GNU/Linux 101: Μέρος #4 – Εξοικείωση με το περιβάλλον

Το τελευταίο μέρος της σειράς άρθρων
16 Ιανουαρίου 2018 15:23
GNU/Linux 101: Μέρος #4 – Εξοικείωση με το περιβάλλον

Νομίζω πως πλέον έχει αποτυπωθεί στο μυαλό όλων όσων παρακολούθησαν τη σειρά άρθρων (Part 1, Part 2 και Part 3) πως μια διανομή GNU/Linux δεν είναι παρά ένα συνταίριασμα “ελάχιστα” κάθε φορά, διαφορετικών προγραμμάτων, με σκοπό να πετύχουν το εκάστοτε, υποκειμενικά ιδεατό. Έχουμε δηλαδή έναν πυρήνα (βλ. Linux Kernel), το πρόσθετο λογισμικό (βλ. Music, Mail, Photos, Videos, κ.α.) ένα παραθυρικό σύστημα (βλ. GTK) και ένα περιβάλλον επιφάνειας εργασίας (βλ. Pantheon), όπου σε συνδυασμό παράγουν μια μεταβαλλόμενη από διανομή σε διανομή, εμπειρία χρήσης.

Ελπίζω όλοι να εκμεταλλευτήκατε το κενό που μεσολάβησε μεταξύ της διάθεσης των άρθρων, ρίχνοντας μια ματιά στην εικαστική προσέγγιση (UI), την εμπειρία χρήσης (UX), καθώς και τα προεγκατεστημένα προγράμματα με τα οποία έρχεται η διανομή. Δεν θα σταθώ, ούτε στο υπέροχο εικαστικών των εξωφύλλων που βρίσκει το Music όταν κάνετε import τα αρχειά σας (πχ. .mp3, .flac, .wav, κ.α.), ούτε στη δυνατότητα επεξεργασίας ακόμη και RAW φωτογραφιών του Images, αλλά ούτε και στην ταχύτητα αναπαραγωγής 4K υλικού του Videos. Αντιθέτως, κάνω μια στάση στο AppCenter, το ηλεκτρονικό κατάστημα εφαρμογών που φέρει το Elementary OS. Δεν πρόκειται για μια φθηνή απομίμηση του Ubuntu Store, αλλά για μια πρωτότυπη ιδέα, που αποτελεί σημαντικό μέρος του οράματος των παιδιών που βρίσκονται πίσω από τη δημιουργία της διανομής. Σε αντίθεση με τα άλλα Stores των Linux distros, το AppCenter προμοτάρει -με την καλή έννοια- εφαρμογές που φτιάχτηκαν από μέλη της κοινότητας του Elementary OS, ακολουθώντας το σχεδιαστικό ύφος και την “αρχιτεκτονική” δομή του λειτουργικού. Εφαρμογές που αποτελούν έμπρακτα γινόμενο ανθρώπων που πίστεψαν στο στόχο των δημιουργών και θέλησαν να τον διευρύνουν. Όπως και στην επίσημη ιστοσελίδα του Elementary OS, έτσι και εδώ, δίνεται η δυνατότητα στους χρήστες να δώσουν οι ίδιοι τιμή στην εκάστοτε εφαρμογή, λειτουργώντας καθαρά ως ένας ενσωματωμένος donation μηχανισμός. Αυτό σημαίνει πως η τιμή ‘0’ υφίσταται, και σας επιτρέπει το δωρεάν κατέβασμα, εγκατάσταση και χρήση όλων αυτών.

Γραφικό Περιβάλλον:
 
Οι καλοί καλλιτέχνες δανείζονται, οι καλύτεροι καλλιτέχνες κλέβουν.” -Pablo Picasso



Η σχεδιαστική γραμμή που ακολουθεί η ομάδα του Elementary OS μοιάζει αρκετά με εκείνη του MacOS, ενώ τραβάει τις δικές της διαχωριστικές γραμμές, θολώνοντας τα νερά ανάμεσα στις πρωτότυπες και τις “κλεμμένες” ιδέες. Η μινιμαλιστική προσέγγιση δεν χάνει ευκαιρία να αναδείξει τον εσκεμμένα αφημένο, περίτεχνα κενό χώρο, από την άδεια επιφάνεια εργασίας, μέχρι τη συμμετρική απόσταση των ελαχίστων indicators, της κεντραρισμένης ημερομηνίας/ώρας και του κρυμμένου Applications μενού.

