Sea of Solitude Review - Μια σύντομη ιστορία χαμένη σε βαθιά νερά

Sea of Solitude Review - Μια σύντομη ιστορία χαμένη σε βαθιά νερά

17 Ιουλίου 2019 13:47
...που αγωνίζεται για το συναίσθημα

Μετά τον δρόμο που άνοιξε το Unravel για το πρόγραμμα EA Originals και τα εξαιρετικά Fe και A Way Out που ακολούθησαν, τη σκυτάλη έρχεται να πάρει το Sea of Solitude της Jo-Mei Games. Πρόκειται για την παρθενική δουλειά ενός νέου στο χώρο στούντιο, το οποίο έχει την έδρα του στο Βερολίνο. Είναι μια ιδιαίτερη, καθαρά story-driven περιπέτεια, με υπέρ-απλουστευμένο gameplay και puzzles, που σκοπό έχει μέσα από τα δύσκολα θέματα που καταπιάνεται να αντλήσει συναίσθημα και να κάνει τους παίκτες να ταυτιστούν με την πρωταγωνίστρια και τον αγώνα που δίνει κατά της κατάθλιψης.

Μέσω της Kay, το Sea of Solitude ουσιαστικά προβάλει την προσωπική ιστορία και τα ψυχολογικά τραύματα της δημιουργού του παιχνιδιού, Cornelia Geppert, δομημένα σε έναν πλημμυρισμένο, σκοτεινό και μοναχικό κόσμο, όπου για να βγει νικήτρια θα πρέπει να παλέψει με τους δαίμονές της. Σίγουρα έχουμε δει αρκετά παιχνίδια στο παρελθόν με δύσκολη θεματολογία, όπως τα Hellblade: Senua's Sacrifice και What Remains of Edith Finch να πετυχαίνουν απόλυτα τον στόχος τους. Το Sea of Solitude άραγε ανήκει στην ίδια κατηγορία;

Η ιστορία ξεκινά με την Kay παγιδευμένη σε μια βάρκα στη μέση ενός -όπως αρχικά φαίνεται- σκοτεινού ωκεανού, να απορεί βλέποντας την τερατώδη αντανάκλασή της στο νερό, για το πως βρέθηκε εκεί και γιατί έχει αυτή την εμφάνιση. Ένα μυστήριο το οποίο προκειμένου να το λύσει θα πρέπει να ψάξει στις αναμνήσεις της και να αντιμετωπίσει σκοτεινά πλάσματα που δείχνουν να ξέρουν πράγματα για τον εαυτό της που δεν γνωρίζει ούτε η ίδια (ή τουλάχιστον δε θέλει να παραδεχτεί).

Σε κάθε βήμα της θα την χλευάσουν, θα την αποδοκιμάσουν και θα την καταπιούν ζωντανή. Κάποια όμως θα έχουν ανάγκη τη βοήθειά της. Παρόλο που δεν θα τη ζητήσουν, η Kay ξέρει πως η δική τους σωτηρία θα αποτελέσει το κλειδί της διαφυγής της από αυτόν τον μελαγχολικό και χωρίς καμία ελπίδα κόσμο.

Ο κόσμος, τα περιβάλλοντα, οι εχθροί, η όψη τόσο των ίδιων όσο και της Kay, καθώς και οι δοκιμασίες που καλείται να φέρει εις πέρας, έχουν ξεκάθαρα αλληγορική προέκταση, βγάζοντας όμως παράλληλα σαφέστατο νόημα. Το Sea of Solitude είναι ένα παιχνίδι που δεν φοβάται να προβάλει δύσκολα θέματα. Έχει να κάνει με την αποξένωση, τη μοναξιά, τη μελαγχολία, την τάση για αυτοκτονία, τον ενδοοικογενειακό και σχολικό εκφοβισμό.

