Οι πρώτες εντυπώσεις από το GT Sport

Gran Turismo. Ένα όνομα που στην ακμάζουσα περίοδο της πορείας του ήταν το ορόσημο για το τι είναι το racing στα βιντεοπαιχνίδια. Το παιχνίδι που συμπλήρωνε την τριπλέτα ενός “απλού” κατόχου PlayStation (ποδοσφαιράκι, Tekken και Gran Turismo). H σειρά που πήρε και δημιούργησε ένα είδος, που έχτισε μία ολόκληρη βιομηχανία, η σειρά που όσοι παίζουν οποιοδήποτε παιχνίδι που έχει αυτοκίνητα πρέπει να στέκονται προσοχή ως ένδειξη σεβασμού όταν αναφέρεται. Όταν ξεκίνησε το franchise κανένας στην Polyphony Digital δε θα μπορούσε να φανταστεί την ανάδειξή του σε status symbol, όχι μόνο του είδους, αλλά μιας ολόκληρης βιομηχανίας. Το δημιούργημα του Kazunori Yamauchi, λοιπόν, που ξεκίνησε από τα χαμηλά, δημιούργησε τον πήχη και συνετρίβη στα τάρταρα, μετά από 4 χρόνια εξέλιξης, καθυστερήσεων, αναβολών κάνει επιτέλους το ντεμπούτο της στο PS4 με το GT Sport.

Το review του GT Sport είναι το πιο δύσκολο κείμενο που έχω αναλάβει ποτέ.  Όχι για τη σχέση μου με τη σειρά (αναφέρομαι πιο κάτω σε αυτό), αλλά επειδή από τεχνικής απόψεως το παιχνίδι έχει ένα χαρακτηριστικό που το «καταστρέφει». Το GT Sport είναι ένα always online παιχνίδι, δηλαδή απαιτεί σύνδεση στο ίντερνετ για να λειτουργήσει. Κατά τη διάρκεια της BETA μάθαμε ότι θα υπάρχουν dedicated servers και ότι για να μπορέσει κάποιος παίκτης να κάνει save, αυτό θα γίνεται online, άρα χωρίς σύνδεση στο ίντερνετ δεν υπάρχει save. Αυτό, όμως, που με εξοργίζει είναι ότι το παιχνίδι σε offline λειτουργία έχει κλειδωμένες όλες τις λειτουργίες του. Αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε μορφή offline καριέρας δεν είναι διαθέσιμη, οποιαδήποτε χρήση του Photo Mode δεν είναι διαθέσιμη και το σημαντικότερο, οποιαδήποτε εξέλιξη του παίκτη και αν υπάρχει, έστω μέσω του τυπικού Arcade Mode δεν μπορεί να αποθηκευτεί. Αν, λοιπόν, ο παίκτης δεν είναι συνδεδεμένος στην κονσόλα του, ή οι servers είναι εκτός λειτουργίας το παιχνίδι είναι άδειο. Η επιλογή του always online έγινε για να αποφευχθεί το μοντάρισμα των saves από τους παίκτες, ειδικά με την έμφαση που υπάρχει στο online play, όμως αυτό οδηγεί αμέσως στο πρόβλημα ότι με το παραμικρό down των server, δεν υπάρχει παιχνίδι σε οποιαδήποτε μορφή για κανέναν. Αυτό, κατά την άποψή μου, είναι άσχημο και με υποχρεώνει να θέσω το παρόν review σε in-progress status, μιας και θα ακολουθήσει και δεύτερο, ολοκληρωμένο κείμενο.

