Το κινεζικό rover ανακάλυψε 7 νέους τύπους πετρωμάτων στη Σελήνη

Κρύβει ακόμα πολλά μυστικά ο δορυφόρος μας
30 Δεκεμβρίου 2022 10:02
Το κινεζικό rover ανακάλυψε 7 νέους τύπους πετρωμάτων στη Σελήνη

Το κινεζικό σεληνιακό rover Chang’e 5 επέστρεψε στη Γη 1,731 κιλά σεληνιακών πετρωμάτων και σκόνης, ηλικίας 2 δισεκατομμυρίων ετών και οι επιστήμονες αναλύοντάς τα, βρήκαν επτά διαφορετικούς τύπους πετρωμάτων τα οποία δεν είχαμε συναντήσει ποτέ ξανά.

Μάλιστα το ένα πέτρωμα είναι ένα εντελώς νέος τύπος σεληνιακού βασάλτη, ο οποίος δημιουργήθηκε σε μία εποχή που η Σελήνη ήταν ακόμα ηφαιστειακά ενεργή! Και οι επτά τύποι θεωρούνται “εξωτικοί”, έφτασαν δηλαδή στο σημείο συλλογής από κάπου αλλού.

Σε τόσο νέα γεωλογική μονάδα, μία τόσο ευρεία γκάμα επιφανειακών συστατικών από διάφορες πηγές θα μεταφέρθηκε στο σημείο που βρισκόταν το Chang’e 5 από τις νεότερες διεργασίες της επιφάνειας της Σελήνης.

Περίπου 3.000 σωματίδια μικρότερα των 2 χιλιοστών φαίνεται πως μετακινήθηκαν στην περιοχή συλλογής του Chang’e 5, αποκαλύπτοντας μία γεωλογική ιστορία. Τρεις τύποι εμφανίζουν ασυνήθιστη πετρολογικά και συνθετικά χαρακτηριστικά. Ο ένας έχει υψηλή συγκέντρωση τιτανίου και κρυστάλλους, αποτελώντας μία νέα κατηγορία σεληνιακών πετρωμάτων που δεν έχουμε δει ποτέ ξανά στη Σελήνη. Οι ερευνητές πιθανολογούν πως προήλθε 400 χιλιόμετρα μακριά από το σημείο που συλλέχθηκαν τα δείγματα, ίσως από διαδοχικές συγκρούσεις αστεροειδών με το πέρασμα του χρόνου.

Το συμπέρασμα είναι πως αυτά τα πετρώματα προέρχονται από σημεία της Σεληνιακής επιφάνειας για τα οποία δε γνωρίζουμε τίποτα ακόμα, από γεωλογικής πλευράς. Ωστόσο μόνο το 0.2% των δειγμάτων έχει χαρακτηριστεί “εξωτικό”, αντί για το αναμενόμενο 10-20%. Αυτό θα κάνει τους επιστήμονες να αναθεωρήσουν τον τρόπο που εκτοξεύονται τα πετρώματα λόγω συγκρούσεων στην επιφάνεια της Σελήνης.

Το Chang’e 5 έχει συλλέξει δείγματα από την περιοχή Mons Rumker στο βόρειο Oceanus Procellarum της Σελήνης. Τωρινά και μελλοντικά δείγματα θα μας βοηθήσουν να μάθουμε περισσότερα για την εξέλιξη της επιφάνειας της Σελήνης, αξιολογώντας την για να βρούμε τις ιδανικές τοποθεσίες προσελήνωσης και δημιουργίας βάσεων μελλοντικά.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο Nature Astronomy.