Sebastien Loeb Rally Evo Review

Η Milestone είναι ένα studio το οποίο προσπαθεί και έχει καταφέρει να τοποθετηθεί στη βιομηχανία ως ένας μεγάλος “παίκτης” στο χώρο του racing genre. Ωστόσο ακόμη δεν έχει καταφέρει να έχει μία σταθερή πορεία με σκαμπανεβάσματα στις κυκλοφορίες της και πολλά μέτρια παιχνίδια μέχρι σήμερα. Το 2015 κυκλοφόρησε το Ride, ένα παιχνίδι το οποίο αν και όχι τέλειο, ήταν μία ανάσα για το κοινό που ζητούσε έναν racing τίτλο με μηχανές, πέραν από την ετήσια κυκλοφορία ενός MotoGP. Θέτοντας έτσι καλύτερες βάσεις σε σχέση με το παρελθόν αποφάσισε να επεκταθεί και -κατά την προσωπική μου άποψη- να προσπαθήσει να αγγίξει την αίγλη της Codemasters και του franchise μεγαθήριο που έχει δημιουργήσει με τη σειρά DiRT, βασισμένη στον αείμνηστο Colin McRae. Έτσι έχοντας στο δυναμικό της την εξέλιξη των επίσημων παιχνιδιών WRC και κλείνοντας μία συνεργασία με τον θρύλο των Rally, Sebastien Loeb, αποφάσισε να κυκλοφορήσει ένα παιχνίδι-βιογραφία για τον τελευταίο, που ακούει στο όνομα Sebastien Loeb Rally Evo.

Στα χέρια μου έφτασε η έκδοση για PS4 και με το που έβαλα το δίσκο στην κονσόλα συνάντησα το πλέον κλασσικό update κάθε παιχνιδιού, μία διαδικασία ρουτίνας πλέον. Ξεκινώντας το παιχνίδι κατάλαβα αμέσως ότι πρόκειται για παιχνίδι της Milestone, μιας και ο τρόπος παρουσίασης και δομής είναι σχεδόν αυτούσιος με του Ride κάτι το οποίο δείχνει ότι η εταιρεία αποφάσισε να μην πάρει ρίσκα και να μείνει στα ασφαλή μονοπάτια. Το παιχνίδι έχει την αίσθηση ότι αποτελεί ένα port ενός παιχνιδιού από την εποχή του PS2 σε όλο του το φάσμα κάτι το οποίο κατάλαβα βλέποντας για πρώτη φορά το κεντρικό μενού το οποίο έχει την ίδια απλότητα ή μάλλον προχειρότητα εκείνης της εποχής, με ένα ηχητικό loop που γίνεται εκνευριστικό στα 5 δευτερόλεπτα και το art direction να είναι βγαλμένο από το Microsoft Word. Το παιχνίδι έχει τις τυπικές επιλογές Career, Quickrace και Multiplayer, το Sebastien Loeb Experience, τα Options και την επιλογή του Downloadable content η οποία μέχρι την ώρα του review αποτελούταν από τρία αυτοκίνητα.

Με την επιλογή της καριέρας ζητάται από τον παίκτη να δημιουργήσει μία αγωνιστική ομάδα, οδηγό και συνοδηγό. Στη συνέχεια εάν επιθυμεί μπορεί να εκτελέσει τα tutorial και να ξεκινήσει την αγωνιστική του καριέρα. Εδώ το παιχνίδι διαφοροποιείται καθώς χρησιμοποιεί το μηχανισμό καριέρας από το Ride, ο οποίος βάζει τον παίκτη σε μία παγκόσμια κατάταξη με τελικό σκοπό του να σκαρφαλώσει στην κορυφή όπως αυτός επιθυμεί σαν μία sandbox εμπειρία. Όλοι οι αγώνες είναι διαθέσιμοι από την αρχή μαζί με τα περισσότερα αυτοκίνητα, τα οποία, είτε μπορούν να αγοραστούν με τα απαραίτητα Credits, είτε να νοικιαστούν για το εκάστοτε event. Για την απόκτηση αυτοκινήτων αλλά και το ξεκλείδωμα αγώνων ο παίκτης παίζοντας κερδίζει Credits, το νόμισμα του παιχνιδιού και Reputation που μπορεί να χρησιμοποιήσει για την αγορά οχημάτων και το ξεκλείδωμα των events. Ο συγκεκριμένος τύπος καριέρας είναι κάτι το διαφορετικό στο χώρο μιας και δίνει τη δυνατότητα στον παίκτη να εξελιχθεί με όποιον τρόπο θέλει τρέχοντας τους αγώνες που τον ενδιαφέρουν πραγματικά και δεν τον περιορίζει σε ένα γραμμικό σύστημα εξέλιξης.

