Vampyr (Switch) Review - To kill or not to kill?

Vampyr (Switch) Review - To kill or not to kill?

15 Νοεμβρίου 2019 13:34
Μια AAA ιδέα, σε ΑΑ προοπτική

Η Dontnod Entertainment ιδρύθηκε στη Γαλλία το 2008 και αποτελεί ένα ανεξάρτητο στούντιο, το οποίο υπό το σκέπαστρο μεγάλων εκδοτικών «οίκων», όπως η Square Enix και η  Capcom, μας έχει παρουσιάσει γνωστούς και ιδιαίτερους τίτλους, με το Life Is Strange να ξεχωρίζει. Πέραν όμως από την ιστορία της Chloe και της Max, αίσθηση έκανε και το Remember Me, ένα ενδιαφέρον Action Adventure Game με την ιδιαιτερότητα ότι το σύστημα μάχης και τα combos του χαρακτήρα, τα δημιουργούσε ο ίδιος ο παίκτης. Μια αρκετά ευφάνταστη και πρωτότυπη ιδέα, η οποία όμως δυστυχώς αποτέλεσε για πολλούς και το μεγαλύτερο αγκάθι του τίτλου.

Με το χαρακτηρισμό από πολλούς "AA Studio", η Dontnod αποτελείται από μία αρκετά φιλόδοξη ομάδα, η οποία για την ώρα δεν έχει καταφέρει να ξεφύγει από την ποιότητα των «δύο άλφα» τίτλων, κύριος λόγο του χαμηλού προϋπολογισμού που μαστίζει τα παιχνίδια της, όπως το πρόσφατο παιδί της που ακούει στο όνομα Vampyr. H ιστορία του Jonathan κυκλοφόρησε αρχικά τον Ιούνιο του 2018 (μπορείτε να βρείτε ένα πλήρες κείμενο του δικού μας Λεωνίδα εδώ) και σήμερα, λίγο περισσότερο από ένα χρόνο μετά, κάνει την εμφάνισή του στο Nintendo Switch. Για μένα το Vampyr αποτέλεσε μία αρκετά ευχάριστη έκπληξη, όταν είχα ασχοληθεί μαζί του στο PlayStation 4, παρά τα όποια προβλήματα αναφερθούν παρακάτω.

Βάση ερευνών, για να σου κρατήσει κάτι το ενδιαφέρον, είτε αυτό είναι ταινία είτε (υποθέτω) video game, αρκεί μια δυνατή έναρξη, τα πρώτα λεπτά του μέσου όπου αλληλεπιδρά ο εγκέφαλός μας. Αυτό ακριβώς συνέβη με εμένα και το Vampyr πέρσι το χειμώνα. Ο χαρακτήρας μας τοποθετείται στο Λονδίνο του έτους 1918, λίγο μετά τα γεγονότα που πρώτου παγκοσμίου πολέμου, όταν ξυπνά ζαλισμένος, πεινασμένος και έχοντας μερική αμνησία μέσα σε ένα λάκκο γεμάτο πτώματα. Στα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού η Dontnod παίζει, γελώντας -κατά την άποψη μου- με το μυαλό μας και τις έννοιες του σωστού και του λάθους και μεταξύ της ηθικής και της ανηθικότητας. Αυτό συμβαίνει άμεσα, όταν μέσα από την ανέγερση μας από μία λίμνη αίματος, θα αναγκαστούμε να τραφούμε(!) με την ίδια μας την αδελφή, με σκοπό να κρατηθούμε εμείς στη ζωή.

Λεπτά μετά το κυνηγητό από τις τοπικές αρχές βρίσκουμε καταφύγιο στο νοσοκομείο της πόλης, όπου και αναλαμβάνουμε να κάνουμε το καθήκον μας, ως  ιατρός που ασχολείται με τις παθήσεις του αίματος. Σε μία περίοδο όπου η κοινωνία βρίσκεται υπό κατάρρευση, το πρόβλημα φαίνεται ότι δεν τελειώνει στα θύματα μόνο του πολέμου και της ισπανικής γρίπης που έχει ξεσπάσει. Τα πράγματα ξεκινούν να περιπλέκονται όταν αιμοδιψή βαμπίρ ξεπετάγονται από τις σκιές, φέρνοντας τον χαρακτήρα εν μέσω πολεμικής κρίσης, μεταξύ ουσιαστικών διλημμάτων, για το ποιος αξίζει να πάρα μείνει ζωντανός, βοηθώντας την κοινωνία και ποιος θα πρέπει να γίνει τροφή για τον ίδιο, όντας πλέον βρικόλακας. Σαφώς και η ιστορία περιπλέκεται αρκετά πάρα πάνω όταν κάνει την εμφάνισή της η σέκτα των βρικολάκων, αλλά αυτό είναι κάτι που πρέπει να ανακαλύψετε μόνοι σας.

