Hard West - Review

Hard West - Review

11 Δεκεμβρίου 2015 10:56
Ο θάνατος είναι μόνο η αρχή…

Το Hard West είναι από εκείνα τα παιχνίδια που περιμένεις πως και πως να πεις στους φίλους σου ότι έπαιξες. Όχι τόσο για το εκθαμβωτικό του πράγματος άλλα για τον περίεργο συνδυασμό ειδών που το αποτελούν. Πρόκειται για ένα turn based παιχνίδι στα χνάρια του κλασικού X-COM που μπλέκει το παραφυσικό με την Άγρια Δύση. Ναι, καλά διαβάσατε. Δαίμονες στην Άγρια Δύση. Η εικόνα που έχουμε για εκείνη την εποχή, όσο λανθασμένη κι αν είναι, βρίσκει τρόπους να εμφανίζεται στο χώρο των βιντεοπαιχνιδιών. Δεν πάει καιρός άλλωστε που το Red Dead Redemption έκανε την εμφάνισή του και άφησε το στίγμα του σε αυτήν. Όμως και παλαιότερα υπήρχε μια αγάπη για εκείνη την εποχή από τους δημιουργούς. Ποιος θα ξεχάσει το Desperados ή το ακόμα πιο παλιό Oregon Trail; Αυτό το τελευταίο, μοιάζει να έχει δανείσει τα περισσότερα στοιχεία του στο Hard West. Είναι μια σκληρή εποχή, κατά την οποία τονίζεται η επιβίωση μέσα από εξερεύνηση νέων άνυδρων περιοχών ή ενεδρών συμμοριών.

Το παιχνίδι χωρίζεται σε δύο κομμάτια. Το πρώτο κομμάτι αφορά καθαρά την εξερεύνηση. Αυτό γίνεται εντελώς απλοϊκά, μέσα από ένα σύστημα χάρτη όπου νέες περιοχές ‘ξεπετάγονται’. Κάνοντας κλικ πάνω σε μια νέα τοποθεσία μετακινούμαστε εκεί με συνοπτικές διαδικασίες. Σε αυτό το κομμάτι τα πάντα είναι αφηγηματικά. Η ιστορία ξεδιπλώνεται μέσα από μικρές παραγράφους κειμένου. Αυτό που καλούμαστε να κάνουμε είναι να διαλέξουμε μέσα από ένα σύστημα επιλογών, το καλύτερο πιθανό σενάριο ώστε να συνεχιστεί η ιστορία μας. Θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στο τι επιλέγουμε, όμως το παιχνίδι φαίνεται να ‘πιέζει’ τον παίκτη προς κάποιες συγκεκριμένες απαντήσεις που εξυπηρετούν την ιστορία. Δεν είναι καθαρά δική μας απόφαση η έκβαση της ιστορίας, παρά μόνο κάποιες μικρές επιλογές που έχουν να κάνουν κυρίως με τα χρήματα που ξοδεύουμε ή τους χαρακτήρες που συναντούμε. Εδώ να πούμε πως πάρα πολλές φορές θα συναντήσουμε ανθρώπους που θα θελήσουν να έρθουν μαζί μας για να μας βοηθήσουν. Τις περισσότερες φορές είναι επιλογή μας αν θα τους το επιτρέψουμε, όμως καλύτερα να πηγαίνεις στην μάχη με περισσότερους παρά μοναχός.

Κάθε χαρακτήρας έχει το δικό του μενού και inventory. Μέσα από ένα απλοποιημένο και πρακτικό σύστημα μπορούμε να τον εξοπλίσουμε. Αν δούμε για παράδειγμα πως το όπλο που έχει δεν είναι το ιδανικότερο, μπορούμε να το αλλάξουμε με κάποιο δικό μας που περισσεύει. Εδώ επίσης μπορούμε να του προσθέσουμε κάποια χαρακτηριστικά με τη μορφή τραπουλόχαρτων. Αυτά είναι στην ουσία ‘perks’ που μπορεί να αυξάνουν την τύχη, την στόχευση ή ειδικότερες ενέργειες που αφορούν συγκεκριμένες ενέργειες που θα μπορεί να κάνει, π.χ να εξοστρακίζει τις βολές του σε διάφορα αντικείμενα, να τρέφεται με τη σάρκα των νεκρών και άλλα πολλά. Υπάρχουν πέντε θέσεις και αντίστοιχα τραπουλόχαρτα για κάθε χαρακτήρα. Χρησιμοποιώντας τη λογική του Πόκερ, αν κάποιος καταφέρει να συνδυάσει σωστά τα φύλλα δίνεται ένα συνολικό μπόνους που αυξάνει για παράδειγμα τη στόχευση. Βρήκα αρκετά ενδιαφέρουσα αυτή την ιδέα και μου άρεσε η υλοποίησή της. Στα του χαρακτήρα, μπορούμε να εξοπλιστούμε και με διάφορα άλλα αντικείμενα, όπως ρούχα, παπούτσια ή βόμβες, αυξάνοντας τα χαρακτηριστικά του παίκτη. Το σύστημα λειτουργεί ακριβώς όπως έχουμε συνηθίσει να το βλέπουμε σε παιχνίδια rpg τύπου Diablo, όπου μια αλλαγή μπορεί να επιφέρει αύξηση ή μείωση των γενικών χαρακτηριστικών. Αυτή η μίξη RPG με turn-based είναι που κάνει το παιχνίδι να μην χάνει το ενδιαφέρον του.

