Battlefield V Review

Battlefield V Review

16 Νοεμβρίου 2018 10:41
This is war

Δεν είναι μυστικό πως οι οπαδοί των πολεμικών παιχνιδιών εδώ και καιρό ζητούσαν από τους developers να επιστρέψουν στις ρίζες και σε ποιο «γήινα» μονοπάτια. Η πολυετής επιμονή των εταιριών σε φανταστικούς μελλοντικούς και πιο μοντέρνους πολέμους, η αλήθεια είναι ότι είχε αρχίσει να κουράζει και μοιραία επέφερε κορεσμό. Εξάλλου είναι νομίζω αναμενόμενο όταν αυτό συμβαίνει τόσο συχνά κάθε χρόνο από τις δυο δημοφιλέστερες στο χώρο εταιρίες όπως η EA και η Activision. Η επιθυμία αυτή του κοινού εισακούστηκε -μέσα από μυριάδες επικριτικά σχόλια οργής σε forums και video- και η αρχή έγινε απ’ την  EA με το Battlefield 1, το οποίο επέστρεψε ύστερα από 24 χρόνια (Wings of Glory) στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο. Το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πολλά παιχνίδια που καταπιάνονται με την πρώτη ίσως πιο ζοφερή στιγμή στην ιστορία της ανθρωπότητας, αποτελεί θα λέγαμε μια θαρραλέα απόφαση εφόσον το ρίσκο -παρόλο που απέδωσε καρπούς- πάρθηκε μέσω ενός τόσο μεγάλου franchise.

Το Battlefield V αποτελεί τη 16η προσθήκη στην ιστορική σειρά, με την Dice να συνεχίζει το εξαιρετικό μομέντουμ που κέρδισε με το Battlefield 1, μεταφέροντας τις ψηφιακές μάχες στο πολυαγαπημένο (και πολυπαιγμένο) setting των απανταχού των πολεμικών παιχνιδιών fans, Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Βέβαια υπήρξε ξανά θόρυβος γύρω απ’ το παιχνίδι, αφού το αρχικό τρέιλερ που παρουσίαζε μεταξύ άλλων μαχητές με μηχανικά προσθετικά μέλη και γυναίκες στρατιώτες, προκάλεσε ποικίλες επικριτικές αντιδράσεις στο κόσμο του ίντερνετ, οι οποίες έκαναν λόγο για ιστορική ανακρίβεια και έλλειψη ρεαλισμού. Ως ένα σημείο είναι κατανοητός ο προβληματισμός όσο αφορά τα προσθετικά μέλη (παρόλο που μέχρι τη παρούσα στιγμή δεν φάνηκαν πουθενά), αλλά θεωρώ παντελώς άκυρη και υπερβολική την αντίδραση για τους γυναικείους χαρακτήρες. Σαφώς στη hardcore ανδροκρατούμενη κοινότητα του παιχνιδιού που έχουμε συνηθίσει τη ρεαλιστική προσέγγιση που αποδίδεται όλα αυτά τα χρόνια και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο αγαπάμε τη σειρά, μπορεί να ξενίσει.

Όπως όλοι όμως ξέρουμε οι προηγούμενοι τίτλοι μπορεί να είναι βασισμένοι μεν σε αληθινά γεγονότα, κανένας ωστόσο δεν θεωρείται ως μια απόλυτα ρεαλιστική απεικόνιση του πολέμου. Άλλωστε όπως είπε και ο παραγωγός του παιχνιδιού Aleksander Grøndal απαντώντας στους επικριτές, πάνω απ’ όλα το στούντιο βάζει τη διασκέδαση χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει τη θυσία της ρεαλιστικότητας. Οι Βρετανίδες (αναφορικά στο τρέιλερ που έδειξε μια Βρετανίδα στρατιώτη) μπορεί να μην ήταν στην πρώτη γραμμή κατά τη διάρκεια του πολέμου όσο αφορά τον Βρετανικό στρατό, όμως σε αρκετές άλλες χώρες του κόσμου πράγματι είχαν ενεργό ρόλο. Ακόμα όμως και να μην είχαν παντού, σίγουρα όλοι γνωρίζουμε μέσα από ιστορίες που μάθαμε και ακούσαμε από τους παλιούς, πως στα παρασκήνια και σε μικρές μάχες έπαιξαν σημαντικό και πολλές φορές καθοριστικό ρόλο στην έκβαση του πολέμου. Οπότε αν το καλοσκεφτούμε η προσθήκη γυναικείων χαρακτήρων σε ένα κατά βάση κιόλας multiplayer παιχνίδι, ίσως να μην είναι τόσο άκυρη. Αν μη τι άλλο το Battlefield V διατηρεί στο μέγιστο βαθμό το σοβαρό του ύφος, σέβεται τα ιστορικά γεγονότα που καταπιάνεται και δεν αναλώνεται σε φθηνά στοιχεία εντυπωσιασμού. Καταφέρνει όμως να εντυπωσιάσει και να πετύχει στους νευραλγικούς τομείς του παιχνιδιού που έκαναν τη σειρά δημοφιλή;