Πριν ξεκινήσω θα ήθελα να αναφερθώ στη σχέση μου με τη σειρά. Το Gran Turismo για εμένα είναι ο πρώτος μεγάλος “gaming” έρωτας, ήταν το παιχνίδι που με μάγεψε και με έκανε gamer. Ακριβώς όμως σαν την πρώτη μεγάλη σχέση, εθελοτυφλούσα για τα λάθη και φορούσα παρωπίδες για ό,τι στραβό υπήρχε και μου ήταν δύσκολο μέχρι και να σκεφτώ ότι υπάρχει κάτι ίσο ή καλύτερο, με τη δικαιολογία “καλό είναι, αλλά σαν το GT, κανένα”. Χρόνια μετά και αφού έχω “χωρίσει” με τη σειρά, έχω γνωρίσει “άλλες”, έχω σταματήσει να δείχνω την ίδια επιείκεια με παλαιότερα, λόγω νοσταλγίας, πάθους αλλά κυρίως ημιμάθειας κι έχω φτάσει στο σημείο να μπορώ να βγάλω τις παρωπίδες του παρελθόντος και να κρίνω αντικειμενικά ό,τι κυκλοφορεί η Polyphony Digital. Η αλήθεια είναι ότι το GT Sport εξαρχής το είχα πάρει με στραβό μάτι.

Αυτός ο θυμός ήταν αποτέλεσμα της πορείας που είχε η σειρά και του πόσο κολλημένη ήταν στο παρελθόν, την ώρα που ο ανταγωνισμός έκανε όχι βήματα, αλλά άλματα στη νέα εποχή. Δεν παρακολουθούσα τα νέα, δεν έβλεπα τα trailer, δεν είχα διάθεση να ακολουθήσω οικειοθελώς την εξέλιξη του παιχνιδιού, αυτό γινόταν καθαρά λόγω της ύπαρξής μου στο site. Δεν ασχολήθηκα με την πρώτη φάση της BETA, γι’ αυτό διαβάσατε κείμενο από τον αρχισυντάκτη και είχα αποστασιοποιηθεί από οτιδήποτε αφορούσε τη σειρά, μέχρι να «κλειδωθεί» επιτέλους η ημερομηνία κυκλοφορίας. Αυτή η στάση μου ήταν κάτι το οποίο ξεκίνησε ως πείσμα αρχικά, σαν μία διαμαρτυρία στα ίδια μου τα θέλω, όμως είχε σαν αποτέλεσμα να “απολυμάνει” τη σκέψη και την κρίση μου από οποιοδήποτε συναίσθημα τρέφω προς τη σειρά. Έτσι παίρνοντας στα χέρια μου το GT Sport ξεκίνησα από μηδενική βάση.

Ξεκινώντας, λοιπόν, θα ήθελα να εξηγήσω τι εστί Gran Turismo. To GT είναι ένα παιχνίδι αγώνων με αυτοκίνητα με βασικό στοιχείο τον ρεαλισμό. Τα οχήματα και οι διαδρομές είναι πραγματικές ή καλύτερα, βασισμένες σε πραγματικά μοντέλα και τοποθεσίες, η οδήγηση χαρακτηρίζεται μερικώς από ρεαλισμό, αλλά το κύριο στοιχείο που το διαφοροποιεί είναι η ατμόσφαιρά του. Το παιχνίδι είναι δημιουργημένο από την Polyphony Digital με βασικό εγκέφαλο τον Kazunori Yamauchi. Όλοι τους γεννημένοι και μεγαλωμένοι στην Ιαπωνία, έχουν επιρροές από τον Ιαπωνικό τρόπο ζωής και αισθητικής. Στην ιαπωνική κουλτούρα κάθε τι ξένο και εισαγόμενο πολλές φορές, εξευγενίζεται και προσαρμόζεται στην κουλτούρα τους και αρκετές φορές αποκτά ένα δικό του χαρακτήρα.

Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί όποιος έχει παίξει άλλα ιαπωνικά racing παιχνίδια έχει επαφή με μία πιο παραδοσιακή εκδοχή της ιαπωνικής κουλτούρας, ενώ το Gran Turismo έχει μία ατμόσφαιρα εξευγενισμένης δυτικής κουλτούρας. Κάθε φορά που κάποιος θα παίξει ένα GT θα ακούσει χαλαρή μουσική σαν να είναι σε ένα πιάνο μπαρ ή κάποιο τζαζ κλαμπ, θα έχει εικόνα με ζεστούς τόνους χρωμάτων, οι ήχοι στα μενού θα έχουν μία φινέτσα, τα μοντέλα των αυτοκινήτων θα παρουσιάζονται ως έργα τέχνης και όλα αυτά θα έχουν μία αρμονία μεταξύ τους. Αυτή η ατμόσφαιρα είναι κατεμέ το σημαντικότερο και ταυτόχρονα πιο ασήμαντο σε ένα Gran Turismo, καθώς υπάρχει με τέτοιο τρόπο σε όλες τις φάσεις παιχνιδιού, από το browsing στα μενού μέχρι τους αγώνες, αλλά τονίζει, ποτέ δεν επισκιάζει το σημείο προσοχής.

Το GT Sport από την πρώτη στιγμή που παρουσιάστηκε, δεν μου γέμισε το μάτι, καταρχάς από το όνομά του. Δεν έχει το όνομα που όλη η κοινότητα περίμενε να ακούσει, δεν είναι το Gran Turismo 7, δεν έχει την ίδια βαρύτητα. Έτσι, λοιπόν, όποιος πιάσει το GT Sport ως το GT7, εξαρχής δεν θα ικανοποιηθεί, γιατί το GT Sport ενώ έχει τα θεμέλια της σειράς, επικεντρώνεται αλλού και ουσιαστικά αποτελεί spin-off και όχι εξέλιξη. Όμως η πρώτη μου επαφή με το παιχνίδι, ήταν κάτι σαν Deja Vu, σαν να έχω ξαναζήσει μία παρόμοια εμπειρία και αυτό το είχα ξανανιώσει με ένα άλλο παιχνίδι, το Gran Turismo. Η δομή του παιχνιδιού είναι ακριβώς ίδια με αυτή του πρώτου GT, με έναν μικρό αριθμό οχημάτων που δεν ακολουθεί την “πεπατημένη”, έναν μικρό αριθμό διαδρομών με τις περισσότερες να είναι φανταστικές αλλά βασισμένες σε πραγματικές τοποθεσίες και το γνωστό μοντέλο καριέρας που υπάρχει από ανέκαθεν στα Gran Turismo, διατηρώντας την ταυτότητά του. Όμως υπάρχει η προσθήκη του Livery Editor, το εξελιγμένο Photo Mode και η έμφαση στο Multiplayer τα οποία ακολουθούν τις τάσεις της εποχής .

Φαίνεται ότι η PD αν και καθυστερημένα, άκουσε τα θέλω του κοινού της έτσι μειώθηκε εντυπωσιακά ο αριθμός οχημάτων του παιχνιδιού, με κάποιες απορίες να υπάρχουν ως προς τα κριτήρια επιλογής τους και προστέθηκε επιτέλους ένας Livery Editor, ο καλύτερος που υπάρχει μέχρι στιγμής σε παιχνίδι, τα οποία αν και δεν είναι αρκετά ώστε να ικανοποιήσουν αυτούς που φωνάζουν για αλλαγές εδώ και χρόνια, σίγουρα δείχνει μία στροφή προς τη σωστή κατεύθυνση. Στο κομμάτι της καριέρας το σήμα κατατεθέν των Gran Turismo, τα διπλώματα, αυτή τη φορά  αναβαθμίζεται και καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της καριέρας. Εκτός του Driving School, τις τυπικές δοκιμασίες των διπλωμάτων, υπάρχει το Racing Etiquette, το οποίο είναι εργαλείο εκμάθησης θεωρίας των αγώνων (χρήση σημαιών, σημάτων), υπάρχει το Circuit Experience, το οποίο είναι εργαλείο εκμάθησης της αγωνιστικής γραμμής για κάθε πίστα και υπάρχει τα Mission Challenges, τα οποία είναι αποστολές. Αυτή η δομή καριέρας είναι ιδανική για το παιχνίδι καθώς είναι μέθοδος εκμάθησης και προετοιμασίας των νέων παικτών για το online κομμάτι του παιχνιδιού, αλλά ικανοποιεί και τους φανατικούς της σειράς που έχουν λιώσει στα διπλώματα. Μεγάλο ρόλο στο ρυθμό εξέλιξης έχουν τρία πράγματα: το Driver Level που αφορά την πορεία εξέλιξης της καριέρας και τα Sportmanship και Driver ratings τα οποία αφορούν το Sport Mode, δηλαδή το multiplayer του παιχνιδιού.

