Κάθε χρόνο το review της σειράς 2K γίνεται και πιο πολύπλοκο. Χωρίς υπερβολή, έχει μετατραπεί σταθερά σε ένα από τα δυσκολότερα κείμενα της χρονιάς, για μένα. Ο λόγος είναι ότι η σειρά έχει αποκτήσει μια περίπλοκη ταυτότητα, που σηκώνει έντονο προβληματισμό. Για να γίνω πιο κατανοητός, έχουμε φτάσει σε σημείο, σε ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι μπάσκετ, το ίδιο το gameplay να περνά σε δεύτερη και τρίτη μοίρα. Και μόνο το γεγονός αυτό, είναι αρκετό για να καταδείξει την αμφιλεγόμενη τροπή που έχει πάρει η σειρά τα τελευταία χρόνια. Πολλοί θα πουν ότι η έλλειψη ανταγωνισμού την έχει σώσει από τις σκληρές συνέπειες που αξίζει και δεν θα έχουν άδικο. Είτε μας αρέσει, είτε όχι πάντως, αυτό το μονοπώλιο δεν φαίνεται να αλλάζει στο άμεσο μέλλον και δυστυχώς, το NBA 2K20 συνεχίζει στην ίδια φιλοσοφία, χωρίς να αφήνει μεγάλα περιθώρια για ελαφρυντικά.
Είναι κρίμα διότι στο “αγωνιστικό” κομμάτι, συνεχίζει να προσφέρει μικρές αλλά ουσιαστικές βελτιώσεις στην κλασική συνταγή του. Φέτος, νομίζω η μεγαλύτερη από αυτές εντοπίζεται στην κίνηση και τον έλεγχο των παικτών που γίνεται με μεγαλύτερη ευκολία και ακρίβεια. Αν είστε σαν κι εμένα που ποτέ δεν “χώνεψε” και δεν συνήθισε απόλυτα την αίσθηση και τον χοντροκομμένο χειρισμό του παίκτη στη σειρά, θα καταλάβετε αμέσως τη διαφορά στο 2K20. Όχι ότι ξαφνικά άγγιξε το τέλειο αλλά είναι σίγουρα ένα βήμα προς τα εμπρός. Κατευθύνεσαι πιο εύκολα στο σημείο που θες, χωρίς να μπλέκεσαι άθελά σου στα κορμιά συμπαικτών και αντιπάλων και γενικότερα νιώθεις μια μεγαλύτερη αμεσότητα στον έλεγχο. Τρανή Απόδειξη: η μεγαλύτερη ευκολία στην εκτέλεση των drills στις προπονήσεις που πάντα με βασάνιζαν. Αισθητή βελτίωση έχει γίνει και στην αμυντική λειτουργία με τις επαφές στα σκριν (μπορείς να το “σπάσεις” πιο εύκολα) και την ατομική άμυνα που είναι πολύ πιο ορθολογική αλλά και στις διεκδικήσεις των rebounds που βγάζουν μια φυσικότητα.
Γενικότερα στις -μπόλικες- ώρες που δαπάνησα, το 2K20 μου άφησε την αίσθηση ενός πιο ισορροπημένου και ρεαλιστικού παιχνιδιού από το 2K19. Οι κοντοί απέναντι στου ψηλούς έχουν ουσιαστικό πλεονέκτημα (και το αντίστροφο), η ταχύτητα του παιχνιδιού έχει πέσει ελαφρώς και το “τρέξιμο” πρέπει να χρησιμοποιείται με έλεγχο, τα κλεψίματα και οι διεκδικήσεις είναι πιο φυσικά, η κίνηση των συμπαικτών στον χώρο είναι σαφώς καλύτερη και η τεχνητή νοημοσύνη των αντιπάλων, αν και συνεχίζει να έχει τις σουρεαλιστικές στιγμές της, δεν το κάνει με ενοχλητική συχνότητα. Σε περίπτωση βέβαια που σας έχω “φουσκώσει” τα μυαλά, να υπενθυμίσω ότι μιλάω πάντα για το γνωστό gameplay της σειράς, μην περιμένετε ριζικές αλλαγές.