Ουσιαστικά, ο κόσμος γύρω της σχηματίζεται και δίνει ζωή στις φοβίες, τους εφιάλτες της και στο πως τα συναισθήματα αυτά μορφοποιούν τόσο την ίδια όσο και τους κοντινούς της ανθρώπους. Λόγια που ποτέ δεν ειπώθηκαν, απλές καθημερινές πράξεις αγάπης που δεν εκτιμήθηκαν, απεγνωσμένη προσοχή που ποτέ δε δόθηκε, συναισθήματα και ενοχές που όλοι λίγο πολύ μέσα μας κουβαλάμε. Ωστόσο, πρόκειται για μια ιστορία που ενώ η βασική της θεματολογία θα βρει κοινούς αποδέκτες στον αληθινό κόσμο, ο βασικός πυρήνας δυστυχώς είναι τόσο προσωπικός και συγκεκριμένος που δύσκολα θα τους αγγίξει όλους. Προσωπικά μου ήταν δύσκολο όχι μόνο να ταυτιστώ με την χαρακτήρα, αλλά και να βρω ενδιαφέρον στην ιστορία της.

Δεν έχει να κάνει με προσωπικά βιώματα, άλλωστε και στο Hellblade δεν πάσχουμε όλοι από ψύχωση, όμως η αφήγηση και το σενάριο, η μουσική και το gameplay κατάφεραν να μας βάλουν για τα καλά στη θέση της πρωταγωνίστριας. Το Sea of Solitude μπορεί ναι μεν ούτε αυτό να φοβάται να καταπιαστεί με παρόμοια προβλήματα, όμως τα αγγίζει τόσο επιδερμικά και τόσο στοχευμένα προσωπικά που μου έδινε την εντύπωση πως παίζω μέσα σε ένα διαδραστικό ημερολόγιο κάποιας έφηβης, ανήμπορος να ακολουθήσω τη ψυχοσύνθεσή της. Οι σκέψεις της και οι μακρόσυρτοι μονόλογοί της, όπως και οι διάλογοι στους οποίους ο παίκτης στέκεται απλός παρατηρητής, περισσότερο εκνευρισμό να πω την αλήθεια μου προκάλεσαν και πλήξη, παρά κάποιο δέσιμο μαζί της.

Επιπλέον, η μικρή του διάρκεια που μετά βίας αγγίζει το τετράωρο, δεν αφήνει περιθώριο στον παίκτη να δεθεί και να τον κάνει να νοιαστεί. Κι’ αυτό δυστυχώς δεν έχει να κάνει με τη διάρκεια, άλλωστε και το Journey ήταν μόλις δυο ώρες, αλλά μας συγκλόνισε συθέμελα. Έχει να κάνει με το πώς στον χρόνο που έχεις διαθέσιμο αφηγείσαι (ακόμα κι όταν δεν υπάρχουν λόγια). Με το πώς δείχνεις την ιστορία σου, μετατρέποντάς τη σε εικόνα. Και τέλος στο πως δένεις όλα αυτά με τους gameplay μηχανισμούς σου. Ένας κοινός κανόνας που ειδικά στη περίπτωση του συγκεκριμένου παιχνιδιού θα έπρεπε να είχε δοθεί πολύ περισσότερη προσοχή και βάρος.

Εδώ ακριβώς είναι που φαίνεται και η απειρία του στούντιο. Δεν είναι πως το παιχνίδι με άφησε εντελώς αδιάφορο και ασυγκίνητο, υπήρξαν κάποιες μικρές εκλάμψεις που αφορούσαν κυρίως στον εξαιρετικό τρόπο με τον οποίο κάποιες αλληγορίες αποδόθηκαν. Το τέρας για παράδειγμα που μέσα από το καβούκι του εξαπολύει ταπεινωτικά σχόλια, το θαλάσσιο τέρας με τα τρομερά σαγόνια του που προσπαθούσε δήθεν φιλικά να με κάνει να μπω στο νερό, ένας πανέμορφος λύκος που η μάσκα του έσπαγε αποκαλύπτοντας τη σκοτεινή του ψυχοσύνθεση, ένα θηριώδες ιπτάμενο πλάσμα που απλά αποζητούσε στοργή, ήταν εκείνα τα μερικά δευτερόλεπτα που κατάφεραν να μου προκαλέσουν κάποια ψήγματα.