Ξεκινώντας από κάτω προς τα επάνω γνωρίζουμε το Dock, που αναλαμβάνει τη φιλοξενία των αγαπημένων μας εφαρμογών. Οι χρήστες του MacOS θα νιώσουν σαν το σπίτι τους, ενώ εκείνοι των Windows θα βρουν μια εφάμιλλη εμπειρία υπό την προϋπόθεση ότι χρησιμοποίησαν στο παρελθόν ένα εκ των θρυλικών RocketDock ή ObjectDock. Η αλλαγή της σειράς των εικονιδίων γίνεται με ένα απλό drag-n-drop, ενώ αφήνοντας μια εφαρμογή σε κενό χώρο εκείνη εξαφανίζεται εξ’ ολοκλήρου από την μπάρα με ένα πολύ όμορφο animation.

Στην πάνω αριστερή γωνία βρίσκεται η κρυμμένη καρτέλα Applications. Όπως στο App Drawer του Android, εκεί βρίσκονται τα εικονίδια όλων των εγκατεστημένων εφαρμογών, καθώς και συντομεύσεις για τα System Settings (βλ. Πίνακας Ελέγχου), τα Files (βλ. Ο Υπολογιστής μου) και το AppCenter (βλ. Windows Store). Στη σειρά του ορμαθού αυτού των shortcuts δεν μπορεί να παρέμβει ο χρήστης, με τους developers να έχουν επιλέξει την αλφαβητική στοίχιση ως γνώμονα τοποθέτησης τους. Φυσικά, η αντιγραφή μιας συντομεύσεις από το την καρτέλα στη μπάρα, βρίσκεται μόλις μια drag-n-drop κίνηση μακριά, ενώ η αναζήτηση όπως και στο Start των Windows δεν προϋποθέτει κάποιο click.

Στην άλλη γωνία βρίσκουμε τα indicators, μικρά εικονίδια που χρησιμεύουν για την εναλλαγή της διάταξης του πληκτρολογίου (πχ. Ελληνικά/Αγγλικά), την αυξομείωση της έντασης, την αλλαγή της συσκευής εξόδου (πχ. HDMI, Audio-Jack, USB Sound-Card, κ.α.), τη σύνδεση σε δίκτυα (ασύρματα και ενσύρματα), τη μπαταρία (αν η εγκατάσταση έχει γίνει σε laptop) και τα Power Options (βλ. Lock, Log Out, Suspend και Shutdown).

Ρυθμίσεις Συστήματος:

Η μορφή ακολουθεί τη λειτουργικότητα” -Luis Sullivan

 

Όπως θα παρατηρείτε,πρόκειται για μια ‘bare to the bones’ εμπειρία, όπου κάθε κομμάτι του γραφικού περιβάλλοντος φαίνεται να έχει σωστά οροθετημένη αρχή, μέση και τέλος, άρρητα δεμένη με το λειτουργικό αυτό καθεαυτό. Εν έτει 2017 κάθε δυνατότητα του OS μπορεί να αξιοποιηθεί/πραγματοποιηθεί χωρίς τη χρήση κάποιου τερματικού, παραταύτα, η γνώση ενός προβλήματος, είναι η μισή επίλυση του. Το πάτημα ενός κουμπιού σε ένα γραφικό περιβάλλον άλλωστε, δεν είναι παρά ένα καλοντυμένα, καμουφλαρισμένο script που “πληκτρολογεί” γρηγορότερα από εμάς.

Επιλέγοντας την καρτέλα Applications και πληκτρολογώντας System Settings, έχουμε τη δυνατότητα να ανοίξουμε τον πίνακα ελέγχου του λειτουργικού μας. Εκεί θα συναντήσουμε τα ακόλουθα, χωρισμένα σε τέσσερεις μεγάλες κατηγορίες.

*Ακολουθείστε τα βήματα που είναι υπογραμμισμένα.

