Πεθαίνει η μεγαλύτερη ζωντανή δομή του πλανήτη

Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι προσφέρουν ασύλληπτη βιοποικιλότητα στα εκάστοτε οικοσυστήματα. Ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος στις ακτές τις Αυστραλίας κατέχει τη διάκριση της μεγαλύτερης ζωντανής δομής στη Γη και είναι ορατός ακόμα κι από το διάστημα. Είναι το σπίτι 3.000 ειδών μαλακίων, 100 ειδών μεδουσών, 1.625 ειδών ψαριών, εκατοντάδων ειδών καρχαριών και σαλαχίων και 30 ειδών φαλαινών και δελφινιών. Απαρτίζεται από 2.900 ξεχωριστούς υφάλους και 940 νησιά, και εκτείνεται σε μήκος μεγαλύτερο των 2.600 χιλιόμετρων σε μία θαλάσσια περιοχή έκτασης περίπου 344.400 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Δυστυχώς, λόγω της αυξανόμενης θερμοκρασίας στα νερά του, τα κοράλλια αποβάλλουν τη συμβιωτική άλγη από τον ιστό τους, σκληραίνουν, γίνονται εύθραυστα και το χρώμα τους γίνεται λευκό με αποτέλεσμα να πεθαίνουν, σε ένα φαινόμενο που ονομάζεται λεύκανση. Μάλιστα οι επιστήμονες πιστεύουν πως ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος βρίσκεται πλέον σε “τελικό στάδιο” χωρίς καμιά ελπίδα ανάρρωσης.

Είναι η τέταρτη φορά που ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος έχει χτυπηθεί τόσο βαριά – το 1998, το 2002, το 2016 και τώρα ξανά το 2017. Τα κοράλλια που έχουν υποστεί λεύκανση δεν είναι απαραίτητα νεκρά κοράλλια, αλλά τουλάχιστον στην κεντρική περιοχή του υφάλου αναμένουμε μεγάλες απώλειες κοραλλιών. Χρειάζεται τουλάχιστον μια δεκαετία για να αναρρώσει ο ύφαλος ακόμα και με τα πιο ταχέως αναπτυσσόμενα κοράλλια, οπότε ένα φαινόμενο λεύκανσης μόλις 12 μήνες μετά το προηγούμενο, αφήνει μηδενικά ποσοστά ανάρρωσης για τους υφάλους που χτυπήθηκαν το 2016.

Οι τελευταίες μετρήσεις λένε πως 1.500 χιλιόμετρα του Μεγάλου Κοραλλιογενή Υφάλου έχουν λευκανθεί, με τη ζημιά να καλύπτει το 93%. Δηλώσεις επιστημόνων στον Guardian αποκαλύπτουν πόσο τραγική είναι η κατάσταση.

Τα έχουμε παρατήσει. Ήταν η ζωή μας η διαχείριση της ποιότητας των νερών. Αποτύχαμε. Αν και ξοδέψαμε πολλά χρήματα, δεν είχαμε επιτυχία. Αν η περσινή χρονιά ήταν κακή, η φετινή ήταν καταστροφική. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα για την αντιμετώπιση της αλιείας και της μόλυνσης και τα προγράμματα διαχείρισης του νερού έχουν πολύ μικρή επιτυχία.

Με τις θερμοκρασίες των νερών να συνεχίσουν να ανεβαίνουν, επιπλέον φαινόμενα λεύκανσης θεωρούνται σίγουρα και πραγματικά, ίσως να είμαστε η τελευταία γενιά που θα δει την ομορφιά του Μεγάλου Κοραλλιογενή Υφάλου.