Life Is Strange 2: Episode 4 Review - Το νερό κυλά ξανά στο αυλάκι

Life Is Strange 2: Episode 4 Review - Το νερό κυλά ξανά στο αυλάκι

06 Σεπτεμβρίου 2019 14:23
Και οι οικογενειακοί δεσμοί δοκιμάζονται

Όπως έχουμε πει κι’ άλλες φορές, τα παιχνίδια που εστιάζουν στην αφήγηση οφείλουν να έχουν δυνατούς και καλογραμμένους χαρακτήρες. Δεν χρειάζεται τόσο μια πολύπλοκη ιστορία, όσο πολύπλοκους χαρακτήρες. Αρκετοί σεναριογράφοι αποζητούν ένα απλό σενάριο για να χτίσουν όσο περισσότερο γίνεται πάνω στα πρόσωπα της ιστορίας τους. Η κεντρική ιστορία του Life is Strange 2 βάζει απλά τα δυο αδέρφια Diaz μετά τα γεγονότα του πρώτου επεισοδίου, να γίνουν φυγάδες, στοχεύοντας στην προσπάθειά τους να φτάσουν στους συγγενείς τους στο Puerto Lobos του Μεξικού. Σημασία στο παιχνίδι δεν έχει ο στόχος των παιδιών. Άλλωστε η γη της «επαγγελίας» που ονειρεύονται μπορεί να μην έχει καμία σχέση με αυτό που φαντάζονται. Τουλάχιστον αυτή θα ήταν μια ενδιαφέρουσα ανατροπή που θα ήθελα προσωπικά να δω στη συνέχεια.

Μετά το βαρετό τρίτο επεισόδιο που αναλώθηκε στη ανούσια φλυαρία και στο teen drama (εκτός του τελευταίου δεκαπενταλέπτου), πατώντας φρένο στη δράση και παύση στην εξέλιξη της ιστορίας, το νέο επεισόδιο «Faith» έρχεται να συνεχίσει την ιστορία των αδερφών Diaz, δυο μήνες μετά τα εκρηκτικά γεγονότα του Wastelands. Η Dontnod Entertainment συνεχίζει από επεισόδιο σε επεισόδιο να αλλάζει σαν τα πουκάμισα τα πρόσωπα που πλαισιώνουν τους πρωταγωνιστές.

Προφανώς όπως φαίνεται το studio δεν το ενδιαφέρει να χτίσει ισχυρούς δεσμούς πλην την σχέση των Diaz, ώστε να κάνει τον παίκτη να νοιαστεί για τους υπόλοιπους. Όλοι οι χαρακτήρες που έρχονται και φεύγουν στο Life is Strange 2 έχουν να κάνουν με ένα και μόνο πράγμα. Να ισχυροποιήσουν ή να κλονίσουν τη σχέση του Sean και του Daniel. Είναι αρκετό όμως αυτό; Κι αν ναι, μπορεί αυτή η ιστορία να σταθεί δίπλα στην ιστορία της Max του πρώτου Life is Strange; Ακόμα δεν θα προβώ σε συμπεράσματα γιατί δεν θα ήταν δίκαιο εφόσον δεν έχει ολοκληρωθεί η ιστορία. Έχω την αίσθηση όμως ότι το Life is Strange 2 δεν θα ξεπεράσει το πρώτο. Κι’ αυτό γιατί αναμένεται μόλις ένα επεισόδιο για το φινάλε. Είχα πει στο τέλος του τρίτου επεισοδίου πως αν το Life is Strange 2 θέλει να μπορεί έστω να σταθεί δίπλα στη Max (γιατί να την ξεπεράσει είναι όπως το βλέπω κομμάτι δύσκολο), θα πρέπει όχι μόνο η ιστορία να πάρει φωτιά στα επόμενα δυο επεισόδια, αλλά να γίνει μπουρλότο.

