Οι Unboxholics στο 60ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Εκεί όπου ξεχύνεται ένα αναζωογονητικό κύμα έμπνευσης και καλλιτεχνικής δημιουργίας
19 Νοεμβρίου 2019 10:43
Οι Unboxholics στο 60ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

To Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης φέτος γιόρτασε τα 60α του γενέθλια και οι Unboxholics ήταν για ακόμη μία χρονιά εκεί, σε μία από τις πιο ωραίες διοργανώσεις του μακρόβιου αυτού καλλιτεχνικού θεσμού της πόλης, όπου κάθε έτος διασταυρώνονται οι δρόμοι ανερχόμενων και έμπειρων εκπροσώπων της 7ης Τέχνης, δίνοντας μοναδική πνοή σε ό,τι συνιστά έμπνευση, δημιουργικότητα και ξεχωριστή ματιά.

Έτσι και αυτή τη φορά, ειδικότερα από την 31η Οκτωβρίου έως την 10η Νοεμβρίου του 2019, η λαμπρή αυτή γιορτή του κινηματογράφου απεύθυνε ένα ζεστό καλωσόρισμα σε σκηνοθέτες, σεναριογράφους, κινηματογραφιστές, ηθοποιούς και φίλους του σινεμά, με ποικιλία ερεθισμάτων, ενθουσιασμένους επισκέπτες και ενδιαφέροντα ερεθίσματα από όλον τον πλανήτη.

Έπειτα και από πρόσκληση της COSMOTE TV, μέγα χορηγού του γεγονότος, οι Unboxholics παρευρέθηκαν σε προβολές διεθνών παραγωγών και έλαβαν μέρος σε αυτή τη μεστή σε νοήματα και παραστάσεις κινηματογραφική εμπειρία όπου ειδικά φέτος η νέα γενιά δημιουργών είχε την τιμητική της.

Στην Αριστοτέλους, οι αίθουσες “Ολύμπιον” και “Παύλος Ζάννας”, στο Λιμάνι οι “Φρίντα Λιάπα”, “Τόνια Μαρκετάκη”, “Σταύρος Τορνές” και “Τζον Κασσαβέτης” και εκείνες στο Μακεδονικόν, στο Πολιτιστικό Κέντρο “Χρήστος Τσακίρης” και στο Κλειστό Δημοτικό Θέατρο Συκεών, γέμισαν με πλήθος κόσμου το διάστημα αυτό, ενώ καθένα από τα τέσσερα επίσημα spot του βραβευμένου με Χρυσό Φοίνικα, Βασίλη Κεκάτου (Η Απόσταση Ανάμεσα στον Ουρανό και Εμάς) έδινε το έναυσμα για την έναρξη των προβολών.

Με 260 φιλμ συνολικά (201 μεγάλου μήκους και 59 μικρού μήκους ταινίες), εκθέσεις, ένα νέο διαγωνιστικό τμήμα (Γνωρίστε τους Γείτονες), masterclasses, αφιερώματα και άλλες εκδηλώσεις, η Θεσσαλονίκη στηρίζει εκ των πραγμάτων την ενεργή συμμετοχή της σε πολυπολιτισμικής φύσεως δρώμενα, προσκαλώντας επαγγελματίες του τομέα αυτού και φιλοθεάμον κοινό να απολαύσουν την μαγεία που αποτυπώνεται στο πανί της μεγάλης οθόνης.

Η διεξαγωγή του ΦΚΘ με τον ανοιχτό της σε όλους χαρακτήρα, μέσα από κάθε λογής εικαστικές γλώσσες, ταυτότητες, κουλτούρες και επιρροές συνεχίζει ακούραστα να ανατροφοδοτεί την όρεξη για σύνθεση έργων όπου η έκφραση δεν κλείνεται σε στενά καλούπια και όρια, αλλά αρθρώνεται με τόλμη, γεννά αντιδράσεις, ενεργοποιεί και γοητεύει.

