The Lion King Review - Ο μοντέρνος Κύκλος της Ζωής

Πάνε κιόλας είκοσι πέντε έτη από τότε που η Disney μας αφηγήθηκε για πρώτη φορά έναν από τους πιο κλασικούς μύθους κινουμένων σχεδίων της, αυτόν του The Lion King σε σκηνοθεσία των Roger Allers και Rob Minkoff. Σήμερα πια έρχεται να μας τον διηγηθεί ξανά αλλά μέσα από την φρέσκια, πιο ρεαλιστικά δοσμένη φόρμα της live-action διασκευής του στο σινεμά, με την υπογραφή του Jon Favreau (The Jungle Book, Iron Man movies).

Ανεξάρτητα από το εάν η διάσημη εταιρεία τα τελευταία χρόνια έχει επιστρατεύσει την χρυσή συνταγή των remakes με σκοπό να μονοπωλεί τις πρώτες θέσεις στο διεθνές box office, ο νέος Βασιλιάς των Λιονταριών μας κλείνει ένα ευχάριστο ραντεβού νοσταλγίας πέρα, στη σαβάνα της Αφρικής, ώστε να αναβιώσουμε μέσα από μία διαφορετική εμπειρία θέασης την αξέχαστη ταινία που όλοι αγαπήσαμε το 1994.

Το εν λόγω εγχείρημα, επομένως δεν είναι δυνατόν να μην ξυπνά αναμνήσεις και ένα ωραίο, οικείο συναίσθημα που συνοδεύεται από vibes συγκίνησης τόσο μέσα από συγκεκριμένες ατάκες όσο και από ορισμένα πολύ χαρακτηριστικά επεισόδια που διαδραματίζονται.

Μεταφερόμαστε λοιπόν, στην άγρια φύση της αφρικανικής ηπείρου για να θαυμάσουμε την ομορφιά της αλλά και το μεγαλείο της με μία ξεχωριστή ιστορία ενηλικίωσης απευθυνόμενη σε μικρούς και μεγάλους. Εκεί έρχεται στον κόσμο ένας μελλοντικός βασιλιάς, ένα αξιολάτρευτο λιονταράκι, ο ‘Simba’ που πρόκειται να διαδεχτεί τον γενναίο και δίκαιο πατέρα του, ‘Mufasa’. Ωστόσο, δεν χαίρονται όλοι για την άφιξη του νέου μέλους της οικογένειας του μεγαλειότατου, με τον ραδιούργο αδερφό του, τον ‘Scar’, να καταστρώνει τα δικά του μεγαλεπήβολα πλάνα για να κυβερνήσει ο ίδιος.

Η διεκδίκηση του βασιλείου από τον σφετεριστή του θρόνου θα έρθει με την πιο φρικτή προδοσία, με ανείπωτη θλίψη και τον εκτοπισμό του ‘Simba’ από την γη των προγόνων του. Ο ήρωας έκτοτε ξεκινά μία μοναχική περιπλάνηση η οποία ευτυχώς δεν θα κρατήσει για πολύ, μιας και θα γνωρίσει φίλους αληθινούς που θα τον στηρίξουν. Μεγαλώνοντας, θα φτάσει η ώρα να επαναφέρει στο μυαλό και στην καρδιά του την θύμηση του ποιος πραγματικά είναι. Και ο ‘Simba’ αποφασίζει να επιστρέψει για να πάρει πίσω όσα με δόλο χάθηκαν από τον τόπο του και να φροντίσει για το μέλλον του βασιλείου του.

Εδώ, τις φωνές τους δανείζουν διάσημοι αστέρες από τον χώρο του θεάματος, όπως είναι ο Donald Glover (Atlanta, Solo: A Star Wars Story) ως ο ‘Simba’, η ‘Beyoncé’ Knowles-Carter (Dreamgirls) ως η ‘Nala’, ο Chiwetel Ejiofor (Twelve Years a Slave, Doctor Strange) ως ο ‘Scar’ και φυσικά ο James Earl Jones (Rogue One: A Star Wars Story, Field of Dreams) ως ο ‘Mufasa’.