Το τέταρτο επεισόδιο σίγουρα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον από το προηγούμενο, είχε εξαιρετικό pacing, ήταν έντονο σε κάποια σημεία και συγκινητικό σε άλλα, αλλά και πάλι κατά τη γνώμη μου κινήθηκε σε νωχελικούς ρυθμούς. Γνωρίζω πως το παιχνίδι θέλει να σε κάνει να νιώσεις απαίσιος κηδεμόνας και σ’ αυτό τα καταφέρνει πολύ καλά. Η συνεχής διαμάχη που δίνει ο μεγάλος αδερφός με τον εαυτό του, βάζοντας στην άκρη τα προσωπικά του θέλω για να προφυλάξει τον αδερφό του και να προσπαθήσει όσο μπορεί να σώσει την παιδικότητά του, είναι η κινητήριος δύναμη που κρατά μέχρι τώρα τους παίκτες στην οθόνη τους. Το τέταρτο επεισόδιο επαναφέρει τα σύγχρονα υπό την προεδρία Trump κοινωνικά προβλήματα, ίσως πιο έντονα από κάθε άλλη φορά.

Το Faith φέρνει ξανά αντιμέτωπους τους πρωταγωνιστές με το απάνθρωπο πρόσωπο του ρατσισμού και τον εκφοβισμού. Χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες, υπάρχει ειδικά μια σκηνή που ανεξάρτητα αν κάποιοι έχουν βιώσει τον εκφοβισμό στη ζωή τους ή όχι, θα τους κάνει να νιώσουν πολύ άβολα και να ταυτιστούν ακόμα περισσότερο με τον Sean. Αυτό που μου αρέσει με την Dontnod, είναι πως επιλέγει να είναι ωμή όταν αναπαριστά ένα τέτοιο κοινωνικό γεγονός και δεν την ενδιαφέρει να χαϊδέψει αυτιά ή να εξομαλύνει την πραγματικότητα μην τυχών και πληγώσει συναισθήματα.

Επιλέγει να είναι ρεαλιστική και να προβάλει τη σκληρότητα όπως θα συνέβαινε στην πραγματικότητα. Αυτός, είναι και ο λόγος που κάνει το Life is Strange 2 ρεαλιστικό και εύκολο στο να ταυτιστεί συναισθηματικά κάποιος με τους χαρακτήρες. Το studio βάζει αυτή τη φορά παράλληλα στο παιχνίδι και την παραπλάνηση επιτήδειων που εκμεταλλεύονται την θρησκευτική πεποίθηση για προσωπικό τους όφελος παραπλανώντας. Η λέξη «πίστη» που φέρει ο τίτλος του επεισοδίου ωστόσο δεν έχει καμία σχέση με τη θρησκεία. Έχει να κάνει με την πίστη στους ανθρώπους, στον εαυτό του Sean, αλλά κυρίως στην πίστη ανάμεσα στους οικογενειακούς δεσμούς. Ξέρω, ακούγεται κοινότυπο, βαρετό, μπορεί ανέμπνευστο ή ακόμα και μελό για κάποιους.

Η περιπέτεια όμως των παιδιών και ειδικά του μεγαλύτερου αδερφού, Sean, δεν ξεκίνησε με αυτές τις βάσεις. Ξεκίνησε όπως σε κάθε άλλη συνηθισμένη οικογένεια. Με τον κλασικό ενοχλητικό και «κακομαθημένο» μικρό αδερφό που θέλει να γίνεται το δικό του, τον μεγάλο που σχεδιάζει το μέλλον του και τον απασχολεί πως θα πάει σε ένα πάρτι ή πως θα προσεγγίσει ένα κορίτσι και τον μονογονεϊκό πατέρα που ως μετανάστης, ο οποίος δεν κατάφερε ποτέ να βγάλει αυτή τη «ρετσινιά» για κάποιους από πάνω του, θα κάνει το αδύνατο δυνατό για να προσφέρει ότι μπορεί στα παιδιά του.

