Mad Max: Πώς η πετρελαϊκή κρίση του 1973 ενέπνευσε τη δημιουργία των ταινιών!

Το σινεμά δεν θα ήταν ίδιο χωρίς τα Mad Max. Οι καινοτόμες ιδέες, τα ιδιαίτερα κοστούμια, αυτή η μίξη των punk, gothic, tribal και steampunk αισθητικών, η ευφυέστατη σκηνοθετική ματιά του George Miller, τα εντυπωσιακά stunts από τους κασκαντέρ, αλλά και η πρωτότυπη και ξεχωριστή απεικόνιση ενός δυστοπικού κόσμου που μόνο οι κακοί επιβιώνουν, συνέβαλαν στη δημιουργία ενός κινηματογραφικού φαινομένου που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στη ποπ κουλτούρα. Η συγκεκριμένη σειρά ταινιών όχι μόνο καθόρισε το είδος της περιπέτειας, αλλά συνεχίζει μέχρι και σήμερα να επηρεάζει σύγχρονες παραγωγές, αποδεικνύοντας την επίδρασή της στον χώρο.

Μέχρι στιγμής, με το φετινό Furiosa: A Mad Max Saga, το franchise μετράει πέντε ταινίες, κάθε μια από τις οποίες έχουν αφήσει το δικό τους ξεχωριστό σημάδι στο σύμπαν του. Φυσικά θα υπάρξει και συνέχεια. Ο George Miller έχει δώσει νέα διάσταση στους χαρακτήρες και όπως όλα δείχνουν η ιστορία δεν θα σταματήσει εδώ. Τα πάντα όμως ξεκινούν από κάπου. Έχουν ένα σημείο εκκίνησης. Για να φτάσουμε στο σήμερα και στην πέμπτη προσθήκη, πρέπει να γυρίσουμε αρκετά χρόνια πίσω και συγκεκριμένα στο 1973. Την χρονιά όπου τα μέλη του Οργανισμού Αραβικών Πετρελαιοπαραγωγών Χωρών ή OAPEC, διακήρυξαν εμπάργκο πετρελαίου σε χώρες του δυτικού κόσμου.

Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, σε συνέντευξη του στο Vanity Fair, ανέφερε ότι χρειάστηκαν μόλις δέκα μέρες περιορισμών πετρελαίου για να ακουστεί η πρώτη σφαίρα σε βενζινάδικο της χώρας του. Δεν τραυματίστηκε κανένας, το όπλο σημάδεψε στον ουρανό και ο κάτοχος του πυροβόλησε στον αέρα. Ποιος ήταν ο λόγος που συνέβη αυτό; Κάποιος οδηγός προσπάθησε να προσπεράσει την τεράστια ουρά με σκοπό να αποκτήσει καλύτερη προτεραιότητα αναμονής έξω από ένα βενζινάδικο. Το εύλογο ερώτημα που προέκυψε στο μυαλό του Miller μετά από το περιστατικό όμως ήταν το πώς θα αντιδρούσε η κοινωνία αν οι περιορισμοί κρατούσαν για εκατό ή ακόμα και για χιλιάδες μέρες. Στην Αυστραλία λοιπόν, ο Miller μαζί με τον Byron Kennedy και τον σεναριογράφο της πρώτης ταινίας, James McCausland, παρατηρώντας την συμπεριφορά των συμπατριωτών τους στη πετρελαϊκή κρίση, εμπνεύστηκαν την ιδέα για το Mad Max, ξεκινώντας από την πρώτη ταινία του 1979.

Θεματικά, είχε ήδη αποκτήσει την βάση της. Κάποιος έχει τους πόρους και τους προστατεύει ασκώντας βία σε εκείνους που προσπαθούν να τους πάρουν. Η ιδέα αυτή αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί τον συγκρουσιακό πυρήνα όλων των ταινιών Mad Max. Η πάλη για την επιβίωση σε ένα εχθρικό περιβάλλον, όπου η ανθρωπιά και η ηθική πυξίδα των χαρακτήρων μοιάζουν να χάνονται, κυριαρχεί στην αφήγηση. Ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο της επιτυχίας των ταινιών, ήταν (και συνεχίζει να είναι) η εξαιρετική προσέγγιση στο χτίσιμο του κόσμου. Από τα ερημικά τοπία μέχρι τις πολυσύνθετες κοινότητες, η φαντασία του Μiller και των βοηθών του στο συγκεκριμένο κομμάτι συμβάλλει θετικά στην συνολική εμπειρία.

Οι ταινίες Mad Max, με αυτό το χαρακτηριστικό, το worldbuilding δηλαδή, κατάφεραν να κερδίσουν τους θεατές αλλά και να δώσουν μια ταυτότητα που παρόμοια της δεν είχαμε δει στο παρελθόν. Δεν είναι λίγες οι φορές που όταν θέλουμε να περιγράψουμε ένα δυστοπικό μέλλον κάνουμε αναφορά στο Mad Max. Τα ιδιαίτερα κοστούμια, τα εφευρετικά οχήματα, η αναρχία στις κοινωνικές δομές, έχουν δημιουργήσει ένα σύμπαν ιδιαίτερο και απόλυτα αναγνωρίσιμο.

Η παγκόσμια πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας του 1970 και ο πανικός που επικράτησε στους κατοίκους των χωρών που επηρεάστηκαν από το εμπάργκο, αποτέλεσαν την πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία του δυστοπικού κόσμου του Mad Max και επηρέασε σημαντικά την συγγραφή του σεναρίου. Η διεισδυτική ματιά των Miller, Kennedy και McCausland ανέδειξε με έναν ωμό και κυνικό τρόπο, την ευθραυστότητα μιας κοινωνίας που μπορεί πολύ εύκολα να καταρρεύσει υπό την πίεση της έλλειψης βασικών πόρων.

Διότι, αυτές οι ταινίες, χρησιμοποιούν το δυστοπικό τους σκηνικό ως μέσο για να μας παρουσιάσουν ή ακόμα και για να μας προειδοποιήσουν για τους κινδύνους μιας επικείμενης περιβαλλοντικής καταστροφής, αλλά και της κοινωνικής ανισότητας, όπως και φυσικά τις συνέπειες του να ζεις κάτω από τυραννικά καθεστώτα.