Η ηλικία του σύμπαντος μπορεί να είναι πολύ διαφορετική απ’ ότι πιστεύαμε

Το σύμπαν μας, που μέχρι τώρα υπολογιζόταν πως είχε ηλικία 13,7 δισεκατομμυρίων ετών, μπορεί τελικά είναι πολύ, πολύ γηραιότερο. Συγκεκριμένα, μια νέα θεωρεί τοποθετεί την ηλικία του στα 26,7 δισεκατομμύρια έτη, σχεδόν δηλαδή το διπλάσιο! Αυτή η εκπληκτική αποκάλυψη είναι αποτέλεσμα μιας πρωτοποριακής έρευνας του επίκουρου καθηγητή Φυσικής του Πανεπιστημίου της Οτάβα, Rajendra Gupta και θα μπορούσε να αποτελέσει το κλειδί για την επίλυση ενός θέματος που βασανίζει εδώ και καιρό τους επιστήμονες: "του προβλήματος των αδύνατων πρώιμων γαλαξιών".

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η ηλικία του σύμπαντος εκτιμάται εδώ και καιρό με δύο βασικές μεθόδους: τον υπολογισμό του χρόνου που παρήλθε από το Big Bang και τη μελέτη της ερυθράς μετατόπισης του φωτός από τα παλαιότερα αστέρια σε μακρινούς γαλαξίες. Η διαδικασία της μετατόπισης προς το ερυθρό συμβαίνει όταν το φως από ένα αντικείμενο που απομακρύνεται από εμάς κλίνει προς το κόκκινο άκρο του φάσματος. Παρόλα αυτά, ορισμένες οντότητες, όπως το αστέρι 'Μαθουσάλας' (PSR B1620-26 b) και αρκετοί πρώιμοι γαλαξίες που παρατηρήθηκαν από το τηλεσκόπιο James Webb, χαλάνε την όλη εξίσωση, αφού η ηλικία τους με τον ίδιο τρόπο υπολογισμού, προκύπτει πως είναι μεγαλύτερη(!) από την ηλικία του ίδιου του σύμπαντος.

Η νέα ανατρεπτική θεωρία που εκτιμά την ηλικία του σύμπαντος στα 26,7 δισεκατομμύρια έτη δανείζεται από τη "θεωρία του κουρασμένου φωτός" του Fritz Zwicky, η οποία υποδηλώνει ότι η παρατηρούμενη ερυθρομετατόπιση μπορεί να μην οφείλεται κατ' ανάγκη σε γαλαξίες που απομακρύνονται από εμάς, αλλά θα μπορούσε αντίθετα να προκύπτει από την απώλεια ενέργειας του φωτός καθώς ταξιδεύει στο σύμπαν. Η νέα αυτή ιδέα του Gupta λαμβάνει υπόψη και την θεώρησή μας πως βρισκόμαστε σε ένα διαστελλόμενο σύμπαν, ερμηνεύοντας την ερυθρομετάθεση ως αποτέλεσμα και των δύο αυτών φαινομένων συνδυαστικά.

Ενισχύοντας μάλιστα την επιχειρηματολογία του, ο Gupta βασίζεται και στην υπόθεση του φυσικού Paul Dirac σχετικά με την εξέλιξη των "σταθερών σύζευξης", των θεμελιωδών φυσικών αρχών που διέπουν τις αλληλεπιδράσεις των σωματιδίων. Αν λάβουμε υπόψη την εξέλιξη αυτών των σταθερών με την πάροδο του χρόνου, το παράθυρο για τον πρώιμο σχηματισμό των γαλαξιών διευρύνεται σημαντικά, παρέχοντας μια λογική εξήγηση για τη φαινομενικά «μεγαλύτερη από το ίδιο το σύμπαν» ηλικία τους. Ο Gupta αμφισβητεί επίσης την επικρατούσα ερμηνεία της "κοσμολογικής σταθεράς", προτείνοντας μια νέα εξήγηση για τις μεταβαλλόμενες σταθερές σύζευξης.

Για περισσότερα μπορείτε να βρείτε το επιστημονικό paper του Gupta, το οποίο αναρτήθηκε στο ‘Monthly Notices of the Royal Astronomical Society’, πατώντας εδώ.