Ωστόσο, όπως και στη πραγματική ζωή ένα τραγικό γεγονός μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Μπορεί να αναγκάσει από τη μια στιγμή στην άλλη κάποιον να πάρει ευθύνες για να μπορέσει να επιβιώσει. Είναι ένα βάρος αφόρητο, γιατί γίνεσαι μάρτυρας όσων ήξερες μέχρι εκείνη τη στιγμή να καταρρέουν. Πόσο μάλλον για τον Sean όταν πλέον ενώ είναι ακόμα ο ίδιος παιδί, πρέπει να επωμιστεί το βάρος και του εννιάχρονου αδερφού του. Αυτό ακριβώς όμως είναι και το ταξίδι του ήρωα που στη προκειμένη περίπτωση είναι ξεκάθαρα ο Sean.

Η βασική θεματολογία δεν είναι ο προορισμός του ταξιδιού. Δεν είναι ούτε καν η υπερφυσική δύναμη του μικρού. Είναι η ξαφνική ωρίμανση, η διάλυση της ψυχολογίας όταν για παράδειγμα ο μικρός λέει ότι πεινάει και δεν έχει να τον ταΐσει, τι αποφάσεις θα πάρει, πως θα επηρεαστεί από τους γύρω του, πως θα θάψει τα συναισθήματά του για χάρη του μικρού, πως θα του δώσει το καλό παράδειγμα, αν θα καταφέρει μέσα από τις κακουχίες και την απανθρωπιά να βρει και να εκτιμήσει ότι καλό έχει να προσφέρει η ανθρωπότητα και τι επιπτώσεις θα έχει όλο αυτό στον ίδιο και κατ’ επέκταση στον Daniel. Ένα ερώτημα χωρίς εύκολη απάντηση. Που θα έφτανες για τους ανθρώπους που αγαπάς;

Συνοψίζοντας : Το τέταρτο επεισόδιο «Faith» βάζει ξανά το νερό στο αυλάκι έχοντας αρκετά πιο γρήγορο pacing και ευτυχώς απομακρύνεται από την έντονη χωρίς ουσία φλυαρία του τρίτου. Συνεχίζει να αλλάζει τους γύρω χαρακτήρες των παιδιών σαν τα πουκάμισα, φέροντας παράλληλα ένα σημαντικό πρόσωπο στη ζωή τους απ’ το παρελθόν. Η ουσία όμως του Life is Strange 2 δεν βρίσκεται ούτε σε αυτούς, ούτε στην κεντρική ιστορία, ούτε στο «υπερφυσικό» στοιχείο που συνοδεύει τη σειρά. Έχει να κάνει με τους οικογενειακούς δεσμούς. Στο πόσο μακριά μπορεί να φτάσει ο πρωταγωνιστής για να προστατέψει τους ανθρώπους που αγαπά και ποια όρια θα σπάσει για να τα καταφέρει. Η Dontnod έχει επιλέξει να αναπαριστά με σκληρότητα τα γεγονότα, εκθέτοντας σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα με τέτοιο τρόπο που σε κάνει να αισθάνεσαι άβολα. Δεν είναι τόσο σκοτεινό όσο ήταν το τέταρτο μέρος της ιστορίας της Max, όμως πιστεύω ότι έχει δικό του χαρακτήρα και σίγουρα εξερευνά διαφορετικά θέματα. Ωστόσο θα ήταν άδικο να βγάλουμε συμπεράσματα από τώρα. Το αν θα καταφέρει ή όχι να σταθεί δίπλα στο πρώτο, θα το δούμε στο επόμενο και τελευταίο επεισόδιο τον Δεκέμβριο.
Box Art
Tested on : PS4
Developer : Dontnod Entertainment
Publisher : Square Enix
Available for : PS4, Xbox One, PC
Release date : 22-08-2019