Το cast συμπληρώνουν ακόμη ο Seth Rogen (Sausage Party, Neighbors) ως ο πιο απίθανος και καλόκαρδος αγριόχοιρος ‘Pumbaa’, και ο Billy Eichner (Billy on the Street, American Horror Story) ως η κατεργάρα και πανέξυπνη σουρικάτα ‘Timon’. Να σημειωθεί ότι ως οι γνωστές και μη εξαιρετέες ύαινες επιστρατεύονται οι ηθοποιοί: Florence Kasumba (Emerald City, Black Panther) ως η ‘Shenzi’, ο Eric André (The Eric André Show, Man Seeking Woman) ως ο ‘Azizi’, και o Keegan-Michael Key (Predator, Friends from College) ως o ‘Kamari’.

Παρακολουθούμε ένα σύγχρονο παραμύθι που δεν κάνει την έκπληξη αλλά τουλάχιστον συνδυάζει χωρίς υπερβολές το στοιχείο του χιούμορ, της περιπέτειας καθώς και μηνύματα στενά συνυφασμένα με τον παράγοντα της ατομικής και της συλλογικής ευθύνης, με την συνειδητοποίηση του βάρους της προσωπικής επιλογής, εμπεριέχοντας ακόμη και αναφερόμενα σχετικά με τις εύθραυστες οικολογικές ισορροπίες.

Επιπλέον, στην φιλόδοξη αυτήν απόπειρα της Walt Disney Pictures υπάρχουν σκηνές που αποκλείεται να μην περίμενε το κοινό να ξαναδεί νιώθοντας και πάλι να το πλημμυρίζει μια γλυκιά ζεστασιά. Για παράδειγμα, όπως κάπου στην μέση των τεκταινόμενων όταν ακούγεται το γεμάτο ρυθμό και κέφι, τραγουδάκι των ‘Timon’ και Pumbaa’, το Χακούνα Ματάτα. Ή η αρχή της εξιστόρησης, όταν ο γερο-σοφός μπαμπουίνος 'Rafiki' (John Kani) παρουσιάζει τον νεογέννητο ‘Simba’, στην κορυφή του Μεγάλου Βράχου υψώνοντάς τον τρισχαριτωμένο μικρούλη στον ουρανό για να τον δει ολάκερο το ζωικό βασίλειο, με τον ‘Mufasa’ να επιβλέπει τον λαό του. Ή τότε που ο ‘Mufasa’ παίζει και συμβουλεύει τον γιο του.

Ο δέκτης όμως ανιχνεύει και φάσεις των οποίων η αύρα ομολογουμένως είναι πιο βαριά, όπως ο θάνατος του ‘Mufasa’, ή όταν ο ‘Simba’ σκουντάει το νεκρό πατέρα του περιμένοντας μία απόκριση, αλλά και οι στιγμές που ο κεντρικός δρων φιλτράρει ενδόμυχά του όσα συνέβησαν για να συνειδητοποιήσει ξανά τον ρόλο του, να επαναπροσδιορίσει την σημασία της συμβολής που έχει και αυτός στον λεγόμενο κύκλο της ζωής και γιατί αξίζει να παλεύει κανείς.

