Book of Boba Fett: Από σταρ έγινε... κομπάρσος στο δικό του σόου | Finale Review

Η επάνοδος του Boba Fett ξεκίνησε προσγειωμένα και μοναχικά με ένα ταξίδι που έμοιαζε να σκάβει στα ενδότερα του χαρακτήρα όσο ποτέ δεν έκανε το Star Wars επί της οθόνης. Δε σας κρύβω ότι άρχιζε να μου αρέσει όσο προχωρούσε αυτό το σχεδόν πνευματικό ταξίδι του Fett να επανακτήσει τη δύναμή του αλλά και να ισχυροποιήσει τον ξερότοπο του Tatooine, χωρίς τις παλιές τυραννικές αρχές του υποκόσμου.

Ήταν και τα κενά που συμπλήρωσε από τη στιγμή που τον κατάπιε το Sharlac pit στο Return of the Jedi και έπειτα που είχαν ενδιαφέρον και ξεδίπλωναν έναν χαρακτήρα που ήταν κάτι παραπάνω από ένας ξερός bounty hunter του διαστήματος με «cool» στολή.

Ειδικά το 3^ο και το 4^ο επεισόδιο που ήταν εν τέλει και τα πιο «Boba Fett-κεντρικά» ήταν το αποκορύφωμα του ύφους αυτής της γωνιάς του “Mandoverse” του Star Wars. Και μετά…το χάος. Έγινε το “big bang” που λέμε και τα ανατρεπτικά Chapter 5 και 6 θα μείνουν χαραγμένα στη μνήμη όλων των Star Wars fans αναμφίβολα καθώς ούτε λίγο ούτε πολύ ήταν σαν μια ταινία-σφήνα που επέκτεινε το ευρύτερο σύμπαν, όπως έκανε το φινάλε του The Mandalorian στη 2^η σεζόν. Κι ας κατέληξε η σειρά να είναι «The Book of Din Djarin”, ήταν θεωρώ ένα ακόμη αναγκαίο βήμα προς ένα άγνωστο κομμάτι του lore του Star Wars, που απόλαυσα κάθε λεπτό του.

Έτσι, σε αυτό το σημείο, θέλω να κλείσω το spoiler free κομμάτι του review διότι θέλω να εκφραστώ χωρίς τα δεσμά των spoilers.

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ SPOILERS ΓΙΑ ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ

Τόσο τεράστιας σημασίας σκηνικά, λοιπόν, συνέβησαν σε αυτά τα δύο επεισόδια, που κάνουν την λίγο-πολύ αναμενόμενη συνάντηση του Din Djarin με τον Boba Fett να επισκιάζεται για τα καλά. Τι είδαμε λοιπόν; Τον Luke Skywalker ξανά! Και πιο…στρωμένο από άποψη de-aged εφέ σε σχέση την προηγούμενη φορά. Φάνηκε εμπράκτως η πρόσληψη του deepfake artist στο πρόσωπο του ψηφιακού νεαρού Luke, όπου η βελτίωση ήταν φανερή. Θα σταθώ για λίγο στα τεχνικά του πράγματος διότι ακόμη και εγώ που έχω ένα εκπαιδευμένο μάτι, η ποιότητα του CGI ξεγελούσε σαν ένα πανάκριβο και καλοδουλεμένο deepfake.

Υπήρχαν στιγμές που πήγα κοντά στην τηλεόραση για να δω τι ακριβώς συμβαίνει καθώς δεν ήταν ότι είδαμε το πρόσωπο του Luke σε ένα σκηνικό με ένα σταθερό φωτισμό, αλλά σε διάφορα σκηνικά και φωτισμούς. Η πιστότητα της δουλειάς που έγινε με εντυπωσίασε τρομερά ακόμη και όταν έσκαγαν ηλιαχτίδες στο πρόσωπο του Jedi Master, καθώς ήταν λες και η Lucasfilm ήθελε να φλεξάρει το πόσο εξέλιξε την τεχνολογία της.

Για να τα λέμε όλα όμως υπήρχαν κάποιες μικρές ατέλειες όπως όταν για παράδειγμα βλέπαμε προφίλ τον Luke, όπου εκεί ξεπρόβαλλε το πρόσωπο του ηθοποιού που έκανε το ντουμπλάρισμα, αλλά σε γενικές γραμμές ήταν υποδειγματικό. Κάποιοι παραπονέθηκαν πως η φωνή του ήταν κάπως ρομποτική, διότι πήραν από το αρχειακό υλικό του Mark Hamill για να δημιουργήσαν μια ψηφιακή de-aged φωνή του Luke σε εκείνη την ηλικία. Αν δεν μου το έλεγαν δε θα καταλάβαινα ότι πρόκειται για μια εντελώς επεξεργασμένη voice acting ερμηνεία, επομένως η ψευδαίσθηση πέτυχε κατά 95% θα έλεγα. Η συζήτηση για την εποχή που οι ηθοποιοί θα ανασταίνονται πειστικά με τον ίδιο τρόπο όμως είναι για κάποια άλλη στιγμή, αν και σίγουρα η τεχνολογία είναι εδώ.