Η έλλειψη συνοχής και εστίασης σε μια ιστορία πιστεύω έκανε κακό στον τίτλο. Το στούντιο πήρε τέσσερα γεγονότα-αναμνήσεις στα οποία ούτε εστιάζει όπως πρέπει, ούτε έχουν καμία συνοχή μεταξύ τους που να πιστοποιούν για ποιο λόγο η πρωταγωνίστρια είναι σε αυτή τη κατάσταση. Μας το παρουσιάζει απ’ την αρχή ως γεγονός, χωρίς στη πορεία να το ξεκαθαρίζει ή έστω να αφήνει τον παίκτη να κάνει κάποια σύνδεση και να βγάλει τα συμπεράσματά του. Η Jo-Mei προσπαθεί με νύχια και με δόντια να αντλήσει συναίσθημα και σε πολύ συγκεκριμένες φάσεις το καταφέρνει για λίγο. Ωστόσο, αυτό γίνεται πολύ εύκολα αντιληπτό από τον παίκτη που σε συνδυασμό με το ανέμπνευστο και απλοϊκό gameplay, αφήνει την αίσθηση μιας αρκετά ρηχής εμπειρίας.

Το παιχνίδι διαδραματίζεται σε έναν πλημμυρισμένο κόσμο, στον οποίο η Kay θα πρέπει κάθε τόσο να βρίσκει τρόπο με τη βάρκα της να περάσει στο επόμενο επίπεδο, αποφεύγοντας ή ξεγελώντας εχθρούς, ενώ παράλληλα λύνει στη πορεία μίνι περιβαλλοντολογικά puzzles που κυρίως έχουν να κάνουν με το ξεκλείδωμα κάποιας πόρτας ή με το επίπεδο του νερού, το οποίο αποκαλύπτει κρυφά τμήματα της πίστας. Βέβαια το σκοτάδι και το φως έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στο παιχνίδι. Όταν υπάρχει σκοτάδι, ο κόσμος είναι απειλητικός και τα τέρατα εμφανίζονται κάνοντας τη ζωή της Kay δύσκολη.Μην έχετε την εντύπωση βέβαια ότι θα εμπλακείτε σε κάποια μάχη γιατί πολύ απλά μάχες δεν υπάρχουν.

Αντιθέτως όταν υπάρχει φως ο κόσμος είναι πιο γαλήνιος, επιτρέποντας στην Kay να εξερευνήσει ευκολότερα την περιοχή. Η πρωταγωνίστριά μας εκτός από τα σκοτεινά πλάσματα, θα έρθει σε επαφή με και με κάποια φωτεινά, τα οποία θα τη συντροφεύουν μέχρι το φινάλε δίνοντας συμβουλές. Ουσιαστικά αποτελούν την προσωποποίηση της ελπίδας. Θα την εξοπλίσουν με τη δύναμη να παράγει σφαίρες φωτός που θα την καθοδηγούν και θα τη βοηθούν στην επίλυση γρίφων. Το βασικό platforming είναι ένα ακόμα στοιχείο του παιχνιδιού κατά το οποίο ο παίκτης σκαρφαλώνει σε ψηλά σημεία και πηδά μικρά εμπόδια, χωρίς κάποια ιδιαίτερη πρόκληση, ούτε επίπτωση αν πέσει κατά λάθος στο κενό. Ακόμα και να «χάσει» κάποιος, το παιχνίδι θα τον επαναφέρει ακριβώς δίπλα στο ίδιο σημείο.

Επίσης καμία ιδιαίτερη πρόκληση -έως μηδαμινή θα έλεγα- παρουσιάζει η επίλυση των puzzles. Αυτά έχουν να κάνουν με το να καθαρίσουμε κάποια corrupted αντικείμενα, ώστε να κατευθύνουμε μια δέσμη φωτός ή να φωτίσουμε κάποια συγκεκριμένα σημεία. Η εξερεύνηση από την άλλη μεριά θα μπορούσε να αποτελέσει δυνατό χαρτί. Το να είσαι σε μια βάρκα ή πεζός, έχοντας την ελευθερία να εξερευνήσεις τη βυθισμένη πόλη, θα ήταν σίγουρα αρκετά συναρπαστικό. Η εξερεύνηση όμως που το παιχνίδι προφέρει περιορίζεται σε μικρές πίστες με προκαθορισμένη διαδρομή που απλά θα σε φέρουν μπροστά στον επόμενο μονόλογο, κάποιο διάλογο με ένα τέρας ή σε έναν ανέμπνευστο puzzle μέχρι να προχωρήσεις παρακάτω και να το επαναλάβεις όλο αυτό ξανά απ’ την αρχή.

