Γερμανία: Βρέθηκε σπαθί 3.000 ετών τόσο καλοδιατηρημένο που “σχεδόν λάμπει“ (ΦΩΤΟ)

Οι αρχαιολόγοι έκαναν μια απίθανη ανακάλυψη σε έναν χώρο ταφής στο Nördlingen της Βαυαρίας, ανάμεσα στις πόλης της Νυρεμβέργης και της Στουτγκάρδης στη νότια Γερμανία. Βρήκαν ένα χάλκινο σπαθί ηλικίας άνω των 3.000 ετών, το οποίο λάμπει σαν καινούργιο. 

Το σπαθί έχει οκταγωνική λαβή και πιστεύεται ότι χρονολογείται στα τέλη του 14ου αιώνα π.Χ., στα μέσα δηλαδή της εποχής του χαλκού. Βρέθηκε σε έναν τάφο που περιείχε τα λείψανα τριών ανθρώπων: ενός άνδρα, μιας γυναίκας και ενός αγοριού. Καθένας από αυτούς ήταν θαμμένος με χάλκινα αντικείμενα, όπως βραχιόλια, καρφίτσες και δαχτυλίδια. Δεν είναι ακόμη σαφές αν τα τρία άτομα είχαν σχέση μεταξύ τους και, αν ναι, με ποιον τρόπο. Οι αρχαιολόγοι εξακολουθούν να εξετάζουν το σπαθί και τον γύρω χώρο της ταφής τους ούτως ώστε να μάθουν περισσότερα για την προέλευση και τη σημασία τους.

Σύμφωνα με την Κρατική Υπηρεσία Διατήρησης Μνημείων της Βαυαρίας (BLfD), τα ευρήματα σπαθιών αυτής της περιόδου είναι εξαιρετικά σπάνια. Τα περισσότερα από τα αντικείμενα αυτής της εποχής λεηλατήθηκαν κατά τη διάρκεια των χιλιετιών. Τα ξίφη που έχουν ανακτηθεί προέρχονται συνήθως από ταφικούς τύμβους που ανοίχτηκαν τον 19ο αιώνα ή ως μεμονωμένα ευρήματα.

Αυτό που κάνει αυτό το σπαθί ακόμη πιο ξεχωριστό είναι η κατάσταση διατήρησής του. Το σπαθί είναι τόσο καλά διατηρημένο που "σχεδόν ακόμα λάμπει", σύμφωνα με τον καθηγητή Mathias Pfeil, επικεφαλής του BLfD. Ο ίδιος δήλωσε: "Το σπαθί και ο χώρος ταφής μένει να εξεταστούν από τους αρχαιολόγους μας ώστε να το κατηγοριοποιήσουν πιο συγκεκριμένα. Όμως ήδη μπορούμε να πούμε από την κατάσταση που έχει διατηρηθεί πως είναι εξαιρετική. Ένα τέτοιο εύρημα είναι πολύ σπάνιο". 

Το σπαθί αποτελεί απόδειξη της δεξιοτεχνίας και της τεχνολογίας των ανθρώπων της εποχής του χαλκού. Προσφέρει επίσης μια ματιά στον πολιτισμό και τις πεποιθήσεις τους. Το σπαθί μπορεί να ήταν πραγματικό όπλο. ωστόσο, μπορεί να αποτελούσε σύμβολο θέσης ή και δύναμης για το άτομο που το κατείχε. Ακόμη ίσως και να αποτελούσε μέρος μιας τελετουργίας ή μιας θυσίας για τη μεταθανάτια ζωή.