Η μάζα των ανθρώπινων χρωμοσωμάτων μετρήθηκε για πρώτη φορά

Επιστήμονες του University College London του Ηνωμένου Βασιλείου κατάφεραν για πρώτη φορά να μετρήσουν με ακρίβεια τη μάζα των ανθρώπινων χρωμοσωμάτων. Χρησιμοποιώντας μία πανίσχυρη πηγή ακτίνων Χ, το Diamond Light Source, μπόρεσαν να εντοπίσουν τις ξεχωριστές μάζες και των 46 χρωμοσωμάτων που βρίσκονται στα ανθρώπινα κύτταρα.

Η μάζα τους μάλιστα βρέθηκε πως είναι σημαντικά υψηλότερη από ότι περίμεναν οι επιστήμονες και συγκεκριμένα περίπου 20 φορές μεγαλύτερη από το DNA που περιέχουν. Κάτι που σημαίνει πως η εναπομείνουσα μάζα αποτελείται από άγνωστα στοιχεία εντός των χρωμοσωμάτων που μένει να ανακαλυφθούν.

Τη μάζα του DNA τη γνωρίζουμε από το Human Genome Project, αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που μπορέσαμε να μετρήσουμε με ακρίβεια τη μάζα των χρωμοσωμάτων που περιέχουν αυτό το DNA. Οι μετρήσεις μας δείχνουν πως κάθε ένα από τα 46 χρωμοσώματα που περιέχονται στα κύτταρά μας, ζυγίζει 242 picograms (τρισεκατομμυριοστό του γραμμαρίου). Αυτό είναι βαρύτερο από ότι περιμέναμε και αν επιβεβαιωθεί, μας δείχνει μία ανεξήγητη παραπάνω μάζα στα χρωμοσώματα.

Τα χρωμοσώματα βρίσκονται στον πυρήνα των κυττάρων των έμβιων οργανισμών και κάθε ένα περιέχει ένα μόριο DNA, το οποίο με τη σειρά του περιέχει τις γενετικές οδηγίες για την ανάπτυξη και τη ζωή αυτού του οργανισμού. Οι άνθρωποι έχουν 23 ζεύγη χρωμοσωμάτων. Τα χρωμοσώματα κρατάνε μέσα τους το DNA, βοηθώντας το να διατηρήσει τη δομή του κατά τη διαδικασία αναπαραγωγής των κυττάρων. Ανακαλύφθηκαν το 19ο αιώνα και έκτοτε, οι επιστήμονες έχουν μάθει πολλά σχετικά με το ρόλο τους στο να κρατούν λειτουργικούς τους έμβιους οργανισμούς. Παρόλα αυτά όμως, υπάρχουν πολλά που ακόμα δεν καταλαβαίνουμε.

Μία καλύτερη κατανόηση των χρωμοσωμάτων μπορεί να έχει σημαντικές επιπλοκές στην ανθρώπινη υγεία. Ένας τεράστιος αριθμός ερευνών πάνω στα χρωμοσώματα υπάρχει από πολλά εργαστήρια για να διαγνωστεί ο καρκίνος σε δείγματα ασθενών. Οποιαδήποτε πρόοδος στην ικανότητα απεικόνισης των χρωμοσωμάτων θα ήταν εξαιρετικά πολύτιμη.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Chromosome Research.