Personal (~βασικές προσωπικές ρυθμίσεις):

  • Applications: Εδώ μπορούμε να θέσουμε τα default προγράμματα διαχείρισης των πιο γνωστών αρχείων/καταστάσεων (πχ. Περιήγησης στο διαδίκτυο (Epiphany), αναπαραγωγής μουσικής (Music), αναπαραγωγής βίντεο (Video), κ.α.), καθώς και να προσθέσουμε ή να αφαιρέσουμε προγράμματα που θέλουμε να ξεκινούν αυτόματα μαζί με το λειτουργικό μας.
  • Desktop: Η παρούσα καρτέλα μας δίνει τη δυνατότητα να αλλάξουμε ταπετσαρία, να ρυθμίσουμε το Dock, και να προσθέσουμε λειτουργικότητα στην κίνηση του ποντικιού μας σε κάποια από τέσσερις γωνίες της οθόνης μας (βλ. Minimize όλων των ανοιχτών παραθύρων).
  • Language & Region: Εδώ μας δίνεται η επιλογή να αλλάξουμε την περιοχή κατοικίας, τη γλώσσα του συστήματος και τη μορφή εμφάνισης κάποιον πάγιων πραγμάτων (βλ. Νόμισμα, Ημερομηνία, κ.α.) σε περίπτωση που κατά την εγκατάσταση κάναμε κάποιο λάθος.
  • Notifications: Εδώ έχουμε τη δυνατότητα πολύ εύκολα να επιλέξουμε μεμονωμένα τις εφαρμογές εκ τις οποίες θέλουμε να λαμβάνουμε ειδοποιήσεις στην επιφάνεια εργασίας, ή να τις θέσουμε όλες σε σιγή (βλ. Do Not Disturb).
  • Security & Privacy: Σε αυτήν την καρτέλα μπορούμε να καθαρίσουμε την Cache προγραμμάτων, να θέσουμε την εκάστοτε συνεδρία μας σε Privacy Mode (βλ. Edge - InPrivate Mode), να επιλέξουμε το πότε θα κλειδώνει ο υπολογιστής, καθώς και να προσθέσουμε ή να αφαιρέσουμε διάφορες παραμέτρους στο Firewall μας.

Hardware (~ρυθμίσεις υλικού συστήματος):

  • Color: Όσοι ασχολούνται με τη γραφιστική, το video editing, ή έχουν μια γενικότερα τρέλα με τη σωστή αναπαράσταση των χρωμάτων, εδώ μπορούμε να κάνουμε calibrate την οθόνη μας και να προσθέσουμε κάποιο χρωματικό προφίλ (βλ. AdobeRGB) σύμφωνα με τις δυνατότητες της.
  • Displays: Σε αυτήν την καρτέλα μπορούμε να ρυθμίσουμε την ανάλυση της οθόνης, καθώς και τα βασικά ενός multi-monitor setup, όπως τη θέση και το είδος (βλ. Mirrored, Extended, κ.α.).
  • Keyboard: Εδώ έχουμε τη δυνατότητα να προσθέσουμε την Ελληνική διάταξη πληκτρολογίου (+, Language: Greek, Layout: Default), να παραμετροποιήσουμε τις συντομεύσεις του και να κάνουμε κάποιες μικρο-ρυθμίσεις στη συμπεριφορά του.
  • Mouse & Touchpad: Εδώ μας δίνονται οι επιλογές ρύθμισης του ποντικιού και του touchpad μας. Από την ταχύτητα του διπλού-click, μέχρι την κατεύθυνση του scrolling (Natural Scrolling: ON).
  • Power: Η παρούσα καρτέλα μας επιτρέπει να ρυθμίσουμε βασικές συμπεριφορές του υπολογιστή μας που έχουν να κάνουν με την κατανάλωση ρεύματος, όπως το πότε θα κλείνει η οθόνη, και το πότε θα εισέρχεται ο υπολογιστής σε κατάσταση ύπνου (Turn off…: 30min, Power button: Do nothing, Sleep…: Never).
  • Printers: Εδώ μπορούμε να ρυθμίσουμε τον εκτυπωτή μας, είτε είναι συνδεδεμένος με USB, είτε μέσω δικτύου.
  • Sound: Σε αυτήν τη καρτέλα μπορούμε να επιλέξουμε την πηγή εξόδου, να ισοσταθμίσουμε τον πολυκάναλο ήχο μας, να δώσουμε περισσότερο gain (επιτρέποντας περισσότερη του 100% ισχύ ήχου), να επιλέξουμε την πηγή εισόδου, να αλλάξουμε τον ήχο των ειδοποιήσεων (Alert Volume: 100%), και να διαχειριστούμε ξεχωριστά ως προς την αυξομείωση του ήχου, εφαρμογές που αναπαράγουν κάτι εκείνη την ώρα.
  • Wacom Tablet: Εδω μπορούμε να ρυθμίσουμε το Wacom Τablet μας.