Εδώ και χρόνια στα πολεμικά παιχνίδια έχουμε πλέον συνηθίσει το single player κομμάτι να έχει δευτερεύων ρόλο σε τέτοιες παραγωγές. Η Dice όμως αντί να το αφαιρέσει τελείως όπως έκανε η Treyarch με το Black Ops 4, δείχνει ευτυχώς να επιμένει σε αυτό. Η συνταγή των μικρών ιστοριών λεγόμενες ως «War Stories» που είδαμε στο Battlefield 1 επιστρέφουν, αυτή τη φορά όμως λιγότερες σε αριθμό. Στο Battlefield V τα War Stories αποτελούνται από τρεις ξεχωριστές ιστορίες με διαφορετικούς πρωταγωνιστές, ένα tutorial που μας παρουσιάζει τους βασικούς μηχανισμούς των όπλων και των οχημάτων μέσα από μια σύντομη ιστορία και μια ακόμα η οποία θα κυκλοφορήσει τον επόμενο μήνα. Κάτι που προσωπικά μου άρεσε αρκετά και το βρήκα ενδιαφέρον είναι πως οι εξάωρες αυτές συνολικά ιστορίες δεν αφορούν μεγάλες και γνωστές ιστορικές μάχες όπως γίνεται συνήθως, αλλά μικρότερες ιστορίες από πτυχές του πολέμου, οι οποίες δεν είναι ευρέως γνωστές. Μπροστά στη φρίκη των πολυάριθμων θυμάτων και τις ηρωικές στιγμές μιας μεγαλύτερης σε κλίμακα μάχης, καμιά φορά ξεχνάμε ότι ο πόλεμος κερδήθηκε με μικρές μάχες και προσωπικές θυσίες απλών και καθημερινών ανθρώπων τους οποίους η ιστορία δεν κατέγραψε ποτέ.

Άνθρωποι κάθε ηλικίας, χρώματος ή φύλου, πολέμησαν το ίδιο, μάτωσαν το ίδιο και έδωσαν τη ζωή τους σε κάθε γωνιά του κόσμου. Είτε για το σπίτι, είτε για τη οικογένεια, είτε για τους συντρόφους σε μια μάχη, είτε ακόμα και για μια χώρα που δεν είχαν δει ποτέ τους, η κοινή ιδέα της ελευθερίας, της επιβίωσης και ενός καλύτερου αύριο απαλλαγμένο από κάθε ζυγό, ένωσε ανθρώπους διαφορετικούς για τους οποίους η όποια προσφορά ή θυσία μαρτυρείται σε μια ξεθωριασμένη φωτογραφία, σε κάποια γράμματα ξεχασμένα σε ένα συρτάρι, σε μια ιστορία που κάποτε ειπώθηκε ή σε μια πέτρινη επιγραφή κάπου σε μια πλατεία ενός χωριού. Αυτήν ακριβώς τη γοητεία της ανείπωτης ιστορίας είναι που θέλει το στούντιο να μεταδώσει στον παίκτη και θεωρώ πως το επιτυγχάνει. Μπορεί τα War Stories του Battlefield V να μην ξεπερνούν τη δυναμική και τη συναισθηματική φόρτιση των αντίστοιχων του 1, όμως σίγουρα δεν είναι αμελητέα ούτε αδιάφορα, ίσα ίσα είναι ικανά να δημιουργήσουν κόμπο στο στομάχι και να εκπλήξουν.

