The Witcher 3: Wild Hunt (Switch) Review – Είναι ένα θαύμα αρκετό;

Δε νομίζω πως έχει ιδιαίτερο νόημα να αρχίσω να επευφημώ το The Witcher 3 εν έτει 2019. Ο τίτλος της λατρεμένης από την gaming κοινότητα CD Projekt RED είχε κερδίσει το GOTY βραβείο στα The Game Awards του 2015 και αντίστοιχα στα Golden Joystick Awards, D.I.C.E. Awards, στα Game Developers Choice Awards, ενώ ήταν το καλύτερο παιχνίδι της χρονιάς σύμφωνα με εκατοντάδες gaming μέσα παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένης της ψηφοφορίας της κοινότητας των Unboxholics.

Είναι ευρέως γνωστό και αποδεκτό, δηλαδή, πως το Witcher 3 είναι ένα αριστούργημα.

Αν και είχα λατρέψει τα δύο πρώτα παιχνίδια της σειράς, τελικά οι συγκυρίες δεν μου επέτρεψαν να ασχοληθώ με το τρίτο κεφάλαιο κατευθείαν. Τελικά βρήκα τον χρόνο να βυθιστώ στον κόσμο του περίπου δύο χρόνια μετά την αρχική του κυκλοφορία, στην έκδοση του Xbox One X. Τελικά, όπως συνειδητοποίησα και από πρώτο χέρι, οι Πολωνοί είχαν παραδώσει ένα διαμάντι. Η φανταστική ιστορία, οι καλογραμμένοι χαρακτήρες με τους οποίους μπορείς να συσχετιστείς, η δόμηση του κόσμου, οι RPG μηχανισμοί, το ολόκληρο παιχνίδι καρτών που κρυβόταν μέσα στο παιχνίδι, τα άφθονο ποιοτικό περιεχόμενο είναι μόλις μερικοί από τους τομείς που αρίστευσε το Witcher 3. Συνθέτουν μια αξέχαστη εμπειρία που σε έκανε να νιώσεις χαρά, λύπη, αγωνία, φόβο, περιέργεια και ένα σορό ακόμα συναισθήματα. Δίχως υπερβολή και χωρίς πιστεύω να παραξενεύει κανέναν, συγκαταλέγω το Witcher 3 στα καλύτερα παιχνίδια που έχω παίξει σε αυτή τη γενιά κονσολών.

Σε περίπτωση που θέλετε να διαβάσετε μια αναλυτικότερη άποψη για το βασικό παιχνίδι, μπορείτε να ανατρέξετε στο αναλυτικό review του Σάκη Καρπά πατώντας εδώ. Παράλληλα, πιστεύω πως αξίζει το χρόνο σας και η ανάλυση του φανταστικού questline του Βαρόνου από τον Γιώργο Πρίτσκα. Μπορείτε να βρείτε το εν λόγω αφιέρωμα πατώντας εδώ.

Νομίζω πως έχετε καταλάβει φτάνοντας σε αυτό το σημείο πόσο καλό παιχνίδι είναι το Witcher 3, οπότε ας περάσουμε στο ψητό και στον πραγματικό λόγο που διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Όχι δεν είναι για να νοσταλγήσουμε το 2015, είναι η έκδοση του Nintendo Switch.

Κατά τη διάρκεια της E3 2019, η Nintendo προέβη σε μια ανακοίνωση-έκπληξη, κάνοντας γνωστό πως το The Witcher 3: Wild Hunt θα κυκλοφορήσει στο Nintendo Switch. Όσο απίστευτο και αν ακούγεται, είναι πραγματικότητα. Πως γίνεται ένα παιχνίδι τέτοιας κλίμακας να τρέχει σε μια φορητή κονσόλα; Και όμως γίνεται. Είναι ένα μικρό θαύμα.