Network & Wireless (~ρυθμίσεις δικτύωσης):

  • Bluetooth: Εδώ μπορούμε να ενεργοποιήσουμε/απενεργοποιήσουμε το Bluetooth της συσκευής μας, καθώς και να πραγματοποιήσουμε σύνδεση με κάποια άλλη Bluetooth συσκευή.
  • Network: Στην παρούσα καρτέλα έχουμε τη δυνατότητα ρύθμισης του δικτύου, τόσο μεσω καλωδίου, όσο και ασύρματα, καθώς και την ενεργοποίηση και παραμετροποίηση κάποιου VPN ή Proxy.
  • Online Accounts: Εδώ μπορούμε να προσθέσουμε τον κεντρικό Email λογαριασμό μας, ώστε να συνδεθεί με τη default εφαρμογή διαχείρισης ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (Email, Email: [email protected], Password: somethingElse, Log In).
  • Sharing: Η παρούσα καρτέλα μας επιτρέπει να ορίσουμε τους φακέλους πολυμέσων (βλ. Music, Videos, Pictures), ως shareable μέσω του προτύπου DLNA σε άλλες συσκευές του οικιακού μας δικτύου.

Administration (~ρυθμίσεις λογαρισμών):

  • About: Σε αυτήν την καρτέλα μπορούμε να δούμε την έκδοση του λειτουργικού που τρέχουμε, το hardware του συστήματος μας, να αναφέρουμε προβλήματα και φυσικά να τρέξουμε τη διαδικασία αναβάθμισης λογισμικού.
  • Date & Time: Εδώ έχουμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε το Time Zone στο οποίο βρισκόμαστε, καθώς και τη μορφή της εμφάνισης της ώρας.
  • Parental Control: Εδώ μπορούμε να θέσουμε κάποιους γονικούς ελέγχους σε περίπτωση που ο υπολογιστής χρησιμοποιείται και από άλλα μέλη της οικογένειας.
  • Universal Access: Εδώ μας δίνεται η δυνατότητα να ενεργοποιήσουμε παραμέτρους που θα κάνουν την εμπειρία χρήσης του λειτουργικού πιο ευχάριστη σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν κάποια προβλήματα, όπως η αύξηση μεγέθους της γραμματοσειράς, ή εναλλαγή της χρωματικής απεικόνισης σε υψηλή αντίθεση.
  • User Accounts: Τέλος, σε αυτήν την καρτέλα μπορούμε να ενεργοποιήσουμε τον Guest λογαριασμό σε περίπτωση που έχουμε κάποιον φίλο στο σπίτι και να προσθέσουμε ή να αφαιρέσουμε άλλους λογαριασμούς.

Ενημέρωση Λογισμικού:

Το έχω ξαναπεί, πως η απλότητα της ενημέρωσης των λειτουργικών Linux, που παντρεύει την ενημέρωση του λειτουργικού με το σύνολο των προγραμμάτων που φέρει, αποτελεί για εμένα έναν από τους μεγαλύτερους πόλους έλξης της όλης σκηνής. Στην ουσία, κάνοντας update στο λειτουργικό μας σύστημα (πχ. Νέες εκδόσεις, bug fixes, κ.α.), παράλληλα, αυτόματα και μέσω της ίδιας διαδικασίας, κάνουμε update και στα προγράμματα που έχουμε εγκατεστημένα (πχ. Office, VLC, GIMP, κ.α.).



Η διαδικασία της ενημέρωσης είναι απλή και μπορεί να γίνει με τρεις διαφορετικούς τρόπους στο Elementary OS:

1) Επιλέγουμε την καρτέλα Applications, πληκτρολογούμε System Settings, κάνουμε click στο εικονίδιο των ρυθμίσεων, ανοίγουμε την καρτέλα About της σειράς Administration και πατάμε Check for Updates (θα μας οδηγήσει στη μέση του δεύτερου βήματος, ανοίγοντας το AppCenter).

2) Επιλέγουμε την καρτέλα Applications, πληκτρολογούμε AppCenter, κάνουμε click στο εικονίδιο του καταστήματος, ανοίγουμε την καρτέλα Updates και πατάμε Update All. Όπως έχουμε ξαναπεί σε προηγούμενο μάθημα, κάθε διαδικασία που θα μεταβάλει έστω και στο ελάχιστο το σύστημα μας ζητά ταυτοποίηση, επομένως μην σας φανεί παράξενο πως ακόμη και στην απλή, καθημερινή σας χρήση θα σας ζητηθεί ουκ ολίγες φορές να πληκτρολογήσετε τον κωδικό σας. Όλα, είναι θέμα ασφαλείας.

