Life is Strange 2: Episode 1 Review

Life is Strange 2: Episode 1 Review

01 Οκτωβρίου 2018 01:56
"A Tale of Two Sons"

Όταν το 2015 κυκλοφόρησε ο πρώτος κύκλος του Life is Strange, κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει ότι ένα σχεδόν άγνωστο μικρό Γαλλικό studio χωρίς αξιοσημείωτο παρελθόν, θα παρέδιδε ένα απ’ τα καλύτερα interactive παιχνίδια της γενιάς που διανύουμε. Το "episodic interactive adventure" μοντέλο που χρησιμοποίησε η Telltale στα παιχνίδια της επηρέασε σε αρκετά μεγάλο βαθμό τα studio του χώρου. Η Dontnod όμως δεν παρέμεινε στάσιμη. Επεισόδιο με επεισόδιο εξελίχθηκε και πειραματίστηκε με θέματα που δύσκολα η βιομηχανία αγγίζει. Ήταν γλυκό, έντονα συναισθηματικό, με δυνατές προσωπικότητες και με μια υπέροχη ιστορία που είχε να κάνει με ανθρώπους. Όχι με απλά με χαρακτήρες. Μια ιστορία χωρίς νικητές και ήρωες. Το Life is Strange αφορούσε καθημερινούς ανθρώπους με ανθρώπινα προβλήματα και ανησυχίες που απλά προσπαθούν να επιβιώσουν και να καταλάβουν τη θέση τους στον κόσμο. Αυτή η ανθρωπιά και η ειλικρίνεια ανάμεσα τους ήταν η αιτία που μας έκανε να το ερωτευτούμε.

Θα καταφέρει άραγε το Γαλλικό στούντιο μας συνεπάρει για ακόμα μια φορά με τον νέο κύκλο; Η αλήθεια είναι ότι απογοητεύτηκα λίγο όταν έμαθα ότι το Life is Strange 2 αλλάζει πρωταγωνιστές. Σίγουρα η ιστορία έκλεισε με αριστουργηματικό τρόπο στο πρώτο, αλλά νομίζω όλοι λίγο πολύ θα θέλαμε λίγο παραπάνω από Chloe και Max. Ωστόσο… αν και δεν υπάρχει καμία σύνδεση εκτός από μερικές αναφορές και Easter eggs στο Arcadia Bay, πιστεύω ότι το Life is Strange 2 συνεχίζει να χτίζει κάτι που εν αγνοία μας είχε ξεκινήσει στο πρώτο παιχνίδι. Κάτι που ίσως κορυφωθεί στο μέλλον της σειράς. Δεν αναπτύσσω όμως αυτή τη σκέψη μέχρι να κλείσει ο κύκλος και να δω πως θα εξελιχθεί.

Η ιστορία του παιχνιδιού τοποθετείται στο Seattle και περιστρέφεται γύρω από δυο Μεξικάνικης καταγωγής αδέρφια. Τον δεκαεξάχρονο Sean και τον εννιάχρονο Daniel Diaz, οι οποίοι ζουν με τον πατέρα τους Esteban. Ο Esteban μετανάστευσε από το Μεξικό για να προσφέρει μια καλύτερη ζωή στα παιδιά του, δουλεύοντας ως μηχανικός αυτοκινήτων. Οι Diaz είναι μια δεμένη απλή οικογένεια με καθημερινές ανησυχίες. Ο Sean είναι ένας τυπικός δεκαεξάχρονος που με την καλύτερή του φίλη κάνουν σχέδια για ένα επικείμενο πάρτι, συζητά για ένα κορίτσι που του αρέσει παίρνοντας φιλικές συμβουλές πώς να συμπεριφερθεί και εκφράζουν τις ανησυχίες για το μέλλον της φιλίας τους, όταν θα χωρίσουν για τις σπουδές τους. Ο Daniel σαν μικρότερος σχεδιάζει το αποκριάτικο κουστούμι του με άκρα μυστικότητα για να μη του κλέψουν τις ιδέες, ονειρεύεται για Χριστουγεννιάτικο δώρο το νέο video game της αγαπημένης του σειράς και ικετεύει για μια σοκολατένια μπάρα.