Η ιστορία δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας μιας και έχει να κάνει με την εκδίκηση, όμως καταφέρνει σε κάποια σημεία να συγκινήσει. Μπορεί να είναι απλοποιημένη όσο δεν παίρνει, με το βάρος να δίνεται περισσότερο στην μάχη παρά σε αυτήν, όμως είναι κάποιες στιγμές που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Από το πρώτο κιόλας κεφάλαιο σου παρουσιάζει την μία μετά την άλλη ανατροπή. Δεν θέλω να σας κάνω spoiler οπότε θα μου επιτρέψετε να μην επεκταθώ πάνω σε αυτό. Πάντως εκεί που νομίζεις πως έχεις κάτι ως δεδομένο, το παιχνίδι στο ανατρέπει. Και αυτό το βρήκα εξαιρετικό αν και σου δίνεται στην πιο απλή μορφή του.

To σύστημα μάχης έχει κι αυτό ένα ενδιαφέρον, μιας και κάθε χαρακτήρας χρησιμοποιεί την τύχη (luck). Έτσι, μπορεί κανείς να κερδίσει πολλές μάχες αν ο αντίπαλος δεν έχει την τύχη με το μέρος του. Ακόμη κι εξ επαφής βολές μπορεί να καταλήξουν να σπάσουν τα διπλανά παράθυρα παρά να πετύχουν το στόχο τους. Κάποια αντικείμενα μπορούν να μειώσουν τo luck του αντιπάλου, οπότε πρέπει να δίνουμε προσοχή και σε αυτό.  Ο γενικός κανόνας είναι πως όσο αστοχούμε αυξάνεται η ‘ατυχία’ μας, ενώ αντίστοιχα όσο πετυχαίνουμε το στόχο γεμίζει η μπάρα της ‘τύχης’ μας. Στο χώρο υπάρχουν πάρα πολλές θέσεις και αντικείμενα πίσω από τα οποία μπορούμε να κρυφτούμε ή να λάβουμε καλύτερη θέση. Ο γενικός σχεδιασμός της κάθε πόλης μου άρεσε αρκετά. Τα σπίτια έχουν διπλά πατώματα, και μπορούμε να μεταβούμε πρακτικά σε κάθε σπιθαμή του χώρου, είτε αυτό είναι ένα ψηλό μπαλκόνι, είτε ένας αχυρώνας. Αυτό σε συνδυασμό με τον εξοστρακισμό  της σφαίρας μας πάνω σε διάφορα αντικείμενα μπορεί να οδηγήσει σε πολύ διασκεδαστικά αποτελέσματα.

Γενικά οι μάχες ίσως φανούν ελαφρώς άδικες προς τον παίκτη, μιας και οι εχθροί είναι πάντοτε περισσότεροι και έρχονται από όλες τις κατευθύνσεις. Επίσης κινούνται σχεδόν συνέχεια και μοιάζουν να πετυχαίνουν το στόχο τους ευκολότερα. Οι Δαίμονες έχουν περισσότερη ενέργεια και κάνουν regenerate όσο περνά ο χρόνος, οπότε απαιτείται προσεκτικός σχεδιασμός στο πως θα προσεγγίσουμε την κάθε αποστολή. Δεν ήταν λίγες οι φορές που έχασα λόγω του αργού δικού μου regeneration και του γρηγορότερου του εχθρού. Είναι αρκετά περίεργο να βλέπεις νεκροζώντανους και δαιμονισμένους στην Άγρια Δύση, όμως δεν παύει να είναι ενδιαφέρον. Σε αντίθετη περίπτωση το παιχνίδι θα ήταν απλώς ένα ακόμη turn-based παιχνίδι.