Πηγή: Digital Foundry

Η CD Projekt Red επιστράτευσε τη βοήθεια της Saber Interactive και παρέδωσε ένα εντυπωσιακό τεχνικά παιχνίδι, δεδομένων των specs του Nintendo Switch. Παρά τις παραχωρήσεις που έχουν γίνει, η φορητή έκδοση του Witcher 3 καταφέρνει να είναι όμορφη στην μικρή οθόνη της κονσόλας που καμουφλάρει ικανοποιητικά όλες τις ατέλειες. Μάλιστα, ο αριθμός των NPCs στις πόλεις, το νερό, οι αντανακλάσεις και πολλές ακόμα πτυχές του τεχνικού τομέα διατηρούν τα όμορφα χαρακτηριστικά των υπόλοιπων εκδόσεων του παιχνιδιού. Ένα σημείο που με εντυπωσίασε για παράδειγμα είναι ένα ηλιοβασίλεμα που έλουζε με φως ένα άγριο δάσος γεμάτο βλάστηση, καθώς και πως ο αριθμός των NPCs δεν έχει μειωθεί. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι πόλεις να μοιάζουν εξίσου ζωντανές.

Συνεχίζοντας, το μέγεθος του παιχνιδιού ανέρχεται σε 31 περίπου GB. Αυτό σημαίνει πως σε περίπτωση που ενδιαφέρεστε για την ψηφιακή έκδοσή του, θα χρειαστείτε MicroSD κάρτα μνήμης, πέρα από τον ενσωματωμένο αποθηκευτικό χώρο της κονσόλας. Το μέγεθος του παιχνιδιού αποκαλύπτει όμως και κάτι που θα συνειδητοποιήσετε σχεδόν από τα πρώτα λεπτά της ενασχόλησής σας με τον τίτλο.

Για να επιτευχθεί αυτό το μικρότερο μέγεθος (η αντίστοιχη έκδοση του Xbox One X με όλα τα DLCs έχει διπλάσιο μέγεθος στα 60 GB) έχουν γίνει δύο προφανείς θυσίες. Όλα τα βίντεο του παιχνιδιού έχουν κωδικοποιηθεί σε χαμηλότερη ανάλυση και bitrate, με ορατά artifacts και pixel blocks, τα οποία δεν ενοχλούν ιδιαίτερα στο handheld mode και από την άλλη βγάζουν μάτι σε μεγάλη τηλεόραση. Το ίδιο έχει συμβεί και με τα textures του παιχνιδιού που δεν έχουν σχεδόν καθόλου λεπτομέρειες και είναι πολύ απλοϊκά, εξυπηρετώντας ίσα ίσα το βασικό σκοπό τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα κουτιά δίπλα στους πάγκους στην είσοδο της Novigrad που στις κανονικές κονσόλες φαίνεται να έχουν ψάρια ή άλλα εμπορεύματα, στην έκδοση του Switch φαίνονται άδεια, από τα πολύ χαμηλής ποιότητας textures. Το ίδιο ισχύει και ως ένα βαθμό και για τα 3D μοντέλα που αν και όχι δραματικά χαμηλότερης ποιότητας, είναι πιο απλοϊκά.

Κάτι που δεν είναι ωστόσο τόσο προφανές και προκύπτει επίσης από τη συμπίεση του παιχνιδιού, είναι ο ήχος. Συγκεκριμένα, φορώντας ακουστικά παρατήρησα μια μικρή αλλοίωση στους διαλόγους κυρίως. Δεν είναι ωστόσο καθόλου ενοχλητικό, απλά ένα ψεγάδι που έπρεπε να αναφέρω. Επίσης ψεγάδια που δεν μπορείς να παρατηρήσεις εύκολα, αλλά υπάρχουν δυστυχώς, είναι οι λιγότερο αληθοφανής σκιές, καθώς και η πυκνότητα και η απόσταση της βλάστησης. Μάλιστα τα χαμηλά χόρτα πολλές φορές μοιάζουν να είναι ακίνητα, την ώρα που όλα τα υπόλοιπα δέντρα και οι θάμνοι κουνιούνται όπως επιβάλει ο αέρας.