Ο πατέρας τους απ’ την άλλη αν και το σπιτικό τους αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, προσπαθεί σαν ο βράχος της οικογένειας να είναι δίπλα στα παιδιά του και να κάνει ότι καλύτερο περνά από το χέρι του για να μη τους λείψει τίποτα. Η μητέρα δεν υπάρχει στο χώρο. Βλέπουμε ότι κάποια προσωπικά της αντικείμενα έχουν μεταφερθεί στην αποθήκη και ότι ο Sean είναι ενοχλημένος που ο πατέρας του τα κρατά ακόμα εκεί, αλλά μέχρι στιγμής δεν είναι ξεκάθαρος ο λόγος της απουσίας της. Παίζοντας με τον Sean που είναι ο κεντρικός χαρακτήρας και κάνοντας μια βόλτα στο σπίτι αντιλαμβανόμαστε πολύ εύκολα το κλίμα της δεμένης οικογένειας. Το Lord of the Rings στο ράφι με τις ταινίες που ο πατέρας με τον αδερφό του τον «αναγκάζουν» να βλέπει κάθε Χριστούγεννα, η νέα σούπερ κονσόλα PlayBox δίπλα στην τηλεόραση στην οποία αναρωτιέται αν ο μικρός ή ο πατέρας του παίζει περισσότερες ώρες, το αριστουργηματικό κατ’ αυτόν γκράφιτι στο τοίχο του γκαράζ που τον άφησε να κάνει αλλά του το «χάλασε» ο Daniel με τα ψαράκια που πρόσθεσε.

 

Το χιουμοριστικό «δικαστήριο» που στήνει ο Esteban ορίζοντας τον μεγάλο γιο ως δικαστή να αποφασίσει ποιος θα φάει την τελευταία σοκολατένια μπάρα, ο χρόνος που περνά μαζί του φτιάχνοντας τη μηχανή για το αυτοκίνητο που θα του δώσει μόλις πάρει το δίπλωμα, η αμηχανία του Sean να ζητήσει χρήματα για το πάρτι, ακόμη και η αγκαλιά που του ζητάει ο «papito» του, είναι μερικά από αυτά τα στοιχεία. Ευτυχώς το Life is Strange 2 απέχει από το "teen drama" και τη φλυαρία του προηγούμενου κύκλου στοχεύοντας μέσω των διαλόγων περισσότερο στην ουσία της σχέσης πατέρα και παιδιών, βάζοντας στην άκρη τα τετριμμένα κλισέ και τις ανούσιες συζητήσεις. Κάθε τι που βλέπουμε και ακούμε είναι με προσεκτικό τρόπο σχεδιασμένο και τοποθετημένο με σκοπό να χτίσει background και να μας κάνει να δεθούμε με τους χαρακτήρες.

Αν και ο βασικός πυρήνας του Life is Strange 2 είναι οι σχέσεις, το στούντιο δεν αργεί να του δώσει πολιτική χροιά εντάσσοντας το σύγχρονο υπό την προεδρία Trump πολιτικό κλίμα του μεταναστευτικού στην Αμερική. Και δε μένει εκεί, ο ρατσισμός στους μετανάστες (παρόλο που τα παιδιά της ιστορίας έχουν μεγαλώσει εκεί) είναι το υποκινητικό επεισόδιο που πυροδοτεί την έναρξη της περιπέτειας σε αυτό το ταξίδι και το στοιχείο το οποίο επηρεάζει τον τρόπο συμπεριφοράς των χαρακτήρων γύρω τους. Την ήσυχη οικογενειακή ζωή έρχεται να ταράξει η ρατσιστική επίθεση του γείτονά τους στον μικρό Daniel, όταν ο εκείνος ρίχνει κατά λάθος πάνω του μπογιά με την οποία έβαφε στην αυλή την αποκριάτικη στολή του. Τα προσβλητικά σχόλια για την οικογένεια και την καταγωγή τους, καθώς και η απειρία του προκατειλημμένου αστυνομικού που σπεύδει να διαχειριστεί τη κατάσταση, προκαλούν αλυσιδωτή αντίδραση γεγονότων που πυροδοτούν μια άγνωστη υπερφυσική δύναμη του μικρού Daniel, κάνοντας τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Τα παιδιά μετατρέπονται σε καταζητούμενους φυγάδες και η ιστορία του πρώτου επεισοδίου, με τίτλο «Roads», ξεκινά.

