Η πρώτη πυρηνική έκρηξη δημιούργησε έναν κρύσταλλο που δε θα έπρεπε να υπάρχει (ΕΙΚΟΝΕΣ+ΒΙΝΤΕΟ)

Στις 16 Ιουλίου του 1945 στο Νέο Μεξικό των ΗΠΑ, γράφτηκε ιστορία. Πυροδοτήθηκε η πρώτη πυρηνική βόμβα γνωστή ως Gadget, στην πρώτη δοκιμή που έμεινε στην ιστορία ως Trinity test, αλλάζοντας το ρου του πολέμου και της ιστορίας για πάντα. Η ενέργεια που απελευθερώθηκε ισοδυναμούσε με 21 τόνους δυναμίτη, εξαΰλωσε τον πύργο δοκιμής ύψους 30 μέτρων και ένωσε σίδηρο, χαλκό, άσφαλτο και άμμο της ερήμου σε ένα πράσινο γυαλί, ένα νέο ορυκτό που ονομάστηκε trinitite.

Δεκαετίες μετά, οι επιστήμονες ανακάλυψαν έναν κρυμμένο κρύσταλλο μέσα σε ένα κομμάτι trinitite, έναν κρύσταλλο ο οποίος δε θα έπρεπε να υπάρχει.

Οι περισσότεροι κρύσταλλοι, από το αλάτι έως το διαμάντι, υπακούν στους ίδιους νόμους. Τα άτομά τους τοποθετούνται σε μία δομή που επαναλαμβάνεται στον τρισδιάστατο χώρο. Ο κρύσταλλος αυτός έσπασε τους κανόνες, αφού το σχέδιο της δομής του δεν επαναλαμβάνεται. Έως το 1984 πιστεύαμε πως οι κρύσταλλοι, είτε θα έχουν τακτική ή άτακτη διάταξη, τίποτα ενδιάμεσο.

Οι ημιπεριοδικοί κρύσταλλοι σχηματίζονται σε ακραίο περιβάλλον που εξαιρετικά σπάνια συναντάμε στη Γη. Απαιτούν ένα βίαιο γεγονός, με κρούση, θερμοκρασία και πίεση. Δε βλέπουμε κάτι τόσο δραματικό παρά μόνο σε μία πυρηνική έκρηξη.

Η ερευνητική ομάδα μελέτησε τον πολύ πιο σπάνιο κόκκινο trinitite, ο οποίος πήρε το χρώμα του από τα εξαϋλωμένα καλώδια χαλκού. Βρήκε ένα μικροσκοπικό 20εδρο κρύσταλλο με πενταπλή συμμετρία, κάτι αδύνατον στους συμβατικούς κρυστάλλους.

Αυτός ο ημιπεριοδικός κρύσταλλος είναι εκπληκτικός λόγω της περιπλοκότητάς του. Αλλά κανείς δεν μπορεί να πει γιατί σχηματίστηκε έτσι. Ίσως κάποια μέρα ένας επιστήμονας ή μηχανικός να το καταλάβει και να έχουμε επιτέλους μία θερμοδυναμική εξήγηση για τη δημιουργία του. Τότε, ελπίζω να χρησιμοποιήσουμε αυτήν τη γνώση για να καταλάβουμε καλύτερα τις πυρηνικές εκρήξεις και να μας οδηγήσει σε μία καλύτερη κατανόηση των πυρηνικών δοκιμών.

Για να καταλάβουμε τα πυρηνικά όπλα άλλων χωρών, χρειαζόμαστε μία ξεκάθαρη εικόνα των πυρηνικών δοκιμών τους. Συνήθως αναλύουμε ραδιενεργά υπολείμματα και αέρια για να καταλάβουμε πώς αναπτύχθηκαν αυτά τα όπλα και ποια υλικά χρησιμοποίησαν, αλλά αυτά τα στοιχεία διασπώνται. Ένας ημιπεριοδικός κρύσταλλος που σχηματίζεται στο σημείο μιας πυρηνικής έκρηξης μπορεί να μας δώσει νέες πληροφορίες και αυτός ο κρύσταλλος θα υπάρχει για πάντα.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο PNAS.