Η «Under no Flag» είναι μια ιστορία θάρρους, αποφασιστικότητας, λύτρωσης και αφορά τις δεύτερες ευκαιρίες. Ο Billy Bridger ένας Λονδρέζος μικροεγληματίας που ειδικεύεται στις βόμβες (με τις οποίες λήστευε τράπεζες) προσεγγίζεται στη φυλακή από έναν βετεράνο του βασιλικού ναυτικού με σκοπό να γίνει μέλος του ειδικού τμήματος σκαφών. Ο Billy για να αποφύγει τη φυλακή δέχεται και οι δυο τους ταξιδεύουν στη Βόριο Αφρική, προκειμένου να καταστρέψουν την αεροπορική βάση των Ναζί, Luftwaffe. Η επαναστατική και ασυμβίβαστη φύση του Billy συχνά θα δοκιμάσει την υπομονή του βετεράνου. Ωστόσο, η σχέση μέντορα και προστατευόμενου που θα δημιουργηθεί μεταξύ τους καθώς και ο αστείος τόνος που συχνά ελαφρύνει την ένταση, ενισχύει τη δυναμική των χαρακτήρων χωρίς όμως να χάνει τη σοβαρότητα ή να δείχνει ασέβεια στα γεγονότα. 

Η «Nordlys» τοποθετείται στα βουνά της κατεκτημένης Νορβηγίας στα οποία η νεαρή αντάρτισσα Solveig θα επιχειρήσει μια ατομική αποστολή διάσωσης που αφορά την μητέρα της, καθώς εκείνη κρατείται και ανακρίνεται για τις γνώσεις της πάνω στο «βαρύ νερό». Ένα τοπικό φυσικό στοιχείο απαραίτητο στην έρευνα των Ναζί που αφορά την κατασκευή ατομικών βομβών. Αυτό που ξεκινά ως μάχη επιβίωσης της οικογένειάς της, καταλήγει ένας αγώνας που το αποτέλεσμα της έκβασης θα κρίνει όχι μόνο το μέλλον της χώρας αλλά του ίδιου του πολέμου.

Στη «Tirailleur» τα δυο αδέρφια από την Σενεγάλη Deme και Idrissa, ως μέλη των Γαλλικών αποικιακών δυνάμεων κατατάσσονται προκειμένου να λάβουν μέρος στην επιχείρηση Dragoon στην νότια Γαλλία. Φτάνοντας για πρώτη φορά σε μια χώρα την οποία φαντάζονταν μέσα από τις ιστορίες που είχαν ακούσει ουτοπική, έρχονται αντιμέτωποι όχι μόνο με τη σκληρή αλήθεια του πολέμου που έχει μετατρέψει τη χώρα σε συντρίμμια, αλλά και με την αντιμετώπιση των Γάλλων συμπολεμιστών τους, τους οποίους λόγω χρώματος τους χρησιμοποιούν αποκλειστικά σε χειρωνακτικές εργασίες. Όταν όμως τα πράγματα πάνε εντελώς στραβά και οι υπεύθυνοι του Γαλλικού στρατού θα χρειαστούν τη βοήθειά τους, το θάρρος, ο ιδεαλισμός και η αγάπη τους προς τη χώρα θα υπερνικήσει κάθε άνισο εμπόδιο. Η μικρή ομάδα τους θα καταστείλει τις Γερμανικές δυνάμεις Fallschirmjäger και θα τις αναγκάσει να υποχωρήσουν στο επαρχιακό νησάκι Côte d'Azure, μέσα από μια μάχη που έμεινε στη ιστορία για την κρισιμότητά της και τη σημασία της στην απελευθέρωση της Γαλλίας. Περίπου 25 χιλιάδες αποικιακοί σύμμαχοι έχασαν τη ζωή τους σε αυτή τη μάχη. Οι περισσότεροι ήταν απλοί άνθρωποι χωρίς καμιά στρατιωτική εκπαίδευση. Πολέμησαν υπερήφανα για μια χώρα που δεν είχαν δει ποτέ. Η ιστορίας ωστόσο που γράφτηκε από τους νικητές φρόντισε να σβήσει από τα βιβλία την προσφορά τους. Η μόνη απόδειξη έμεινε σε παλιές φωτογραφίες και χαραγμένες στις καρδιές των επιζώντων. Μόλις πέρσι ύστερα από 73 χρόνια ο πρόεδρος François Hollande βράβευσε τη προσφορά τους.

