Στο Being the Ricardos ξεδιπλώνεται μια γλυκόπικρη ιστορία φήμης | Review

Με επίκεντρο την αλήθεια της τηλεοπτικής σταρ Lucille Ball
07 Ιανουαρίου 2022 12:14
Στο Being the Ricardos ξεδιπλώνεται μια γλυκόπικρη ιστορία φήμης | Review

Ο Aaron Sorkin σκηνοθετεί το ρετρό βιογραφικό-κοινωνικό δράμα Being the Ricardos, καλώντας μας να μπούμε στο κλίμα τόσο των ίδιων των σκηνών όσο και των παρασκηνίων του περίφημου σόου του ’50, ‘I Love Lucy’, εστιάζοντας στη εκρηκτική χημεία των δύο πρωταγωνιστών Lucille Ball και Desi Arnaz, ενός θρυλικού ζευγαριού στη μικρή οθόνη αλλά και στη ζωή. Στο εν λόγω project της Amazon Studios, του cast ηγούνται η Nicole Kidman και ο Javier Bardem αντίστοιχα, ενώ τους πλαισιώνουν οι: J.K. Simmons, Nina Arianda, Tony Hale, Alia Shawkat, Jake Lacy, και ο Clark Gregg.

Η πλοκή τοποθετείται χρονικά στη δεκαετία του 1950, όταν η πασίγνωστη ηθοποιός της κωμικής σειράς ‘I Love Lucy’, εξετάζει στο πλατό μαζί με άλλους συνεργάτες της τους διαλόγους για το γύρισμα ενός ακόμη επεισοδίου. Παράλληλα όμως, πασχίζει να κρατήσει τις ισορροπίες τόσο μέσα στα πλαίσια του γάμου της με τον Arnaz όσο και με τη διαχείριση της δημόσιας εικόνας της, όταν μαθαίνει ότι ερευνάται από την Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων για το ενδεχόμενο να είναι κομμουνίστρια. Η Lucy και ο Desi πρέπει να αντιμετωπίσουν την κρίση που έχει ξεσπάσει και η οποία απειλεί με καταστροφή την καριέρα τους όσο και την μεταξύ τους σχέση.

Πρόκειται ουσιαστικά για ένα ιδιότυπο νοσταλγικό ταξίδι στις δόξες της τηλεοπτικής μυθοπλαστικής παραγωγής του ’50 αλλά στην αλήθεια που κρυβόταν πίσω από αυτές. Εδώ σημείο αναφοράς είναι η παραπάνω διάσημη περσόνα και ο σύζυγός της με μία διεισδυτική προσέγγιση στις δυναμικές τόσο του δεσμού τους ως σύντροφοι όσο και ως επαγγελματίες στον χώρο του θεάματος. Έτσι, σταδιακά μας αποκαλύπτεται το βάθος της σύνθετης ρομαντικής και συναδελφικής τους σύνδεσης όπως επίσης και τα μελανά της σημεία με τη δουλειά τους να λειτουργεί ως καταλύτης εν προκειμένω, ενώ συνυπάρχουν στο σπίτι, στο σετ και στα γραφεία των σεναριογράφων.

Στο έργο αυτό, δίνεται έμφαση στη βαθμιαία απομυθοποίηση της άψογης και φανταχτερής εντύπωσης του τέλειου ζευγαριού τόσο μπροστά όσο και πίσω από τις κάμερες του ‘I Love Lucy’. Στην ταινία μάλιστα, αποτυπώνονται πληρέστερα οι διάφορες αντιθέσεις και διακυμάνσεις ως προς αυτό, μέσα από μια δημιουργική αντίστιξη που υφίσταται στο φιλμ η οποία ενώνει και ταυτόχρονα αντιπαραβάλλει την πραγματικότητα των Lucille Ball και Desi Arnaz με την κανονικότητα των ρόλων που υποδύονταν στο επιτυχημένο κωμικό σίριαλ.

Ναι μεν η συμβίωση των φανταστικών χαρακτήρων ‘Lucy’ και ‘Ricky Ricardo’ δεν ταυτίζεται ακριβώς με εκείνη των αληθινών προσώπων που τους ενσάρκωναν, αλλά συνδυάζεται κατάλληλα ώστε ο διαχωρισμός ανάμεσα στη ρεαλιστική εκδοχή του πράγματος και στην ιδεατή παρουσίαση του έγγαμου βίου να καθίσταται σαφής. Ο Sorkin καταφεύγει κατά κύριο λόγο στην αναδρομική αφήγηση μέσω flashbacks, επιστρέφοντας ωστόσο, όπου χρειάζεται και στο παρόν, αφού επιλέγει να εφαρμόσει με εύστοχο και επιδέξιο τρόπο ένα πολύ έξυπνο τέχνασμα για να δώσει στον δέκτη να συλλάβει με πιστότητα το background των Lucille και Desi. Υιοθετεί λοιπόν, μία ντοκουμενταρίστικη προσέγγιση όπου κρίνει αναγκαίο ότι μπορεί να μπει εμβόλιμα για να μας δοθεί με τη μορφή “μαρτυρίας” η τότε εποχή και η οπτική των συνεντευξιαζόμενων συναδέλφων τους για το πώς τους έβλεπαν και πώς τους έζησαν.

Επιπλέον, απ’ την άλλη, ένα σημαντικό ζήτημα που συνέχει έμμεσα την όλη υπόθεση είναι η σφοδρή αντιπαράθεση Η.Π.Α. και Ρωσίας, και η πάση θυσία προσπάθεια της Lucille να μη βρεθεί στο στόχαστρο και θεωρηθεί ότι ρέπει προς τον κομμουνισμό δεδομένων των τότε τεταμένων κοινωνικοπολιτικών συνθηκών, της ίδιας της προϊστορίας της καθώς και της επιλογής της να παντρευτεί έναν μουσικό από την Κούβα.

Μεταξύ άλλων, αξίζει να σημειωθεί πως η Nicole Kidman ανταποκρίνεται αριστοτεχνικά στο ύψος μίας τόσο απαιτητικής ερμηνείας. Ζωντανεύει με φυσικότητα κάτι από το ιδιαίτερο ταμπεραμέντο, την προσωπικότητα και τις ψυχικές μεταπτώσεις μίας τόσο σπουδαίας και ξεχωριστής τηλεοπτικής βεντέτας του καλλιτεχνικού στερεώματος η οποία ήξερε να κόβει και να ράβει από τη διαδικασία επεξεργασίας του σεναρίου και του ντεκουπάζ μέχρι τη δραματουργική απόδοση της εκάστοτε σκηνής. Αλλά και ο Javier Bardem από μεριάς του, με την υποκριτική του ικανότητα στηρίζει πολύ στιβαρά τη φιγούρα που υποδύεται δημιουργώντας μία αίσθηση ότι συμπληρώνουν αρμονικά ο ένας τον άλλον με την Kidman.

Το Being the Ricardos είναι ένα αξιόλογο κινηματογραφικό εγχείρημα με ατμοσφαιρικά vibes από το ’50 και το ύφος καταγραφικής μυθοπλασίας όπου ξεδιπλώνεται μια γλυκόπικρη ιστορία φήμης με επίκεντρο την αλήθεια της ασυναγώνιστης σταρ Lucille Ball.