Η Ms. Marvel φέρνει έναν νεανικό αέρα και φρεσκάδα στο MCU – Review

Από την πρώτη στιγμή που είδα το Ms. Marvel στα trailers δε μου γέμιζε το μάτι και δεν περίμενα ποτέ ότι παρά το νεανικό και παιδικό της ύφος, θα ήταν μια σειρά με τόση φροντίδα και τσαγανό. Μου φαίνεται ακόμη σουρεαλιστικό που γράφω αυτές τις γραμμές και έρχομαι από το πρώτο επεισόδιο για να γράψω ότι ήταν ανέλπιστα καλό.

Πρόκειται για μια κλασική origin ιστορία, όπου γνωρίζουμε την νεαρή Kamala Khan, μια σούπερ fan της Captain Marvel, την οποία λατρεύει σαν ίνδαλμα σε έναν post-Snap κόσμο στο σύμπαν της Marvel και το πρώτο ενσταντανέ με το κοινό είναι παιχνιδιάρικο, ζωηρό, ονειροπόλο, και συνάμα ζεστό, αυτοαναφορικό τόσο-όσο. Το κυριότερο αίσθημα που μου άφησε είναι ότι μου θύμισε μια καλή παιδική σειρά της Disney από αυτές που βλέπαμε κάποτε μετά το σχολείο ή τα Σαββατοκύριακα, χωρίς να έχει εντελώς εκείνες τις ερασιτεχνικού επιπέδου ερμηνείες και budget.

Μοιάζει με μια πολύ ευχάριστη στο να παρακολουθήσει κανείς σειρά, με εκείνη τη σπιρτάδα των νεανικών Disney σειρών. Και πώς το καταφέρνει; Εκεί είναι θαρρώ που δεν περίμενα να του πω «μπράβο». Η ενέργεια που αναβλύζει στο Ms. Marvel θεωρώ πως προέρχεται πρώτα από την γλυκύτατη Iman Vellani, που ως πρωτοεμφανιζόμενη κάνει μια πάρα πολύ καλή εισαγωγή στο MCU, με τον ρόλο αυτόν να είναι ένα παιδικό όνειρο για αυτήν και φαίνεται στα μάτια της.

Έχει μια ροή που θυμίζει νεανική ταινία βγαλμένη από τα 2000s με την Kamala να προσπαθεί να ξετρυπώσει από το σπίτι, να την καταλάβουν οι υπερπροστατευτικοί γονείς της, να παλέψει με τις ανασφάλειές της και να βρει τη θέση της στον κόσμο, όπως προσπαθούν όλα τα κορίτσια στην ηλικία της. Όλα αυτά τα κάνει χωρίς να υπερβάλει, χωρίς να μοιάζει εξαναγκασμένο το σόου να το πει στην οθόνη για να συμπληρώσει «κουτάκια» της Marvel Studios, όπως το έχουμε δει να συμβαίνει αμέτρητες φορές.

Δεύτερον, θαρρώ πως η γραφή του επειδή βγαίνει από τα comics δεν προσπαθεί να κάνει κάτι διαφορετικό και ίσως ξένο. Ξεπηδούν σκέψεις, όνειρα και επιθυμίες πάνω στην οθόνη και πάνω στον κόσμο της γιατί και η ίδια ζει στον δικό της κόσμο και η οπτικοποίηση αυτών των σκέψεων με ζωντανά σκίτσα και πολύχρωμα γραφικά είναι ένα ξεχωριστό αφηγηματικό μέσο που προσθέτει πόντους στο να γνωρίσουμε την Kamala καλύτερα.

Έπειτα είναι το μοντάζ που πραγματικά είναι μέσα στα καλύτερα, πιο καλαίσθητα και καλοδομημένα από τις μέχρι τώρα σειρές του MCU και μάλλον το πιο πολύπλοκο μετά το Moon Knight. Φυσικά μαζί με τη σκηνοθεσία που εντείνει όλη αυτή τη νεαρή ζωηράδα συνεχώς με πλάνα και κάδρα που όχι μόνο είναι όμορφα αλλά συνθέτουν το πώς θα έπρεπε να γνωρίσουμε την Kamala. Είναι πιθανότατα μια από τις καλύτερες εισαγωγές ήρωα και πρώτο επεισόδιο σειράς του MCU στο Disney Plus; Αρκετά πιθανό.

Κρατάω επιφυλάξεις ωστόσο για μερικές ερμηνείες που δεν μου κάθισαν καλά, όπως για παράδειγμα της μητέρας της Kamala. Αλλά η κυριότερη επιφύλαξή μου είναι τα CGI, τα οποία τελευταία η Marvel στις σειρές της έχει συμπληρώσει περισσότερα «Χ» παρά «τικ».

Δεν είδαμε πολλά στο πρώτο επεισόδιο και δεν τα χρησιμοποίησε τόσο για να εκφέρω πιο ολοκληρωμένα άποψη, αλλά αυτό που τουλάχιστον έκανε είναι να μην τα χρησιμοποιεί λανθασμένα και να είναι όλα γύρω ψηφιοποιημένα (βλ. τη στολή του Moon Knight).

Η παραγωγή του Ms. Marvel μοιάζει πιο στιβαρή γιατί είναι προσγειωμένη, απτή και αληθινή χωρίς υπερβολές στο green screen ή τις LED οθόνες του Mandalorian. Χρησιμοποίησε CGI για τις δυνάμεις της που σίγουρα θα γίνουν debate το γιατί μοιάζουν έτσι και ίσως να εξηγηθεί καλύτερα στα επόμενα.

Επίσης το γεγονός ότι δεν έχει πολλά CGI γύρω γύρω επέτρεψε και στη γενικότερη φωτογραφία της σειράς να είναι τόσο πολύχρωμη όσο έπρεπε και να προσθέσει πόντους σε αυτή τη φρεσκάδα και τη νεανική πλευρά του MCU.

Με ένα τόσο ανέλπιστα καλό πρώτο επεισόδιο μου δημιούργησε ενδιαφέρον να δω τουλάχιστον που θα το πάει και εάν μπορέσει να κρατήσει αυτή την ενέργεια μέχρι το φινάλε.