίας της Double Fine με την Adult Swim Games, η οποία με τη σειρά της μας έχει προσφέρει τίτλους όπως τα Duck Game, Jazzpunk και Super House of Dead Ninjas. Το αποτέλεσμα δε θα μπορούσε να μην είναι…τρελό. Το concept του τίτλου είναι από τα πιο περίεργα που έχω συναντήσει σε παιχνίδι, άλλη μια απόδειξη της δημιουργικής ευφυΐας που διακατέχει την Double Fine. Μία θεότρελη δημιουργία που όμως προσφέρει ουσία και δε μένει στο «θεαθήναι». Τι είναι όμως τελικά το Headlander;

Το Headlander είναι ένα ρετρό-φουτουριστικό side-scrolling παιχνίδι περιπέτειας που διαδραματίζεται σε έναν κόσμο εμπνευσμένο από την επιστημονική φαντασία του '80. Είναι ένας κόσμος γεμάτος αυτοματισμούς, μία ουτοπία η οποία πήγε εντελώς στραβά, με όλη την ανθρωπότητα να έχει μεταφέρει το μυαλό της σε ρομποτικά όργανα, τα οποία κυβερνώνται από έναν διαταραγμένο υπολογιστή. Στο εικαστικό της θα σας θυμίσει αρκετά την διάσημη σειρά Metroid. Εμείς, αναλαμβάνουμε το ρόλο του τελευταίου ανθρώπου στο συμπάν, από τον οποίο το μόνο πράγμα που του έχει απομείνει είναι το “κεφάλι” του! Αναζητώντας στοιχεία για το παρελθόν μας, θα πρέπει να ταξιδέψουμε μέσα από ένα εχθρικό κόσμο γεμάτο μηχανές, χρησιμοποιώντας το ειδικό κράνος μας που μας επιτρέπει να ελέγξουμε οποιοδήποτε ρομποτικό οργανισμό του παιχνιδιού. Η μετάβαση από το ένα σώμα στο άλλο θα μας δίνει επιπλέον στοιχεία για την περιπέτειά μας και για το συγκεκριμένο περιβάλλον γενικότερα.

Όπως προανέφερα, εμείς χειριζόμαστε το κεφάλι του πρωταγωνιστή που θα επιλέξουμε, (υπάρχουν τρεις διαθέσιμες επιλογές χαρακτήρα), το οποίο πετάει με σκοπό να προσγειωθεί στα διάφορα σώματα εχθρών και μη. Το παιχνίδι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και σαν παζλ, μιας και εκτός από το βασικό shooting που διαθέτει, σκοπός του είναι να μπορέσουμε να βρούμε το σωστό σώμα και κυρίως χρώμα, ώστε να ανοίξουμε την ιδίου χρώματος πόρτα και να συνεχίσουμε την περιπέτειά μας.

Κάθε εχθρός έχει ένα διαφορετικό χρώμα και το κάθε χρώμα αντιπροσωπεύει ένα διαφορετικό επίπεδο ασφάλειας, ενώ διαθέτουν και διαφορετικά όπλα ο καθένας. Μπορούμε να κατακτήσουμε ένα σώμα, είτε ρουφώντας το κεφάλι του με τη δύναμη απορρόφησης που έχουμε ξεκολλώντας το, είτε πυροβολώντας το ενώ βρισκόμαστε ήδη σε ένα άλλο που είναι και ένας ασφαλέστερος τρόπος. Η αποκόλληση και προσκόλληση του κεφαλιού γίνεται κατά δική μας βούληση.

Οι γρίφοι σε καμία περίπτωση δεν απαιτούν αρκετή σκέψη εκ μέρους μας, μιας και ο τίτλος είναι αρκετά γραμμικός. Σε αυτό βοηθάει αρκετά και ο χάρτης του παιχνιδιού, ενώ οι στιγμές που ίσως “κολλήσετε” λιγάκι παραπάνω είναι μετρημένες στα δάχτυλα. Ξανά επανέρχομαι στο κεφάλι μιας και είναι το κεντρικό σημείο του παιχνιδιού. Φυσικά και δεν αιωρείται μόνο του, αφού περιβάλλεται από ένα διαστημικό κράνος το οποίο έχει αρκετές δυνατότητες, όπως boost και αναρρόφηση. Το κεφάλι επίσης, χρησιμοποιείται για να σπάσει διάφορους τοίχους, να χακάρει τερματικά, να μαζεύει πόντους αναβάθμισης, να αποκρούει λέιζερ καθώς και να λύνει γρίφους.

Υπάρχουν αρκετές αναβαθμίσεις για το κράνος, οι οποίες γίνονται διαθέσιμες μαζεύοντας συγκεκριμένα αντικείμενα, κάτι σαν μπάλες ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτές βέβαια, είναι καλά κρυμμένες μέσα στον κόσμο του παιχνιδιού και χρειάζεται να εξερευνήσουμε αρκετά το περιβάλλον για να τις αποκτήσουμε. Συνήθως βρίσκονται μέσα σε τοίχους και μυστικά περάσματα που δε γίνονται αντιληπτά με την πρώτη ματιά. Αρκετά είναι και τα collectables, που και αυτά με τη σειρά τους είναι κρυμμένα με τον ίδιο τρόπο και είναι αρκετά διασκεδαστικό να τα ανακαλύπτεις.

Ένα άλλο πολύ θετικό σημείο του Headlander είναι η ποιότητα και η ποικιλία διαλόγων που περιέχει. Σχεδόν κάθε NPC που θα συναντήσετε μπορεί να μιλήσει, ενώ αρκετοί από αυτούς λένε επικές ατάκες. Η ιστορία μπορεί πάνω-κάτω να είναι προφανής, αλλά είναι ευχάριστη. Το μόνο ζήτημα με τους χαρακτήρες εντοπίζεται στον χαρακτήρα Earl, ο οποίος είναι η προσωπική μας ΑΙ. Θα τον ήθελα λιγάκι εξυπνότερο με περισσότερη ποικιλία στους διαλόγους του, αν και στους περισσοτέρους δε νομίζω να ενοχλήσει αυτό.