Unforeseen Incidents Review

Unforeseen Incidents Review

23 Νοεμβρίου 2018 08:29
″… Απρόβλεπτο κείμενο″

Τα τελευταία χρόνια, τα point-n-click παιχνίδια έκαναν θεαματική έξοδο από το mainstream στάδιο και έγιναν πιο σύγχρονα και ανανεωμένα από ποτέ. Σε αυτό βοήθησαν τόσο πασίγνωστοι πια τίτλοι όπως το Walking Dead, αλλά και μικρότερα παιχνίδια που αποδείχθηκαν άξια σημασίας. Αναμφισβήτητα λοιπόν, έχουμε μπόλικες σύγχρονες point-n-click εμπειρίες και σε συνδυασμό με τα απανωτά remastered παιχνίδια παλαιότερων ετών, υπάρχει μια τάση να κοιτάμε προς τα πίσω. Και αυτό δεν είναι πάντα κακό, κυρίως όταν γίνεται σωστά και διακριτικά.

Τι να πω… Μου λείπουν τα κλασσικά point-n-click. Μου λείπει να κάθομαι να στύβω το κεφάλι μου να βρω που πρέπει να κάνω το επόμενο κλικ για να προχωρήσω. Μου λείπει αυτή η συνταγή των πάζλ και το πόσο εύκολα με μαγνητίζουν στην ιστορία. Δεν μπορώ να μην μιλήσω με νοσταλγία για αυτό το είδος βιντεοπαιχνιδιών, όπως και δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι το «απρόβλεπτα περιστατικά» ως τίτλος για το παιχνίδι που θα μιλήσουμε, είναι πραγματικά ότι χειρότερο και generic έχω συναντήσει. Πέρα από αυτό όμως, σαν παιχνίδι, το Unforeseen Incidents είναι, καθόλου γενικά, και πολύ συγκεκριμένα, ένα καλό Point n click παιχνίδι. (see what I did there?)

Ο Harper, κεντρικός ήρωας της ιστορίας, αλλά καθόλου «ήρωας» σε όλα τα υπόλοιπα, είναι ένα παιδί για όλες τις δουλειές. Ένας νεαρός που βαριέται τη ζωή του και τεμπελιάζει όταν δεν επιδιορθώνει πράγματα με το πολύ-εργαλείο του βοηθώντας έναν ερευνητή-καθηγητή με τον οποίο μεγάλωσε από μικρός. Τυχαία, περπατώντας στην Yelltown όπου κατοικεί, συναντά μια ετοιμοθάνατη κοπέλα. Εν ολίγοις τα συμπτώματα της είναι άσχημα και πεθαίνει από μια ασθένεια που έχει ξεσπάσει πρόσφατα στον τόπο τους. Χωρίς να το θέλει λοιπόν, μπλέκεται σε μια περιπέτεια μαζί με τον καθηγητή και μια νεαρή δημοσιογράφο προσπαθώντας να ξεσκεπάσει ποιος βρίσκεται πίσω από όλα όσα συμβαίνουν.

Η ιστορία έχει σημεία με τραγικότητα, αλλά γενικά κυριαρχεί ένα κλασσικό ανάλαφρο χιούμορ που ταιριάζει με το vintage ύφος  του παιχνιδιού. Η πλοκή εξελίσσεται με ενδιαφέρον αλλά σίγουρα όχι τρελές ανατροπές και σεναριακά μαγικά κόλπα. Γίνονται πράγματα σχετικά αναμενόμενα, αλλά έχουν τόσο ενδιαφέρον, που δεν χτυπάει άσχημα όλο αυτό. Τετριμμένη ιστορία σε ένα γενικό πλαίσιο, με αρκετά κλισέ και μικρές ανατροπές που αχνοφαίνονται πριν έρθουν. Μια ιστορία όμως που κρατάει το ενδιαφέρον και την περιέργεια, κυρίως γιατί έχει ένα κλίμα νοσταλγικό και επομένως φιλόξενο. Οι χαρακτήρες του παιχνιδιού έχουν δικό τους στυλ και προσωπικότητα. Και επάνω σε αυτή χτίζεται το παζλ του κάθε chapter. Για παράδειγμα, στα παιχνίδια έχουμε συνηθίσει γενικά να γυρνάνε όλα γύρω από τον χαρακτήρα μας και να βγάζουμε από τη μέση με κάθε τρόπο όσους μας στέκονται εμπόδιο στο να προχωρήσουμε. Μια τέτοια τακτική μπορεί να είχε ενδιαφέρον, αλλά δεν θα ταίριαζε με την εικόνα που χτίζει το παιχνίδι για τον Harper. Αντιθέτως, τα παζλ λύνονται κάνοντας άλλα πράγματα που ταιριάζουν κάθε φορά στην πλοκή και τους χαρακτήρες. Δεδομένων των παραπάνω, από το παιχνίδι απουσιάζουν οι πολλαπλές επιλογές και οι σεναριακές διακλαδώσεις. Αυτό για εμένα δεν είναι κακό, γιατί προτιμώ μια ιστορία καλοστημένη που όλα τα μέλη της λειτουργούν αρμονικά, παρά μια ιστορία με παρακλάδια που χαλάνε την συνολική αισθητική.