Φυσικά το campaign δεν αποτελεί κάτι παραπάνω από ένα καλογυαλισμένο πολύωρο tutorial που στην ουσία προετοιμάζει τον παίκτη για το multiplayer. Ωστόσο οι ιστορίες του είναι καλογραμμένες, μεταδίδουν άψογα το κλίμα του πολέμου και συγκινούν. Βασίζονται σε πραγματικές μάχες με αληθινούς εμπλεκόμενους για τις οποίες αρκετός κόσμος δεν έχει ιδέα. Αυτή ακριβώς είναι και η ομορφιά του campaign και ο λόγος που θα κάνει κάποιον να επενδύσει το χρόνο του. Μου άρεσε πάρα πολύ που μπορούσα να καταστρώσω το σχέδιό μου κάνοντας αρχικά αναγνώριση της περιοχής με τα κιάλια και να προσεγγίσω είτε με stealth είτε πιο χύμα τις μάχες. Σε αυτό βέβαια βοηθά πολύ η ποικιλομορφία των χαρτών που είναι σχεδιασμένοι για να εξυπηρετούν αυτό το σκοπό. Σίγουρα δεν είναι κάτι που δεν έχουμε δει σε προηγούμενα Battlefield ή άλλα παιχνίδια τύπου Far Cry, όμως αυτό που κάνει το κάνει καλά και δίνει την ψευδαίσθηση ελευθερίας παρόλο που στην ουσία του είναι γραμμικό. Οι μεγάλοι του χάρτες είναι γεμάτοι με διαφορετικούς δρόμους που αρχικά δεν είναι εμφανείς, προσθέτοντας έτσι στην εξερεύνηση πριν την εμπλοκή. Δίνονται επίσης διαφορετικές επιλογές για την διεκπεραίωση κάθε αποστολής.

Στην «Under The Flag» για παράδειγμα που πρέπει να ανατινάξουμε κάτι αποθήκες, μπορούμε να πάμε με stealth και να τοποθετήσουμε τα εκρηκτικά χωρίς να μας πάρει κανένας χαμπάρι, μπορούμε να ξεκινήσουμε να πυροβολάμε ότι δούμε μπροστά μας χρησιμοποιώντας το περιβάλλον υπέρ μας ή να κλέψουμε ένα αεροπλάνο που βρίσκεται εκεί κοντά και να βομβαρδίσουμε τα πάντα. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι μηχανισμοί του παιχνιδιού όπως επί παραδείγματι στη «Nordlys» κατά την οποία η Solveig μπορεί να βγάλει κατά βούληση τα πέδιλα του σκι και να ξεφύγει από μια δύσκολη κατάσταση ή να προσαρμόσει το shooting σε έναν πιο γρήγορο και απολαυστικό ρυθμό. Η υποθερμία ωστόσο είναι κάτι που θα πρέπει να λάβουμε πολύ σοβαρά υπόψη, πηγαίνοντας κάθε τόσο στη συγκεκριμένη αποστολή κοντά σε μια πηγή θερμότητας, αναγκάζοντας τον παίκτη κατά αυτόν τον τρόπο να σκεφτεί γρήγορα και έξυπνα. Κάτι επίσης που μου άρεσε αρκετά είναι ότι σε όλες τις αποστολές καθ’ όλη τη διάρκεια οι χαρακτήρες μιλούν στη γλώσσα τους. Οι Νορβηγοί νορβηγικά, οι Σενεγαλέζοι γαλλικά και οι Γερμανοί γερμανικά. Θεωρώ εύστοχη αυτή την επιλογή της Dice γιατί με αυτόν τον τρόπο ενισχύει την αληθοφάνεια και προσθέτει στη συνολική ατμόσφαιρα.