Τα κεράκια του 60ου ΦΚΘ άναψαν και έσβησαν, λοιπόν, και είμαστε πολύ χαρούμενοι που ήμασταν παρόντες σε κάτι τέτοιο. Παρακάτω σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας για τις ταινίες που ξεχωρίσαμε:

Ο φάρος | The Lighthouse (2019) - Ενότητα: Round Midnight

Το ασπρόμαυρο ατμοσφαιρικό θρίλερ ψυχολογικού τρόμου The Lighthouse του ταλαντούχου σκηνοθέτη του The Witch, Robert Eggers, το οποίο εισέπραξε διθυραμβικά σχόλια και στο 72ο  Φεστιβάλ των Καννών, τεστάρει τις ψυχικές μας αντοχές με έναν κλειστοφοβικό εφιάλτη που γίνεται βίωμα για δύο φαροφύλακες. Από την μία έχουμε τον παλιό και αψύ θαλασσόλυκο ‘Thomas Wake’ (Willem Dafoe) και από την άλλη, τον υπό τις διαταγές του εκπαιδευόμενο και κάπως πιο ήπιων τόνων, υπομονετικό ‘Ephraim Winslow’ (Robert Pattinson), με τον χρόνο της αφήγησης να τοποθετείται τέλη του 1890 σε ένα απομακρυσμένο νησί της Νέας Αγγλίας.

Οι δύο αυτοί σκυθρωποί και φειδωλοί στα λόγια άνδρες έχουν αναλάβει την συντήρηση και την φύλαξη του φάρου που βρίσκεται εκεί. Η επικοινωνία τους εμφανίζει πολλά σκαμπανεβάσματα. Παρόλαυτα, με προσωρινό τους καταφύγιο το ποτό και την περίπλοκα εξελισσόμενη συναναστροφή τους, πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα με την μονότονη, μοναχική τους ασχολία, να αναμετρηθούν με τον παραλογισμό, τα πιο πρωτόγονά τους ένστικτα και τα πιο σκοτεινά τους οράματα. Το φως που φεγγοβολά από τον πύργο του φάρου σαρώνει περιμετρικά το μέρος και εντείνει την ακαθόριστη ζάλη που τους τυλίγει θολώνοντας την κρίση τους και ξυπνώντας την πιο βαθιά απωθημένη αγριότητα ενδόμυχά τους. Κάτι αδιόρατα δυσοίωνο και κακό δοκιμάζει την λογική τους πάνω σε εκείνους τους βράχους και μέρα με την μέρα ισχυροποιείται ολοένα και πιο πολύ. 


Τζότζο | Jojo Rabbit (2019) - Ενότητα: Ειδικές Προβολές

Αφότου έκανε ένα επιτυχημένο παγκόσμιο άνοιγμα στο φετινό Φεστιβάλ του Τορόντο, έφτασε με φόρα και στο ΦΚΘ η κινηματογραφική σάτιρα εποχής Jojo Rabbit του υποψήφιου από την Ακαδημία, Νεοζηλανδού Taika Waititi (Thor: Ragnarok, What We Do in the Shadows), με σταρ τον ίδιο, την Scarlett Johansson και τον μικρούλη Roman Griffin Davis. Στην ανατρεπτική αυτήν μαύρη κωμωδία ο Waititi ερμηνεύει τον Hitler, όσο σουρεάλ και αν φαντάζει κάτι τέτοιο, με την διαφορά ότι μας συστήνει ίσως την πιο ανάλαφρη-παιδαριώδη εκδοχή που θα μπορούσε να διανοηθεί κανείς για τον Αδόλφο! Μάλιστα, το πρόσωπο αυτό υποτίθεται ότι είναι ο φανταστικός φίλος ενός πιτσιρικά (Griffin Davis), του ‘Jojo "Rabbit" Betzler’ που ζει στη Γερμανία μαζί με την μητέρα του, ‘Rosie’ (Johansson) επί B’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αλλά τί συμβαίνει όταν το αγόρι ξετρυπώνει μέσα από την σοφίτα τους μία νεαρή Εβραία που κρύβεται;

