An American Pickle Review - Ο διπλός time travel ρόλος του Seth Rogen

O Brandon Trost σκηνοθετεί την γλυκόπικρη μαύρη κωμωδία An American Pickle, αντλώντας έμπνευση από την μίνι ιστορία “Sell Out” του Simon Rich στο New Yorker, με τον Seth Rogen να ηγείται του cast εν προκειμένω.

Το επιτελείο των ηθοποιών συμπληρώνουν επίσης οι: Sarah Snook, Molly Evensen, Eliot Glazer, Kalen Allen, Kevin O'Rourke, Sean Whalen, Geoffrey Cantor, Carol Leifer, Jorma Taccone και η Marsha Stephanie Blake.

Η υπόθεση του έργου επικεντρώνεται σε έναν εβραϊκών ριζών άνδρα, τον ‘Herschel Greenbaum’ (Rogen) που το 1919 αναγκάζεται να μεταναστεύσει στις Η.Π.Α. μαζί με την σύζυγό του και ξεκινά να δουλεύει σε ένα εργοστάσιο παραγωγής για πίκλες. Εντούτοις, λόγω ενός εργατικού ατυχήματος, ο ίδιος θα ξυπνήσει έπειτα από εκατό ολόκληρα χρόνια στο σήμερα, και συγκεκριμένα στο Brooklyn! Όλοι όσοι γνώριζε στην εποχή του, έχουν αποβιώσει και ο ήρωας θα αναζητήσει κάποιον συγγενή του, θέλοντας να μάθει αν η οικογένειά του έχει έστω και έναν άξιο συνεχιστή του ονόματός του. Η απόπειρά του αυτή αποφέρει καρπούς, αφού θα εντοπίσει τον δισέγγονό του, ‘Ben’ (Rogen) με τον οποίο μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό! Το ζήτημα όμως είναι πως υπάρχουν και πολλά που τους χωρίζουν, ειδικά αν σκεφτεί κανείς πόσα πράγματα μπορούν να συμβούν μέσα σε έναν αιώνα!

Το ιδιαίτερο αυτό φιλμ-περιπέτεια αυτοανακάλυψης χρησιμοποιεί σε αρκετές φάσεις το βιτριολικό χιούμορ αλλά προσλαμβάνει παράλληλα και έναν δραματικό τόνο ο οποίος ωστόσο, δεν το βαραίνει. Ο ένας από τους δύο πρωταγωνιστές του, βλέπουμε εντελώς ανεξήγητα να «ταξιδεύει στον χρόνο» και όλα αυτά τη στιγμή που λαχταρούσε για εκείνον και την σύντροφό του ένα καλύτερο μέλλον σε μία άλλη χώρα, μία δική τους γη της επαγγελίας, αλλά τελικά από εκεί που έφτιαχνε πίκλες, βρέθηκε να εξερευνά το μοντέρνο πρόσωπο του «Μεγάλου Μήλου». Ανάμεσα σε όλα τ’ άλλα, ανταμώνοντας με τον μοναδικό εν ζωή συγγενή του καλείται να διαχειριστεί τις επιταγές της νέας πραγματικότητας αντιλαμβανόμενος ότι όντως θέλει πολλή προσπάθεια για να γεφυρώσει κανείς ένα χάσμα γενεών!

Στην περίπτωση αυτήν, ο δημιουργός του φιλμ διατυπώνει εύστοχα κοινωνικοπολιτικά σχόλια που αφορούν τις τωρινές συνθήκες διαβίωσης, τις τεχνολογικές εξελίξεις, τον επαγγελματικό χώρο, τις συνακόλουθες ανισότητες, τον ρατσισμό και τις αδικίες κάθε είδους με φόντο κυρίως την Αμερική του 21^ου αιώνα. Επιπλέον, κάνει λόγο για το βάρος των προσδοκιών που μετατοπίζεται από τους προγόνους προς τους απογόνους και το άγχος που γεννά κάτι τέτοιο.

Συν τοις άλλοις, η ταινία προσεγγίζει με παιγνιώδη διάθεση επίκαιρα αλλά και διαχρονικά ζητήματα, φέροντας ταυτόχρονα και ένα μελαγχολικό ύφος, κυρίως στο πώς επιχειρεί να προβάλλει το σημείο σύγκλισης και απόκλισης του τότε και του τώρα, αποπνέοντας έναν αέρα νοσταλγίας. Η συνύπαρξη παρελθόντος και παρόντος δεν είναι εύκολη αν σκεφτεί κανείς τί αντιπροσωπεύει καθένας από τους δύο βασικούς δρώντες, και μάλιστα οι επεισοδιακές καταστάσεις που λαμβάνουν χώρα εδώ, έρχονται να υπογραμμίσουν ακόμη πιο έντονα το παραπάνω.

Μεταξύ άλλων, έμμεσα απομυθοποιείται το αμερικανικό όνειρο τόσο όσον αφορά τα περασμένα όσο και αυτά που ισχύουν σήμερα. Επιπλέον, δίνεται έμφαση στον απλό και κάπως πιο αισιόδοξο τρόπο σκέψης ενός αλλοτινού καιρού σε σχέση με την νοοτροπία που επικρατεί στους φρενήρεις ρυθμούς της τρέχουσας καθημερινότητας αφού η σύγκριση ανάμεσα στις απαιτήσεις και τις απογοητεύσεις του τότε και του τώρα καθίσταται ξεκάθαρη.

Ο ‘Herschel’ μέσα στην άγνοια του, επιδεικνύει μία εκπληκτική ανθεκτικότητα ως προς τις σύγχρονες δυσκολίες, θεωρώντας ότι έχει σκληραγωγηθεί ήδη αρκετά και έχει την δύναμη να ανταπεξέλθει απέναντι σε κάθε δοκιμασία, κάτι που αυτομάτως του δίνει ελπίδα να συνεχίσει. Από την άλλη, ο ‘Ben’ όντας γνώστης των προκλήσεων του παρόντος, μοιάζει να είναι πολύ πιο προσγειωμένος και πεσιμιστικά ρεαλιστικός, αλλά το ίδιο αποφασισμένος να δει το όραμά του να παίρνει σάρκα και οστά.

Ο επίλογος του An American Pickle τους οδηγεί στη συνειδητοποίηση ότι καθένας τους μπορεί να αναγνωρίσει στον άλλον και από ένα κομμάτι του. Πέραν από τους δεσμούς αίματος που τους ενώνουν, τους συνδέει και κάτι άλλο πιο βαθύ και ανθρώπινο: η ενσυναίσθηση απέναντι στον πόνο από το βίωμα μίας απώλειας.

Βρείτε την ταινία στο IMDB