Η καρδιά βέβαια του Battlefield V χτυπά στους ρυθμούς του multiplayer και το στούντιο εδώ έχει φέρει αρκετές αλλαγές δοκιμάζοντας νέες επιλογές τακτικής μέσα από το Attrition και το Fortification system. Σκοπός είναι να δώσει στο παιχνίδι περισσότερο βάθος κάνοντάς το πιο δυναμικό, να ενθαρρύνει τους παίκτες να αξιολογήσουν γρήγορα οποιαδήποτε κατάσταση, να σκεφτούν στρατηγικά και να λειτουργήσουν συνολικά ως μέρος της ομάδας. Το Attrition system έχει να κάνει αρχικά με τον περιορισμένο αριθμό πυρομαχικών και medical supplies. Στα προηγούμενα Battlefield παιχνίδια μετά από κάθε αναμέτρηση επιστρέφαμε πίσω με πλήρη υγεία και πυρομαχικά. Τώρα αυτό δε συμβαίνει πάντα. Θα πρέπει να δράσουμε ανάλογα και να βρούμε τρόπους να τα αναπληρώσουμε είτε σκοτώνοντας αντιπάλους, είτε ζητώντας τα από συμπαίκτες μέσω του κυκλικού quick menu εντελών (το λεγόμενο Commo Rose) ή να χτίσουμε εμείς ή κάποιος άλλος σταθμούς παροχής προμήθειας (Fortification system). Σαφώς και όλο αυτό δεν επηρεάζει καθόλου το ρυθμό του παιχνιδιού ούτε αποθαρρύνει κάποιον αν επιθυμεί να παίξει ατομικά. Αν κάποιος θέλει, μπορεί να το κάνει αλλά θα πρέπει να έχει αποκτήσει την απαραίτητη εμπειρία πρώτα, γιατί όπως και να’ χει η ιδιότητα και ο ρόλος της κάθε κλάσης σε μια ομάδα πάντα βοηθά στα δύσκολα.

Το Attrition του δίνει την ελευθερία να διαχειριστεί όπως θέλει τις σφαίρες και τα med-packs του εφαρμόζοντας μεθόδους βραχυπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες. Δηλαδή μπορεί να χτίσει σε κάποια προκαθορισμένα σημεία του χάρτη σταθμούς τροφοδότησης med-packs (ή ammo) για τον ίδιο και για όλη την ομάδα επιστρέφοντας όταν ξεμένει σε εκείνο σημείο. Αν ο ίδιος ή κάποιο μέλος έχει για παράδειγμα την κλάση του Medic θα μπορεί να γιατρέψει επιτόπου τον εαυτό του ή την ομάδα του όχι μόνο κάνοντας πιο γρήγορα revive έναν συμπαίκτη που έχει πέσει με μια ένεση, αλλά και μέσω του combat role του που του επιτρέπει να βγάζει ένα σεντούκι γεμάτο med-packs σε όποιο σημείο θέλει.

Revive σαφώς και μπορεί οποιαδήποτε κλάση να κάνει απλά ο Medic συγκεκριμένα κάνει γρηγορότερα από τις υπόλοιπες. Κάποιος που έχει πέσει έχει δυο επιλογές ή να φωνάξει κάποιον να τον σηκώσει ή να υποκύψει γρήγορα με το πάτημα ενός κουμπιού στα τραύματά του, κάνοντας respawn. Η κάθε κλάση προφανώς έχει τις δικές της ιδιότητές και ρόλους, δίνοντας με αυτό τον τρόπο περισσότερο βάρος και σκοπό τόσο στην ατομική όσο και την συνολική επιλογή κατά τη διαδικασία συγκρότησης μιας ομάδας. Το regeneration στην υγεία συνεχίζει να υφίσταται όμως είναι αρκετά πιο αργό. Ο μόνος τρόπος για άμεση και γρήγορη αναπλήρωση είναι τα med-packs. Το ίδιο συμβαίνει και με τις σφαίρες. Το παιχνίδι είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε αργά ή γρήγορα να ξεβολέψει και να αναγκάσει όλους να ριχτούν στη μάχη και στην αναζήτηση πυρομαχικών. Αν νομίζει κάποιος ότι θα καμπερωθεί σε ένα σημείο και θα πυροβολεί όποιον περνάει, μάλλον είναι γελασμένος.

