Προτάθηκε η τελευταία γραμμή άμυνας της Γης απέναντι σε έναν αστεροειδή

Οι αστεροειδείς αποτελούν μία μόνιμη απειλή για τη ζωή στη Γη, εξόντωσαν τους δεινόσαυρους και ο μόνος λόγος που ο άνθρωπος βρίσκεται ακόμα εδώ είναι από…τύχη. Τι θα γίνει όμως όταν η τύχη μας στερέψει και ένας τεράστιος αστεροειδής θα έχει κατεύθυνση τη Γη; Η πλανητική άμυνα προς το παρόν βρίσκεται σε θεωρητικό μόνο επίπεδο και το βέλτιστο σενάριο προϋποθέτει έγκαιρη αναγνώριση του αστεροειδούς όταν βρίσκεται πολύ μακριά από τη Γη, ώστε να μπορέσουμε να τον εκτρέψουμε από την τροχιά του.

Τι θα γίνει όμως αν εντοπιστεί όταν βρίσκεται ήδη πολύ κοντά στη Γη για να εκτραπεί; Η NASA μέσω του Innovative Advanced Concepts (NIAC) χρηματοδοτεί καινοτόμες ιδέες για το διάστημα και μία από αυτές παρουσιάστηκε από τον Philip Lubin στο 2021 Planetary Defence Conference. Η ιδέα του ονομάζεται PI-Terminal Defence for Humanity (με το PI να σημαίνει Pulverize It) και αποτελεί την τελευταία γραμμή άμυνας της Γης.

Το PI προβλέπει τη διάλυση του αστεροειδή σε πολλά μικρότερα κομμάτια, η πλειοψηφία των οποίων θα καούν στην ατμόσφαιρα της Γης, ενώ αυτά που θα καταφέρουν να πέσουν στην επιφάνεια δε θα προκαλέσουν τόσο μεγάλη ζημιά όσο ο αστεροειδής αυτούσιος.

Σε σενάρια κοντινής αναχαίτισης, τα κομμάτια του αστεροειδή με μέγιστο μέγεθος 10 μέτρων θα επιτρέψουν στην ατμόσφαιρα της Γης να δράσει σαν παγίδα όπου τα θραύσματα είτε θα καούν είτε θα εκραγούν στον αέρα, με την κύρια ενέργεια να διασπάται σε ξεχωριστά ωστικά κύματα.

Η ιδέα είναι πως ο πύραυλος που θα στείλουμε στον αστεροειδή δε θα έχει κινητικά βλήματα αλλά εκρηκτικά, τα οποία θα μπορούν να διαπεράσουν την επιφάνεια του αστεροειδή με στόχο να τον διασπάσουν σε κομμάτια των 15 μέτρων ή μικρότερα. Το νέφος των θραυσμάτων θα φτάσει μεν στη Γη, αλλά το μεγαλύτερο μέρος τους θα καταστραφεί λόγω της τριβής με την ατμόσφαιρα.

Το σύστημα PI μπορεί να βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη ή ακόμα και να φιλοξενείται σε μία σεληνιακή βάση.

Το μεγάλο πλεονέκτημα αυτής της προσέγγισης είναι πως επιτρέπει μία ύστατη άμυνα στην περίπτωση που δεν έχουμε το χρόνο με το μέρος μας και όταν η τροχιακή εκτροπή δεν είναι πλέον εφικτή. Ακόμα και αναχαιτήσεις κοντινές όσο η Σελήνη με χρόνους αναχαίτησης μερικών ωρών πριν τη σύγκρουση είναι εφικτές.

Ο Lubin ισχυρίζεται πως το PI σύστημα χρειάζεται ένα παράθυρο μόλις πέντε ωρών για να καταστρέψει έναν αστεροειδή σαν κι αυτόν που έπεσε στην Τουνγκούσκα το 1908. Είχε μέγεθος 50 μέτρων και εξερράγη με δύναμη 10 μεγατόνων, ισοπεδώνοντας εκατομμύρια δέντρα στη Σιβηρία. Ο μετεωρίτης Chelyabinsk που εξερράγη στη Ρωσία πρόσφατα ήταν 20 μέτρων και προκάλεσε τραυματισμούς αφού έσπασε τα παράθυρα των κτιρίων.