Η αίσθηση είναι πολύ οικεία για οποιονδήποτε έχει ασχοληθεί με τη σειρά τα τελευταία χρόνια. Οπότε, ναι, τα animations μπλέκονται ακόμα μεταξύ τους και δημιουργούν τραγελαφικές καταστάσεις βημάτων, οι πάσες συνεχίζουν να μοιάζουν συχνά αφύσικες, οι παίκτες ακόμα, περιστασιακά, χάνουν το momentum της κίνησής τους την ώρα που υποδέχονται την μπάλα και ορισμένες άκρως εκνευριστικές φάσεις που παραβιάζουν την κοινή λογική μπορούν να συμβούν ανά πάσα στιγμή. Αυτό που θέλω να πω όμως, είναι ότι το 2K20 στο κομμάτι του gameplay προσφέρει αυτά που καλώς ή κακώς, έχουμε μάθει να περιμένουμε από έναν ετήσιο αθλητικό τίτλο. Μικρές βελτιώσεις, καινούργια animations, καλύτερη ισορροπία κ.τ.λ.. Η απογοήτευση λοιπόν (και) της φετινής έκδοσης, δεν πηγάζει από εκεί.
Η μεγάλη απογοήτευση έρχεται όταν συνειδητοποιείς πόσο βαθιά στο DNA της σειράς έχει πλέον εισχωρήσει η εμπορική διάσταση του αθλήματος. Το ακατάπαυστο πλασάρισμα από brands, η εξιδανίκευση μιας “μαρκετίστικής” γκλαμουριάς χωρίς κανένα ίχνος κριτικής διάθεσης απέναντί της και φυσικά, αυτά τα καταραμένα VCs (το νόμισμα του παιχνιδιού) που ζητάει ανελλιπώς το παιχνίδι και δένουν όλο πακέτο “ιδανικά”.
Ναι, δεν είναι σε κάθε καρτέλα του menu “φάτσα κάρτα” η επιλογή των microtransactions όπως πέρυσι και το παιχνίδι είναι πιο ορθολογικό στα ποσά που σου δίνει, ωστόσο, συγχωρέστε με, αλλά δεν μπορώ να χαρώ για τα απολύτως βασικά και αυτονόητα. Ιδίως όταν όλο το υπόλοιπο είναι τόσο ξεδιάντροπα ταγμένο στην προώθηση. Εν ολίγοις, το παιχνίδι μοιάζει πολύ συχνά με μια ατελείωτη, κουραστική διαφήμιση. Φυσικά δεν μιλάμε για κάποια ακραία μεταμόρφωση που μας ξεφύτρωσε ξαφνικά. Αυτή η νοοτροπία στη φετινή έκδοση αποτελεί την κλιμάκωση μιας σταθερής πορείας χρόνων που πλέον έχει φτάσει στο απροχώρητο και είναι δύσκολο να αγνοήσεις, όσο και να αγαπάς το gameplay.
Ακόμα και το Career mode, που προσωπικά περιμένω κάθε χρόνο για μια νέα ιστορία, φέτος μοιάζει με μια συρραφή αφορμών για περισσότερο πλασάρισμα, πέρα από οτιδήποτε άλλο. Από Gatorade, αθλητικές φίρμες μέχρι τον Lebron και την εταιρεία παραγωγής του, που μάλιστα εκτελεί χρέη παραγωγού. Κάπως έτσι, πολύ λογικά το μήνυμα που προωθεί η ιστορία είναι αυτό των υψηλών ιδανικών και της ηθικής ακεραιότητας πάνω από το άθλημα, ένα μήνυμα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του “Βασιλιά” και της εικόνας του. Όχι ότι είναι κακό αυτό καθαυτό.
Μαζί σου κύριε Lebron “εκατό τοις εκατό” σε αυτά που θες να πρεσβεύεις. Συμφωνώ και στηρίζω. Αλλά ο τρόπος που μεταφέρεται είναι άψυχος, “κενός” και υπολογισμένος. Αυτό δεν είναι σοβαρό σενάριο, είναι κάτι ανάμεσα σε διαφημιστικό σποτάκι και “νερόβραστη” τυπική ιστορία αθλητικής ανέλιξης, χωρίς καμία έκπληξη ή συγκίνηση. Θα μου πείτε, είχε ποτέ σοβαρό σενάριο η σειρά; Όχι ιδιαίτερα, αλλά εδώ ξεχείλισε το ποτήρι για μένα. Κρίμα για τον Idris Elba και την Rosario Dawson που… υπάρχουν κάπου εκεί μέσα.
