Pokémon Mystery Dungeon: Rescue Team DX Review - Η δύσκολη ζωή ενός Pokémon

Pokémon Mystery Dungeon: Rescue Team DX Review - Η δύσκολη ζωή ενός Pokémon

06 Μαρτίου 2020 16:22
Μια ματιά στο πιο πρόσφατο remake της Nintendo

Σχεδόν δεκαπέντε χρόνια έχουν περάσει από την εμφάνιση των Red και Blue Rescue Team παιχνιδιών στο Nintendo Game Boy Advance. Για όσους δεν έχουν κάποια εικόνα μέχρι και σήμερα, η σειρά Mystery Dungeon που ξεκίνησε πίσω στο 2005, αποτελεί ένα ακόμα spin-off της διάσημης σειράς και για πολλούς πρόκειται και για την καλύτερη εναλλακτική επιλογή, πέραν του βασικού RPG τίτλου. Στην πραγματικότητα, για πρώτη φορά ένα παιχνίδι Pokémon δε μας βάζει στη θέση κάποιου χαρακτήρα, του οποίου το όνειρο είναι να γίνει ο μεγαλύτερος εκπαιδευτής και εν τέλει...να τα πιάσει όλα. 

Σήμερα και όπως ορίζουν οι εποχές, η πρώτη περιπέτεια της σειράς επιστρέφει ανανεωμένη και πλήρως ανασχεδιασμένη με το χαρακτηρισμό του remake. Έρχεται να θυμίσει στους παλιούς και να μάθει στους νεότερους, λοιπόν, πως είναι να σώζεις τα αγαπημένα σου πλάσματα από διάφορες συμφορές, υπό το πρίσμα όχι κάποιου εκπαιδευτή, μα από την οπτική του Pokémon που μας αντιπροσωπεύει.

Προτού ξεκινήσουμε, θα υποβληθούμε σε ένα πρωτόγνωρο για τη σειρά τεστ προσωπικότητας, του οποίου οι απαντήσεις θα καθορίσουν το πλάσμα που θα έχουμε στην κατοχή μας, μέσα από δεκαέξι διαφορετικού τύπου και αρχικά από τις τρεις πρώτες περιοχές. Από εκεί και πέρα, διαθέσιμο προς επιλογή είναι και το Pokémon όπου θα μας συντροφεύει στο μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού μας, χωρίς ωστόσο να πληροφορούμαστε από κάπου για την προσωπικότητα του ίδιου, πράγμα που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι κατά πάσα πιθανότητα, η επιλογή μας είναι περισσότερο αισθητικού επιπέδου.

Η ιστορία ξεκινά με τον ανθρώπινο χαρακτήρα μας να ξυπνά στο σώμα του πλάσματος που μας έτυχε έπειτα από το τεστ προσωπικότητας, μη έχοντας εικόνα πως κατέληξε να βρίσκεται εγκλωβισμένος μέσα σε αυτό.  Με τη βοήθεια του Pokémon που επιλέξαμε ως σύντροφο θα βρεθούμε μέσα στα επόμενα λεπτά να φέρουμε εις πέρας την πρώτη αποστολή διάσωσης ενός εγκλωβισμένου Caterpie, με αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας ομάδας διάσωσης για τα πλάσματα που το έχουν ανάγκη.

Μέσα από τις αποστολές μας λοιπόν, οι οποίες διαδέχονται η μία την άλλη, και κατά τη διάρκεια του τίτλου, καλούμαστε όχι μόνο να οργανώσουμε μια ικανή ομάδα, μα και να ανακαλύψουμε γιατί όλο και περισσότερα Pokémon βρίσκονται σε κίνδυνο την τελευταία περίοδο μαζί με το λόγο που ο χαρακτήρας μας μεταμορφώθηκε για παράδειγμα σε ένα Squirtle. Ξεχάστε, λοιπόν, την κλασική εισαγωγή στον κόσμο των Pokémon από κάποιον καθηγητή και τις μάχες μεταξύ των εκπαιδευτών. Ο κύριος σκοπός μας στο Mystery Dungeon είναι η εξερεύνηση και η διάσωση ή, η ανάκτηση πλασμάτων μα και αντικειμένων μέσα από δεκάδες random generated dungeons.  

Ο τίτλος χωρίζεται ανάμεσα σε δύο βασικά σημεία, αυτά των διαθέσιμων μπουντρουμιών και αυτό της μικρής πόλης όπου έχουμε εγκατασταθεί, με το πρώτο όπως είναι φυσικό να καταλαμβάνει και τις περισσότερες από τις ώρες της ενασχόλησής μας.