Ωστόσο μην έχετε την εντύπωση ότι το σε όλο το παιχνίδι το μόνο που θα κάνετε θα είναι να ψάχνετε όλη την ώρα προμήθειες. Ουσιαστικά δεν υπάρχουν λιγότερες σφαίρες στο Battlefield V σε σχέση με παλαιότερα παιχνίδια, απλά είναι διασκορπισμένες σε όλο τον χάρτη. Αν κάποιος ακολουθήσει τα objectives, δηλαδή να κάνει capture τις flags και τα σημεία που υποδεικνύει η κάθε αποστολή, δεν υπάρχει περίπτωση να ξεμείνει ποτέ, γιατί εκεί πάντα θα υπάρχουν συμπαίκτες που θα τον προμηθεύσουν ή θα βρει-χτίσει νέα resupplies stations. Το σύστημα είναι τόσο καλοδουλεμένο που οι νέοι παίκτες δεν θα το καταλάβουν καν. Για τους βετεράνους είναι ναι μεν κάτι διαφορετικό από αυτό που είχαν συνηθίσει αλλά η εμπειρία που είχαν τόσα χρόνια αποκομίσει για κανένα λόγο δε πετιέται στα σκουπίδια. Απλά το μόνο που έχουν να κάνουν αυτή τη φορά, είναι να προσαρμοστούν, να εφαρμόσουν τακτική στον τρόπο που ήδη έπαιζαν και να μάθουν καλά τους οκτώ νέους χάρτες. 

Το Fortification system έχει να κάνει με το χτίσιμο. Τώρα αλά Fortnite στη διάθεσή μας έχουμε ένα σφυρί με το οποίο μπορούμε επιτόπου ανεξαρτήτως κλάσης να χτίσουμε διάφορες κατασκευές σε προκαθορισμένα μέρη, τα οποία φαίνονται όταν κάνουμε equip το εργαλείο. Εκτός από τα resupplies stations που αναφέραμε παραπάνω, μπορούμε να σκάψουμε το χώμα χτίζοντας οχυρά με τσουβάλια άμμου και συρματοπλέγματα. Μη φανταστείτε ότι θα φτιάξετε ουρανοξύστες με αυτά ή ότι θα χρειαστεί να πελεκήσετε ξύλα όπως γίνεται στο πόνημα της Epic Games. Ότι χτίσετε είναι ανέξοδο γίνεται σε συγκεκριμένα σημεία και έχει προκαθορισμένο αριθμό. Επίσης για κάθε τσουβάλι ή συρματόπλεγμα θα κερδίζετε πόντους που θα προσμετρώνται μαζί με τα kills και τα objective points στο τελικό σκορ κάθε μάχης. Έτσι ακόμα κι αν δεν έχετε πολλά kills, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα αν έχετε κάνει αρκετές κατασκευές να ξεπεράσετε κάποιον με περισσότερα kills από εσάς. Τα οχυρά επιπλέον είναι χρήσιμα τόσο για τους επιτιθέμενους όσο και για τους αμυνόμενους σε ένα φυλάκιο, καθώς προσφέρουν σε όλους προστασία. Ότι εύκολα βέβαια χτίζεται άλλο τόσο εύκολα γκρεμίζεται. Ειδικά αν οι επιτιθέμενοι εξαπολύσουν ρουκέτες, χειροβομβίδες ή επιστρατεύσουν τανκ και αεροπλάνα. Ωστόσο μια καλά συγχρονισμένη ομάδα σε όποια μεριά κι αν βρίσκεται μπορεί να κατορθώσει το ακατόρθωτο. Κι’ αυτό, είναι που κάνει το multiplayer του Battlefield V να λάμπει.

Εκτός από τα κλασικά modes των Team Deathmatch, Domination, Frontlines, Conquest και Shock Operations που πλέον μετονομάστηκε σε Breakthrough, ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει στο Grand Operations που στη ουσία αποτελούν την εξέλιξη των περσινών Operations του Battlefield 1. Το Grand Operations είναι ένα mode που βασίζεται σε πραγματικές μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τοποθετεί δυο ομάδες των 64 συνολικά παικτών (η μία ως επιτιθέμενη και η άλλη ως αμυνόμενη) σε τέσσερεις τεράστιους χάρτες να συγκρουστούν με ότι εφόδια βρουν (συμπεριλαμβανομένων οχημάτων, κανονιών, τεθωρακισμένων, πολυβόλων και αεροπλάνων) μέχρι τελικής πτώσης. Η διάρκεια του πολέμου κρατά 4 in game μέρες και το αποτέλεσμα της έκβασης της κάθε μέρας μεταφέρετε στην επόμενη με τους νικητές να αποκτούν διάφορα καλούδια όπως τα να κάνουν πιο γρήγορα respawn τα οχήματα ή να ξεκινούν με περισσότερα supplies. Στόχος της κάθε ομάδας είναι να κερδίσει όσες περισσότερες μάχες μπορεί τις τρεις πρώτες μέρες, αναγκάζονταν τον ηττημένο την τέταρτη και τελευταία μέρα να καταφύγει σε ένα οχυρό, όπου θα διεξαχθεί η τελική μάχη που θα κρίνει την έκβαση της συνολικής επιχείρησης.