Οι πίστες εκτός ότι είναι εξαιρετικά μικρές, τα μόνα μυστικά που σας επιτρέπει να ανακαλύψετε είναι κάποια ανούσια collectables που έχουν να κάνουν απλά με το να βρείτε και να διώξετε κάποιους γλάρους ή να βρείτε κάποια μπουκάλια που περιέχουν κάποια μηνύματα. Οι μηχανισμοί του gameplay σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν το δυνατό σημείο του τίτλου. Ούτε εμβαθύνουν ούτε εξελίσσονται. Υπάρχουν απλά εκεί για να απασχολούν τον παίκτη δίνοντάς του την ψευδαίσθηση πως έχει ενεργό ρόλο στο παιχνίδι.

Υπεύθυνη για τα γραφικά του παιχνιδιού είναι η Unity. Το οπτικό αποτέλεσμα μπορεί να μη φέρει HDR υποστήριξη, όμως είναι αρκετά όμορφο και αποδίδει εξαιρετικά το περιβάλλον και την απαιτούμενη ατμόσφαιρα. Τόσο όταν το τοπίο είναι σκοτεινό και μελαγχολικό, όσο όταν κι όταν είναι ζωηρό και πολύχρωμο.

Η ικανότητα στο πόσο εύκολα και γρήγορα αλλάζει το περιβάλλον και η ψυχολογία τόσο της πρωταγωνίστριας όσο και του παίκτη είναι μπορώ να πω μοναδική, όπως επίσης άψογος και μοναδικός είναι ο ηχητικός τομέας. Στην εκφώνηση από την άλλη δε μπορώ να πω πως έγινε ανάλογη δουλειά. Η ερμηνεία πίσω από τη φωνή της Kay είναι σχεδόν ρομποτική, χωρίς χρώμα και βάθος, δίνοντας την εντύπωση πως απλά διαβάζει μπροστά της μια σελίδα κειμένου. Τεχνικά εκτός από μερικά glitches άνευ σημασίας δεν εντόπισα κάποια προβλήματα.

Συνοψίζοντας : Το Sea of Solitude είναι μια σύντομη μελαγχολική story-driven περιπέτεια που καταπιάνεται με θέματα που δύσκολα αγγίζονται. Η κατάθλιψη μιας νεαρής κοπέλας είναι το πρωτογενές υλικό, το οποίο ανάλογα την ψυχοσύνθεσή της μορφοποιεί και ζωντανεύει το περιβάλλον, τα τέρατα ακόμα και την ίδια της την όψη, δίνοντας μια εφιαλτική ή γαλήνια εικόνα με καθαρά αλληγορική προέκταση. Δυστυχώς, ενώ η βασική θεματολογία του παιχνιδιού θα βρει κοινούς αποδέκτες, ο βασικός του πυρήνας είναι τόσο προσωπικός και συγκεκριμένος που δύσκολα θα τους αγγίξει όλους. Το παιχνίδι προσπαθεί απεγνωσμένα να αντλήσει συναίσθημα και σε συγκεκριμένα σημεία για μερικά λεπτά το καταφέρνει. Ωστόσο, η επιδερμική προσέγγιση και η έλλειψη συνοχής κι εστίασης στο σενάριο, σε συνδυασμό με το ανέμπνευστο και απλοϊκό gameplay, αφήνει την αίσθηση μιας αρκετά ρηχής εμπειρίας. 
Box Art
Tested on : PS4
Developer : Jo-Mei Games
Publisher : Electronic Arts
Available for : PS4, Xbox One, PC
Release date : 05-07-2019