Caliphate Review - Ένα εντυπωσιακό μοντέρνο θρίλερ-δράμα από το Netflix

Στο εντυπωσιακό μοντέρνο σουηδικό θρίλερ-δράμα Caliphate (πρωτότυπος τίτλος: Kalifat) του Netflix καθήκοντα δημιουργού επωμίζεται ο Wilhelm Behrman, με τον Goran Kapetanović να κάθεται στην καρέκλα της σκηνοθεσίας, ενώ σε κεντρικό ρόλο βλέπουμε εδώ τις Gizem Erdogan και Aliette Opheim.

Το εν λόγω φιλόδοξο project αναπτύσσεται συνολικά μέσα από οκτώ επεισόδια. Το κουβάρι της υπόθεσης ξετυλίγεται αριστοτεχνικά γύρω από μία νεαρή γυναίκα, την ‘Pervin El Kaddouri’ (Erdogan) που είναι παντρεμένη με τον ‘Husam’ (Amed Bozan) έναν μαχητή του ISIS και ζει στη Συρία, έχοντας αποκτήσει πρόσφατα παιδί μαζί του. Η ηρωίδα βαθμιαία διαπιστώνει ότι ο κλοιός αρχίζει να σφίγγει ολοένα και πιο ασφυκτικά γύρω της ενώ προσπαθεί να έρθει σε επικοινωνία με κάποιον από την πατρίδα της, τη Σουηδία, ώστε να μπορέσει να εξασφαλίσει για εκείνη και το μωρό της έναν τρόπο διαφυγής. Η αστυνομικός με την οποία καταφέρνει να μιλήσει στα κρυφά μέσω κινητού είναι η ‘Fatima’ (Opheim), πράκτορας της σουηδικής υπηρεσίας ασφαλείας που πληροφορείται ότι ένα τρομοκρατικό χτύπημα έχει ως στόχο να πλήξει την χώρα της. Εν τω μεταξύ, η έφηβη ‘Sulle’ (Nora Rios) δίπλα σε έναν βοηθό καθηγητή (Lancelot Ncube) αρχίζει να γνωρίζει έναν άλλον κόσμο που την γοητεύει, την κάνει να αμφισβητεί όσα πίστευε μέχρι πρότινος, και της γεννά την επιθυμία να μυηθεί σε αυτόν.

Το cast συμπληρώνουν επίσης οι: Albin Grenholm, Amanda Sohrabi, William Legue, Yussra El Abdouni, Simon Mezher, Ala Riani, Arvin Kananian, Jonatan Qahoush, Ahmad Al Zoghbi, Ali Jalal, Camilla Larsson και η Monica Albornoz.

Ουσιαστικά, πρόκειται για μία ιστορία σκληρή αλλά συνάμα βαθιά ανθρώπινη που καταπιάνεται με ένα σύγχρονο ζήτημα και πιο φλέγον από ποτέ ειδικά τα τελευταία χρόνια, φέρνοντας σε πρώτο πλάνο τη θέση της γυναίκας και σε ανεπτυγμένες κοινωνίες, αλλά κυρίως σε άκρως καταπιεστικά καθεστώτα και τις προσπάθειες για την νίκη της ελευθερίας έναντι της βίας, της αδικίας και του φανατισμού.

Η σειρά πραγματεύεται την άνοδο του Ισλαμικού Κράτους και την ενίσχυσή του μέσω της στρατολόγησης νέων μελών σε αυτό, προερχόμενα μάλιστα τόσο από χώρες της Δύσης όσο και από αλλού, ενώ ταυτόχρονα εστιάζει στον αγώνα που διεξάγεται για την καταπολέμησή του. Ο Behrman συνέλαβε την ιδέα για την συγκεκριμένη μίνι-ανθολογία ενώ παρακολουθούσε κάποια μέρα τις ειδήσεις που έκαναν λόγο για την αυτομόληση τριών κοριτσιών από τη Βρετανία στο ISIS.