Το Vampyr είναι ένα ανοικτού κόσμου action adventure παιχνίδι τρίτου προσώπου, το οποίο εκτυλίσσεται σε μία πόλη πέντε περιοχών. Η κάθε περιοχή αποτελείτε από τους εκάστοτε κατοίκους, οι οποίοι ανάλογα με την τάξη στην οποία ανήκουν καθορίζει και το επίπεδο βιωσιμότητας. Θα κινηθούμε από στενά σοκάκια και υπονόμους όπου η εικόνα της εξαθλίωσης αντηχεί στο πρόσωπο των ανθρώπων που έχουν προσβληθεί από την προαναφερθέν γρίπη είτε έχουν πέσει θύματα των πλασμάτων της νύχτας, μέχρι και σε προάστια όπου ο κάθε χαρακτήρας κρύβει τα ενδοοικογενειακά μυστικά του πίσω από χρυσές πύλες κάθε λογής κατοικίας.

Η μάχη είτε με τους κυνηγούς των βρικολάκων είτε με τα ίδια τα παραμορφωμένα πλάσματα είναι κάτι που δεν πρέπει να περνάει απαρατήρητο καθ’ ότι οι απειλές είναι πολλές και ξεπροβάλλουν από κάθε γωνία. Αυτό που κατά την άποψή μου έκανε το Vampyr να ξεχωρίσει από τη μάζα σε ότι αφορά τη δυσκολία και την εξέλιξη του ίδιου του χαρακτήρα, είναι καθαρά ο τρόπος που θα επιλέξουμε να προσεγγίσουμε τον τίτλο. Ουσιαστικά, ο Jonathan μπορεί να αποκτήσει πόντους εμπειρίας με δύο τρόπους, οι οποίοι είναι καθοριστικοί για όχι μόνο για την εξέλιξη ορισμένων κατοίκων, αλλά και για την πρόκληση του ίδιου του παίκτη από το μέσο.

Ο δρόμος της ηθικής για κάποιον μπορεί να αρμόζει καθαρά στην απόκτηση experience points αποκλειστικά μέσω της αντιμετώπισης είτε των εχθρών είτε των αποστολών που φέρνουμε εις πέρας. Ωστόσο, όπως γρήγορα θα αντιληφθούμε, το ποσοστό των πόντων που λαμβάνουμε κάνοντας αυτό που ορίζουμε ως σωστό, είναι σημαντικά χαμηλότερο από τους πόντους εμπειρίας που θα λάβουμε όταν τραφούμε με κάποιον χαρακτήρα από τις πέντε περιοχές που κινούμαστε.  Αυτό δε είναι ένα από τα λίγα πράγματα που θα πρέπει να μας απασχολεί, καθώς ο κώδικας της ηθικής θα παίξει πολλές φορές με το μυαλό μας μέσα σε αυτές τις είκοσι περίπου ώρες που διαρκεί ο τίτλος.  

Για παράδειγμα, η κάθε περιοχή αποτελείται από ένα σεβαστό αριθμό κατοίκων, οι οποίοι από την κατάσταση υγείας τους καθορίζουν τη βιωσιμότητά της, η οποία αντίστοιχα καθορίζει το ποσοστό επικινδυνότητάς της. Όταν λοιπόν επιλέξουμε να τραφούμε με την κεφαλή αυτής, το γιατρό της τοπικής περιοχής για παράδειγμα, δε θα πρέπει να έχουμε στο νου μας μόνο το μεγάλο ποσοστό τον πόντων που θα αποδώσει η πράξη μας, αλλά ότι ο αντίκτυπος του χαμού του ιατρού στην περιοχή, θα κάνει τους πολίτες πιο ευάλωτους στα επικίνδυνα νοσήματα αυτής. Οι επιλογές που πρέπει να κάνουμε, λοιπόν, θα πρέπει να είναι αρκετά μελετημένες, καθώς σκέψεις όπως -πόσο σωστό είναι να βγάλω από τη μέση τον δολοφόνο έμπορο, σε σχέση με την μοναχική κυρία η οποία περιθάλπει τα θύματα του πολέμου- θα είναι καθημερινότητα στον κόσμο του Vampyr.

Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο, όταν οι πόντοι εμπειρίας πρέπει να ξοδευτούν σε ένα  πλούσιο skill tree, το οποίο ανάλογα με το επίπεδο της κάθε ικανότητας ανεβάζει και το ποσοστό των experience πόντων που πρέπει να σπαταλήσουμε. Μπορούμε να παίξουμε το παιχνίδι χωρίς να βγάλουμε από τη μέση ούτε ένα χαρακτήρα, αυτό όμως θα οδηγήσει σε ένα αρκετά βάναυσο playthrough. Από την άλλη, μπορούμε να τραφούμε με τους αρρώστους οι οποίοι θα μας δώσουν ένα χαμηλό ποσοστό xp ή μπορούμε να τους δώσουμε ένα φάρμακο όπου με τη σειρά του, θα εξαλείψει το πνευμονικό τους νόσημα. Αυτό θα μπορούσε να αυξήσει την υγεία κάποιου χαρακτήρα, όπου στη συνέχειά η κατανάλωσή του θα ανέβαζε το μέχρι πρότινος χαμηλό αριθμό πόντων κατακόρυφα. Αλλά εγώ θα ρωτήσω ακόμα μία φορά...Πόσο σωστό είναι αυτό;

Θα μπορούσαν από μεριάς μου να γραφτούν σειρές επί των σειρών για τον συγκεκριμένο μηχανισμό, ωστόσο ο λόγος ύπαρξης αυτού του κειμένου έγκειται στην απόδοση του τίτλου στο Nintendo Switch και μπορώ να πω ότι πλην ελαχίστων περιπτώσεων το Vampyr μπορεί να σταθεί με ευκολία δίπλα στης «μεγάλες» οικιακές κονσόλες. Αρχικά, η απεικόνιση σε Docked Mode φτάνει τα επίπεδα των PlayStation 4 και Xbox One, με τη σκοτεινή και σαπισμένη ατμόσφαιρα να κυριαρχεί σε κάθε σοκάκι και υπόνομο της πόλης. Δεν παρατήρησα προσωπικά κάποια μεγάλη πτώση σε ότι αφορά τα καρέ όταν ο χαρακτήρας μάχεται και κινείτε από το ένα σημείο στο άλλο, με ίσως μοναδικό μελανό σημείο στην απόδοση να είναι τα ατελειώτα Loading Times. Ωστόσο, αυτό είναι κάτι που ταλαιπωρούσε και τις προηγούμενες εκδώσεις του τίτλου, οπότε σε καμία περίπτωση δε θα πρότεινα να το συμπεριλάβετε στα αρνητικά, στην περίπτωση που αμφιταλαντεύεστε μεταξύ της κόπιας του Switch και του Xbox One για παράδειγμα.

Αν θα έπρεπε να αναφέρω κάτι, τότε αυτό είναι για ακόμα μία φορά η θολούρα που και εδώ κάνει την εμφάνισή της στον handheld τρόπο παιχνιδιού. Ωστόσο, τα πράγματα είναι σαφώς σε καλύτερη μοίρα απ’ ότι για παράδειγμα στην περίπτωση του πρόσφατου Call of Cthulhu. Μπορεί να κακοφανεί σε κάποιον ο οποίος μετά από ένα section παιχνιδιού στην τηλεόρασή του επιλέξει να δει τον τίτλο φορητά, αλλά εν τέλει αυτή η αίσθηση γρήγορα εξαφανίζεται, κάνοντας τον τίτλο το ίδιο διασκεδαστικό και στο κρεβάτι μας, με γνώμονα πάντα τις εκπτώσεις που έχουν γίνει στον οπτικό τομέα.

Συνοψίζοντας : Αξίζει, λοιπόν, κάποιος να επενδύσει στην έκδοση του Vampyr για το Nintendo Switch; Φυσικά και αξίζει. Όχι, λόγο της τεχνικής απόδοσης του τίτλου που κατά την άποψή μου κινείτε σε αξιοπρεπέστατα μονοπάτια ελέω της φύσης της κονσόλας. Το Vampyr αξίζει μία θέση στη βιβλιοθήκη μας, για όλους τους άλλους λόγους που το κάνουν να ξεχωρίζει από όλους τους άλλους τίτλους που έχουν σταματήσει να πειραματίζονται. Όχι τόσο με το σύστημα μάχης, το οποίο κινείται σε γνώριμα νερά, όσο με έναν ρηξικέλευθο μηχανισμό, ο οποίος δεν είναι εκεί για να επιβραβεύσει τον παίκτη, αλλά για να του θυμίσει πόσο ανθρώπινες είναι οι πράξεις του. Δε ξέρω, λοιπόν, πόσο σωστό είναι που έβγαλα από τη μέση τον έμπορο στα Western Docks, αλλά είμαι σίγουρος ότι αυτός ο ιερέας, τα ήθελε και τα έπαθε…
Box Art
Tested on : Nintendo Switch
Developer : Dontnod Entertainment
Publisher : Focus Home Interactive
Distributor : IGE S.A.
Available for : PS4, Xbox One, PC, Switch
Release date : 29-10-2019