Για τον τεχνικό τομέα οι προσδοκίες μου ήταν κάπως ανάμεικτες. Από τη μία στα γραφικά δεν περίμενα να δω επανάληψη των λαθών του παρελθόντος, αλλά στον ήχο η αλήθεια είναι ότι περίμενα να ακούσω τα πολυαγαπημένα μου πολυμίξερ να κάνουν μεγαλειώδη επιστροφή. Τελικά το αποτέλεσμα βρίσκεται κάπου στη μέση. Όσον αφορά τα γραφικά, απλά αγγίζουν την τελειότητα. Τα μοντέλα των αυτοκινήτων είναι αψεγάδιαστα, οι πίστες γεμάτες ζωντάνια και λεπτομέρεια, ο φωτισμός εξαιρετικός. Πραγματικά μου είναι δύσκολο να βρω κάποιο αρνητικό στοιχείο. Είναι αναμενόμενο να μην υπάρχει ομοιότητα των γραφικών μεταξύ Sport και GT6. Άλλωστε αν υπήρχε κάτι τέτοιο τότε θα μιλούσαμε για αποτυχία, όμως όπως προανέφερα αυτή η ατμόσφαιρα, αυτό το “κάτι”, αυτή η ταυτότητα υπάρχει ακόμη και στη μηχανή γραφικών σαν μία δόση αλατοπίπερου στο φαγητό.

Στα του ήχου, όμως, επιβεβαιώθηκα καθώς τα πολυμίξερ «ζουν και βασιλεύουν». Ενώ η PD έχει κάνει εκτενείς αναφορές στον ανασχεδιασμό του ήχου και στα παράπονα τα οποία υπήρχαν, το τελικό αποτέλεσμα δε δείχνει ανασχεδιασμό από το μηδέν, αλλά στην καλύτερη περίπτωση μερική βελτίωση των ήχων. Ένα από τα αυτοκίνητα με τον χαρακτηριστικότερο ήχο στον κόσμο, το Subaru Impreza, για ακόμη μία φορά δεν έχει το χαρακτηριστικό γρύλισμα του κινητήρα του και ακούγεται σαν το τελευταίο μοντέλο της Mulinex. Το θέμα του ήχου πλέον έχει αγγίξει νέα επίπεδα γραφικότητας σε σημείο που νομίζω ότι από πρόβλημα έχει αναδειχθεί σε κάποιο είδος inside joke, όπως και να έχει όμως δεν είναι εύκολα αποδεκτό.