Με την εξαιρετική αίσθηση του μαύρου χιούμορ που διαθέτει ο αντισυμβατικός αυτός δημιουργός μας διηγείται έναν μύθο που καυτηριάζει το μίσος, τον ρατσισμό, την άγνοια και τον εθνικισμό, με μοναδικό στυλ και ατάκες! Μεταξύ άλλων συμμετέχουν οι: Sam Rockwell (Three Billboards Outside Ebbing, Missouri), Alfie Allen (Game of Thrones), Rebel Wilson και η Thomasin Mackenzie.


Ιστορία γάμου| Marriage Story (2019) - Ενότητα: Ειδικές Προβολές

O υποψήφιος για Όσκαρ, Noah Baumbach με την ξεχωριστή σκηνοθετική του μανιέρα μας παραδίδει το δράμα-κωμωδία Marriage Story, επιμελούμενος μία ανεπιτήδευτη, γλυκόπικρη ιστορία για τις οικογενειακές δυναμικές αλλά και για αυτές που υπάρχουν μεταξύ δύο συζύγων, με πρωταγωνιστές την Scarlett Johansson και τον Adam Driver. Εδώ, ο ‘Charlie’ (Driver), ένας θεατρικός σκηνοθέτης και η σύντροφός του, ‘Nicole’ (Johansson) που είναι ηθοποιός, παλεύουν να διαχειριστούν ένα άσχημο διαζύγιο το οποίο εξωθεί τον καθέναν τους στα άκρα.

Και μέσα από το ιδιαίτερο αυτό έργο-εξομολόγηση, ο καθένας τους καταθέτει από την σκοπιά του πώς ενεργεί απέναντι στα δεδομένα που έχουν πια ανακύψει. Αγωνίζονται παρά τον επώδυνο χωρισμό τους, να είναι εκεί για το παιδί τους και για χάρη του να γεφυρώσουν τα χάσματα στην επαφή ανάμεσά τους κρατώντας όσο είναι εφικτό τις ισορροπίες στη ζωή του γιου τους. Παίζουν επιπλέον οι: Laura Dern, Alan Alda, Ray Liotta, Merritt Wever και ο Azhy Robertson.


Η κόρη ενός κλέφτη | La hija de un ladrón (2019) - Ενότητα: Διεθνές Διαγωνιστικό

Το φετινό Φεστιβάλ San Sebastián απέφερε στην Greta Fernández το βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού για την ερμηνεία της στο βαθιά ανθρώπινο, φωτογραφικά ρεαλιστικό και συγκινητικό οικογενειακό δράμα La hija de un ladrón της Belén Funes, προετοιμάζοντας το έδαφος για μία ανάλογη κατάκτηση και στο ΦΚΘ 2019. Ο βασικός άξονας της μυθοπλασίας αυτής περιστρέφεται γύρω από την 22χρονη ‘Sara’ (Fernández), μία ανύπαντρη μητέρα με θέμα ακοής η οποία διαμένει σε εγκαταστάσεις που λειτουργούν για την Πρόνοια στα περίχωρα της Βαρκελώνης. Η κοπέλα προσπαθεί να βιοποριστεί αναλαμβάνοντας ευκαιριακές δουλειές με χαμηλό μεροκάματο ενώ έμμεσα επαναπροσεγγίζει τον πατέρα του μωρού της, ‘Dani’ (Àlex Monner).