Η πόλη θα έλεγε κανείς ότι λειτουργεί περισσότερο ως το κεντρικό hub του τίτλου και δεν έχει να προσφέρει κάτι το σημαντικό, πέραν από μερικά σημεία ενδιαφέροντος όπου ερχόμαστε σε αλληλεπίδραση μαζί τους. Μερικά από αυτά να είναι το γυμναστήριο, το κατάστημα αντικειμένων, το γραφείο αλληλογραφίας και άλλα. Η κύρια περιπέτεια εκτυλίσσετε κατά την εξερεύνηση των dungeons, τα οποία γίνονται διαθέσιμα κατά κύριο λόγο είτε από την ημερήσια αλληλογραφία που μας παραδίδει ο Pelipper, είτε από το ίδιο το Pelipper Post Office. Οι εργασίες οι οποίες καλούμαστε να φέρουμε εις πέρας περιορίζονται κατά βάση σε δύο διαφορετικά επίπεδα, όπου δεν είναι άλλα από την συλλογή κάποιου πολύτιμου αντικειμένου είτε από τη διάσωση κάποιου Pokémon.

Το πρόβλημα εδώ είναι ότι η βασική δομή του τίτλου δε βοηθά ώστε το Mystery Dungeon να κρατήσει αναλλοίωτο το ενδιαφέρον του παίκτη μέχρι και 20 ώρες μετά, πόσο μάλλον όταν αναλογιστεί κανείς ότι αυτές τις ψηφιακές ώρες θα τις ξοδέψει σε αποστολές που ελάχιστα θα διαφέρουν μεταξύ τους. Σαφώς και τα «μπουντρούμια» που θα επισκεφτούμε διαφέρουν αισθητικά, άλλα σε καμία περίπτωση δε θα έλεγα ότι αυτό είναι αρκετό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα όταν θα πρέπει να βρεθούμε στον δέκατο-πέμπτο όροφο του Mt. Steele, για τρίτη φορά, έχοντας εξερευνήσει τους προηγούμενους δεκατέσσερις ίδιους και απαράλλακτους χρωματικά -πέραν της random generated οπτικής- ορόφους. Το αποτέλεσμα που θα προκύψει θα είναι ένας επαναλαμβανόμενος κύκλος, ο οποίος το μόνο που θα έχει να προσφέρει στον παίκτη είναι ελάχιστα αυξανόμενη πρόκληση ανά όροφο, σε έναν όχι και τόσο απαιτητικό τίτλο.

Η μάχη στο Pokémon Mystery Dungeon είναι, παραδοσιακά, turn-based, με τις ικανότητες και τις επιθέσεις των πλασμάτων της ομάδας μας να διαδέχονται η μία την άλλη. Οι επιθέσεις και εδώ είναι τέσσερις και ανάλογα με το επίπεδό μας μπορούμε να τις διαμορφώσουμε όπως εμείς επιθυμούμε, σε κάθε ένα από τα τρία διαθέσιμα Pokémon που έχουμε αρχικά στην ομάδα μας. Με το πέρας κάθε αποστολής ο χαρακτήρας μας ανταμείβεται με ορισμένα σημαντικά αντικείμενα, όπως τα εισιτήρια για το Dojo της πόλης, στα οποία για ακόμα μια φορά εκπαιδευόμαστε σε μπουντρούμια, με τη διαφορά ότι τα exp που λαμβάνουμε από τις μάχες υπερδιπλασιάζονται, με σκοπό την πιο γρήγορη εξέλιξή των χαρακτήρων.

Πέραν των αντικειμένων, στο τέλος κάθε μάχης αποκτούμε και το αντίστοιχο χρηματικό έπαθλο, το οποίο εκτός από την αγορά power ups, χρησιμεύει και στην απόκτηση camps για την φιλοξενία των Pokémon που συναντούμε και θέλουν να έρθουν στην ομάδα μας. Ο παραπάνω μηχανισμός λειτουργεί πολύ απλά, αρκεί να έχουμε προβλέψει για την σωστή αξιοποίηση του. Κατά τη διάρκεια της εξερεύνησής μας, θα συναντήσουμε πλάσματα που είτε θα βγάζουμε από τη μέση μέσω κάποιας μάχης, είτε θα βοηθήσουμε να ξεμπλέξουν από τα προβλήματά τους. Σε κάθε περίπτωση πολλά από αυτά θα θέλουν να ενταχτούν στην ομάδα μας και ο μόνος τρόπος για να τα προσθέσουμε σε αυτή είναι η απόκτηση κάποιου camp. Το θέμα εδώ είναι ότι κάθε Pokémon μπαίνει σε συγκεκριμένη κατασκήνωση. Οπότε, προτού σας ζητήσει ο Elekid να ενταχθεί στην ομάδα, φροντίστε να έχετε αποκτήσει από πριν την αντίστοιχη camp που ανήκει, καθώς δε θα μπορεί να εγκατασταθεί στην Stone Camp που ξοδέψατε 3,000 coins για να αποκτήσετε. Από εκεί και πέρα βέβαια, δε ξέρουμε πότε θα ξανά βρεθεί στο διάβα μας ο Elekid. Τα είπαμε, random generated...

