Είχα μεγάλες ελπίδες για το συγκεκριμένο. Δείτε το παρακάτω trailer και πιστεύω θα καταλάβετε το γιατί.
Όλα προϊδέαζαν πως η μετουσίωση του τίτλου της DeadToast Entertainment από διασκεδαστικό flash game του 2014 στην νεότερη κυκλοφορία της Devolver Digital θα μπορούσε να αποτελέσει και την επόμενη μεγάλη επιτυχία της αγαπημένης indie publisher, καθώς διαφαίνονταν πως έχουμε να κάνουμε με έναν σοβαρό διεκδικητή για την θέση του καλύτερου “John Woo simulator”, εμπλουτισμένου με τις ιδιαιτερότητες που χαρακτηρίζουν έναν τίτλο της Devolver. Έμενε μόνο να ανακαλύψουμε τον βαθμό υλοποίησης των "ποζεριών" που εκτυλίσσονταν επί της οθόνης.
Το σενάριο, λιτό και περιεκτικό, υπάρχει για να εξυπηρετεί τις ανάγκες του gameplay ενώ συμβαδίζει απόλυτα με το Devolver πνεύμα. Ελέγχουμε έναν μασκοφόρο που εκτελεί τους πάντες στο διάβα του επειδή του το είπε μία μπανάνα. Αυτό!
Στα του gameplay, για να πραγματοποιήσουμε τα θανατηφόρα ακροβατικά που μας άνοιξαν την όρεξη στα προωθητικά βίντεο, επιστρατεύονται οι λειτουργίες στόχευσης, bullet time, jump και dodge. Οι οποίες ναι μεν υπόσχονται φαντασμαγορική δράση, αλλά δυστυχώς είναι αρκετά δύσκολο να εφαρμοστούν στον ιδεατό βαθμό.
Σκεφτείτε πως για να “μπουκάρουμε” πηδώντας μέσα σε ένα δωμάτιο γεμάτο εχθρούς, κάνοντας dodge roll σε slow motion, θα πρέπει να "κλικάρουμε" τον αριστερό αναλογικό για να μπούμε σε bullet time, δίνοντας συγχρόνως κατεύθυνση και να πιέσουμε διαδοχικά τα jump και dodge πλήκτρα, ενώ παράλληλα σημαδεύουμε με τον δεξιό αναλογικό και πυροβολούμε με το δεξί trigger. Προσθέστε και την χρήση του αριστερού trigger για το dual wielding (ευτυχώς με autolock) που είναι διαθέσιμο εξαρχής και καταλαβαίνει κανείς πως απαιτούνται δεξιότητες “χταποδιού” ώστε να επιτευχθεί πλήρως ένα προσχεδιασμένο αποτέλεσμα.
Αν αγχωθήκατε, τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά όσο μπορεί να φαντάζεστε. Στο πρώτο μισό του παιχνιδιού τα επίπεδα που δεν έχουν πολλά εμπόδια, καθώς και οι εύκολοι εχθροί προσφέρονται για άφθονο run and gun, με τους ρυθμούς να παραμένουν ανεβασμένοι και τον χαρακτήρα μας να διανύει ελάχιστα μέτρα περπατώντας, καταφεύγοντας σε πιο εντυπωσιακές μεθόδους μετακίνησης, όπως πιρουέτες και άλματα, για να αποφύγει την αλληλουχία πυρών που δέχεται.
Αυτό που λείπει όμως είναι η αίσθηση πως καταφέραμε κάτι ξεχωριστό, αφού αν δεν πιέσουμε τους εαυτούς μας να εφαρμόσουν χειρουργική ακρίβεια ως προς τις κινήσεις μας, καταλήγουμε σε σφαγές-αχταρμά. Κύριος υπεύθυνος για το προαναφερθέν χειμαδιό είναι ο χαμηλός βαθμός δυσκολίας, καθώς εφόσον δείξουμε ελάχιστη προσοχή για το health bar, είναι πολύ πιο εύκολο και γρήγορο να προχωρήσουμε κάνοντας “ντου”, από το να επιδείξουμε φινέτσα και χάρη. Ως αποτέλεσμα, μηχανισμοί όπως τα διάσπαρτα αντικείμενα που οδηγούν σε εντυπωσιακότερα kills, όπως μαχαίρια, βόμβες, ακόμα και τηγάνια που εξοστρακίζουν σφαίρες, να καθίστανται αχρείαστοι. Τα τελευταία ειδικά θα χρειαστεί να κοπιάσετε για να τα αξιοποιήσετε όπως προτίθονταν.
Η κατάσταση αλλάζει άρδην στο δεύτερο μισό του τίτλου, όπου το παιχνίδι δείχνει μία γενικότερη διάθεση να "nintendiσει", εισάγοντας δειλά μηχανισμούς που χρήζουν σταδιακής εκμάθησης για την πρόοδο. Εισάγονται ανθεκτικότεροι και πιο επικίνδυνοι εχθροί, όπλα που απαιτούν οικονομία και αλλαγή του σχεδίου δράσης και παγίδες που οδηγούν σε ακαριαίο θάνατο που συνολικά ρίχνουν τους ρυθμούς και προκαλούν την ανάγκη για παύση και προγραμματισμό. Έτσι, παραδόξως το δεύτερο μέρος αν και φαντάζει λιγότερο διασκεδαστικό έναντι του πρώτου, προκαλεί μεγαλύτερη ικανοποίηση, κρύβοντας και κάποιες εκπλήξεις. Τέλος, τα boss fights στέκονται κάπου ενδιάμεσα, καθώς απαιτούν συγκέντρωση δίχως όμως να είναι ιδιαίτερα δύσκολα.
Ο οπτικοακουστικός τομέας δεν χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερες φανφάρες, αφήνοντας την δράση που κατέχει και τον πρωταγωνιστικό ρόλο να “μιλήσει”. Τα 2.5D γραφικά χωρίς να είναι άσχημα, σίγουρα δεν εντυπωσιάζουν και έχουν περισσότερο διεκπεραιωτικό χαρακτήρα. Η χρωματική παλέτα είναι κυρίως μουντή και άνευρη και ο σχεδιασμός των επιπέδων κάθε κεφαλαίου δεν διακρίνεται από ιδιαίτερες λεπτομέρειες, παρά διαφέρει τόσο όσο χρειάζεται ώστε να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα.
Το animation είναι ομαλό αν και ενδεχομένως κάποιοι να ενοχληθούν από την κίνηση του “ήρωα”, ο οποίος συμπεριφέρεται διαρκώς σαν να περιβάλλεται από κάτι κολλώδες, ακόμα και εκτός του bullet time. Το "μπασάτο" soundtrack από την άλλη λειτουργεί άψογα ως μουσικό χαλί για τους αλλεπάλληλους πυροβολισμούς και εκρήξεις, θυμίζοντας παλαιότερους παρόμοιου ύφους τίτλους της Devolver, αλλά δεν παρουσιάζει κάποιο αξιομνημόνευτο μουσικό θέμα.
Ακολουθήστε το Unboxholics.com στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα για τεχνολογία, videogames, ταινίες και σειρές. Ακολουθήστε το Unboxholics.com σε Facebook, Twitter, Instagram, Spotify και TikTok.