Κάποτε κατά τύχη ανταμώνει τον δικό της γονέα, τον ‘Manuel’ (Eduard Fernández) που έχει μόλις αποφυλακιστεί. Ξέρει ότι έχει κάθε λόγο να τον κρατήσει έξω από ό,τι αφορά την κανονικότητά της αλλά και εκείνη του μικρότερου αδερφού της, ‘Martín’,  η ανατροφή του οποίου έχει ανατεθεί προσωρινά στις κοινωνικές υπηρεσίες του κράτους. Η ηρωίδα έχοντας κληθεί εκ των συνθηκών να ωριμάσει νωρίτερα, κάνει το δικό της ταξίδι αυτοανακάλυψης, έναν σκληρό αγώνα μετ’ εμποδίων ώστε να σταθεί στα πόδια της συνιστώντας παράλληλα με όλες της τις δυνάμεις το ηθικό στήριγμα όσων αγαπάει.


Τα χελιδόνια της Καμπούλ | Les Hirondelles de Kaboul (2019) - Ενότητα: Ανοιχτοί Ορίζοντες

Το animated φιλμ Les Hirondelles de Kaboul των Zabou Breitman και Eléa Gobbé-Mévellec απέσπασε το βραβείο Κοινού FISCHER στην κατηγορία ‘Ανοιχτοί Ορίζοντες’ του 60ου ΦΚΘ, συνοδευόμενο από ένα δυνατό χειροκρότημα στην κατάμεστη αίθουσα του Ολύμπιον κατά την τελετή λήξης. Και δεν απορεί κανείς γι’ αυτήν την διάκριση! Αντλεί υλικό από το ομότιτλο συγκλονιστικό μυθιστόρημα του αλγερινών ριζών, Yasmina Khadra, και πρόκειται για μία ταινία-ωδή στο μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής, στην αγάπη, και την αυταπάρνηση. Τον πυρήνα του διατρέχει το μήνυμα ότι κάπου μέσα στον πόνο, τα δεινά και τον πόλεμο, η ελπίδα μπορεί ακόμη και τότε να ανθίσει. Η υπόθεση εκτυλίσσεται κατά τα τέλη του ’90, στην Καμπούλ.

Η επικυριαρχία των Ταλιμπάν έχει επιφέρει στην χώρα ένα καθεστώς οπισθοδρόμησης και ασφυκτικών πιέσεων, εδραιώνοντας ένα περιβάλλον ανελευθερίας και καταστρατήγησης. Κάθε είδους καλλιτεχνική έκφραση «στραγγαλίζεται», ο τρόμος παίρνει μία πιο απτή μορφή μέσω σχεδόν καθημερινών, βάναυσων διώξεων και θανάτωσης σε κοινή θέα. Η παραμικρή υπόνοια ότι κάποιος δεν συμμορφώνεται με την τρέχουσα εξουσία αποτελεί κάλλιστα λόγο να σταλεί στο εκτελεστικό απόσπασμα ή να λιθοβοληθεί ανηλεώς ειδικά αν πρόκειται για γυναίκα. Όμως, η ανυπότακτη σκέψη και το ισχυρό πνεύμα κάποιων ανθρώπων είναι αδύνατον κλειστεί στα σκοτεινά κελιά του φόβου και της αναλγησίας. Ζητά να δραπετεύσει, να βρει οδό διαφυγής.


Άνωση| Buoyancy (2019) - Ενότητα: Ανοιχτοί Ορίζοντες

Το καθηλωτικό δράμα επιβίωσης-ενηλικίωσης Buoyancy του Rodd Rathjen έφυγε από το Φεστιβάλ Βερολίνου με το Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής στην κατηγορία «Πανόραμα». Μέσα από αυτό παρουσιάζεται με αφοπλιστική ωμότητα η γεμάτη προκλήσεις διαδρομή ζωής ενός 14χρονου, του ‘Chakra’ (Sarm Heng) όπου η ανάγκη μετατρέπεται σε κινητήριο μοχλό να αναζητήσει με προσωπικό κόστος και ευθύνη αυτό που θα κάνει το υπόλοιπο του βίου του κάπως πιο ανεκτό. Η δράση τοποθετείται στην σύγχρονη εποχή, στην ενδοχώρα της Καμπότζης, με τον εν λόγω πιτσιρίκο να εργάζεται μαζί με άλλους συγγενείς του σε καλλιέργειες με ρύζι.