Το άλλο μεγάλο κομμάτι του παιχνιδιού είναι το Sebastien Loeb Experience. Σε αυτό το επίπεδο ο παίκτης μπαίνει στα αγωνιστικά παπούτσια του Sebastien Loeb για να “ζήσει” την αγωνιστική πορεία του μέσα από όλα τα σημαντικά στάδια της καριέρας του, από τα πρώτα του βήματα στη Γαλλία, μέχρι την κατάκτηση του Pikes Peak. Με την επιλογή μίας κατηγορίας υπάρχει και από ένα βίντεο, κομμάτι μίας συνέντευξης του Loeb, στο οποίο θυμάται και εξηγεί την πορεία του την εκάστοτε στιγμή. Αυτή η mini “βιογραφία” του Loeb είναι μία ωραία προσθήκη γι΄αυτούς που θέλουν να μάθουν κάποια πράγματα παραπάνω βλέποντας τον πρωταγωνιστή να μιλά γι’ αυτά και στην ουσία αποτελεί το μόνο λόγο ύπαρξης αυτού του παιχνιδιού. Με πρωταγωνιστή τον Sebastien Loeb, ισάξιο ρόλο παίζουν τα αυτοκίνητα και οι διαδρομές του παιχνιδιού.

Ο αριθμός των οχημάτων είναι ικανοποιητικός με την επιλογή τους να έχει γίνει με βάση τη βαρύτητά τους στην ιστορία του αθλήματος που δεν προσφέρει εκπλήξεις. Η γκάμα να περιλαμβάνει ιστορικά οχήματα της δεκαετίας του ΄60 μέχρι οχήματα του 2015. Όσον αφορά τις διαδρομές υπάρχουν 8 διαφορετικά Rallies με 64 ειδικές διαδρομές, 5 σιρκουί Rallycross και η θρυλική ανάβαση του Pikes Peak με την επιλογή τους να έχει γίνει με κύριο γνώμονα την αγωνιστική πορεία του Loeb. Παίζοντας, όμως, το παιχνίδι είναι εμφανές ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ένα αξιόλογο παιχνίδι αλλά με κάτι κάτω του μετρίου. Ξεκινώντας από τα γραφικά, όσον αφορά πάντα το PS4, πρόκειται για ό,τι πιο αδύναμο έχω συναντήσει στην κονσόλα. Τα γραφικά στην καλύτερη περίπτωση μπορούν να συγκριθούν με παιχνίδια του PS2, τόσο όσον αφορά την ποιότητά τους αλλά και όσο αφορά την απόδοσή τους.

Το παιχνίδι έχει ανάλυση 1080p και τα καρέ με τα βίας φτάνουν τα 30FPS καθώς υπάρχει αυξομείωση σε αυτά η οποία συχνά δημιουργεί προβλήματα στην ομαλότητα του gameplay. Η λεπτομέρεια στα αυτοκίνητα είναι πολλές φορές ανύπαρκτη, το ίδιο και για τις διαδρομές. Αν μιλούσαμε για παιχνίδι το οποίο είχε κυκλοφορήσει το 2000, τότε τα γραφικά θα ικανοποιούσαν, ωστόσο για παιχνίδι που κυκλοφορεί εν έτη 2016, με τις τεχνολογίες που υπάρχουν και τα δείγματα γραφής από τον ανταγωνισμό τα θεωρώ απαράδεκτα. Τα αυτοκίνητα δίνουν την αίσθηση pre-rendered επιφανειών που ποιοτικά μοιάζουν με μοντέλα σχεδιασμένα για mobile games.

