Το μυστήριο των Ματωμένων Καταρρακτών της Ανταρκτικής λύθηκε

Το τελευταίο χρώμα που περιμένει να συναντήσει κανείς στις τεράστιες, παγωμένες εκτάσεις της Ανταρκτικής είναι σίγουρα το κόκκινο. Το 1911 όμως, μία βρετανική αποστολή εντόπισε έναν παγετώνα ο οποίος...αιμορραγούσε. Αυτή η κόκκινη “γλώσσα” που έπεφτε σε μία παγωμένη λίμνη, ονομάστηκε “Blood Falls” και χρειάστηκε πάνω από έναν αιώνα για να βρεθεί λύση στο μυστήριο.

Πολλές χημικές και μικροβιολογικές δοκιμές έλαβαν χώρα από το 2006 έως το 2018, χωρίς να εντοπίζεται ο “δράστης” που έδινε το κόκκινο χρώμα στον παγετώνα, μέχρι που πραγματοποιήθηκε και μία ανάλυση της δομής των ορυκτών. Χρησιμοποιώντας μία σωρεία αναλυτικού εξοπλισμού, οι επιστήμονες ανακάλυψαν μερικές εκπλήξεις που εξηγούσαν καλύτερα την κόκκινη απόχρωση.

Με το που κοίταξα στο μικροσκόπιο, παρατήρησα πως υπήρχαν αυτές οι μικρές νανόσφαιρες πλούσιες σε σίδηρο. – Ken Livi, επιστήμη υλικών, John Hopkins University

Τα σωματίδια αυτά προέρχονται από αρχαία μικρόβια, με μέγεθος 1/100 των ανθρώπινων ερυθρών αιμοσφαιρίων. Βρίσκονται σε αφθονία στο νερό που λιώνει από τον παγετώνα Taylor. Μαζί με το σίδηρο, οι νανόσφαιρες αυτές περιέχουν πυρίτιο, ασβέστιο, αλουμίνιο και νάτριο. Όταν έρχονται σε επαφή λοιπόν με το οξυγόνο, την ηλιακή ακτινοβολία και τη ζέστη, δίνουν στο νερό που λιώνει αυτήν την απόκοσμη κόκκινη απόχρωση.

Για να είναι ορυκτά, τα άτομα πρέπει να έχουν πολύ συγκεκριμένη, κρυσταλλική δομή. Αυτές οι νανόσφαιρες δεν είναι κρυσταλλικές, οπότε οι μέθοδοι που είχαν χρησιμοποιηθεί έως τώρα για να εξεταστούν, δεν τις ανίχνευαν.

Ο παγετώνας Taylor στην Ανταρκτική φιλοξενεί αρχαίες μικροβιακές κοινότητες θαμμένες σε εκατοντάδες μέτρα πάγου, οι οποίες έχουν αναπτυχθεί σε πλήρη απομόνωση για χιλιάδες ή ίσως και εκατομμύρια χρόνια. Για αυτό το λόγο, έχει ελκύσει το ενδιαφέρον των αστροβιολόγων οι οποίοι ψάχνουν για μορφές ζωής κάτω από τον πάγο άλλων πλανητών.

Τα ευρήματα των “Ματωμένων Καταρρακτών” υποστηρίζουν μία προηγούμενη υπόθεση η οποία ισχυρίζεται πως ο λόγος που οι επιστήμονες δεν έχουν εντοπίσει ακόμα ζωή στον Άρη, οφείλεται στο γεγονός πως η τωρινή τεχνολογία μας δεν μπορεί να εντοπίσει σημεία ζωής, ακόμα κι αν ένα rover περάσει από πάνω της. Αν το rover που βρίσκεται στον Άρη τώρα, βρισκόταν στην Ανταρκτική, δε θα μπορούσε να εντοπίσει τις μικροβιακές νανόσφαιρες του παγετώνα.

Η έρευνα αποκάλυψε πως η ανάλυση που κάνουν τα rovers είναι ατελής για να μπορέσουν να διαπιστώσουν την πραγματική φύση των περιβαλλοντικών υλικών στις επιφάνειες των πλανητών. Αυτό ισχύει περισσότερο για ψυχρότερους πλανήτες όπως ο Άρης, όπου τα υλικά σχηματίζονται σε κλίμακα νανομέτρων αλλά δεν είναι κρυσταλλικά. Επομένως, οι μέθοδοι που χρησιμοποιούμε για να αναγνωρίσουμε αυτά τα υλικά δεν είναι επαρκείς.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο Astronomy and Space Science.