Εντούτοις, υπάρχουν σημεία που ενδέχεται να παραξενέψουν ή να δυσαρεστήσουν κάποιους όπως λ.χ. το γεγονός ότι οι εκφράσεις των μορφών που πρωτοστατούν εδώ, δεν αποδίδονται με το ίδιο έντονους μορφασμούς όπως στο αυθεντικό project. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι εν προκειμένω οι συντελεστές προσπάθησαν να φέρουν το αποτέλεσμα της αναπαράστασης όσο πιο κοντά στην πραγματικότητα, να προσαρμόσουν δηλαδή τα CGI έτσι ώστε να υπάρχει μία σχετική αληθοφάνεια στις αντιδράσεις των ζώων. Απλά αν μπορώ να σταθώ ίσως σε μία λεπτομέρεια, προσωπικά, νομίζω ότι δεν ήταν απαραίτητο να αφαιρεθεί το ελαφρώς αλλήθωρο βλέμμα του ‘Azizi’, του πιο γκαφατζή της παρέας των υαινών, ένα χαρακτηριστικό που συνιστά σήμα-κατατεθέν για τον απρόσεχτο και πειναλέο αυτόν κατεργάρη.  

Όσον αφορά την υποβλητικότητα του The Lion King, η φωτογραφία του Caleb Deschanel χωρίς αμφιβολία φαντάζει εντυπωσιακή με τα φυσικά τοπία να μοιάζουν σαν να βγήκαν από ντοκιμαντέρ! Ο Hans Zimmer από την άλλη, επανέρχεται για να επιμεληθεί τις μελωδίες του soundtrack όπως ακριβώς έκανε και με το πρωτότυπο φιλμ, ενώ ο Elton John έχει επεξεργαστεί και εκείνος από μεριάς του ορισμένα από τα ήδη πασίγνωστα κομμάτια του έργου, όπως το “Circle of Life”.

Η νέα εκδοχή του Βασιλιά των Λιονταριών δεν θέτει σαν στόχο της να πρωτοτυπήσει ή να κάνει την διαφορά. Ίσα ίσα βαδίζει όσο ταιριαστά μπορεί στα μεγάλα χνάρια της αρχικής πηγής απ’ όπου εμπνέεται, με πρόθεσή της μην τυχόν χαθεί από την ασφάλεια του δρόμου που χάραξε με μοναδικό τρόπο η τότε υπέροχη animated ταινία που σε κάθε σύγκριση θα υπερτερεί από πολλές απόψεις. Συνεπώς, εδώ ντύνεται με μία πιο ζωντανή και φαντασμαγορική εικόνα το ταξίδι ενός αγέρωχου λιονταριού-κυρίαρχου με πλούσια χαίτη που βρυχάται δυνατά αγναντεύοντας τον ορίζοντα ενώ ψάχνει να βρει και εκείνος την θέση του στον κόσμο. Αρκεί μονάχα να θυμηθεί ποιος είναι στ’ αλήθεια…

Αντώνης Παυλίδης

O μικρός Simba, μεγαλώνει ως διάδοχος του πατέρα του Mufasa, του σοφού λιονταριού και βασιλιά της ζούγκλας, αλλά ο διαβολικός αδελφός του, Scar, έχει διαφορετικά σχέδια για το θρόνο και μαζί με τις ύαινες καταστρώνει έναν μοχθηρό τρόπο για τον κατακτήσει. Η ιστορία διαδραματίζεται στο γνωστό βασίλειο λιονταριών στην Αφρική και η αρχική της ιδέα είναι επηρεασμένη από το μυθιστόρημα του William Shakespeare, Hamlet. Η ταινία The Lion King, είναι μια παραγωγή της Walt Disney Pictures και σκηνοθετείται από τον Jon Favreau, οι Elton John και Hans Zimmer δε, επιστρέφουν και θα επεξεργαστούν μερικές από τις πρωτότυπες συνθέσεις τους για τις ανάγκες της ταινίας.

Στο σενάριο έχουμε τους Jeff Nathanson και Brenda Chapman με ένα λαμπερό καστ ηθοποιών στα φωνητικά όπως τους Donald Glover, Beyoncé, Seth Rogen, Chiwetel Ejiofor, Keegan-Michael Key, James Earl Jones και Billy Eichner.