3) Επιλέγουμε την καρτέλα Applications, πληκτρολογούμε Terminal, κάνουμε click στο εικονίδιο του τερματικού και πληκτρολογούμε:
            $ sudo apt update
                        Το sudo βγαίνει από τη φράση ‘Super User DO’ και αυτό που κάνει είναι να μετατρέπει για λίγο τον εκάστοτε χρήστη σε διαχειριστή (admin), επιτρέποντας του να μεταβάλει το σύστημα όπως και όσο εκείνος θέλει. Λειτουργίες που μεταβάλουν κατά πολύ το σύστημα (πχ. Ενημέρωση, εγκατάσταση/αφαίρεση προγραμμάτων, κ.α.) μπορούν να πραγματοποιηθούν μόνο από το διαχειριστή, ή από κάποιον χρήστη που αναγράφεται στο αρχείο του sudo (βλ. visudo etc/sudoers), όπως ο λογαριασμός μας.
                        Το apt αποτελεί μια CLI εφαρμογή διαχείρησης πακέτων. Σε προηγούμενο άρρθο είχα κάνει κάποιες αναφορές τόσο σε αυτό όσο και τον pacman (PACkage MANager) της διανομής Arch. Πρόκειται για την εφαρμογή που επιτρέπει την αμφίδρομη επικοινωνία και σωστή διαχείριση μεταξύ των εφαρμογών που έχουμε στον υπολογιστή μας, με εκείνες που βρίσκονται στα διάφορα repositories. Ο apt είναι υπεύθυνος για την εύρεση, την ενημέρωση, την εγκατάσταση, τη διαγραφή και τον έλεγχο των προϋποθέσεων** κάθε software.
                        Η εντολή update ΔΕΝ ενημερώνει τον υπολογιστή μας, αλλά ενημερώνει τον apt σχετικά με τις εκδόσεις του λειτουργικού και των προγραμμάτων που βρίσκονται στο repository.
           
$ sudo apt upgrade
                        Η εντολή upgrade συγκρίνει τις εκδόσεις του λειτουργικού και των προγραμμάτων που βρίσκονται στο repository, με εκείνες του υπολογιστή μας και ενημερώνει όσες οι προϋποθέσεις τους δεν απαιτούν την αφαίρεση κάποιου πακέτου.

$ sudo apt full-upgrade
                        Η εντολή full-upgrade ενημερώνει λογισμικό και λειτουργικό ακόμη και αν οι προϋποθέσεις τους απαιτούν την αφαίρεση κάποιου πακέτου.

* Το $ δηλώνει πως ακολουθεί κώδικας, ΔΕΝ το πληκτρολογείται.
** Οι προϋποθέσεις είναι ένα σύνολο “μικρών” προγραμμάτων με πολύ συγκεκριμένη έκδοση (πχ. nodeJS 6.11.4) που απαιτούνται από κάποια μεγαλύτερα προγράμματα (πχ. Chromium) για την ομαλή τους λειτουργία. Από αυτές τις “προϋποθέσεις” πάσχουν όλες οι μορφές εγκατάστασης σε όλες τις διανομές Linux, δημιουργώντας προβλήματα τόσο στην ενημέρωση τους, όσο και στην ανύπαρκτη cross-platform υπόσταση τους. Οι νέες προσεγγίσεις στις οποίες είχα αναφερθεί σε προηγούμενο άρθρο (βλ. Flatpak και Snap) επιτρέπουν το “πακετάρισμα” της εφαρμογής και των προϋποθέσεων κάτω από ένα ενιαίο εγκταταστάσημο αρχείο, δίνοντας του τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί από όλες τις εκδόσεις, όλων των διανομών Linux χωρίς πρόβλημα.



