Ο Swery (κατά κόσμον Hidetaka Suehiro) μαζί με τον Suda51 αποτελούν τους δύο σημαντικότερους εκπροσώπους του Ιαπωνικού αλλόκοτου και ασυνήθιστου στον χώρο του gaming. Και αν και ο κατά πολύ παραγωγικότερος Suda χαίρει σαφώς μεγαλύτερης αναγνωρισιμότητας και αναγνώρισης, ο πιο εσωστρεφής Swery έχει καταφέρει με την σειρά του να δημιουργήσει ένα πυρήνα λίγων, αλλά φανατικών ακολούθων. Αιτία αυτού είναι φυσικά το Deadly Premonition του 2010, μία survival horror ωδή στο τηλεοπτικό Twin Peaks του David Lynch που πόλωσε όσο λίγα έργα κοινό και κριτικούς, κυρίως λόγω του άγαρμπου τεχνικού του τομέα που θύμιζε τίτλο της προηγούμενης γενιάς. Προσωπικά συγκαταλέγομαι σε αυτούς που θεωρούν το Deadly Premonition αριστούργημα και για αυτό περιμένω πάντα κάθε επόμενο βήμα του Swery με ανυπομονησία, όπου το επεισοδιακής μορφής D4: Dark Dreams Don’t Die έλαβε άδοξο τέλος μένοντας ανολοκλήρωτο και το μελλοντικό “The Good Life” κατάφερε ευτυχώς να βρει την χρηματοδότηση που απαιτούσε μέσω crowdfunding. Με την προσοχή των οπαδών στραμμένη στο “The Good Life” ο Swery, μένοντας πιστός στο αντισυμβατικό του χαρακτήρα του, ανακοίνωσε και κυκλοφόρησε σε διάστημα λίγων μηνών το “The Missing: J.J. Macfield and the Island of Memories”.
To παιχνίδι από τις πρώτες οθόνες προειδοποιεί για τις ιδιαιτερότητες του, δηλώνοντας πως δημιουργήθηκε με την πεποίθηση πως ο καθένας μας έχει το δικαίωμα να ζει τη ζωή του όπως επιθυμεί, απελευθερωμένος από τις κοινωνικές πιέσεις, καθώς και το ότι πραγματεύεται δύσκολα θέματα όπως η αυτοκτονία και ο αυτοτραυματισμός. Η εισαγωγή βρίσκει την πρωταγωνίστρια J.J. σε ένα ειδυλλιακό νησί μαζί με την καλύτερη της φίλη Emily. Οι δρόμοι τους γρήγορα χωρίζουν υπό μυστηριώδεις συνθήκες και έτσι ξεκινάει η περιπέτεια μας ώστε να ανακαλύψουμε τι συνέβη στην Emily. Και κάπου εδώ ξεκινούν τα παράδοξα.
Στην αρχή της αναζήτησης για την χαμένη της φίλη, η J.J. δέχεται χτύπημα από κεραυνό με αποτέλεσμα να ανακαλύψει πως κατέχει την νεόκτητη δύναμη να αναγεννά τον εαυτό της. Αυτή της η δυνατότητα κάνει και το παιχνίδι να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα puzzle platformers στο ύφος των Limbo/Inside, αφού στην πορεία προς τον τερματισμό η J.J. θα διαμελιστεί, θα αυτοπυρποληθεί και θα συνθλίψει τον αυχένα της όχι ως αποτέλεσμα δικών μας λάθος χειρισμών, αλλά ως μηχανισμού πλήρως απαραίτητου για την πρόοδο. Για παράδειγμα αν βρισκόμαστε σε έναν ταινιόδρομο γεμάτο απειλητικές πριονοκορδέλες και θέλουμε να φτάσουμε σε μία ψηλότερη πλατφόρμα τότε πρέπει να ρίξουμε την J.J. πάνω σε μία πριονοκορδέλα ώστε τα τεμαχισμένα κομμάτια της να εκσφενδονιστούν στην εν λόγω πλατφόρμα.