Ωστόσο, το κομμάτι του τίτλου που με απογοήτευσε δεν είναι άλλο από την κινησιολογία του χαρακτήρα και της ομάδας του. Αρχικά θα πρέπει να κατανοήσουμε την ίδια την κίνηση του χαρακτήρα και τον τρόπο που «γλιστράει» από το ένα σημείο στο άλλο. Όλος ο χάρτης μέσα στα dungeons είναι χωρισμένος σε Tiles ή τεταρτημόρια. Το κακό με αυτή την επιλογή έχει να κάνει με το ότι το εκάστοτε πλάσμα που χειριζόμαστε, είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει άμεσα την κατεύθυνση του, όταν για παράδειγμα από ευθεία θέλουμε να στρίψουμε δεξιά η αριστερά. Το αποτέλεσμα αυτής μας της απόφασης οδηγεί στο παρακάτω:

Το δάκτυλο μας σπρώχνει το μοχλό ώστε να κινηθεί ο χαρακτήρας μας προς τα πάνω. Όταν πάρουμε την απόφαση να στρίψουμε δεξιά, δεν είναι λίγες η φορές που θα δούμε το Pokémon μας να στρίβει δεξιά και να κολλάει μερικά δευτερόλεπτα προτού ξεκινήσει να κατευθύνεται προς τη νέα πορεία που έχουμε επιλέξει. Τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα όταν πάρουμε την απόφαση να χαράξουμε μια διαγώνια διαδρομή, καθώς θα πρέπει να κάνουμε χρήση του πλήκτρου LZ με σκοπό την εμφάνιση των Tiles και την επιλογή του «κουτιού» που θέλουμε να πλησιάσουμε. Όλη η παραπάνω διαδικασία φωνάζει ότι δημιουργήθηκε με βάση το σταυρόνημα του GBA και όχι το joystick των μεταγενέστερων κονσολών της Nintendo. Αυτό δείχνει να το γνωρίζει πολύ καλά και η Spike Chunsoft που είναι υπεύθυνη για το remake μιας και φρόντισε να ενσωματώσει τον...αυτόματο πιλότο.

Στην ουσία έχουμε, όπως το λέει και ο τίτλος, έναν αυτόματο πιλότο, ο οποίος μας οδηγεί στο objective του dungeon χωρίς να ασχολούμαστε καθόλου με την κίνηση του χαρακτήρα μέσα στο χάρτη! Για την ιστορία, ο αυτόματος πιλότος σταματά να λειτουργεί όταν συναντήσουμε κάποιο εχθρικό Pokémon, όπου παίρνουμε εμείς των έλεγχο, λόγο των επιθέσεων που πρέπει να επιλέξουμε υποθέτω.

Η κατάσταση αλλάζει άρδην σε ότι έχει να κάνει με τον εικαστικό επανασχεδιασμό του τίτλου. Όλη η αισθητική, από την αρχή έως το τέλος, φωνάζει Nintendo, με μία πανέμορφη χρωματική παλέτα, η οποία με μια συγκεκριμένη τακτική δίνει την εντύπωση της κηρομπογιάς πάνω σε έναν λευκό καμβά, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός κινούμενου πίνακα ζωγραφικής! Από τα ίδια τα Pokémon μέχρι και κάθε λογής περιβάλλοντα, το οπτικό αποτέλεσμα που θα αντικρίσουμε είναι μια ζωγραφιά υψηλότατου επιπέδου.

Συνοψίζοντας : Στο άκουσμα του Remake θα έλεγα ότι ενθουσιαστικά, όντας κάτοχος της κόκκινης έκδοσης του πρωτότυπου παιχνιδιού. Ωστόσο, αυτό που αντίκρισα είναι ένας τίτλος φτιαγμένος με μεράκι μόνο σε ότι αφορά τον οπτικό τομέα, ο οποίος λόγο της ιδιαιτερότητας του, όσο μπορεί να λατρευτεί από κάποιους, άλλο τόσο μπορεί να απωθήσει και μια άλλη μερίδα του κοινού. Από εκεί και πέρα, δε ξέρω τι είναι πιο δύσκολο να δεχτώ ώστε να απολαύσω στο έπακρο τον τίτλο. Τα Jobs που διεξάγονται μέσα στα επαναλαμβανόμενα Dungeons, ή την κακή -για την εποχή- κινησιολογία του χαρακτήρα, η οποία παραμένει βασισμένη στο σταυρόνημα του Game Boy Advance. Μα autopilot ρε παιδιά;;
Box Art
Tested on : Nintendo Switch
Developer : Spike Chunsoft
Publisher : Nintendo
Distributor : CD Media S.A.
Available for : Switch
Release date : 06-03-2020