Φεύγοντας από το φλεξάρισμα τεχνολογίας που έκανε πάλι η Disney και οι τεχνικοί της ILM να σταθώ στην ουσία των δύο σφήνα επεισοδίων του “Mando”. Επί της ουσίας αποτελούν μια μεγάλη γέφυρα για την επερχόμενη 3^η σεζόν του Mandalorian αλλά και τη σειρά Ahsoka. Ένα άνευ προηγουμένου fan service ήταν οι σκηνές της εκπαίδευσης του Grogu με τον Luke, που ανατρίχιασαν και έφεραν χαμόγελα σε κάθε fan -ελπίζω να μην ήμουν μόνος μου. Όταν το fan service γίνεται με τόση φροντίδα με τόση προσοχή στη λεπτομέρεια τότε είναι ευπρόσδεκτο το έχω ξαναπεί.

Είδαμε τη γέννηση ουσιαστικά της Jedi σχολής το Luke, αυτής που στη sequel τριλογία είδαμε να καταστρέφεται όταν ο ανιψιός του, Ben Solo, στράφηκε στη σκοτεινή πλευρά. Προστέθηκε δηλαδή ένα ακόμη κομμάτι του παζλ σε ένα από τα ευρύτερα ερωτήματα που άφησε αναπάντητα η sequel τριλογία. Το σίγουρο είναι ότι φυτεύτηκαν και πάλι με φανταστικό τρόπο οι σπόροι για τη συνέχεια αυτών των αφηγηματικών τόξων. Κύριοι Favreau και Filoni σας βγάζω το καπέλο ξανά και δίνω τα εύσημα επίσης στη σκηνοθεσία της Bryce Dallas Howard για το 5^ο επεισόδιο.

Και πολύ εύλογα θα πείτε -όπως και εγώ αναρωτήθηκα- βλέπω τώρα σειρά για τον Boba ή το Mandalorian; Ήταν μια σκέψη στην οποία δεν έχω καταλήξει εάν θα είμαι από τη μία ούτε από την άλλη και να εξηγήσω. Από τη μία ήταν αναγκαία η γεφύρωση όταν ο Boba Fett εμφανίστηκε σαν cameo στη σειρά του Mandalorian, από την άλλη όμως τα ευρύτερα κοσμοϊστορικά σκηνικά και cameos που είδαμε, όπως την εκπαίδευση του Baby Yoda στην χαλιναγώγηση της Δύναμης, είναι τόσο ισχυρά σαν εικόνες που επισκίασαν όλο το προηγούμενο ταξίδι.

Σαν τελικά ο Boba Fett να ήταν απλά το τυράκι για να προχωρήσουν το Star Wars σύμπαν χωρίς να φανεί υπερβολικά προοδευτικό για κάποια μερίδα, που θα της φαινόταν παράξενη μια επανεμφάνιση του θρύλου του Luke Skywalker. Και αυτή η επισκίαση εντάθηκε όταν το τελευταίο 7^ο Chapter του Book of Boba Fett ήταν ένα ατελείωτο πιστολίδι και σόου εκρήξεων που το σχεδόν ερασιτεχνικό στιλ δράσης και σκηνοθεσίας του Robert Rodriguez με φόβιζε εξαρχής.

Το φινάλε του λοιπόν, εξαιτίας αυτής της «φτηνιάρικης» προσέγγισης του Rodriguez μου άφησε μια χλιαρή γεύση, τόσο που απλά περίμενα τον Grogu ή τον Luke να σώσουν τη κατάσταση. Ευτυχώς έγινε ένα από τα δύο.

Και όταν λέω φτηνιάρικης υπήρχαν σεκάνς δράσης όπως αυτή του Rancor που καταλάβαινα ότι λόγω budget οπτικά χτυπούσε ταβάνι για μια «απλή» σειρά. Ήταν υπερβολικά blockbuster επιπέδου σκηνικά για μια Star Wars σειρά που ξεκίνησε πιο προσγειωμένα και θα μπορούσε θαρρώ να τελειώσει λίγο πιο… «γουεστερνικά».

Αυτό το κομμάτι τουλάχιστον εκπλήρωσε το μεξικάνικο standoff μεταξύ Boba και Cad Bane που ήταν στα highlights του επεισοδίου -ειδικά με το συναισθηματικό plot twist με τους Tusken Raiders.

Όσο προσωπικά με ένοιαζε να μάθω περισσότερο για τον χαρακτήρα του Boba Fett τα έμαθα, δε νομίζω ότι μου χρειάζεται άλλο όπως για παράδειγμα μια 2^η σεζόν. Ήταν μια συμπαθητική ιστορία εν τέλει ενός λατρεμένου από τους hardcore Star Wars fans, χαρακτήρα που θαρρώ ότι δικαιώθηκαν όσοι το είδαν ή θα το παρακολουθήσουν. Αυτό που πλέον περιμένω είναι τα επόμενα βήματα του Mando, του Grogu, της Ahsoka και του Luke, χωρίς να θέλω να πετάξω στην άκρη το “Boba Fett” περιτύλιγμα.