Επιστήμονες βρήκαν έναν απρόσμενο τρόπο μέτρησης μικροπλαστικών στην ατμόσφαιρα

Τα μικροπλαστικά όπως γνωρίζουμε βρίσκονται παντού σήμερα, από το βαθύτερο σημείο του ωκεανού μέχρι την ψηλότερη βουνοκορφή και ακόμα και μέσα στο σώμα μας. Τα μικροσκοπικά αυτά αντικείμενα ταξιδεύουν και με τον αέρα, αιωρούμενα στην ατμόσφαιρα μέχρι κάτι να τα σταματήσει. Τώρα, επιστήμονες βρήκαν ένα νέο τρόπο μέτρησης της ρύπανσης της ατμόσφαιρας με μικροπλαστικά, χωρίς τη χρήση κάποιου εξειδικευμένου εξοπλισμού αλλά με τη χρήση αυτών που μας προσφέρει απλόχερα η φύση.

Οι ιστοί της αράχνης μπορεί να είναι ανατριχιαστικοί για πολλούς, αλλά πρόκειται για μία περίπλοκη οργανική κατασκευή με την οποία μπορούμε να παρακολουθήσουμε τη ρύπανση στην ατμόσφαιρα.

Οι αράχνες βρίσκονται σε όλο τον κόσμο, ακόμα και στις πόλεις. Οι κολλώδεις ιστοί τους είναι η ιδανική παγίδα για οτιδήποτε αιωρείται στον αέρα.

Σε ένα πείραμα, επιστήμονες του Carl von Ossietzky University στο Oldenburg της Γερμανίας, συνέλλεξαν ιστούς αράχνης από στάσεις λεωφορείου στην πόλη του Oldenburg, με το μέσο ύψος των ιστών να βρίσκεται περίπου στα δύο μέτρα. Αναλύοντάς τους στο εργαστήριο, βρήκαν διαφορετικά είδη συγκεντρώσεων μικροπλαστικών.

Όλοι οι ιστοί είχαν πάνω τους μικροπλαστικά τα οποία αποτελούσαν έως και το 10% του συνολικού βάρους του ιστού. Περίπου το 90% αποτελούνταν από εκδοχές PET πλαστικού, με το κυρίαρχο να είναι το C-PET που βρίσκουμε κυρίως σε υφάσματα. Σημαντική συγκέντρωση είχαν και τα σωματίδια από τα λάστιχα των αυτοκινήτων που αποκολλώνται κατά την επιτάχυνση ή το φρενάρισμα.

Οι ιστοί αράχνης χρησιμοποιούνται εδώ και 30 χρόνια για περιβαλλοντικούς ελέγχους αλλά είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκαν για έλεγχο μικροπλαστικών.

Η δειγματοληψία είναι απλή και δε χρειάζεται ειδικός εξοπλισμός. Οι σκεπαστές στάσεις λεωφορείων υπάρχουν σε όλο τον κόσμο και οι αράχνες υπάρχουν σχεδόν σε κάθε περιβάλλον στη Γη. Έτσι, οι ιστοί αράχνης είναι ένα εύκολα προσβάσιμο μέσο παγκοσμίως για να μάθουμε τη συγκέντρωση των μικροπλαστικών σε αστικά περιβάλλοντα.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Science of the Total Environment.