Η πολύωρη χρήση κινητών δεν επηρεάζει τη ψυχολογική ευεξία των παιδιών

Η πολύωρη χρήση ηλεκτρονικών συσκευών (βλ. Κινητά Τηλέφωνα, Υπολογιστές και Κονσόλες), σύμφωνα με τα συνιστώμενα όρια χρήσης ψηφιακών μέσων - που θεσπίστηκαν το 2010 και ανανεώθηκαν το 2016 - έχει αρνητικές συνέπειες για τον ανθρώπινο οργανισμό, και πολύ περισσότερο για τα μικρά παιδιά. Ελέω αυτού, παρατηρείται ένα χαοτικό χάσμα μεταξύ των ενημερωμένων και τον ανενημέρωτων γονιών, οι οποίοι με τη σειρά τους εξωτερικεύουν την ημιμάθειά τους σε έναν υπέρμετρο αποκλεισμό ή σε μια άνευ όρων ελευθερία. Σαν να μην ήταν αρκετό αυτό, νέα έρευνα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης έρχεται να διχάσει ακόμη περισσότερο την όλη κατάσταση, αντικρούοντας τα μέχρι τώρα δεδομένα.

Δεν παρατηρείται καμία σταθερή συσχέτιση μεταξύ των προτεινόμενων ορίων χρήσης ψηφιακών μέσων και της ευημερίας των μικρών παιδιών. Αν και εμφανίστηκαν ελαφρώς υψηλότερα επίπεδα ανθεκτικότητας στα παιδιά όπου η χρήση τεχνολογικών συσκευών οριοθετήθηκε σύμφωνα τις οδηγίες του AAP (από μια έως δύο ώρες την ημέρα) υπήρξε εξισορρόπηση από χαμηλότερα επίπεδα θετικής επίδρασης.

Συγκεκριμένα, ερευνητές του Ινστιτούτο Διαδικτύου της Οξφόρδης και του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ, ύστερα ενδελεχών συνεδριάσεων που πραγματοποίησαν με περίπου 20.000 γονείς - παιδιών ηλικίας από δύο έως και πέντε ετών - κατέληξαν στον αφορισμό οποιασδήποτε συσχέτισης μεταξύ του χρόνου που καταναλώνει ένα παιδί μπροστά από μια οθόνη, με την ψυχολογική του ευημερία. Μελετώντας λοιπόν τους δεσμούς μεταξύ της ελάττωσης ή του εξ’ αρχής περιορισμένου χρόνου και ενός συνόλου εφαπτόμενων παραγόντων όπως η προσκόλληση στον κηδεμόνα, η επίδραση στη συναισθηματική ανθεκτικότητα, η περιέργεια και το θετικό αποτέλεσμα (ο βαθμός δηλαδή στον οποίο ένα άτομο υφίσταται υποκειμενικές θετικές διαθέσεις όπως η χαρά και το ενδιαφέρον) η ομάδα αποκάλυψε πως δεν είχε καμία απολύτως σημασία αν τα παιδιά ακολούθησαν αυστηρά τους κανόνες ή όχι, ενώ γίνεται ακόμη καλύτερο για τους έφηβους gadget-fans αφού “η μετριάζουσα χρήση ηλεκτρονικών συσκευών άνω των συνιστώμενων ορίων ενδέχεται να συνδέεται με υψηλότερα επίπεδα ευημερίας αυτών“.

Τα ευρήματά μας υποδεικνύουν ένα ευρύτερο οικογενειακό πλαίσιο, ο τρόπος με τον οποίο οι γονείς ορίζουν κανόνες σχετικά με το χρόνο χρήσης ψηφιακών μέσων και το αν συμμετέχουν ενεργά στην εξερεύνηση του ψηφιακού κόσμου μαζί, είναι σημαντικότερα από το χρόνο αυτό ως αριθμό. Οι έρευνες από εδώ και πέρα θα πρέπει να επικεντρωθούν στο πως ο τρόπος με τον οποίο η χρήση ψηφιακών συσκευών με τους γονείς ή τους κηδεμόνες και η μετατροπή του σε κοινωνικό χρόνο θα μπορούσε να επηρεάσει την ψυχολογική ευημερία των παιδιών, την περιέργεια και τους δεσμούς με τον εμπλεκόμενο κηδεμόνα.

Αν και η παρούσα έρευνα εξετάζει και απορρίπτει το ψυχολογικό αίτιο και αιτιατό, το ενδεχόμενο εθισμού στην “οθόνη” παραμένει να υφίσταται και να γιγαντώνεται. Εσείς περιορίζετε το χρόνο ενασχόλησης του παιδιού σας με τις ηλεκτρονικές συσκευές;