Και φτάνουμε στο ζουμί. “Gran Turismo, The Real Driving Simulator”, το motto αυτό κάποτε είχε κάποια σημασία, είχε νόημα, είχε ουσία. Σήμερα; Είναι απλά τα μικρά γράμματα κάτω από το όνομα. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, το Gran Turismo είχε χάσει τη μάχη με το ρεαλισμό χρόνια τώρα και η πλειοψηφία της κοινότητας μπορεί να μην το λέει ανοιχτά, αλλά το ξέρει. Κάθε racing παιχνίδι έχει ένα μοντέλο χειρισμού που δεν μοιάζει με κανένα άλλο, έχει κάποια χαρακτηριστικά τα οποία είτε υπάρχουν τυχαία, είτε κάποιες φορές υπάρχουν εσκεμμένα ως μία δόση διαφορετικότητας. Αυτό το αναφέρω γιατί το GT είναι το παιχνίδι που δημιούργησε τη δεύτερη κατηγορία. Πρώτα από όλα το μοντέλο χειρισμού στο GT Sport είναι το ίδιο ακριβώς που χρησιμοποιεί η Polyphony Digital από το Gran Turismo 4 και μετά. Με μικρές “διορθώσεις”, με την προσθήκη παραπάνω παραμετροποιήσεων, αλλά διατηρώντας τα ίδια χαρακτηριστικά χειρισμού εδώ και 13 χρόνια. Ο χειρισμός των GT γίνεται αποδεκτός από το κοινό γρήγορα όχι επειδή είναι καλός, αλλά επειδή είναι επαναλαμβανόμενος.

Όλα τα αυτοκίνητα έχουν βαρύ τιμόνι, παρουσιάζουν υποστροφή και όταν όλα τα βοηθήματα είναι ενεργοποιημένα, όλα μα όλα έχουν την ίδια οδική συμπεριφορά με μόνη διαφορά την ιπποδύναμη. Η ηλικία του μοντέλου χειρισμού φαίνεται από τη συμπεριφορά οποιουδήποτε οχήματος κατά την οδήγηση, το οποίο ενεργοποιεί συγκεκριμένες προκαθορισμένες συμπεριφορές των οχημάτων όταν ενεργοποιηθεί ένα σενάριο, σαν ένα point ‘n’ click παιχνίδι. Σε έναν αγώνα αν πάρω την ίδια στροφή, με την ίδια ταχύτητα, με την ίδια γραμμή το αυτοκίνητο θα παρουσιάσει 3 διαφορετικές συμπεριφορές, τη μία θα παλέψω για να το κρατήσω, την άλλη θα μπει «τραίνο» και την άλλη όταν χάσω το πίσω μέρος, το αυτοκίνητο ρομποτικά θα με πετάξει στην αντίθετη κατεύθυνση (snap oversteer). Αυτό δεν είναι εμφανές σε έναν αγώνα τριών γύρων, αλλά σε μεγαλύτερης διάρκειας αγώνες, τότε που το σύστημα πρέπει να κάνει πολλούς κύκλους λειτουργιών. Και στις 3 περιπτώσεις όμως το feedback του αυτοκινήτου δεν είναι οργανικό, δεν έχει φυσικότητα, είναι ένα αποτέλεσμα ενός preset, κάτι που πριν κάποια χρόνια όταν τέτοια μοντέλα χειρισμού έκαναν την εμφάνισή τους ήταν κάτι πρωτοποριακό. Τώρα όμως που ακόμη και παιχνίδια τρίτης διαλογής χρησιμοποιούν μοντέλα χειρισμού συνεχώς εξελισσόμενα, αυτό δεν μπορεί να προσαρμοστεί στα δεδομένα της εποχής και πρέπει να υπάρξει κάτι νέο. Όταν η οδήγηση σε ένα παιχνίδι, δεν είναι απόλαυση, αλλά διαδικασία εκμάθησης του συστήματος για exploits, τότε κάτι δε γίνεται σωστά.