Υπάρχουν οκτώ σενάρια να ξεκλειδώσει κανείς, με καθένα από αυτά να περιέχει πάνω από τρείς αποστολές. Οι αποστολές έχουν να κάνουν με την υπεράσπιση κάποιου ορυχείου σας ή την εκδίκηση, και κάποιες παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Γενικά είναι ένα παιχνίδι που παρόλο που υπολείπεται σε βάθος και ανάλυση σεναριακά, σου αφήνει πράγματα να σκεφτείς. Για ημέρες σκεφτόμουν τι θα έκανα αν βρισκόμουν σε αντίστοιχη περίπτωση με τον χαρακτήρα, και αυτό είναι που κάνει το παιχνίδι να ξεχωρίζει λίγο περισσότερο από τα υπόλοιπα. Αν του δώσεις την κατάλληλη προσοχή δένεσαι με τα πρόσωπα και τις καταστάσεις.

Μουσικά το παιχνίδι τα πηγαίνει περίφημα. Εξαιρετική μουσική υπόκρουση με θέματα πολύ ταιριαστά ανά περίπτωση. Άλλα και στον ήχο φαίνεται πως έχει γίνει σωστή δουλειά, με τη φωνή του αφηγητή να ξεχωρίζει. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η ποιότητα των ηχητικών εφέ, με το κάθε τζάμι που σπάει να το ‘νιώθεις’ όπως και την κάθε σφαίρα που περνά δίπλα από το κεφάλι του χαρακτήρα σου. Στον τομέα των γραφικών, αν και δεν εντυπωσιάζει, καταφέρνει να κρατά ένα υψηλό επίπεδο, με τους χώρους να είναι όμορφα σχεδιασμένοι και τα animation των χαρακτήρων ‘ρευστά’. Αν και πολλές φορές δεν συνάδουν με αυτό που συμβαίνει εκείνη τη στιγμή  (κάνουν πως σε ψάχνουν ενώ είσαι πέντε εκατοστά έξω από τον κώνο οπτικής γωνίας τους άλλα ακριβώς μπροστά τους) είναι όμορφα. Εκτιμώ πολύ το γεγονός πως πρόσθεσαν κάποιες λεπτομέρειες όπως ο καπνός των όπλων μετά από κάθε βολή ή το σωστό ‘τίναγμα’ του παίκτη όταν δέχεται πυροβολισμό. Σχεδόν πονάς όταν συμβαίνει αυτό.

Το ‘πρόβλημα’ που αντιμετωπίζουν αυτά τα παιχνίδια έχει να κάνει με το πόσο απότομα μπορεί κανείς να χάσει σε κάποια αποστολή. Μπορεί να έχεις ξεπαστρέψει τη μισή πόλη, και μια αδέσποτη σφαίρα στο τέλος να βρει με την κλασική οθόνη ‘Mission Failed’. Όσο προσεκτικός και να είσαι, δεν παύει να στηρίζεται και λίγο στην τύχη η κάθε αποστολή. Πέρα από αυτό, χρειάζεται κανείς να έχει υπομονή. Είναι μάχες που θα καταφέρεις να τελειώσεις σε λίγα λεπτά, και άλλες που θα χρειαστεί να καλυφθείς για αρκετή ώρα, ανιχνεύοντας τον χώρο για καλύτερη κάλυψη και σωστή τακτική.  

Οι φίλοι του X-COM θα βρεθούν σα στο σπίτι τους εδώ.  Γενικά, το παιχνίδι σου δίνει την εντύπωση πως θα εισχωρήσει στο σενάριο κάποια στιγμή, όμως ποτέ δεν το κάνει. Παραμένει σε ένα επίπεδο που ούτε ικανοποιεί άλλα ούτε απογοητεύει. Σου δίνει όσα θέλει να σου δώσει, αφήνοντας σε να γεμίζεις τα κενά με τις δικές σου υποθέσεις.

Συνοψίζοντας : Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον ‘πείραμα’ που μπλέκει turn-based και RPG στοιχεία σε ένα παιχνίδι υβρίδιο του X-COM και του κλασικού Oregon Trail. Κανίβαλοι και νεκροζώντανοι στην Άγρια Δύση μπλέκονται στα πόδια του πρωταγωνιστή που κυνηγά τη λύτρωση και την εκδίκηση. Χρησιμοποιεί κάποιους ενδιαφέροντες μηχανισμούς, χωρίς ωστόσο να εμβαθύνει ιδιαίτερα στην ιστορία ή σε αυτούς. Στέκεται καλά, χωρίς να εντυπωσιάζει με το σύνολο του, όμως αξίζει μια ευκαιρία. Όπως όλα τα Turn based παιχνίδια απαιτεί από εσάς λίγο παραπάνω χρόνο, όμως στο τέλος σε κερδίζει με την πρωτοτυπία κάποιων στοιχείων του.
Box Art
Tested on : PC
Developer : CreativeForge Games
Publisher : Gambitious Digital Entertainment
Available for : PC
Release date : 2015-11-18
Tags: