Concrete Genie Review – Χρωματίζοντας τα βάσανα της εφηβείας

Το Concrete Genie, για να είμαι ειλικρινής, δεν μου είχε κινήσει καθόλου το ενδιαφέρον όταν ανακοινώθηκε. Κι’ αυτό γιατί προσωπικά βαριέμαι οικτρά τα δημιουργικά παιχνίδια που έχουν να κάνουν με κατασκευές, ζωγραφική ή οτιδήποτε τέτοιο. Πρώτον γιατί προτιμώ πιο «έτοιμα» παιχνίδια και δεύτερον γιατί λόγο ηλικίας δεν έχω πλέον την υπομονή και τον χρόνο να σπαταλήσω σε τέτοιου είδους παιχνίδια. Έχουμε δει πολλάκις εμφανισιακά όμορφους τίτλους να προσπαθούν να αντλήσουν συναίσθημα για να δείξουν αυτό που θέλουν να πουν, αλλά στην προσπάθειά τους αυτή γίνονται μελό και άλλα στηρίζονται τόσο πολύ στην προσωπικότητα και τα βιώματα του πρωταγωνιστή τους που δυσκολεύονται να μεταφέρουν την ψυχική κατάσταση του χαρακτήρα στον παίκτη. Διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικά βιώματα και σίγουρα διαφορετική αντίληψη.

Χρειάζεται αρκετή μαεστρία εκ μέρους του στούντιο για να καταφέρει να μεταδώσει συναισθήματα, πετυχαίνοντας παράλληλα την απαιτούμενη ψυχική σύνδεση με τον παίκτη και το παιχνίδι να είναι συνάμα και διασκεδαστικό. Ο καλύτερος τρόπος για να το κάνει αυτό είναι να αφήσει την φαντασία ελεύθερη, χωρίς να χρειάζεται απαραίτητα να πει πολλά. Η εικόνα άλλωστε, η μουσική και η σκηνοθεσία μπορούν να πουν και να μεταδώσουν εξίσου αρκετά πράγματα με ένα καλογραμμένο σενάριο. Καμιά φορά, περισσότερα κιόλας. Παραδείγματα (βλ. Journey) υπάρχουν πάρα πολλά εκεί έξω. Πως όμως ένα μικρό στούντιο σαν τη PixelOpus, χωρίς κάποιο αξιοσημείωτο παρελθόν και με μόλις ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι στο ενεργητικό της θα καταφέρει κάτι τέτοιο;

Η PixelOpus είναι ένα νεοσύστατο σχετικά στούντιο. Δημιουργήθηκε υπό την αιγίδα της Sony Interactive Entertainment το 2014, αποτελούμενο από πρώην μαθητές πάνω στο game design. Η πρώτη τους δουλειά ήταν το Entwined, ένα παράξενο ρυθμικό παιχνίδι που αφορούσε δυο ψυχές, ενός ψαριού και ενός πουλιού, τα οποία αν και αγαπιόντουσαν δεν μπορούσαν να είναι μαζί. Η αλήθεια είναι πως έχουμε δει τόσο από μικρά όσο και από μεγάλα στούντιο να αλλάζουν εντελώς ρότα με αυτό που έκαναν στο παρελθόν και με την κατάλληλη χρηματοδότηση να δημιουργούν κάτι νέο, ξεδιπλώνοντας το ταλέντο τους.

Δυστυχώς στις μέρες μας η έλλειψη τόλμης για κάτι νέο και διαφορετικό έχει θλιβερές συνέπειες, κάνοντας δημοφιλή στούντιο που διέπρεψαν στο παρελθόν να αναλώνονται, αναγκασμένα από τις μεγάλες εκδοτικές σε generic και σίγουρες συνταγές που θα προσελκύσουν όσο το δυνατών μεγαλύτερη μάζα παικτών. Ευτυχώς κάτι τέτοιο δεν συνέβη με την PixelOpus, καθώς το δημιουργικό τους ταλέντο όχι απλά το αντιλαμβάνεσαι απ’ άκρη σ’ άκρη μέσα στο παιχνίδι, αλλά παράλληλα νιώθεις ο ίδιος την ελευθερία να ξεδιπλώσεις το δικό σου ταλέντο και φαντασία. Να δημιουργήσεις τους χαρακτήρες σου και να δώσεις χρώμα σε μια ιστορία που σκοπό έχει να σε αγγίξει, να σε κάνει να νιώσεις παιδί και να επαναφέρει μνήμες, όπως τότε που με μια μπογιά κι ένα κομμάτι χαρτί ζωγράφιζες τη δική σου διαφυγή σε έναν δικό σου μαγικό κόσμο. Τα κατάφερε άραγε το στούντιο;

Η ιστορία του παιχνιδιού τοποθετείται στην φανταστική παραθαλάσσια πόλη της Denska. Μια πόλη που η περιβαλλοντολογική μόλυνση ανάγκασε τους περισσότερους κατοίκους να την εγκαταλείψουν. Στον έλεγχό μας έχουμε τον Ash. Έναν έφηβο που καταφεύγει συχνά εκεί, προκειμένου να ξεφύγει από τα προβλήματα στο σπίτι, αλλά και να επαναφέρει ζωγραφίζοντας σε ένα κομμάτι χαρτί τις άλλοτε ευχάριστες αναμνήσεις που είχε με την οικογένειά του στα σοκάκια της πόλης. Ο Ash είναι ένα απομονωμένο παιδί, με μόνη παρέα τα φανταστικά πλάσματα που δημιουργεί στο μπλοκ του. Στην Denska όμως δεν είναι μόνος του. Μια ομάδα από νεαρούς νταήδες τον ακολουθεί και ασκώντας του εκφοβισμό, κλέβουν και κομματιάζουν το μπλοκ ζωγραφικής του, σκορπίζοντας τις σελίδες σε διάφορα σημεία της πόλης.

Ο Ash στην προσπάθειά του να συγκεντρώσει ξανά τις χαμένες σελίδες, εισέρχεται στον στοιχειωμένο όπως εικάζουν οι ντόπιοι φάρο, όπου εκεί ανακαλύπτει με έκπληξη πως η Luna, (ένας από τους χαρακτήρες των σκίτσων του) έχει πάρει ζωή. Η Luna του παραδίδει ένα μαγικό πινέλο, το οποίο έχει τη δυνατότητα όχι μόνο να δίνει ζωή στα πλάσματα του Ash, αλλά και να απομακρύνει τη μυστήρια σκοτεινή δύναμη που διαφθείρει και μολύνει ότι αγγίζει στην πόλη. Παρέα με τους φανταστικούς του φίλους – τα Genies όπως τα ονομάζει- θα ξεκινήσει ένα συγκινητικό ταξίδι αποκατάστασης, ξεπερνώντας τις προσωπικές του δυσκολίες.

Η ιστορία του Concrete Genie μου έφερε αρχικά στο μυαλό την ταινία The Never Ending Story. Ένα αλλόκοτο πλάσμα δηλαδή που έρχεται στον δρόμο του πρωταγωνιστή και τον συντροφεύει σε ένα φανταστικό μέρος, όπου τον πρώτο λόγο έχει η μαγεία. Το street art concept του παιχνιδιού προέρχεται από τα βιώματα ενός μέλους της ομάδας, το οποίο μεγάλωσε στις φαβέλες της Ινδίας. Είναι ένα action-adventure game που έχει βαθιές επιρροές από τον επίσης action τίτλο της Sega, Jet Set Radio, ο οποίος είχε κυκλοφορήσει το 2000 στο Dreamcast. Ένα νεαρό παιδί, δηλαδή, που με τα πατίνια του ταξιδεύει στο Τόκιο, κάνοντας γκράφιτι στους τοίχους ενώ αποφεύγει τις αρχές. Στην περίπτωση του Concrete Genie μπορεί το πρωτογενές υλικό του παιχνιδιού να έχει να κάνει κυρίως με το bullying, όμως δεν είναι και ο αυτοσκοπός που θα το τραβήξει απ’ τα μαλλιά και θα προσπαθήσει με το ζόρι να δραματοποιήσει την κατάσταση του πρωταγωνιστή, ψάχνοντας για το συναίσθημα.

