The Alienist: Είδαμε τον συγγενή του True Detective

Ο ιαπωνικών και αμερικανικών καταβολών Cary Fukunaga (Beasts of No Nation, Jane Eyre, Sin Nombre) το 2014 μέσω του 1^ου κύκλου της φιλόδοξης παραγωγής του HBO, True Detective, που επιμελήθηκε σκηνοθετικά, απέδειξε περίτρανα ότι κατέχει εξαιρετικά καλά το αστυνομικό δράμα. Απ’ ό,τι φαίνεται και από την μέχρι τώρα πορεία του ευτυχώς δεν σκοπεύει να χάσει επαφή με το παραπάνω είδος. Ο φιλόδοξος αυτός δημιουργός, σεναριογράφος και κινηματογραφιστής ο οποίος απέσπασε βραβείο Emmy για την προαναφερθείσα του δουλειά, φέτος μας κράτησε συντροφιά με το The Alienist, ένα ακόμη μεγαλεπήβολο project στην μικρή οθόνη, όπου όμως αυτή την φορά τον πρώτο λόγο έχει η ρετρό αισθητική.

Στο εν λόγω σόου εποχής του TNT, το οποίο είναι εμπνευσμένο από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Caleb Carr, το μυστήριο είναι ανάκατο με έναν αλλοτινό αέρα, αυτόν της βικτωριανής Νέας Υόρκης. Tο noir στοιχείο είναι οπωσδήποτε διάχυτο στην όλη υπόθεση που λαμβάνει χώρα στα τέλη του 19^ου αιώνα, και ειδικότερα το 1896 στην ήδη από τότε πυκνοκατοικημένη και πολύβουη μεγαλούπολη των Η.Π.Α.

Εν προκειμένω, το κουβάρι της πλοκής αρχίζει να ξετυλίγεται σιγά σιγά με σημείο αναφοράς μία σειρά ειδεχθών ανθρωποκτονιών, με θύματα αγόρια που εργάζονται σε οίκους ανοχής. Για την διαλεύκανση των διαδοχικών φρικαλέων φόνων που καταγράφονται αποφασίζουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους μία ιδιότυπη ομάδα εξιχνίασης εγκλημάτων.  Στις εξονυχιστικές έρευνες που διεξάγονται προΐσταται ο Dr. Laszlo Kreizler (Daniel Bruhl), ειδήμων στον νεοφυή τότε κλάδο της εγκληματολογικής ψυχολογίας, συνεργαζόμενος με τον John Moore (Luke Evans), εικονογράφο των New York Times, και την Sara Howard (Dakota Fanning), μία γυναίκα αστυνομικό. Ο κατά συρροήν δολοφόνος που διαφεύγει της σύλληψης  έχει την δική του μέθοδο δράσης βάσει της οποίας κόβει με φρικαλέο τρόπο το νήμα της ζωής των άτυχων εκδιδόμενων νεαρών που θα βρεθούν στο στόχαστρό του. Τα μέλη που στελεχώνουν την ανωτέρω τριάδα θα παλέψουν με αποφασιστικότητα προκειμένου να κερδίσουν χρόνο για να αποτρέψουν άλλα άτομα από το να υποκύψουν στα απάνθρωπα σχέδιά του.

Ξεκινούν λοιπόν, ένα αμείλικτο ανθρωποκυνηγητό, ακολουθώντας τα ίχνη που αφήνει κάθε φορά στον τόπο του εγκλήματος ο θύτης που αναζητούν. Στην προσπάθειά τους αυτή, συνειδητοποιούν πως για την απονομή της δικαιοσύνης, πρέπει να υπερβούν τα όρια των δυνατοτήτων τους, δοκιμάζοντας σκληρά τους εαυτούς τους και χαλυβδώνοντας τις αντοχές τους ακόμη και απέναντι σε παρασκηνιακούς εχθρούς που μοιάζουν να μηχανεύονται παντοίους τρόπους για να υπονομεύσουν και να σαμποτάρουν το έργο τους. Παρασυρόμενοι μέσα στην δίνη των σοβαρών συμβάντων που σημειώνονται, θα ρισκάρουν ακόμη και την προσωπική τους ακεραιότητα περνώντας διά πυρός και σιδήρου ώστε να εντοπίσουν τον αληθινό ένοχο όποιες αναδυόμενες προκλήσεις και αν χρειαστεί να αντιμετωπίσουν.