Εκτός από την ένταση της φρενήρης δράσης, της αγωνίας και της διασκέδασης που όμοιά της προσωπικά δεν έχω ζήσει σε άλλο multiplayer παιχνίδι, αυτό που μου άρεσε ιδιαίτερα είναι πως όλο αυτό γίνεται μέσω μιας δραματικής αφήγησης που περιγράφει τα γεγονότα της κάθε μέρας. Γεγονότα που φυσικά μπορεί να συμπίπτουν ή να αποκλίνουν παντελώς από τα πραγματικά που γράφτηκαν στα βιβλία της ιστορίας. Όλα αυτά είναι ομολογουμένως πολύ εντυπωσιακά αλλά η αλήθεια είναι πως τα πράγματα ειδικά για τους ηττημένους είναι λίγο unbalanced. Οι νικητές θεωρώ πως ευνοούνται υπερβολικά με αποτέλεσμα οι ηττημένοι να πρέπει να καταβάλουν υπερδιπλάσια προσπάθεια προκειμένου να τα καταφέρουν κι’ αυτό μακροπρόθεσμα ίσως αποτρέψει πολύ κόσμο να ξανασχοληθεί. Τα μαχητικά αεροπλάνα, τα αντιαεροπορικά και τα πολυβόλα είναι αρκετά πιο αδύναμα σε σχέση με τα βομβαρδιστικά, τα οποία με μια και μόνο επιδρομή, -ειδικά στην περίπτωση που οι αμυνόμενοι έχουν καταφύγει σε ένα φρούριο- μπορούν να εξοντώσουν ολόκληρο λόχο.  

Τα γραφικά του παιχνιδιού αν και παίξαμε την έκδοση του απλού Xbox One είναι πολύ όμορφα και η Frostbite πραγματικά για άλλη μια φορά ζωγραφίζει. Παρά τον χαμό που επικρατεί στο χάρτη δεν παρατήρησα κάποια ενοχλητική πτώση των καρέ ακόμα και όταν τα δυναμικά καιρικά φαινόμενα όπως αυτό της χιονοθύελλας έμπαιναν σε εφαρμογή. Ωστόσο διάφορα bugs έκαναν την εμφάνισή τους τόσο στο campaign όσο και στο multiplayer, αναγκάζοντάς με να μεταβώ στο αρχικό μενού προκειμένου να ξεκολλήσουν. Στο campaign για παράδειγμα ο χάρτης άρχισε να γυρίζει σαν παλαβός δείχνοντάς μου ότι να’ ναι και στο multiplayer πολλές φορές όταν έπεφτα και περίμενα κάποιος να με κάνει revive, το έδαφος ρουφούσε τον χαρακτήρα μου, ρίχνοντάς τον έξω από το χάρτη στο απόλυτο κενό. Ούτε όμως και τα glitches απουσίαζαν. Αρκετές φορές οι χαρακτήρες και τα όπλα που έπεφταν από τους νεκρούς, κολλούσαν ανάμεσα σε τοίχους. Τα σακιά με την άμμο που υπήρχαν για κάλυψη έμοιαζαν σα να είχαν κόλλα αναγκάζοντάς με σχεδόν να ξεριζώσω τον μοχλό πάνω στην ένταση για να ξεκολλήσω και το χρονόμετρο της μάχης μια άλλη φορά έδειχνε να συνεχίζει να μετρά πέρα από την προκαθορισμένη διάρκεια, βάζοντας σε μια αιώνια μάχη τους παίκτες που μοιραία προέβησαν σε αποχώρηση.