Λαχταρά να αποδράσει, να κερδίσει την αυτονομία του και να επιχειρήσει αλλού μία νέα αρχή. Όντως σύντομα μέσω τρίτων μαθαίνει ότι μπορεί να τον προσλάβουν σε μία εργοστασιακή μονάδα στην Ταϊλάνδη. Δίχως να το πολυσκεφτεί, ένα πρωινό ετοιμάζεται και το σκάει από το σπίτι, καταλήγοντας στην Μπανγκόκ. Ύστερα από την εξουθενωτική του πορεία μέχρι εκεί, έρχεται αντιμέτωπος με μία τραγική συνειδητοποίηση. Από μία αναποδιά ο ίδιος και άλλοι θα βρεθούν εργάτες-σκλάβοι σε ένα αλιευτικό σκάφος. Οι μέρες και οι νύχτες περνούν βουτηγμένες στην εκμετάλλευση και την ταπείνωση, με τις αντιξοότητες να γίνονται ο κανόνας σε μία αφόρητη ρουτίνα που βυθίζει τους άτυχους άνδρες του πληρώματος σε πελάγη απελπισίας. Ώσπου το χέρι του ‘Chakra’ θα οπλίσει ο συσσωρευμένος θυμός, η αγανάκτηση και η αδικία, με τον νεαρό να καταλαβαίνει ότι το μονοπάτι προς την λύτρωση και την ελευθερία ενίοτε συναντιέται με την βία.


Οι Μόνος | Monos (2019) - Ενότητα: Διεθνές Διαγωνιστικό

Η σοκαριστική αντιπολεμική αλληγορία Monos του Alejandro Landes ο οποίος συνυπογράφει και το σενάριο μαζί με τον Alexis Dos Santos, προβλήθηκε στο φετινό Sundance Film Festival ξεχωρίζοντας και ως το Καλύτερο Δραματικό Φιλμ του Παγκόσμιου Σινεμά, με τους Julianne Nicholson και Moisés Arias να ηγούνται του cast εν προκειμένω. Τα τεκταινόμενά του σημειώνονται στην απομακρυσμένη κορυφή ενός βουνού, κάπου στην Λατινική Αμερική, με επίκεντρο μία ομάδα ατίθασων εφήβων με όπλα. Η σύνθεση αυτού το γκρουπ δεν αποδίδεται σε κάποιον υπέρτατο σκοπό πέρα από αυτόν της μεταμόρφωσής τους σε αμείλικτους μαχητές.

Μάλιστα, έχουν δώσει στους εαυτούς τους ψευδώνυμα όπως ‘Rambo’ (Sofia Buenaventura), ‘Smurf’ (Deiby Rueda), ‘ Lady’ (Karen Quintero), ‘Bigfoot’ (Moisés Arias), ‘Wolf’ (Julian Giraldo) και ‘Boom-Boom’ (Esneider Castro), και σκληραγωγούνται υποβαλλόμενοι σε μία κοπιαστική πολεμική εκπαίδευση ενώ έχουν υπό την επίβλεψή τους την Αμερικανίδα όμηρο (Nicholson) της μυστικής δύναμης “The Organization” και μία αγελάδα γαλακτοπαραγωγής. Εξαιτίας μίας ενέδρας, τα παιδιά οδηγούνται στην ζούγκλα και η παρέα διασκορπίζεται. Καλούνται λοιπόν, βρουν έναν τρόπο να επιζήσουν αλλά και να επανενωθούν σε ένα ενιαίο σύνολο. Αλλά τί συμβαίνει ότι τα πάντα συνηγορούν στο να βυθιστεί η αποστολή τους στο απόλυτο χάος;


Μέσα στα πλαίσια του επετειακού 60ου ΦΚΘ που όπως προαναφέραμε φάνηκε να δίνει ισχυρή ώθηση σε ανερχόμενους καλλιτέχνες, μιλήσαμε για αυτό και με τον Executive Director της COSMOTE TV, Δημήτρη Μιχαλάκη, ο οποίος μεταξύ άλλων τόνισε την ανάγκη να υιοθετηθεί μία πιο ανοιχτή προσέγγιση ως προς την υποστήριξη κινηματογραφικών αλλά και τηλεοπτικών εγχειρημάτων που προέρχονται από νέα πρόσωπα του χώρου.