Όπως προ είπα το GT Sport δεν είναι το Gran Turismo 7. Το GT Sport είναι ένα spin-off της σειράς το οποίο έχει ως κύριο γνώμονα το online. Η μεγάλη ιδέα πίσω από το online κομμάτι του παιχνιδιού είναι το Gran Turismo Academy, το οποίο ξεκίνησε στο GT5, αλλά μεγαλύτερο. Για όσους δεν το γνωρίζουν το GT Academy ήταν ένα πρόγραμμα το οποίο επέτρεπε στους παίκτες του Gran Turismo μέσω online τουρνουά να αποκτήσουν την ευκαιρία να έχουν μία αγωνιστική καριέρα. Το πρόγραμμα είχε επιτυχία, συνεχίστηκε και στο GT6, μετά όμως από ένα διάστημα σταμάτησε. Η βασική ιδέα του προγράμματος είναι οι παίκτες να γνωρίσουν, να αγαπήσουν, να ασχοληθούν με το μηχανοκίνητο αθλητισμό και ίσως να δημιουργήσουν μία καριέρα μέσα από αυτό. Αυτό προσπαθεί στο GT Sport η Polyphony Digital σε συνεργασία με τη FIA, τον παγκόσμιο οργανισμό μηχανοκίνητου αθλητισμού. Το αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας είναι οι παίκτες που συμμετέχουν στα επίσημα online πρωταθλήματα και πληρούν τις in-game προϋποθέσεις (Sportmanship και Driver Ratings) να έχουν το δικαίωμα να βγάλουν μία επίσημη αγωνιστική άδεια, από τη FIA και να μπορούν να συμμετέχουν σε επίσημα πρωταθλήματα ανά τον κόσμο. Αυτό είναι το μεγάλο concept του παιχνιδιού, το οποίο βέβαια ακόμη δεν γνωρίζουμε την έκταση και τη δυναμική του.  

Πέραν όμως αυτής της μεγάλης ιδέας, ο λόγος ύπαρξης του παιχνιδιού είναι το multiplayer, αυτή η “μάστιγα” της εποχής. Με τη δημιουργία μίας mainstream οργανωμένης και αποκλειστικής πλατφόρμας competitive gaming στο χώρο του Racing, το Gran Turismo πρωτοπορεί ή μάλλον θα πρωτοπορούσε, αν είχε κυκλοφορήσει πέρυσι όπως ήταν αναμενόμενο και δεν έδινε την ευκαιρία σε άλλα παιχνίδια του χώρου να αποκτήσουν ένα κομμάτι από την πίτα. Δε μπορώ να πω αν το μοντέλο του GT Sport είναι καλύτερο από το μοντέλο του Forza Motorsport 7 ή το μοντέλο του Project Cars 2, γιατί πολύ απλά δε με ενδιαφέρει όπως νομίζω και τους περισσότερους. Ποτέ δεν έχω ακούσει κάποιον να αγοράζει ένα Racing παιχνίδι και πρώτο του κριτήριο να είναι το online κομμάτι του. Ίσως να το βλέπω εγώ έτσι και να κάνω τρομερό λάθος. Όμως η Sony φαίνεται να δείχνει εμπιστοσύνη στο concept του online καθώς και τα δύο exclusive racing παιχνίδια της έχουν βάση τους το online, αρχής γενομένης από το DriveClub και τώρα το GT Sport.

Μιλώντας έξω από τα δόντια, οι περισσότεροι που διαβάζετε αυτό το κείμενο δεν περιμένετε να ακούσετε την άποψη μου για το παιχνίδι και θα το αποκτήσετε όπως και να ‘χει. Το όνομα Gran Turismo από μόνο του είναι ικανό να πουλήσει το οτιδήποτε και το κοινό θα το αγοράσει, όχι επειδή είναι πρόβατα, αλλά επειδή ποτέ δεν απογοητεύει. Όμως πολλοί είστε εσείς που ψάχνετε την επιβεβαίωση για την αγορά αυτή, να μάθετε αν το παιχνίδι είναι ένα γνήσιο Gran Turismo και η απάντηση είναι καταφατική. Το GT Sport είναι ένα γνήσιο Gran Turismo, δεν χωράει αμφιβολία πάνω σε αυτό. Θα τα πούμε αναλυτικά και πιο ολοκληρωμένα, όταν το παιχνίδι ξεκλειδώσει όλες του τις αρετές, γιατί ακόμη είναι αδύνατον να βγει "review".