Βρέθηκε άθικτο δόντι μεγαλόδοντα στον πυθμένα του ωκεανού (ΕΙΚΟΝΕΣ)

Ο μεγαλόδοντας ήταν ένας από τους πιο τρομερούς κυνηγούς στον πλανήτη. Έζησε πριν 4 με 20 εκατομμύρια χρόνια πριν, αλλά ο μαλακός ιστός και οι χόνδροι του σώματός του δεν επιβίωσαν από πέρασμα του χρόνου. Η μόνη απόδειξη πως υπήρξε ποτέ, είναι τα δόντια του, τα οποία ξεβράζονται σε ακτές ακόμα και σήμερα ή βρίσκονται σε τοποθεσίες που κάποτε ήταν κάτω από την επιφάνεια του νερού. Οι σημερινοί καρχαρίες αλλάζουν 40.000 δόντια στη διάρκεια της ζωής τους και ο μεγαλόδοντας δεν αποτελούσε εξαίρεση.

Μέχρι σήμερα λοιπόν, ποτέ δεν είχαμε βρει ένα δόντι μεγαλόδοντα στην ίδια τοποθεσία που έπεσε πριν εκατομμύρια χρόνια. Τώρα, μία ομάδα ερευνητών εντόπισε ένα τέτοιο δόντι, 3.000 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του Ειρηνικού ωκεανού. Το δόντι δεν ξεχώριζε εύκολα ανάμεσα στους βράχους του πυθμένα, αλλά οι ερευνητές κατάφεραν να το δουν μέσα από τις κάμερες του ρομποτικού υποβρυχίου.

Όταν μελέτησαν το δόντι στη στεριά, διαπίστωσαν πως είχε σπασμένη άκρη, ενώ οι πλευρές του ήταν το ίδιο κοφτερές όπως τις μέρες που ξέσκιζε σάρκες.

Υπάρχουν περιοχές στον πυθμένα, ειδικά σε τοποθεσίες μακριά από τη στεριά, όπου υπάρχει ελάχιστη ή καθόλου εναπόθεση ιζημάτων για μεγάλες χρονικές περιόδους. Είναι επίσης πιθανό τα δόντια να διαβρωθούν και να μετατραπούν σε νεότερα ιζήματα, αλλά σε αυτήν την περίπτωση δε συνέβη κάτι τέτοιο.

Το δόντι βρέθηκε στην άκρη μιας κορυφογραμμής, όπου τα ωκεάνια ρεύματα είναι αρκετά ισχυρά για να εμποδίσουν τη συγκέντρωση ιζημάτων. Το πριονωτό μέρος του δοντιού ήταν διατηρημένο σε εξαιρετική κατάσταση, κάτι που υποδεικνύει πως το δόντι δεν είχε μετακινηθεί με αποτέλεσμα να αποτραπεί η διάβρωσή του.

Το δόντι δεν ήταν από τα μεγαλύτερα που έχουν βρεθεί καθώς είχε μέγεθος μόλις 68 χιλιοστά, αλλά αποτελεί μία πολύτιμη προσθήκη στον αριθμό δειγμάτων που έχουν βρεθεί και μας αποκαλύπτουν την κίνηση των μεγαλόδοντων στους ωκεανούς.

Το πρώτο δόντι μεγαλόδοντα που έχει βρεθεί εκεί όπου έπεσε, υπογραμμίζει τη σημασία της συνέχισης χρήσης τεχνολογιών μεγάλου βάθους για να μελετήσουμε τα λιγότερο εξερευνημένα μέρη των ωκεανών μας.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο Historical Biology: An International Journal of Paleobiology.