Έχουμε στηρίξει την ελληνική δημιουργία σε δύσκολες συγκυρίες, δίνοντας τη δυνατότητα σε νέους καλλιτέχνες να γυρίσουν ταινίες μικρού μήκους, αλλά και να έχουν βήμα μέσα από διαφορετικά κινηματογραφικά φεστιβάλ. Η COSMOTE TV συμμετέχει σε αρκετά φεστιβάλ της χώρας μας, εκτός της Θεσσαλονίκης, όπως το φεστιβάλ Αιγαίου, το κινηματογραφικό φεστιβάλ Χανίων, της Δράμας , όπου έχουμε κάνει διαγωνισμούς για να αναδείξουμε σενάρια και ιστορίες. Έχουμε βοηθήσει να γίνουν παραγωγές σε περιόδους όχι και τόσο εύκολες, που δεν υπήρχε καθόλου χρηματοδότηση. Συνολικά, έχουμε συμμετάσχει μέχρι σήμερα στην παραγωγή πλήθους κινηματογραφικών ταινιών, μεγάλου και μικρού μήκους. Γενικά, έχουμε ασχοληθεί αρκετά με το θέμα της παραγωγής. Το COSMOTE HISTORY, το κανάλι των ντοκιμαντέρ μας, μάς έβαλε ακόμα πιο δυναμικά στο κομμάτι της παραγωγής. Από το 2016, που βγήκε στον αέρα, έχει προβάλει πάνω από 80 πρωτότυπα ντοκιμαντέρ ή σειρές ντοκιμαντέρ, σε παραγωγή ή συμπαραγωγή COSMOTE TV, ενώ φέτος κάνουμε την πρώτη μας διεθνή συμπαραγωγή με το National Geographic, για τις ανασκαφές στην Κέρο.

Συζητώντας και για τα επόμενα βήματα της COSMOTE TV στον τομέα της παραγωγής περιεχομένου & μυθοπλασίας, ο κ. Μιχαλάκης είπε:

Η πρώτη μας απόπειρα στη μυθοπλασία ήταν η σειρά «Έτερος Εγώ - Χαμένες Ψυχές», που πήγε πολύ καλά. Έχουμε αποφασίσει να κάνουμε και δεύτερη σεζόν, την οποία τώρα αναπτύσσουμε, με στόχο να προβληθεί το 2020. Την επόμενη χρονιά θα ξεκινήσει η παραγωγή μίας ακόμη σειράς 10 επεισοδίων, στην κατηγορία του family crime drama. Κατά τα άλλα, είμαστε συμπαραγωγοί σε διάφορα κινηματογραφικά projects, όπως η «Ευτυχία» του Άγγελου Φραντζή για τη ζωή της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, αλλά και το «Monday», τη νέα ταινία του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου.

Εν κατακλείδι, το ΦΚΘ και φέτος κατόρθωσε να λειτουργήσει σαν μία φιλόξενη μήτρα κινηματογραφικών ιδεών που γεννιούνται και ακμάζουν στο γόνιμο και ουσιαστικό πλαίσιο της θέασης, της πρόσληψης και της αλληλεπίδρασης παροτρύνοντας χιλιάδες ανθρώπους να μπουν σε μία πολύχρωμη γιορτή του σινεμά που αποδεικνύεται κάθε χρόνο ολοένα πιο φρέσκια, πρωτότυπη και ευφάνταστη.