Ριζοσπαστική θεωρία θέλει να αναθεωρήσει τι είναι η ζωή

Η ζωή βάσει της βιολογίας ορίζεται ως μία οντότητα η οποία μπορεί να αναπαραχθεί, ανταποκρίνεται στο περιβάλλον της, μεταβολίζει χημικά, καταναλώνει ενέργεια και αναπτύσσεται. Υπό αυτόν τον ορισμό, η ζωή είναι μία δυαδική κατάσταση. Κάτι είναι είτε ζωντανό είτε όχι.

Στον πλανήτη Γη, αυτός ο ορισμός μπορεί να μας εξυπηρετεί καλά (με εξαίρεση τα μικρόβια), αλλά η ζωή σε άλλα σημεία του σύμπαντος μπορεί να μη λειτουργεί με τους ίδιους κανόνες. Πώς θα ορίσουμε λοιπόν τι είναι ζωντανό;

Η αστροβιολόγος του Arizona State University, Sara Walker ανέπτυξε μία νέα θεωρία, σύμφωνα με την οποία η τύχη δεν αρκεί για να παράγονται συνεχώς πολυσύνθετα μόρια που βρίσκουμε σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς. Για να παραχθούν δισεκατομμύρια αντίγραφα περίπλοκων δομών όπως για παράδειγμα οι πρωτεΐνες, το σύμπαν χρειάζεται μία “μνήμη” και έναν τρόπο δημιουργίας και αναπαραγωγής πολύπλοκών πληροφοριών, μία διεργασία η οποία μοιάζει πολύ στη “ζωή”.

Ένα ηλεκτρόνιο μπορεί να δημιουργηθεί οπουδήποτε στο σύμπαν και δεν έχει ιστορία. Και εμείς αποτελούμαστε από τέτοια αντικείμενα, αλλά με πολύ ιστορία από πίσω μας. Μπορείτε να μετρήσετε την ηλικία σας από τότε που γεννηθήκατε, αλλά μερικά μέρη σας είναι δισεκατομμυρίων ετών παλαιότερα. Από αυτήν την οπτική, πρέπει να βλέπουμε τους εαυτούς μας ως γενιές πληροφοριών που κληρονομούνται, που προσωρινά βρίσκονται συγκεντρωμένες σε ένα άτομο.

Σύμφωνα με την Walker και τη “θεωρία της συγκέντρωσης”, τα μόρια που παράγονται από τις βιολογικές διεργασίες πρέπει να είναι πολύ πιο περίπλοκα από αυτά που παράγονται από μη βιολογικές διεργασίες. Για να δοκιμάσει τη θεωρία της, ανέλυσε ένα εύρος οργανικών και ανόργανων στοιχείων, όπως βακτήρια, ουρία, θαλασσινό νερό, μετεωρίτες, μπύρα και άλλα. Χώρισε τα στοιχεία στα δομικά συστατικά τους και χρησιμοποίησε φασματογραφία για να αναγνωρίσει τη μοριακή δομή τους. Έπειτα υπολόγισε τον ελάχιστο αριθμό βημάτων που χρειάζονται για να αναδομήσει κάθε στοιχείο από αυτά τα συστατικά.

Βρήκε λοιπόν πως μόνο τα στοιχεία με 15 ή περισσότερα βήματα αναδόμησης, προέρχονται από ζωντανά συστήματα ή τεχνολογικές διεργασίες και κανένα ανόργανο στοιχείο δεν ξεπέρασε αυτό το όριο.

Αυτό μπορεί να είναι ένα κύτταρο το οποίο δημιουργεί μόρια όπως οι πρωτεΐνες ή ένας χημικός που δημιουργεί μόρια με μεγαλύτερη δομική αξία, όπως το αντικαρκινικό φάρμακο Taxol. Το σύστημά μας, μας επιτρέπει να εξερευνήσουμε το σύμπαν αγνωστικιστικά για αποδείξεις για το τι κάνει η ζωή, αντί να προσπαθούμε να ορίσουμε τι είναι ζωή.

Η θεωρία αυτή δεν απαιτεί από κάποιον εξωγήινο οργανισμό να είναι κατασκευασμένος από τα ίδια δομικά υλικά βασισμένα στον άνθρακα όπως τα πλάσματα της Γης. Δεν την ενδιαφέρει αν η εξωγήινη ζωή έχει μόλις αρχίσει να αναπτύσσεται ή έχει βρεθεί ήδη σε ένα τεχνολογικό στάδιο πέρα από την αντίληψή μας. Όλα αυτά τα στάδια παράγουν περίπλοκα μόρια που δε θα μπορούσαν να είχαν δημιουργηθεί χωρίς κάποιο ζωντανό σύστημα.

Η νέα θεωρία θα υιοθετηθεί από την αποστολή Dragonfly της NASA η οποία θα προσπαθήσει να εντοπίσει ζωή στον Τιτάνα, το δορυφόρο του Κρόνου.

Είναι ένα καλό παράδειγμα του πλεονεκτήματος να έχουμε μία πιο γενική προσέγγιση στο τι είναι η ζωή, επειδή ο Τιτάνας είναι πολύ διαφορετικός από τη Γη. Δεν περιμένουμε κάτι που μοιάζει με τη ζωή στη Γη να έχει εξελιχθεί ή να ζει σε αυτό το περιβάλλον, οπότε αν θέλουμε να βρούμε αν υπάρχει ζωή στον Τιτάνα, χρειαζόμαστε μία αγνωστικιστική τεχνική. Συνεργαζόμαστε με την NASA για να διασφαλίσουμε πως η υπάρχουσα τεχνολογία φασματοσκοπίας θα έχει αρκετή ανάλυση για να ανιχνεύσει σύνθετα μόρια.