Τελευταία δύο παράπονα είναι το pop-in και η ανάλυση. Αν και έχει διαχειριστεί αρκετά καλά από την ομάδα, υπάρχει pop-in, ειδικά όταν η κάμερα κινείται πολύ γρήγορα για παράδειγμα με το άλογο σε μεγάλη ταχύτητα ή σε γρήγορα cutscenes. Το δεύτερο παράπονο αφορά την ανάλυση στην μεγάλη οθόνη. Το παιχνίδι κάνει χρήση ενός dynamic resolution συστήματος. Η υψηλότερη docked ανάλυση είναι 720p και η χαμηλότερη είναι 960x540. Οι πτώσεις είναι όμως αρκετά συχνές. Το οπτικό σύνολο είναι πολύ φτωχό. Δοκίμασα τον τίτλο στην 55 ιντσών 4K τηλεόρασή μου και το αποτέλεσμα ήταν τόσο θολό που θύμιζε τίτλο προηγούμενης γενιάς. Αν σκοπεύετε να παίξετε στην τηλεόρασή σας το παιχνίδι, τότε μάλλον θα πρέπει να καταφύγετε σε κάποια άλλη έκδοση, καθώς όλες οι παραχωρήσεις στον τεχνικό τομέα κάνουν μπαμ στο docked mode. Είναι ξεκάθαρο πως το βασικό μέλημα της ομάδας είναι το portable mode.

Από την άλλη, λοιπόν, η φορητή έκδοση τρέχει με μέγιστη ανάλυση 960x540, πέφτοντας μέχρι και σε 810x456. Μάλιστα, το παιχνίδι φαίνεται πως απενεργοποιεί το anti-aliasing ανάλογα με το φόρτο. Σε μερικές δύσκολες επεξεργαστικά περιοχές η χαμηλή ανάλυση και η έλλειψη anti-aliasing έχουν ως αποτέλεσμα να εμφανίζονται πολλά “σκαλοπάτια” στην οθόνη. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές, αν και ελαφρώς θολό, το οπτικό αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό στην μικρή οθόνη του Nintendo Switch. Οι ατέλειες καμουφλάρονται ως έναν βαθμό επιτυχώς και πιστεύω πως άνετα θα μπορούσε κάποιος να ασχοληθεί με τον τίτλο αν δεν είχε άλλη επιλογή.

Συνεχίζοντας, η απόδοση συνήθως κρατιέται ικανοποιητικά στα 30fps, με πτώσεις στις πόλεις κυρίως, καθώς και στα cutscenes. Είναι ψεγάδι, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με ανυπόφορη κατάσταση. Τα loading times είναι επίσης ελαφρώς μεγαλύτερα από την έκδοση του Xbox One X, όπου είχα τερματίσει εγώ το παιχνίδι, αλλά και πάλι δεν μιλάμε για κάτι ανυπόφορο.

Προσωπικά θα ήθελα να δω και μερικές από τις ιδιαιτερότητες του Switch να εκμεταλλεύονται, όπως σημάδεμα με το γυροσκόπιο που έχουμε συνηθίσει σε άλλα παιχνίδια της Nintendo, καθώς και χρήση της οθόνης αφής για πιο εύκολη πλοήγηση στα μενού και στο Gwent. Λεπτομέρειες όμως…

Τελευταία σημείωση, έχουμε να κάνουμε με την Complete Edition του παιχνιδιού. Αυτό σημαίνει πως περιλαμβάνονται όλα τα updates που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα για τις υπόλοιπες εκδόσεις, όλα τα DLCs, καθώς και τα δύο μεγάλα και εξαιρετικής ποιότητας expansions Hearts of Stone και Blood and Wine. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως παίρνετε ένα πακέτο που μπορεί να σας κρατήσει απασχολημένους μέχρι και 200 ώρες. 200 ποιοτικές ώρες.