Το bullyingείναι απλά ο πυρήνας πάνω στον οποίο αρχίζει σιγά σιγά να σχηματίζεται ένας μανδύας, αποτελούμενος με όμορφες αλληγορίες και μηνύματα που με άξονα τη δημιουργικότητα πλάθουν έναν κόσμο γύρω απ’ τον οποίο περιστρέφονται σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα, όπως η απομόνωση και η μοναξιά. Συναισθήματα που όλοι λίγο πολύ έχουν βιώσει ή μπορεί να βιώνει αυτή τη στιγμή ένας έφηβος. Η ζωγραφική για αρκετούς ανθρώπους είναι ένα μέσο έκφρασης και απόδρασης. Για τον λόγο αυτό, η ταύτιση με τον χαρακτήρα μπορεί να επιτευχθεί τόσο από μικρούς ηλικιακά παίκτες, όσο και από μεγάλους. Η PixelOpus ξεδιπλώνει πολύ έξυπνα το σενάριο, οδηγώντας τον ήρωα σε ένα θαυμάσιο λυτρωτικό ταξίδι, μαθαίνοντάς του στη πορεία πως όλα μπορούν να αλλάξουν και τίποτα ή κανένας δεν είναι αυτό που φαίνεται ή αφήνει τους άλλους να δουν. Προσωπικά στις έξι περίπου ώρες που έκανα να δω τους τίτλους τέλους, το παιχνίδι μπορώ να πω ότι το απόλαυσα. Είχα ένα «χαζό» -καθ’ όλη τη διάρκεια που έπαιζα- χαμόγελο, αφήνοντάς μου στο φινάλε μια γλυκιά ευχάριστη αίσθηση.

Μεγάλο μέρος ευθύνης γι' αυτό (εκτός των παραπάνω) θαρρώ πως έχει η επιλογή του στούντιο να μη δώσει «ανθρώπινη» φωνή στα πλάσματα, αλλά να σε αφήσει, όπως ακριβώς ένα κατοικίδιο, να καταλάβεις τι θέλουν και ποια είναι τα συναισθήματά τους μέσα από εκφράσεις και αντιδράσεις. Με τον τρόπο αυτό, όσο άσχημο ή τερατώδες κι αν έχεις δημιουργήσει το πλάσμα σου, δεν γίνεται να μην το αγαπήσεις ή να μην ενδώσεις στις παρεκκλίσεις του, όταν ξέρεις πως εκείνο θα μείνει μαζί σου μέχρι το τέλος και θα σου ανταποδώσει όση αγάπη του προσφέρεις.

Όσο αφορά το gameplay, συνέβη κάτι που πραγματικά ούτε το περίμενα, ούτε το είδα να έρχεται. Αρχικά περιπλανιόμαστε από γειτονιά σε γειτονιά σε συγκεκριμένες περιοχές της πόλης, καθώς η σκοτεινή δύναμη μπλοκάρει αρκετές διεξόδους. Σκοπός μας είναι να φωτίσουμε τα σκοτεινά μέρη της με γκράφιτι και να ζωγραφίσουμε παράλληλα στους τοίχους με το μαγικό μας πινέλο Genies, τα οποία θα μας βοηθήσουν να λύσουμε διάφορα περιβαλλοντολογικά puzzles προκειμένου να διαλύσουμε το σκοτάδι και να μεταβούμε στην επόμενη γειτονιά. Αν βέβαια δεν το’ χετε και τόσο με τη ζωγραφική δεν χρειάζεται να ανησυχείτε.

Ο Ash έχει στη διάθεσή του διάφορα προσχέδια. Διαφορετικά για τα τοπία, όπως για παράδειγμα λουλούδια, δέντρα, γρασίδια, ήλιο και διαφορετικά για τα Genies όπως αυτιά, ουρές, κέρατα, αξεσουάρ. Στους χάρτες όμως υπάρχουν αρκετά ακόμα κρυμμένα προσχέδια σε ταράτσες, υπόγεια ή μέσα σε κουτιά και κάδους απορριμμάτων που θα εμπλουτίσουν τις δημιουργίες σας. Κάποια είναι προαιρετικά και κάποια απαραίτητα για να συνεχίσετε παρακάτω. Ωστόσο, τη ζωή δύσκολη έρχεται να μας κάνει η παρέα των νταήδων, η οποία περιπλανιέται στην πόλη ψάχνοντας τον Ash. Αυτούς έχουμε την δυνατότητα να τους αποφύγουμε ή να φωνάξουμε για να μας κυνηγήσουν και να τους μπερδέψουμε τρέχοντας στα στενά ή σκαρφαλώνοντας στις ταράτσες.