Ο ήχος όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει εδώ και χρόνια η σειρά, κυμαίνεται σε πολύ υψηλά επίπεδα με τα εφέ των εκρήξεων των σφαιρών και τη ζωντάνια των όπλων να συνθέτουν μια οπτικοακουστική εμπειρία που όμοιά της δύσκολα συναντάμε σε άλλα πολεμικά παιχνίδια. Ειδικά αν παίξετε σε home theater και ανεβάσετε λίγο την ένταση οι γείτονες θα νομίζουν ότι γίνεται πραγματικός πόλεμος έξω! Η μουσική επένδυση όπως και με το Battlefield 1 έτσι και φέτος είναι για ακόμη μια φορά αξιέπαινη. Δημιουργεί ρίγος, προκαλεί συναίσθημα και δίνει μια ώθηση εκεί που χρειάζεται.

Τα modes του Battlefield V σίγουρα θα κρατήσουν για αρκετό διάστημα τους νεοφερμένους στο franchise παίκτες, όμως για τους βετεράνους δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά. Σαφώς και έχουν αρκετούς λόγους να αγαπήσουν το παιχνίδι και να μείνουν στους servers, όμως τα modes και οι χάρτες αντικειμενικά είναι λίγα. Βέβαια όπως η ίδια η Dice λέει, το launch είναι μόνο η αρχή. Από τον επόμενο μήνα ξεκινά να έρχεται αρκετό νέο περιεχόμενο και modes ενώ στα σκαριά για κάποια στιγμή αργότερα ετοιμάζεται και το Combined Arms. Ένα story generator co-op τυχαίων αποστολών για τέσσερεις παίκτες. Όσοι ωστόσο περίμεναν το battle royale mode «Firestorm» και την πίστα που θα τοποθετείται στη Ελλάδα, θα πρέπει να εξοπλιστούν με αρκετή υπομονή μέχρι τον Μάρτιο του 2019.

Συνοψίζοντας : Το campaign του Battlefield V μπορεί να είναι μικρότερο σε διάρκεια και σε αριθμό ιστοριών, μπορεί να μη ξεπερνά τη δυναμική και τη συναισθηματική φόρτιση των αντίστοιχων του Battlefield 1, όμως το γεγονός ότι βασίζεται σε ιστορικά γεγονότα για τα οποία αρκετός κόσμος δεν έχει ιδέα, σίγουρα το κάνουν ενδιαφέρoν. Το Multiplayer κομμάτι από την άλλη είναι ο ορισμός του πολέμου και πραγματικά ότι καλύτερο κατά τη γνώμη μου υπάρχει αυτή τη στιγμή σε online μάχες. Η νέα προσθήκη των Attrition και Fortification προσθέτουν στα μέγιστα σε αυτή τη συναρπαστική εμπειρία καθώς ωθούν διαρκώς τους παίκτες να πειραματιστούν με νέους τρόπους, να ακολουθήσουν πιο τακτική προσέγγιση και να δουλέψουν ομαδικά. Τα αρκετά bugs από την άλλη, τα glitches και κάποιες ανισότητες στη μάχη, μπορεί να είναι θέματα που λογικά θα εξαλειφθούν με μελλοντικά patches, όμως για την ώρα εκνευρίζουν και απογοητεύουν για μια παραγωγή τέτοιου βεληνεκούς. Σίγουρα δεν συμβαίνουν πάντα και με λίγη καλή θέληση είναι εφικτό να τα παραβλέψει κανείς μπροστά στη δράση και τη συνολική διασκέδαση που προσφέρει το παιχνίδι. Ωστόσο ακόμα δεν μπορούν να βγουν ασφαλή συμπεράσματα, γιατί το παιχνίδι είναι μια ζωντανή υπηρεσία που από τον επόμενο μήνα θα αρχίσει να μεγαλώνει και να εμπλουτίζεται δωρεάν με ολοένα νέα στοιχεία και modes. Για την ώρα η αγορά του κρίνεται απαραίτητη σε αυτόν που τα Battlefield αποτελούν την αποκλειστική multiplayer του ενασχόληση. Οι υπόλοιποι μπορούν απλά να περιμένουν.
Box Art
Tested on : Xbox One
Developer : EA DICE, Criterion Software
Publisher : EA
Available for : PS4, Xbox One, PC
Release date : 2018-11-15