Επιπλέον, αρχίζω και νιώθω μια κούραση με όλο το ατελείωτο “περιτύλιγμα” πριν από κάθε ματς στο MyCareer. Δεν αναφέρομαι μόνο στα “loading” που εξακολουθούν να είναι μεγάλα -παρότι έχουν βελτιωθεί σε σχέση με πέρυσι-, αλλά σε όλες αυτές τις εισαγωγές, τις συνεντεύξεις και τα “θεάματα” που συνοδεύουν κάθε παιχνίδι και θέλουν ξεχωριστό προσπέρασμα κάθε φορά. Είναι πολύ ωραία στην αρχή και η προσπάθεια που γίνεται να εξομοιωθεί όσο γίνεται πιο πιστά η ατμόσφαιρα μιας αληθινής μετάδοσης NBA είναι αξιέπαινη και αναμφίβολα, ανέκαθεν αποτελούσε ένα από τα χαρακτηριστικά της σειράς, αλλά, μετά από ένα σημείο, απλά πατάς ανελλιπώς το πλήκτρο μέχρι να φτάσει το τζάμπολ.
Ίσως είμαι λίγο άδικος και όλα αυτά να υποδηλώνουν μια προσωπική κόπωση με την σειρά. Ακόμα και έτσι να γίνεται όμως και απλά να υπερβάλλω στα συναισθήματά μου, δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί πως πρόκειται για μια λογική αντίδραση στην στασιμότητα της σειράς και την απογοητευτική τροπή της. Για να φτάσεις στην ουσία του, που τουλάχιστον για μένα, είναι όσα συμβαίνουν στον αγωνιστικό χώρο, πρέπει να “παλέψεις” με μια σειρά ατελείωτου, “φανταχτερού” περιτυλίγματος και αυτό μου φαίνεται κάθε χρόνο και πιο κουραστικό.
Ωστόσο, το πακέτο φυσικά είναι πλήρες και με περιεχόμενο αρκετό όχι για μία, αλλά, για δύο χρονιές, αν έχετε όρεξη. Εκτός από το MyCareer, έχουμε την επιστροφή των γνωστών modes του MyLeague με το πιο ανανεωμένο να είναι το MyGM όπου αναλαμβάνετε τον ρόλο του General Manager μιας ομάδας μέσα σε ένα αφηγηματικό πλαίσιο αντίστοιχο του MyCareer (χωρίς τα production values όμως).
Φέτος έχει αλλάξει αρκετά ο τρόπος που λειτουργεί, χρησιμοποιώντας πόντους -που κερδίζεις από διάφορα milestones και αποτελέσματα- για κάθε κίνηση, κάνοντας το παιχνίδι σίγουρα πιο στρατηγικό. Δεν θα σας πω ψέματα, ακόμα και σε αυτή την κάπως πιο προσβάσιμη και συμμαζεμένη -σε σχέση με πέρυσι- μορφή του, το συγκεκριμένο mode συνεχίζει να μου φαίνεται πολύ δύσκολο στην διαχείριση. Υπάρχουν τόσες πολλές μεταβλητές και τόσες αρμοδιότητες που δυσκολεύομαι να ανταπεξέλθω.
Οπότε δυστυχώς δεν έχω κάποια βαθύτερη άποψη να εκφράσω. Παρόλα αυτά, το προτιμώ για να παίξω σεζόν με μια ομάδα από το απλό MyLeague, καθώς, δημιουργεί αφηγήματα μέσα από τις επιλογές σου που προσθέτουν προκλήσεις και κίνητρα. Ακόμα μια εξαιρετική προσθήκη είναι το WNBA που για πρώτη φορά εκπροσωπείται σε τίτλο 2Κ με δώδεκα ομάδες. Μάλιστα έχει “ντυθεί” με μοναδικά animations, που σε γενικές γραμμές, μεταφέρουν πειστικά την αίσθηση του γυναικείου μπάσκετ και δεν μοιάζει απλά με αλλαγή “skins” από το NBA. Για πρώτη χρονιά λοιπόν, θεωρώ ότι είναι μια εξαιρετική προσπάθεια. Τέλος, το MyTeam δηλώνει και αυτό “παρών” για όσους αρέσκονται σε αυτού του είδους τα ανταγωνιστικά παιχνίδια με κάρτες.
Ακολουθήστε το Unboxholics.com στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα για τεχνολογία, videogames, ταινίες και σειρές. Ακολουθήστε το Unboxholics.com σε Facebook, Twitter, Instagram, Spotify και TikTok.