Για τις ζωγραφιές γίνεται χρήση του motion control του DualShock 4. Ευτυχώς δεν είναι τόσο δύσκολος ο έλεγχος όσο φανταζόμουν. Το χειριστήριο γίνεται άμεσα και πανεύκολα η προέκταση του πινέλου, χωρίς να εκνευρίζει. Όσον αφορά τα Genies, παίζει σημαντικό ρόλο το χρώμα που θα τους δώσουμε, καθώς αυτό θα καθορίσει την προσωπικότητα και τις δυνάμεις τους, οι οποίες έχουν να κάνουν με τρία elementals: το κόκκινο της φωτιάς, το κίτρινο του ηλεκτρισμού και το μπλε του αέρα. Το χάρισμα που θα τους δώσουμε θα μας βοηθήσει να λύσουμε διάφορα puzzles που υπάρχουν στον χάρτη, να αποκαλύψουμε κρυμμένες περιοχές ή να μας διευκολύνει στο platforming.

Μπορεί επί παραδείγματι να χρειαστεί να κάψουμε ξύλινα μπλόκα, να δώσουμε ρεύμα σε συσκευές ή να φυσήξουμε διάφορα αντικείμενα, φέρνοντάς τα στο δρόμο μας. Ωστόσο, για να υποκύψουν τα Genies στα θελήματά μας, θα πρέπει να κάνουμε κι εμείς κάτι γι’ αυτά. Κυρίως να τους κάνουμε τα χατίρια που μας ζητούν (να ζωγραφίσουμε δηλαδή αυτό που θέλουν) ή απλά να ασχοληθούμε μαζί τους παίζοντας. Αυτό που μου άρεσε είναι πως ότι και να σχεδιάσουμε, τα Genies θα αλληλεπιδράσουν άμεσα με αυτό, δείχνοντας με τις εκφράσεις τους από κει που είναι στεναχωρημένα και κατσουφιασμένα, την χαρά και την ευγνωμοσύνη τους. Δεν μπορώ να πω, είναι κάπως γλυκό να το βλέπεις όλο αυτό. Ειδικά όταν τα ίδια είναι δικά σου δημιουργήματα ή τερατουργήματα με οκτώ κέρατα και πέντε ουρές! Ναι, όπως κατάλαβες δεν υπάρχει κανένα όριο στο πως θα δημιουργήσεις ένα Genie, παρά μόνο αυτό της φαντασία σου. Θέλεις να το κάνεις ψηλό και άχαρο; Θέλεις να είναι μια σπιθαμή κοντό με τεράστια αυτιά; Θέλεις να το κάνεις σαν λουκάνικο με πόδια; Πραγματικά μπορείς να τα κάνεις όπως θέλεις. Μπορείς φυσικά να τους αλλάξεις την εμφάνιση αργότερα αν δεν σε ικανοποιεί.

Θα σκεφτεί κανείς, ωραία, αυτό είναι όλο; Το ίδιο σκεφτόμουν κι εγώ παίζοντας. Και η αλήθεια είναι πως στο 60% περίπου αυτής της περιπέτειας κάνεις ακριβώς αυτό. Εξερευνείς τον χώρο, ζωγραφίζεις, αποφεύγεις τους νταήδες, αποκτάς πρόσβαση στην επόμενη περιοχή, ψάχνεις αν θέλεις και για μερικά collectables που αποκαλύπτουν την ιστορία της πόλης και ξανά απ’ την αρχή. Δεν μπορώ να πω ότι δεν πέρασα ωραία ακόμα κι έτσι, γιατί εκτός ότι είναι πανέμορφο οπτικά, διασκεδάζεις πραγματικά και στο κομμάτι της ζωγραφικής και με τα Genies και με το να εξερευνείς τον χάρτη. Επίσης, η ιστορία έχει το δικό της ενδιαφέρον και όσο περνά η ώρα αρχίζεις και δένεσαι ολοένα και περισσότερο με τα Genies που σε ακολουθούν παντού και αλληλεπιδρούν μαζί σου.

