In the Heights Review – Το πολύχρωμο μιούζικαλ του Lin-Manuel Miranda

…τα κάνει όλα σωστά
17 Ιουνίου 2021 10:52
In the Heights Review – Το πολύχρωμο μιούζικαλ του Lin-Manuel Miranda

Το θεατρικό ντεμπούτο του Lin-Manuel Miranda, σχεδόν πριν δεκατρία χρόνια, έρχεται στην μεγάλη οθόνη και μεταμορφώνεται σε ένα διασκεδαστικό, γεμάτο χρώμα, μουσική και ζωντάνια κινηματογραφικό μιούζικαλ. Σε σκηνοθεσία Jon M. Chu και σενάριο του Quiara Alegria Hudes, πρωταγωνιστούν οι: Anthony Ramos, Corey Hawkins, Leslie Grace, Melissa Barrera, Olga Merediz, Daphne Rubin-Vega, Gregory Diaz IV και Jimmy Smits.

O Πουερτορικανός δημιουργός, Miranda, έγινε γνωστός για την δουλειά που παρουσίασε στην πολυβραβευμένη θεατρική παράσταση Hamilton, η οποία είχε κάνει πρεμιέρα στο The Public Theater, της Νέας Υόρκης ενώ στην συνέχεια καθιερώθηκε στην θρυλική σκηνή του Broadway. Κοινό και κριτικοί ενθουσιάστηκαν με το τελικό αποτέλεσμα και όπως ήταν αναμενόμενο εκτόξευσαν την δημοτικότητα του έργου στα ύψη.

Όπως και στο Hamilton, έτσι και στο In the Heights, μας αφηγείται μία ιστορία που ξεχειλίζει από όνειρα, φιλοδοξίες, αλλά και την θετική ενέργεια με την οποία αντιμετωπίζουν οι χαρακτήρες τα εμπόδια και τις δυσκολίες που συναντάνε στον δρόμο τους, ενώ ταυτόχρονα, μοιάζει σαν να έχει δημιουργήσει μια χρονική κάψουλα, έχοντας καταφέρει με έναν μοναδικό τρόπο να αποδώσει όλα τα χαρακτηριστικά της γειτονιάς Washington Heights, του Μανχάταν.

Στη δεκαετία του '50 και του '60, στην όμορφη αυτή γειτονιά ξεκίνησαν να μένουν Έλληνες, Κουβανοί και Πουερτορικανοί, ξεκινώντας όμως από τα μέσα της δεκαετίας του εξήντα και συνεχίζοντας μέχρι σήμερα, οι Δομινικανοί έγιναν η κυρίαρχη εθνοτική ομάδα, με αποτέλεσμα, αυτή η γειτονιά να έχει αποκτήσει πλέον το όνομα, «Μικρή Δομινικανή Δημοκρατία».

Στο μέρος αυτό λοιπόν, θα συναντήσουμε τον Usnavi. O πατέρας του είχε μεταναστεύσει στην Αμερική για μία καλύτερη ζωή και εμπνεύστηκε το όνομα του γιού του από το πρώτο πράγμα που αντίκρυσε πριν φτάσει στις αμερικανικές ακτές, ένα πολεμικό πλοίο του ναυτικού των ΗΠΑ (U.S Navy). Ο Usnavi λοιπόν, ανοίγει μία bodega, ένα μικρό παντοπωλείο δηλαδή που έχει εξελιχθεί σαν ένας χώρος συνεύρεσης διαφόρων προσώπων της γειτονιάς όπως η Claudia, η γυναίκα που τον μεγάλωσε, ο Kevin Rosario, ο οποίος διευθύνει μία εταιρεία ταξί, ο υπάλληλος του Kevin, οι κυρίες Daniela, Carla και Cuca, αλλά κυρίως η γοητευτική Vanessa.

Ένα ζεστό καλοκαίρι, ο Usnavi, θα αναμετρηθεί κυρίως με τον εαυτό του διότι θα χρειαστεί να πάρει γενναίες αποφάσεις για το μέλλον του, καθώς κληρονομεί εντελώς αναπάντεχα την περιουσία της γιαγιάς Claudia, που σημαίνει ότι πολλά θα αλλάξουν στην φτωχική, δύσκολη αλλά γλυκιά αυτή ζωή της Αμερικής. Τα συναισθήματα του είναι προφανώς ανάμεικτα διότι, όσο και να του αρέσει η ιδέα να γυρίσει πίσω στην πατρίδα του, άλλο τόσο δύσκολο του είναι να αφήσει αυτή τη ζωή που με τόσο κόπο κατάφερε να φτιάξει στην μικρή δομινικανή γωνία της Νέας Υόρκης.

Η ταινία του Jon M. Chu, παρόλο που δεν έχει να προσφέρει κάτι καινούργιο στο είδος, έχει όλα όσα θα έπρεπε να έχει ένα καλοκαιρινό μιούζικαλ. Καταφέρνει να εκφράσει τον συναισθηματικό κόσμο των βασικών χαρακτήρων εξαιρετικά, έχει πάθος, έχει μουσική -φυσικά- με υπέροχα χορευτικά νούμερα, έχει αρκετά δυνατούς διαλόγους, όπως για παράδειγμα η στιγμή που ακούγεται από έναν φίλο του Unsavi, να λέει ότι «στους δρόμους αυτούς, δεν μπορείς να κάνεις δύο βήματα χωρίς να σκοντάψεις στα όνειρα κάποιου». Το πιο σημαντικό όμως από αυτά είναι ο ρυθμός αλλά και η ροή των γεγονότων.

Σαν ιστορία κάπου χάνεται κυρίως προς την μέση, ίσως επειδή δεν ήταν στις προθέσεις τους να μειώσουν λιγάκι την χρονική διάρκεια της ταινίας, που φτάνει περίπου τις δυόμιση ώρες. Μέσα στις δυόμιση αυτές ώρες όμως, πετυχαίνει πολλά, και ασχολείται με πολλά.

Θέματα όπως η αγάπη, η οικογένεια, αλλά κυρίως το δέσιμο που μπορεί να δημιουργηθεί μέσα σε μία κοινότητα και το πόσο σημαντικό ρόλο μπορεί να παίξει αυτή, στη ζωή των ανθρώπων. Ισορροπεί με εξαιρετικό τρόπο μεταξύ κωμωδίας και δράματος, δημιουργώντας ένα roller-coaster συναισθημάτων στον θεατή. Όλα αυτά βέβαια αν είσαι από τους τύπους που έχουν μια συμπάθεια στο είδος του μιούζικαλ, διότι απευθύνεται αποκλειστικά μόνο σε αυτούς.