Υπάρχουν δυο θετικά πράγματα που μπορούμε να πούμε για το περιττό remake του Lion King του 1994. Το πρώτο είναι πως τεχνικά, πρόκειται για ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα το οποίο καταφέρνει να παρουσιάσει στο λευκό πανί την αληθοφάνεια και τον ρεαλισμό των εικόνων. Τα ζώα, οι λίμνες, τα ποτάμια, οι λόφοι, κάθε δέντρο και κάθε κόκκος άμμου έχουν δημιουργηθεί με απίστευτη προσοχή και αφοσίωση στην παραμικρή τους  λεπτομέρεια, ώστε να σε κάνουν να πιστέψεις πως βλέπεις “αληθινά” λιοντάρια να μιλάνε και πως βρίσκονται σε πραγματικές τοποθεσίες κάπου στις μακρινές σαβάνες της ανατολικής Αφρικής. Μετά από αυτή την εμπειρία που έζησα στον κινηματογράφο, νομίζω πως θα είναι έκπληξη αν η συγκεκριμένη ταινία δεν κερδίσει το Όσκαρ καλύτερων οπτικών εφέ.

Το δεύτερο θετικό, είναι το γνωστό σε όλους μας, ξεκαρδιστικό δίδυμο των Timon και Pumbaa. Στις φωνές των δυο βρίσκονται οι Seth Rogen ως Pumbaa και Billy Eichner ως Timon. Στις σκηνές που υπάρχουν οι δυο τους η ταινία αποκτάει χιούμορ και ζωντάνια, γίνεται ελάχιστα πιο προσιτή σε εμάς ως θεατές, ενώ, οι γκάφες τους και οι ατάκες τους, μας κάνουν να αισθανθούμε και πάλι (όπως είχε συμβεί και στο πρωτότυπο) την ανέμελη φιλοσοφία ζωής του ξέγνοιαστου ζευγαριού. Εξαιρετικό voice acting από τους δυο ταλαντούχους ηθοποιούς οι οποίοι μετά από την τελειότητα των οπτικών εφέ, είναι το δεύτερο κομμάτι που κάνει την διαφορά και ξεχωρίζει στην ταινία.

Κάπου εδώ όμως παρουσιάζεται και το παράδοξο στο καινούργιο εγχείρημα του Jon Favreau. Για να αποκτήσεις μια θετική και ολοκληρωμένη εμπειρία στην παρακολούθηση μιας ταινίας, πρέπει να ενεργοποιηθούν μέσα σου συγκεκριμένα συναισθήματα όπως, η περιέργεια για την πλοκή και η έγνοια για τους χαρακτήρες. Ασφαλώς και τίποτα από τα παραπάνω δεν συμβαίνει διότι πρώτον, σεναριακά η ταινία είναι ακριβώς ίδια με την πρωτότυπη, οπότε χάνεις το ενδιαφέρον για τις εξελίξεις που διαδραματίζονται και δεύτερον διότι είναι σχεδόν αδύνατον να νιώσεις συναισθηματική εμπλοκή με τους χαρακτήρες. Ο ρεαλισμός ο οποίος συνοδεύεται μοιραία από την ανύπαρκτη εκφραστικότητα των ζώων απέναντι στο οτιδήποτε συμβαίνει στην πλοκή είναι σίγουρα ένα από τα θεμελιώδη προβλήματα της ταινίας.

Στην προσπάθεια της λοιπόν να μιμηθεί την πραγματική ζωή, δημιουργώντας εξαιρετικά αληθοφανή ζώα και τοποθεσίες, έχασε σε μεγάλο βαθμό το συναισθηματικό δέσιμο που μπορεί να αναπτύξει ο θεατής με τους πρωταγωνιστές της ταινίας. Εντυπωσιακό αλλά εντελώς άψυχο αποτέλεσμα από το οποίο κρατάω μόνο την τεχνολογική επένδυση της Disney και περιμένω να την δω να χρησιμοποιείται με μεγαλύτερη επιτυχία στα μελλοντικά της κινηματογραφικά σχέδια.

Βρείτε την ταινία στο IMDB