Ωστόσο, μετά από κάποιες ώρες αρχίζει και γίνεται μονότονο. Κι’ εκεί που αναρωτιόμουν αν θα πάει έτσι μέχρι το τέλος, λίγο μετά την μέση, με έναν στην κυριολεξία μαγικό τρόπο (μέσω ενός γεγονότος που λαμβάνει χώρα) το gameplay αλλάζει εντελώς! Χωρίς να θέλω να ρίξω spoilers, θα πω μόνο ότι ο Ash κερδίζει ο ίδιος κάποιες elemental δυνάμεις που του επιτρέπουν πλέον να μάχεται με το πινέλο του κάποιους νέους εχθρούς, έχοντας στην παρέα του κάποιους νέους απροσδόκητους φίλους που με τις εντολές που τους δίνουμε μας βοηθούν στη μάχη. Παράλληλα, έχουμε τη δυνατότητα να αποφεύγουμε επιθέσεις, να «κλειδώνουμε» για περισσότερη ευκολία τον στόχο μας και να κάνουμε rolling με ένα μαγικό πατίνι. Πραγματικά αυτό δεν το περίμενα και για να είμαι ειλικρινής δεν θυμάμαι κάποιο άλλο παιχνίδι που έχω παίξει να το κάνει αυτό και να αλλάζει εντελώς το gameplay του.

Βέβαια, θα προτιμούσα η αλλαγή αυτή να είχε γίνει πιο νωρίς μέσα στην ιστορία ή με κάποιο τρόπο να υπήρχε και ένα σύστημα αναβάθμισης. Όμως εντάξει, για τα δεδομένα και το μέγεθος του στούντιο, ακόμα κι έτσι ήταν μια πολύ ευχάριστη αλλαγή που την εκτίμησα ιδιαίτερα και έσωσε στην κρισιμότερη στιγμή το παιχνίδι από το να γίνει επαναλαμβανόμενο και μονότονο. Σε συνδυασμό με τα γεγονότα που εξελίσσονται και με τα αξιαγάπητα Genies, θαρρώ πως είναι μια υπέροχη περιπέτεια, γλυκιά και με ένταση στα σημεία που χρειάζεται.

Όσο για τα γραφικά του, υπεύθυνη γι’ αυτό το υπέροχο και μαγικό αποτέλεσμα είναι η Unreal Engine 4. Ο οπτικός τομέας του παρόλο που δεν κάνει χρήση του HDR, είναι τόσο λαμπερός με θαυμάσιους φωτισμούς και χρώματα που πραγματικά με έκαναν να ανατρέξω στις ρυθμίσεις της τηλεόρασης για να διαπιστώσω αν όντως έχει ή δεν έχει HDR. Το art design είναι εξαιρετικό με κάθε περιοχή της πόλης να έχει τη δική της διαρρύθμιση, ξεχωρίζοντας πολύ άνετα ή μια από την άλλη γειτονία. Ειδικά δε όταν η πόλη αρχίζει να μεταμορφώνεται με τις ζωγραφιές μας από σκοτεινή και άχαρη σε μια φωτεινή και γεμάτη χρώματα, αποδοσμένα όμως με μια μαγική παράλληλα υφή, είναι χάρμα οφθαλμών. Επίσης στον τεχνικό τομέα δεν παρατήρησα κανένα bug ή κάτι τέτοιο.

Το παιχνίδι παρέχει VR υποστήριξη, όμως δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να το δοκιμάσω, ενώ πρέπει να τονίσω πως υπάρχουν ελληνικοί υπότιτλοι. Αν κάπου είναι να δοθούν εύσημα, χωρίς αμφιβολία πρέπει στον συνθέτη του παιχνιδιού, Sam Marshall, ο οποίος στο παρελθόν έχει δουλέψει πάνω στα Mass Effect Andromeda, The Last Guardian, Uncharted 3, COD: WWII/Infinite Warfare, DeadStar κ.α. Χωρίς καμία δόση υπερβολής, το Concrete Genie διαθέτει ένα από τα μαγικότερα και πιο όμορφα soundtracks που έχω ακούσει τελευταία σε βιντεοπαιχνίδι. Το συναίσθημα που πηγάζει από το παιχνίδι, σε καμιά περίπτωση δεν θα ήταν ίδιο χωρίς τη μουσική του.