Όμως πέραν αυτού πολλά είναι και τα λάθη τα οποία έχουν γίνει στην προσθήκη λεπτομερειών των οχημάτων και των διαδρομών, καθώς πολλά οχήματα έχουν δυσανάλογο και μη ρεαλιστικό σχεδιασμό, κάτι το οποίο υπήρχε μία δεκαετία πριν λόγω έλλειψης πόρων και τις διαδρομές σε πολλά σημεία να έχουν λάθος σχεδιασμό που ξενίζει (χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Pikes Peak, με το περιβάλλον της ψηφιακής διαδρομής πολλές φορές να μην θυμίζει ούτε στο ελάχιστο αυτό της πραγματικής διαδρομής). Η ίδια έλλειψη λεπτομέρειας υπάρχει και στον τομέα του ήχου με τον κινητήρα των οχημάτων να ακούγεται σαν μπλέντερ, με πτωχή μίξη των υπόλοιπων ήχων του οχήματος (το anti-lag σύστημα σε αυτοκίνητα με τούρμπο ακούγεται κυριολεκτικά σαν να χτυπούν τσίγκινο ταψί) και τους ήχους στο περιβάλλον, όταν υπάρχουν να έχουν μία πλήρως τυποποιημένη μορφή.

Και φτάνουμε στο Gameplay. Στον τομέα της παραμετροποίησης ο παίκτης μπορεί να προσαρμόσει τα πλήκτρα στις ανάγκες του, έχει τη δυνατότητα επιλογής οδηγικών βοηθημάτων, μπορεί να προσαρμόσει τον ρυθμό των οδηγιών του συνοδηγού και να ρυθμίσει το όχημά του ανάλογα με την εκάστοτε διαδρομή και τις προτιμήσεις του, ωστόσο με το μοντέλο χειρισμού να είναι πάρα πολύ κακό, το όποιο customization στο gameplay είναι μία προσπάθεια να “απαλύνουν τον πόνο” όσον αφορά την εμπειρία οδήγησης. Το μοντέλο χειρισμού είναι δύσκολο να κατηγοριοποιηθεί καθώς περιέχει λίγα στοιχεία ρεαλισμού, λίγα στοιχεία arcade, αλλά επί της ουσίας δεν έχει κάποια ταυτότητα, υπάρχει απλά για να υπάρχει. Υπάρχουν στοιχεία ρεαλισμού όπως είναι το μπλοκάρισμα των φρένων σε απότομο φρενάρισμα λόγω της έλλειψης ABS ή η αίσθηση χρήσης των αεροδυναμικών βοηθημάτων όμως ο ρεαλισμός σταματάει εκεί.

Κατά την κίνηση δεν υπάρχει καμία αίσθηση του οδοστρώματος και της ταχύτητας, το όχημα είναι σαν να επιπλέει στο χώρο. Ο μόνος τρόπος να χαρακτηρίσω την οδήγηση είναι αποστειρωμένη, απλά με το πάτημα των πλήκτρων υπάρχει κάποιο αποτέλεσμα χωρίς όμως να υπάρχει το παραμικρό feedback στον χρήστη πέρα από το οπτικό. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτού είναι ότι όταν το όχημα περνάει πάνω από κάποια ανωμαλία στο δρόμο δεν υπάρχει καμία αλλαγή στην ισορροπία του, στην πορεία του, στην κατεύθυνσή του, σαν να μην υπήρξε ποτέ. Σε ένα μέτριο, όχι καλό αλλά μέτριο παιχνίδι, όταν το όχημα ετοιμάζεται να στρίψει ο παίκτης είναι ικανός να κρίνει με το feedback που του έρχεται πώς να τοποθετήσει το όχημα στη στροφή, στο Rally Evo αυτό το πράγμα δεν υπάρχει και το αν το όχημα θα στρίψει όπως επιθυμεί ο παίκτης είναι ένας διαρκής τζόγος, διότι δεν υπάρχει feedback.  

Ίσως τα μόνα θετικά στοιχεία του χειρισμού είναι η υποστήριξη αρκετών διαφορετικών τιμονιέρων και η πλήρης προσαρμογή των πλήκτρων στις ανάγκες του παίκτη, πράγματα που κανονικά είναι δεδομένα, οπότε καταλαβαίνετε για τι κατάσταση μιλάμε. Είναι ανεπίτρεπτο σε παιχνίδι του 2016 να υπάρχει αυτός ο χειρισμός και αυτό το μοντέλο φυσικών δυνάμεων (ή μάλλον την έλλειψη του τελευταίου), ειδικά όταν αυτό το παιχνίδι σχετίζεται με έναν από τους μεγαλύτερους οδηγούς στην ιστορία του αθλήματος.