Το ενδιαφέρον χαρακτηριστικό που κρύβει αυτός ο μηχανισμός αυτοκαταστροφής είναι πως πηγαίνει κόντρα σε οποιοδήποτε gaming ένστικτο αυτοσυντήρησης έχουμε αναπτύξει ως παίκτες, υποχρεώνοντας μας συνεχώς να τραυματίζουμε τον χαρακτήρα μας για να λύσουμε τους γρίφους. Εκτός από την απαιτούμενη επίλυση των γρίφων υπάρχει και η προαιρετική επιλογή συλλογής collectibles υπό μορφή donuts που βρίσκονται διάσπαρτα στις πίστες, η συγκομιδή των οποίων ξεκλειδώνει συνομιλίες στο messenger της J.J. και μέσω αυτών φανερώνεται το μαρτυρικό παρελθόν και παρόν της ηρωίδας καθώς επίσης και η εμονική λατρεία του Swery προς την ποπ κουλτούρα. Χαρακτηριστική περίπτωση ο καθηγητής της J.J. που της εμπιστεύεται πως θα απουσιάσει μία μέρα από την σχολή για να κάνει cosplay Boba Fett στο τοπικό ComicCon…
Στο τεχνικό τομέα η αργή κίνηση της J.J. αρχικά ανησυχεί για το επερχόμενο platforming αλλά αυτός ο φόβος εξανεμίζεται γρήγορα, όταν γίνεται ξεκάθαρο πως το ζητούμενο δεν είναι η ακρίβεια στα άλματα. Το παιχνίδι είναι σύντομο σε διάρκεια και κινείται με μέτριο ρυθμό, κυρίως επειδή απαιτεί συνεχή επαναπρογραμματισμό της λογικής αλλά και λόγω κάποιων μηχανισμών όπως το αναποδογύρισμα της πίστας που προκαλεί το σπάσιμο του σβέρκου και λειτουργεί αργόσυρτα. Επιπροσθέτως κάποια checkpoints θα μπορούσαν να είναι πιο γενναιόδωρα και μην μας αναγκάζουν να επαναλαμβάνουμε ολόκληρα σημεία.
Τα 2.5D γραφικά θα μπορούσαν να είχαν προσεχθεί περισσότερο, διότι παρότι όμορφα και ατμοσφαιρικά δεν εντυπωσιάζουν και θεωρώ πως θα άρμοζαν περισσότερο σε μία φορητή κονσόλα πάρα σε οικιακά συστήματα. Έχει πραγματοποιηθεί όμως εξαιρετική δουλειά στο animation της J.J. όπου κάθε κίνηση του κακοποιημένου κορμιού της έχει αποτυπωθεί με σπαρακτική ακρίβεια, είτε αυτή κουτσαίνει όντας με ένα πόδι ή σέρνεται με καθόλου πόδια! Ουσιαστικά στο παιχνίδι πεθαίνουμε όταν έχουμε φτάσει να χειριζόμαστε μόνο το κεφάλι της J.J. (ορισμένες φορές αναγκαίο) και δεχτούμε χτύπημα.
Οι σε πρώτη ακρόαση γλυκανάλατες μουσικές επιλογές – σήμα κατατεθέν του Swery, καταλήγουν για μία ακόμα φορά να ενισχύουν την διάχυτη νοσηρότητα που χαρακτηρίζει κάθε έργο του δημιουργού. Τα voice overs αν και στην Αγγλική διακατέχονται και αυτά από μία έντονη “Ιαπωνικότητα” όπου άλλοτε πετυχαίνουν τον σκοπό τους και άλλοτε είναι υπερβολικά σε τραγελαφικό βαθμό. Επίσης κάποιοι ίσως νιώσουν κάποια κούραση από το παραδανεισμένο εφέ παραμόρφωσης της ομιλίας που γνωρίσαμε από το Twin Peaks. Ο μεγάλος πρωταγωνιστής του ηχητικού και όχι μόνο τομέα είναι τα ηχητικά εφέ που μας μεταφέρουν τα πάνδεινα της πρωταγωνίστριας. Κάθε σχίσιμο της σάρκας, κάθε ραγισμένο οστό και κάθε 'τσουρούφλιασμα' του δέρματος, όλα τους εκφράζονται με γλαφυρά ανατριχιαστικούς ήχους που δεν επιτρέπουν περιθώρια σαδιστικής ευχαρίστησης με το βασανισμό της J.J., τουλάχιστον όχι για τους φυσιολογικούς.
Προσπερνώντας το αιματοβαμμένο, gory και μαζοχιστικό του παρουσιαστικό, το The Missing είναι μία πρόταση με σύγχρονες ανησυχίες γύρω από τις ιδιαιτερότητες και τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά του ατόμου και του δικαιώματος του να τα έχει. Ακόμα και οι φρικαλεότητες του, όπως και κάθε τι άλλο στο παιχνίδι κρύβουν κάποιο συμβολισμό. Εν τέλει η εμπειρία που θα αποκομίσετε από το φινάλε και την συνολική ιστορία της J.J. έγκειται στην δική σας προσωπική ευαισθησία και βιώματα.
Ακολουθήστε το Unboxholics.com στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα για τεχνολογία, videogames, ταινίες και σειρές. Ακολουθήστε το Unboxholics.com σε Facebook, Twitter, Instagram, Spotify και TikTok.