Η τραγική φιγούρα της ‘Pervin’ ήδη από την πρώτη στιγμή γίνεται συμπαθής στον θεατή, καθώς πασχίζει με όλες τις δυνάμεις της να ανταπεξέλθει απέναντι στις προκλήσεις, τους περιορισμούς και τους θανάσιμους κινδύνους ενός αφιλόξενου, γεμάτο φρίκη και βαναυσότητα πλαισίου διαβίωσης, με την αβεβαιότητα για το μέλλον να γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα στη Ράκα όπου και κατοικεί. Είναι η ήρεμη δύναμη που εκ πρώτης όψεως φαντάζει με άτομο που δύσκολα θα κάνει την έκρηξή του, κι όμως βρίσκει το θάρρος, παρακινούμενη κατά βάση από το μητρικό της φίλτρο και το ένστικτο της επιβίωσης να υπερβεί εαυτόν και να βοηθήσει και άλλους με αυτοθυσία, αναμετρούμενη με εφιαλτικές αντιξοότητες.

Ζει συνεχώς με τον φόβο φωλιασμένο στην ψυχή της, ανήσυχη κάθε φορά για το τί πρόκειται να αξιώσει από τον σύντροφό της το ISIS, και τί συνέπειες θα επιφέρει αυτό για την ίδια και την οικογένειά της. Εκείνη και ο ‘Husam’ πρέπει να πειθαρχούν σε έναν υπέρμετρα αυστηρό νόμο όπου κανόνας είναι ο «ιερός πόλεμος», το άσβεστο μίσος προς τους απίστους, και η μετατροπή κάποιου σε μάρτυρα για να έχει μία υποτιθέμενη μετά θάνατον ανταμοιβή και να αποδείξει έτσι την αναντίρρητη αφοσίωσή του στους επικεφαλής της τζιχαντιστικής ομάδας που κυβερνά.

Εν προκειμένω, δίνεται έμφαση στα μέσα και τις μεθόδους που μετέρχεται το συγκεκριμένο τρομοκρατικό δίκτυο για την εξάπλωσή του, κηρύττοντας μέσω άρτια εκπαιδευμένων απεσταλμένων του τη φονταμενταλιστική προπαγάνδα σε διάφορες περιοχές του κόσμου ώστε να στελεχώσει τους κόλπους του με ολοένα και περισσότερους ένθερμους οπαδούς, υποταγμένους στο θέλημα του Αλλάχ όπως το εννοούν οι αρχηγοί τους.

Παράλληλα, τον πυρήνα του μύθου διατρέχει ένας εύστοχος σχολιασμός όσον αφορά τα αντανακλαστικά και τις κυρίαρχες αντιλήψεις των δυτικών κρατών, και κατ’ επέκταση το κατά πόσο αυτά ανταποκρίνονται στην πράξη στα ιδεώδη της προόδου, της ανεκτικότητας και της αποδοχής της ετερότητας μακριά από ξενοφοβικές συμπεριφορές και προκαταλήψεις. Ο σεβασμός προς τον άλλον απαντάται στ’ αλήθεια ή κινείται στο πλαίσιο των τύπων χάριν του φαίνεσθαι, αποστρέφοντας επιλεκτικά το βλέμμα από το ουσιώδες, συντηρώντας την κοινωνική υποκρισία, και ανοίγοντας έτσι την πόρτα προς την αγανάκτηση και την ριζοσπαστικοποίηση όσων αισθάνονται ότι αδικούνται;

Το κοινό βλέπει να εκτυλίσσονται μπροστά του ωμά ρεαλιστικά σκηνικά-γροθιά στο στομάχι, με το ενδιαφέρον να παραμένει αμείωτο μέσα από συγκλονιστικές ανατροπές που μεσολαβούν σε καίρια σημεία κρατώντας σε μία εγρήγορση τον δέκτη. Ο σεναριακός μίτος υφαίνεται απίστευτα επιδέξια και χωρίς υπερβολές ή κλισέ εντυπωσιοθηρικά κόλπα. Η ένταση χτίζεται βήμα βήμα, με τον δέκτη να περνάει άλλοτε μικρά και άλλοτε μεγαλύτερα σοκ καθώς προχωράει η δράση. Συναισθάνεσαι την αγωνία, την ανασφάλεια της ηρωίδας για το τι μέλλει γενέσθαι από τότε που παίρνει την εξαιρετικά δύσκολη απόφαση-καταλύτη για τον δρόμο της πολυπόθητης φυγής, της σωτηρίας.

Βαδίζοντας προς το τέλος, η ένταση φτάνει στο αποκορύφωμά της, με τον επίλογο του Caliphate να σε ταρακουνάει για τα καλά, παροτρύνοντάς σε να αναλογιστείς τη σημασία της ανθρωπιάς και της ελευθερίας.

Βρείτε τη σειρά στο IMDB