Το ίδιο νοσταλγικό και φιλόξενο αίσθημα που ανέφερα παραπάνω, προκαλείται οπτικά και ηχητικά. Η χρωματική παλέτα που έχει επιλεχθεί βγάζει μια ηπιότητα. Τα χρώματα γκριζάρουν και το κλίμα σκοτεινιάζει γλυκά και απαλά, θυμίζοντας μια ταυτόχρονα noir και comic book αισθητική. Δεν νομίζω ότι πρέπει να πω κάτι παραπάνω για το πόσο μου άρεσε το συγκεκριμένο κλίμα. Ηχητικά επίσης υπάρχουν εντυπωσιακά στοιχεία, με τα voice over να ξεχωρίζουν για την ποιότητα τους ακόμα και στους δεύτερους και τρίτους χαρακτήρες, κάτι που για Indie παιχνίδι μου έκανε υπερβολικά καλή εντύπωση. Οι υπόλοιποι ήχοι είναι μια χαρά, ευτυχώς χωρίς χαζά λάθη που συνήθως γίνονται σε τέτοια παιχνίδια. Εκεί που λίγο μου το χάλασαν ήταν τα animations. Του περπατήματος για παράδειγμα, είναι απλά… πολύ κακά. Ευτυχώς σώζει την κατάσταση η ποιότητα που έχει το περιβάλλον σχεδιαστικά και όλο το ηχητικό κομμάτι. Γενικά τα μέρη του παιχνιδιού είναι πολύ όμορφα σχεδιαστικά, με πολύ γοητευτικές λεπτομέρειες, και δεν μοιάζουν μεταξύ τους. Ένα παράπονο όμως, είναι ότι τα cinematics μου φάνηκαν απλά OK και ήθελα κάτι περισσότερο, ποιοτικά αλλά και ποσοτικά.

Περνώντας στα του gameplay, δεν έχω να πω και πολλά. Σε γενικές γραμμές το “point n click” είναι ένας ξεκάθαρος χαρακτηρισμός. Τα σημεία που ο ήρωας μπορεί να αλληλεπιδράσει είναι αρκετά και πατώντας ένα κουμπί μπορούν να εμφανιστούν ανά πάσα στιγμή, κάτι που ανακάλυψα λίγο αργά, αφού είχα φάει το κεφάλι μου για να βρω τι άλλο έπρεπε να κάνω για να λυθεί ένας γρίφος. Κατά τα άλλα όμως, οι αλληλεπιδράσεις είναι πολλές, και υπάρχει μια όμορφη και έξυπνη σχέση που τις δένει για να δημιουργηθούν οι γρίφοι/παζλ. Το σημαντικότερο κομμάτι είναι αυτό που ειπώθηκε και προηγουμένως. Το gameplay δεν κάνει το κάτι παραπάνω. Όμως, υπηρετεί την ιστορία και το concept της, οπότε και απουσιάζουν οι υπερβολές και η δραματικότητα, και αντί αυτών υπάρχουν έξυπνοι γρίφοι σε ανάλαφρο κλίμα και χιούμορ, και αυτό το εκτιμώ. Έχει επίσης ένα εύκολο στην πρόσβαση Inventory και γενικά εύκολη διαχείριση του υλικού με το οποίο δουλεύονται οι γρίφοι.

Στα ίδια επίπεδα είναι και η δυσκολία. Κόλλησα σε 2-3 σημεία που θα μπορούσα να είχα ξεκολλήσει εάν είχα ανακαλύψει νωρίτερα το κουμπάκι που δείχνει τα σημεία αλληλεπιδράσεων. Οπότε, καθυστέρησα και 2-3 ωρίτσες σε σχέση με το 10ωρο που θεωρώ ότι θα πάρει σε έναν μέσο παίκτη για να τελειώσει το παιχνίδι. Κατά τα άλλα είναι ένα παιχνίδι φιλικό για όλους, που όμως θα το πρότεινα περισσότερο, για ευνόητους λόγους, στους λάτρεις και νοσταλγούς των point n click.

Συνοψίζοντας : Το Unforeseen Incidents είναι μια φρέσκια ανάσα νοσταλγίας, μέσα σε μια γενιά φορτωμένη με τόσο υλικό, που ορισμένες στιγμές μου δίνει την εντύπωση ότι ασφυκτιά. Ναι μεν, ως point n click, δεν ανανεώνει το είδος, ούτε λειτουργεί ως ένα αριστουργηματικό παράδειγμα του είδους, όμως είναι απλά ένα  πολύ καλό Point n click παιχνίδι, ειδικά για όσους αγάπησαν και αγαπούν το είδος. Έχει επίσης μια πανέμορφη αισθητική, η οποία δημιουργεί ένα εκπληκτικό κλίμα για τα φθινοπωρινά βραδάκια χαλάρωσης.
Box Art
Tested on : PC
Developer : Marcus Bäumer, Alasdair Beckett-King
Publisher : Application Systems Heidelberg
Available for : PC
Release date : 2018-05-24