Εγκατάσταση Λογισμικού:

Η εγκατάσταση προγραμμάτων σε διανομές Linux μπορεί να γίνει με ποικίλους τρόπους. Ακολουθούν οι τέσσερεις πιο συνηθισμένοι:

1) Επιλέγουμε την καρτέλα Applications, πληκτρολογούμε AppCenter, κάνουμε click στο εικονίδιο του καταστήματος, ανοίγουμε την καρτέλα Games, πατάμε στο Steam και την επιλογή Free. Μόλις η διαδικασία κατεβάσματος και εγκατάστασης τελειώσει, το εικονίδιο της εφαρμογής θα προστεθεί στην καρτέλα Applications.

2) Επιλέγουμε την καρτέλα Applications, πληκτρολογούμε Terminal, κάνουμε click στο εικονίδιο του τερματικού και πληκτρολογούμε:
            $ sudo apt install gdebi
                        Η εντολή install εγκαθιστά το πρόγραμμα ή τα προγράμματα που ακολουθούν μετά την ενολή.
                        Η εφαρμογή gdebi αποτελεί έναν γραφικό δίαυλο εγκατάστασης .deb αρχείων.


3) Επιλέγουμε την καρτέλα Applications, πληκτρολογούμε Epiphany, κάνουμε click στο εικονίδιο του browser, ανοίγουμε μια νέα καρτέλα, επισκεπτόμαστε τον ακόλουθο σύνδεσμο: https://github.com/oguzhaninan/Stacer/releases και κατεβάζουμε το το stacer_1.0.8_amd64.deb. Αφού κατέβει, επιλέγουμε την καρτέλα Applications, πληκτρολογούμε Files, κάνουμε click στο εικονίδιο του

‘Ο Υπολογιστή μου’, μεταβαίνουμε στην τοποθεσία Downloads και τρέχουμε το αρχείο με το πρόγραμμα Gdebi.

4) Εναλλακτικά, επιλέγουμε την καρτέλα Applications, πληκτρολογούμε Terminal, κάνουμε click στο εικονίδιο του τερματικού και πληκτρολογούμε:
            $ cd home/userName/Downloads
                        Το cd σημαίνει Change Directory και μεταφέρει από το φάκελο root στον προορισμό που ακολουθεί μετά την εντολή.
                        Το home/___/Downloads αποτελεί τρόπο γραφής ενός προορισμού σε όλα τα λειτουργικά. Στην ουσία αναφερόμαστε στο φάκελο Downloads που βρίσκεται μέσα στον φάκελο του εκάστοτε χρήστη, που με τη σειρά του βρίσκεται μέσα στον φάκελο home.

$ sudo dpkg -i stacer_1.0.8_amd64.deb
                        Το dpkg κάνει ότι ακριβώς και το gdebi αλλά σε μη-γραφική μορφή.
                        Η μεταβλητή -i (install) δηλώνει εγκατάσταση.
                        Το πρόγραμμα stacer_1.0.8_amd65.deb λειτουργεί όπως το γνωστό σε όλους CCleaner, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα γραφικά στοιχεία της χρήσης επεξεργαστή, μνήμης, δίσκου και δικτύου. Δεν χρειάζεται να πληκτρολογήσετε ολόκληρο το όνομα του εκάστοτε αρχείου, αν βρίσκεστε στο σωστό προορισμό, με μόλις δυο-τρία γράμματα, πατώντας το tab η υπόλοιπη λέξη συμπληρώνεται αυτόματα.

            $ sudo apt -f install
                        Η μεταβλητή -f δηλώνει Force, και στην ουσία αναγκάζει το σύστημα να ψάξει για τυχών προϋποθέσεις εφαρμογών που εκκρεμούν ύστερα της εγκατάστασης ενός .deb αρχείου.

H αφαίρεση προγραμμάτων γίνεται με αντίστοιχο τρόπο, είτε μέσω του AppCenter, είτε μέσω του τερματικού με την ακόλουθη εντολή:
            $ sudo apt remove epiphany


Τέλος, αν κάποιο πρόγραμμα δεν υπάρχει στα repositories που μας προσφέρει η διανομή, μπορούμε να προσθέσουμε καινούρια repositores με την ακόλουθη εντολή:
            $ sudo apt install software-properties-common
                        Το “πρόγραμμα” software-properties-common μας επιτρέπει την προσθήκη νέων repositories.
            $ sudo add-apt-repository ppa:philip.scott/elementary-tweaks
                        Η εντολή add-apt-repository προσθέτει το repository που ακολουθεί μετά την εντολή.
                        Έπειτα του ppa:____ ακολουθεί ο προορισμός ή το όνομα του εκάστοτε repository.

