Βρήκαμε το μικρότερο λευκό νάνο που έχουμε δει ποτέ

Ένα λευκό νάνο στο μέγεθος της Σελήνης ανακάλυψαν αστρονόμοι, οι οποίοι εντυπωσιάστηκαν από το μέγεθός του, καθώς τυγχάνει να είναι και ο λευκός νάνος με τη μεγαλύτερη μάζα που έχουμε εντοπίσει, φτάνοντας 1.35 φορές τη μάζα του Ήλιου μας. Οι λευκοί νάνοι είναι νεκρά άστρα, το υπόλειμμα του πυρήνα ενός αστέρα μικρής ή μεσαίας μάζας που απομένει μετά το θάνατό του. Πρόκειται για τα μικρότερα άστρα που υπάρχουν στο σύμπαν.

Το άστρο ZTF J1901 + 1458 λοιπόν βρίσκεται 130 έτη φωτός μακριά από τη Γη και η μάζα του σε συνδυασμό με την πυκνότητά του το κατατάσσουν στα άκρα του ορίου Chandrasekhar, της μέγιστης μάζας ενός λευκού νάνου δηλαδή πριν να γίνει τόσο ασταθής ώστε να εκραγεί ως supernova.

Βρήκαμε αυτό το ενδιαφέρον αντικείμενο το οποίο δεν ήταν αρκετά μεγάλο για να εκραγεί. Πραγματικά εξερευνούμε πόσο μεγάλοι μπορούν να γίνουν οι λευκοί νάνοι.

Σύμφωνα με τους αστρονόμους, ο συγκεκριμένος λευκός νάνος φαίνεται να είναι προϊόν ένωσης δύο μικρότερων λευκών νάνων, τους οποίους έτσι κι αλλιώς τείνουμε να τους βρίσκουμε σε δυαδικά συστήματα. Είναι 100 εκατομμυρίων ετών με ένα τεράστιο μαγνητικό πεδίο για το μέγεθός του, περίπου ένα δισεκατομμύριο φορές πιο ισχυρό από αυτό του Ήλιου. Έχει επίσης ακραία περιστροφή, μία κάθε εφτά λεπτά.

Το τι θα γίνει από εδώ και πέρα είναι άγνωστο.

Μιλώντας καθαρά υποθετικά, ο λευκός νάνος είναι τόσο μεγάλος που μπορεί να καταρρεύσει σε αστέρα νετρονίων. Είναι τόσο μεγάλος και πυκνός, που στον πυρήνα του, τα ηλεκτρόνια που συλλαμβάνονται από τα πρωτόνια δημιουργούν νετρόνια. Επειδή η πίεση από τα ηλεκτρόνια πιέζει ενάντια στη βαρύτητα, κρατώντας το άστρο σταθερό, ο πυρήνας καταρρέει όταν μία μεγάλη ποσότητα ηλεκτρονίων αφαιρεθεί. Υπάρχουν τόσες ερωτήσεις που ψάχνουν απάντηση, όπως το ποια είναι η αναλογία ενώσεων λευκών νάνων στο γαλαξία και είναι αυτό αρκετό για να εξηγήσει τον αριθμό των supernova τύπου Ia; Πώς παράγεται ένα μαγνητικό πεδίο σε αυτά τα πανίσχυρα φαινόμενα και γιατί υπάρχει τέτοια ποικιλία στις εντάσεις των μαγνητικών πεδίων στους λευκούς νάνους;

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Nature.