Όσοι εύλογα θα αναρωτηθείτε για ποιόν λόγο έχει οριστεί ο συγκεκριμένος τίτλος για την σειρά, η απορία σας αυτή θα λυθεί τόσο από την κατατοπιστική επεξήγηση που αναγράφεται πάντοτε στην έναρξη κάθε επεισοδίου όσο και από τα ίδια τα τεκταινόμενα που διαδραματίζονται και δικαιολογούν την επιλογή αυτή.

Ενδεχομένως, όσον αφορά το περιεχόμενο του εντυπωσιακού αυτού εγχειρήματος, κάποιοι να ανιχνεύσουν ορισμένες ομοιότητες με τον θρύλο του «Τζακ του Αντεροβγάλτη», με την έννοια ότι προσιδιάζει σε μία εναλλακτική εκδοχή ή αφήγησή του. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για μία μυθοπλασία που πάει πολλά βήματα παραπέρα σε σχέση με μοτίβα ιστοριών τα οποία εκ πρώτης όψεως ίσως μοιάζουν γνώριμα σε εμάς. Η απόδοση του κοινωνικοπολιτιστικού κλίματος εκείνης της περιόδου και των συνακόλουθων νορμών που υφίσταντο, είναι πολύ αντιπροσωπευτική και ξεκάθαρη.

Μέσα από ένα στιβαρό σενάριο, οι χαρακτήρες, βασικοί και δευτερεύοντες, ψυχογραφούνται ενδελεχώς ενώ βρίσκουν τον χώρο και τον χρόνο που τους αναλογεί προκειμένου να αναπτυχθούν ικανοποιητικά.  Το σασπένς, η έκπληξη και η ανατροπή αποκτούν ακριβώς την θέση που τους ταιριάζει, χωρίς παρατηρούνται κλισέ χειρισμοί ή βεβιασμένες κινήσεις όσον αφορά τον ρυθμό εξέλιξης των γεγονότων.

Την αίσθηση του κινδύνου και την σκοτεινή αύρα που απλώνεται στην συνολική εικόνα του υποβλητικού αυτού θεάματος, ενισχύουν μεταξύ άλλων και η γκριζάδα, η καταχνιά και η μουντάδα των χρωμάτων που κυριαρχούν στα πλάνα, ενώ η φωτογραφία των PJ Dillon, Gavin Struthers, Chris Seager και Larry Smith συμβάλει εξίσου σημαντικά ως προς αυτή την κατεύθυνση. Την ατμοσφαιρική μουσική υπόκρουση υπογράφει ο στενός συνεργάτης του Hans Zimmer, Rupert Gregson-Williams ο οποίος επεξεργάστηκε και το soundtrack του Wonder Woman. Το cast συμπληρώνουν με τις αξιόλογες ερμηνείες τους οι: Brian Geraghty, Douglas Smith, Matthew Shear και Q’orianka Kilcher.

Το The Alienist έρχεται να υπογραμμίσει ότι για να ερμηνευτεί ορθά το γράμμα του Νόμου πόσο μάλλον σε περιπτώσεις όπου το αποτέλεσμα είναι μη αναστρέψιμο για την ανθρώπινη ζωή, είναι αναγκαίο να ληφθούν υπόψη οι περίπλοκες εσωτερικές διεργασίες και η απόσταση που μεσολαβούν ανάμεσα στην εν δυνάμει τέλεση ενός εγκλήματος και διάπραξή του. Κάτι που προφανώς και δεν επιδέχεται αναγνώσεις τύπου «άσπρο-μαύρο», αλλά θέτει σε προτεραιότητα το κομμάτι του ψυχισμού, των κινήτρων, του υποκειμενικού βιώματος και των καταστάσεων που εξωθούν κάποιον να βλάψει κάποιον άλλον ανεπανόρθωτα. Ποιό όμως είναι το ερέθισμα, το οποίο μπορεί να πυροδοτήσει την βίαιη εκτόνωση των πιο άγριων ενστίκτων που ενυπάρχουν στον κάθε έναν, και τελικά είναι το ίδιο για όλους;

Τέλος, να πούμε πως η σειρά θα κάνει πρεμιέρα στις 19 Απριλίου στο Netflix.

Βρείτε τη σειρά στο IMDB