Πόσο χρόνο χρειαζόμαστε για να σταματήσουμε μία πρόσκρουση αστεροειδούς στη Γη;

Στις αρχές Μαΐου έγινε viral ένα σενάριο προσομοίωσης της NASA στο οποίο έλαβαν μέρος διαστημικές υπηρεσίες από όλο τον κόσμο. Το σενάριο προέβλεπε ένα αστεροειδή 57 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά σε πορεία πρόσκρουσης με τη Γη. Ο χρόνος που είχαμε για να αντιμετωπίσουμε τον αστεροειδή ήταν 6 μήνες, χρόνος που όπως φάνηκε δεν ήταν αρκετός για να αντιδράσουμε, με αποτέλεσμα ο αστεροειδής να πέσει στην κεντρική Ευρώπη.

Παρόλο που πρόκειται για ένα υποθετικό σενάριο, απέδειξε πως αν ένας αστεροειδής κατευθύνεται προς τη Γη, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό σε τόσο μικρό χρόνο. Καμία υπάρχουσα τεχνολογία δεν μπορεί να τον σταματήσει σε αυτό το χρονικό περιθώριο και κανένα διαστημικό σκάφος ικανό να τον καταστρέψει ή να τον θέσει εκτός πορείας δεν μπορεί να εκτοξευτεί και να φτάσει εκεί σε τόσο λίγο χρόνο. Πόσο χρόνο χρειαζόμαστε τελικά;

Σύμφωνα με τον Paul Chodas του Center for Near-Earth Object Studies της NASA, χρειαζόμαστε τουλάχιστον 5 έτη, ενώ άλλοι αστρονόμοι, όπως ο Richard Binzel του MIT, ισχυρίζονται πως χρειαζόμαστε τουλάχιστον μία δεκαετία έγκαιρης ανίχνευσης. 

Ο χρόνος είναι το πολυτιμότερο αγαθό που μπορεί κανείς να ζητήσει όταν αντιμετωπίζει την απειλή ενός αστεροειδή.

Το 2005 το Κογκρέσο διέταξε τη NASA να εντοπίσει το 90% όλων των αντικειμένων κοντά στη Γη με μέγεθος 140 μέτρων ή μεγαλύτερο, ικανό δηλαδή να καταστρέψει ολοσχερώς μία πόλη σαν τη Νέα Υόρκη. Μέχρι σήμερα, η NASA έχει εντοπίσει το 40% αυτών των αντικειμένων.

Αυτό σημαίνει πως προς το παρόν βασιζόμαστε στην τύχη για να παραμείνουμε ασφαλείς από μία πρόσκρουση μεγάλου αστεροειδούς. Αλλά η τύχη δεν είναι σχέδιο.

Ένα κρίσιμο στοιχείο για να σταματήσεις έναν αστεροειδή πέρα από το να γνωρίζεις την ταχύτητά του και τη σύστασή του, είναι να ξέρεις με ακρίβεια το μέγεθός του. Ένας αστεροειδής 35 μέτρων θα εκραγεί στην ατμόσφαιρα, στέλνοντας μόνο ελάχιστα ωστικά κύματα στην κοντινή περιοχή. Αλλά ένας αστεροειδής 500 μέτρων μπορεί να αφανίσει μία πόλη εντελώς, επηρεάζοντας μία περιοχή στο μέγεθος της Γαλλίας. Ιδανικά, οι επιστήμονες θα ήθελαν να μπορέσουν να μελετήσουν τον υποτιθέμενο αστεροειδή κατά τη διάρκεια των περασμάτων του κοντά από τη Γη πριν το μονοπάτι του να το φέρει σε πορεία σύγκρουσης με τον πλανήτη μας.

Το πιο σημαντικό όμως είναι η καταστροφή ή η αποτροπή του. Η NASA αναπτύσσει τρία βασικά εργαλεία για το πλανητικό μας οπλοστάσιο. Ένα είναι η πυροδότηση πυρηνικών κοντά στον αστεροειδή για να σπάσει σε μικρότερα, λιγότερα επικίνδυνα κομμάτια. Το δεύτερο είναι να το χτυπήσει με lasers τα οποία θα εξατμίσουν τυχόν πάγο κρυμμένο στα βράχια για να αλλάξει την πορεία του. Και το τρίτο είναι να στείλει ένα σκάφος το οποίο θα συγκρουστεί με τον αστεροειδή για να του αλλάξει πορεία.

Για αυτό το τελευταίο σενάριο έχει σε εξέλιξη το Double Asteroid Redirection Test (DART), στο οποίο θα στείλει ένα σκάφος για να συγκρουστεί με τον αστεροειδή Δίμορφο το φθινόπωρο του 2022. Όλα αυτά όμως χρειάζονται χρόνο.

Τυπικά, αυτή είναι μία διαδικασία πολλών ετών, να πας από την πρόταση στο να έχεις πραγματικά ένα σκάφος πάνω σε ένα πύραυλο – για να μην υπολογίσουμε και το γεγονός πως έχεις κάποια απόσταση να  διανύσεις για να φτάσεις στον προορισμό σου και να αποτρέψεις τον αστεροειδή.

Σε κάθε περίπτωση, οι επιστήμονες θεωρούν πως η γνώση μας για τους αστεροειδείς που βρίσκονται κοντά στη Γη πρέπει να είναι η απόλυτη προτεραιότητα.

Νομίζω πως η καλύτερη επένδυση είναι η γνώση. Η καλύτερη επένδυση είναι να ξέρεις τι υπάρχει εκεί έξω. Επειδή τώρα έχουμε τη δυνατότητα να ανιχνεύσουμε και να ξέρουμε τι υπάρχει εκεί έξω, νομίζω πως σαν επιστήμονες έχουμε την ηθική υποχρέωση να συλλέξουμε αυτές τις πληροφορίες. Νομίζω πως θα ήταν ανήθικο να εκπλαγούμε από μία πρόσκρουση αστεροειδούς τον οποίο μπορούσαμε να είχαμε βρει.