Ακόμα και σε αυτό το αρκετά πρώιμο στάδιο η γραφή φαίνεται στιβαρή και το στούντιο δείχνει ξεκάθαρα τις προθέσεις να φέρει τον παίκτη αντιμέτωπο με σκληρές και επώδυνες αποφάσεις. Το βάρος πέφτει στους ώμους του μεγάλου αδερφού Sean, ο οποίος όντας ακόμα ο ίδιος παιδί, καλείται να αναλάβει απότομα την ευθύνη του γονέα και προστάτη. Ο Daniel δείχνει να μην έχει επίγνωση της κατάστασης, ζητάει συνεχόμενα τον πατέρα του και πιστεύει ότι η φυγή στο δάσος είναι μια περιπετειώδη βόλτα που σύντομα θα τελειώσει και θα επιστρέψουν σπίτι τους. Ο Sean μην έχοντας το σθένος να του πει την αλήθεια θα επιστρατεύσει την φαντασία του φτιάχνοντας ιστορίες από ταινίες και video games, μετατρέποντας ότι βρεθεί στο δρόμο τους σε παιχνίδι. Έτσι όταν ο μικρούλης αρχίζει να φοβάται μέσα στο δάσος που έχουν αναγκαστικά καταφύγει για να διανυκτερεύσουν, θα πλάσει μια ιστορία από το Lord of the Rings και θα παρομοιάσει τους εαυτούς τους με τη συντροφιά του δαχτυλιδιού που πήγαν στα βουνά για εξερεύνηση.

Θα πει ότι τα σημάδια από τα νύχια των αρκούδων στα δέντρα είναι από orcs, αναθέτοντας στον μικρό να στήσει παγίδες στο «φρούριο» όσο εκείνος ψάχνει ξύλα να ζεσταθούν. Όταν αρχίσει να φοβάται ή να παραπονιέται θα τον αποσπάσει μαθαίνοντάς του να ρίχνει ελαφρόπετρες στη λίμνη ή θα του πει χαζεύοντας εκείνο το σύννεφο που μοιάζει με δράκο μια παραμυθένια ιστορία από ένα video game. Ωστόσο ο μεγάλος αδερφός θα έρθει αντιμέτωπος με πολύ πιο ρεαλιστικές και επικίνδυνες καταστάσεις.

Τα εφόδια που έχει στο σακίδιο θα τελειώσουν και τα λιγοστά χρήματα δε θα μπορέσουν να καλύψουν όλες τις ανάγκες τους. Θα περιοριστεί στα λιγοστά και απαραίτητα ή θα αγοράσει κι εκείνο το παιχνιδάκι που τον παρακαλά ο αδερφός του; Θα πληρώσει ή θα κλέψει χρησιμοποιώντας τον μικρό για αντιπερισπασμό; Θα ικετέψει για φαγητό μια οικογένεια που τρώει στο βενζινάδικο ή θα ψάξει στα σκουπίδια; Κάθε πράξη έχει φυσικά συνέπειες. Η ηθική του θα δοκιμαστεί και θα αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση από τον Daniel. Έτσι αν κλέψει ή έχει άσχημη συμπεριφορά το ίδιο θα κάνει και ο μικρός. Σε κάθε απόφαση ο παίκτης θα κληθεί να αναλάβει αυτή την ευθύνη και να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεων του. Τόσο ως προς την ίδια την εξέλιξη της ιστορίας όσο και στη διαπαιδαγώγηση του Daniel.

Οι προγραμματιστές έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά στην A.I. του Daniel. Ως παιδί έχει την περιέργεια (και την αφέλεια) να εξερευνεί και να ανακαλύπτει γύρω του τον κόσμο και το περιβάλλον. Ο Sean θα πρέπει να είναι δίπλα του και να τον προσέχει. Να διακόψει επί παραδείγματι τη συνομιλία του μικρού με έναν ύποπτο που παρακολουθεί γυμνές φωτογραφίες στο laptop ή να τον αποτρέψει να φάει στο δάσος μούρα για τα οποία δεν είναι σίγουρος. Κάθε φορά που ο Sean επεμβαίνει ή τον μαθαίνει κάτι ο Daniel το θυμάται και δρα ανάλογα σε μια παρόμοια κατάσταση. Λάθη βέβαια είναι σίγουρο ότι θα γίνουν και θα έχουν επιπτώσεις στη σχέση και την εμπιστοσύνη μεταξύ τους. Αυτό ακριβώς όμως είναι και η ομορφιά του παιχνιδιού, γιατί μέσω αυτών πλάθεται μια υπέροχη σχέση μεταξύ των δυο παιδιών. Τα παθήματα δε γίνονται μαθήματα μόνο για τον μικρό, αλλά και για τον μεγάλο, ο οποίος ανακαλύπτει πώς να γίνει καλύτερος και υπεύθυνος κηδεμόνας. Οι πράξεις και οι απαντήσεις για τις οποίες μετάνιωσα, έκαναν την ιστορία μου πιο προσωπική και μου έδωσαν ακόμα πιο πολύ την αίσθηση δέσμευσης με τους χαρακτήρες.