            $ sudo apt update
            $ sudo apt install elementary-tweaks
                        Το elementary-tweaks είναι ένα πρόγραμμα παραμετροποίησης της εμφάνισης και της συμπεριφοράς του λειτουργικού (βλ. Papirus Icon Theme)

Εναλλακτικό Λογισμικό:



Ανεξαρτήτως δουλειάς και προσωπικών ασχολιών, σίγουρα υπάρχει αρκετός χώρος και για εσάς σε κάποια Linux διανομή. Παρακάτω θα δούμε ονομαστικά μερικές από της καλύτερες εναλλακτικές για τα βασικότερα προγράμματα που μπορεί να χρησιμοποιούσατε σε Windows ή macOS, καθώς και δύο που αποτελούν τα δικά μου αγαπημένα.

  • Microsoft Office ~ LibreΟffice Suite ($ sudo apt install libreoffice)
  • Windows Media Player ~ VLC ($ sudo apt install vlc)
  • Photoshop ~ GIMP ή Krita (Raster) ($ sudo apt install gimp krita)
  • Illustrator ~ Inkscape (Vector) ($ sudo apt install inkscape)
  • Chrome ~ Chromium Browser ($ sudo apt install chromium)
  • Night Light ~ RedShift ($ sudo apt install redshift)
  • Power Saver ~ TLP ($ sudo apt install tlp tlp-rdw)


Ο Chrome, το Spotify και ένα τεράστιο ακόμη πλήθος εφαρμογών βρίσκονται μόλις λίγα click μακριά.

Επίλογος:

“Υ.Γ Για όσους δεν βρουν αμέσως τη σύνδεση της εισαγωγής με το υπόλοιπο θέμα, παρακαλώ περιμένετε μέχρι το τέλος των μαθημάτων.” -Αργύρης Πενταλιός



Ως παράφορα ρομαντικός με τα κατάλοιπα μιας εποχής που έσβηνε καθώς εγώ μεγάλωνα (βλ. Δίσκους βινυλίου), δεν μπορώ παρά να ερωτευτώ αυτό το όμορφο συνταίριασμα δυο καθόλα διαφορετικών κόσμων. Δεν τρέφω αυταπάτες και κυρίως δεν εθελοτυφλώ, το Linux δεν είναι για όλους, όσες διανομές και αν φτιαχτούν, όσοι οδηγοί και αν γραφτούν. Κάποιες φορές η ευκολία αποτελεί προτεραιότητα, και γιατί όχι άλλωστε, το βλέπουμε καθημερινά όταν ο κόσμος επιλέγει συνειδητά μια κονσόλα έναντι ενός υπολογιστή. Μέσα στα τελευταία επτά χρόνια έπιασα τον εαυτό μου όχι μόνο να λιγουρεύεται την αντίπερα όχθη, αλλά να βρίσκεται κιόλας σε αυτή για μεγάλα χρονικά διαστήματα -damn, ακόμη και τώρα από Windows σας γράφω. Η αλήθεια όμως κρύβεται κάπου ανάμεσα στις λέξεις, μεταξύ της αιτίας και του αιτιατού. Πάντα θα γυρίζω πίσω σε κάποια Linux διανομή (βλ. Elementary OS, POP! OS, KDE Neon, κ.α.) γιατί πάντα θα με συνεπαίρνει η μαγεία μιας retro εποχής, η ελπίδα μιας πιο κεντροσκοπικής προσέγγισης με ίσες του ανταγωνισμού δυνατότητες, και η ανθρωπογενής ασφυκτική μου ανάγκη για το privacy που στερήθηκα όντας αλλού. Για όσους δεν καταλαβαίνουν γιατί το Linux αποτελεί ακόμη επιλογή στη δικιά μου ατζέντα και γιατί εξελίσσεται και θα συνεχίσει να εξελίσσεται στον χώρο των προσωπικών υπολογιστών παρά την ανικανότητα του να κοιτάξει στα μάτια τα πληθωρικά από μεγάλα προγράμματα Windows και macOS, θα κλείσω με το εξής:

“Το να υποστηρίζεις πως δεν σε ενδιαφέρει το δικαίωμα στη ιδιωτική ζωή επειδή δεν έχεις τίποτα να κρύψεις, είναι το ίδιο με το να λες πως δεν σε νοιάζει η ελευθερία του λόγου επειδή δεν έχεις τίποτα να πεις,”
-Edward Snowden