Το μενού και το inventory έχουν ανανεωθεί και το αξιοσημείωτο είναι πως τα collectables πλέον έχουν ουσιαστικότερο λόγο ύπαρξης καθώς αποτελούνται από αντικείμενα συναισθητικής αξίας τόσο από το παρελθόν της ζωής που άφησαν πίσω τους, όσο και της περιπέτειας που ξεδιπλώνεται μπροστά τους. Το σακίδιο είναι μια φυσικής υπόστασης αναπαράσταση του ταξιδιού των αδερφών Diaz καθώς σε αυτό ο παίκτης μπορεί να καρφιτσώσει και να διακοσμήσει τα collectables.

Αναπόσπαστο μέρος του σακιδίου αποτελεί και το μπλοκ ζωγραφικής. Όπως η Max είχε ταλέντο στη φωτογραφία, έτσι και Sean έχει στη ζωγραφική. Οι στιγμές ηρεμίας που μας είχε συνηθίσει ο πρώτος κύκλος δίνουν ξανά το παρόν, μέσα στις οποίες ο Sean θα βρει να κάνει αυτό που αγαπά, είτε να ζωγραφίσει ένα τοπίο, είτε τον αδερφό του να βλέπει τηλεόραση. Η διάρκεια επίσης έχει αυξηθεί σημαντικά κι έτσι από τις 2 με 3 ώρες, πλέον το πρώτο επεισόδιο έχει διάρκεια 4 με 5 ώρες.

Υπεύθυνη για τα γραφικά είναι η Unreal Engine 4 η οποία προσδίδει υπέροχο αποτέλεσμα στον οπτικό τομέα. Τα περιβάλλοντα είναι πολύχρωμα και πιο ζωντανά απ’ ότι πριν και το lip-sync δεν θυμίζει σε τίποτα τα πρώτα επεισόδια του προηγούμενου κύκλου. Ωστόσο παρατηρήθηκαν κάποια glitch στους χαρακτήρες που ξαφνικά άλλαζαν θέσεις από μόνοι τους και έμπαιναν μέσα σε αντικείμενα του περιβάλλοντος, αλλά αυτό παρατηρήθηκε μόνο δυο φορές και εικάζω πως θα λυθεί με κάποιο μελλοντικό patch. Η μουσική του παιχνιδιού συνεχίζει να είναι ένα από το πολύ δυνατά χαρτιά του. Ο Jonathan Morali επιστρέφει ξανά συμπληρώνοντας με θαυμάσιο τρόπο αυτή τη βαθιά συναισθηματική εμπειρία, υπογράφοντας με τις μελαγχολικές του νότες τη μουσική επένδυση του Life is Strange 2.

Συνοψίζοντας : Αν κι ακόμα είναι πολύ νωρίς για να πούμε κάτι με σιγουριά, η αλήθεια είναι ότι δε μπορούμε να κρύψουμε τον ενθουσιασμό μας. Η ιστορία των αδερφών Diaz θέτει πολύ ισχυρά θεμέλια πάνω στα οποία υπάρχει προοπτική να οικοδομήσει κάτι εξαιρετικό. Παρόλο που έχει άλλη ιστορία και πρωταγωνιστές, ο παίκτης από την πρώτη στιγμή έχει την αίσθηση ότι παίζει Life is Strange. Όχι μόνο διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που αγαπήσαμε, αλλά δείχνει ότι έχει μάθει από τα λάθη του παρελθόντος. Αυτή τη φορά στοχεύει περισσότερο στην ουσία της σχέσης των χαρακτήρων, απέχει από το teen drama και τη φλυαρία και βάζει στην άκρη τετριμμένα κλισέ και ανούσιες συζητήσεις. Η ιστορία του παιχνιδιού καλεί ένα δεκαεξάχρονο παιδί να μεγαλώσει απότομα και να αφήσει πίσω την ζωή του, αναλαμβάνοντας το ρόλο του κηδεμόνα για χάρη του μικρού αδερφού του. Το «Roads» είναι ένα δύσκολο ταξίδι διαφυγής με έντονη πολιτική χροιά που δε φοβάται να φερθεί απάνθρωπα στους ανήλικους χαρακτήρες του. Ωστόσο, οι κακουχίες αυτές είναι που θα ισχυροποιήσουν τον δεσμό τους και οι μικρές στιγμές χαράς που μπορεί να κρύβονται σε μια λιχουδιά ή σε ένα ξέφρενο χορό στο άκουσμα ενός αγαπημένου τραγουδιού. Μένουν τέσσερα ακόμα επεισόδια, ας ευχηθούμε να πάνε όλα καλά και να μιλάμε στο τέλος για ένα ακόμα «διαμαντάκι».
Box Art
Tested on : PS4
Developer : Dontnod Entertainment
Publisher : Square Enix
Available for : PS4, Xbox One, PC
Release date : 2018-10-27