The Girl in the Spider's Web Review

Η "Lisbeth Salander" που στην μεγάλη οθόνη αρχικά μας συστήθηκε με το πρόσωπο της Noomi Rapace μέσα από το σουηδικό The Girl with the Dragon Tattoo (2009), εξακολούθησε να ‘ζει’ στην σκέψη των θεατών ως ένας πολύ δυνατός φανταστικός χαρακτήρας του 21^ου αιώνα. Το 2011 η εν λόγω αινιγματική γκόθικ φιγούρα ζωντάνεψε μέσα από την φυσιογνωμία της Rooney Mara, όταν ο David Fincher έδωσε το έναυσμα για την αγγλόφωνη μεταφορά της επιτυχημένης αυτής noir σκανδιναβικής μυθοπλασίας. Σήμερα, πια με την υπογραφή του δημιουργού του Don’t Breathe και του Evil Dead, Fede Alvarez, καταφτάνει το The Girl in the Spider’s Web, το 2^ο sequel που έρχεται να προστεθεί στο αντίστοιχο franchise της Sony Pictures, με φόντο πάλι την Στοκχόλμη και με την βραβευμένη με Emmy, Claire Foy (The Crown) να διαδέχεται στην συγκεκριμένη ερμηνεία την παραπάνω προκάτοχό της.

Το φρέσκο αυτό θρίλερ μυστηρίου και ουσιαστικά συνέχεια της αμερικανικής διασκευής των περιπετειών της ‘Salander’, αντλεί έμπνευση από το 4^ο ομώνυμο βιβλίο που έγραψε ο David Lagercrantz σαν επέκταση στο περίφημο τριμερές έπος “Millennium” του Steig Larsson έπειτα και από τον απροσδόκητο θάνατο του πατέρα της διάσημης αυτής αστυνομικής τριλογίας.

Ο μίτος της πλοκής λοιπόν, ξετυλίγεται γύρω από την ατρόμητη, επαναστάτρια-hacker ‘Lisbeth Salander’ (Claire Foy) ο δρόμος της οποίας διασταυρώνεται ξανά με εκείνον του μάχιμου δημοσιογράφου ‘Mikael Blomkvist’ που εν προκειμένω τον ενσαρκώνει ο Sverrir Gudnason (Borg/McEnro) ενώ νωρίτερα τον είχε υποδυθεί ο Michael Nyqvist και αργότερα ο Daniel Craig (Spectre). Η ηρωίδα και παλιά γνώριμη του ρεπόρτερ αυτού που συχνά ρισκάρει την θέση του για χάρη της αλήθειας, ενώνει για ακόμη μία φορά τις δυνάμεις της μαζί του επιχειρώντας να διαχειριστούν μία υπόθεση πολιτικής διαφθοράς, ένα σοβαρό σκάνδαλο ασφαλείας των Η.Π.Α. με τον αστάθμητο παράγοντα όμως να αντιπροσωπεύεται από την αδίστακτη και άμεσα εμπλεκόμενη στο όλο γεγονός ‘Camilla’, την χαμένη αδερφή της ‘Salander’ (Sylvia Hoeks, ‘Blade Runner 2049’).

Χωρίς να έχουν τον χρόνο σύμμαχό τους και με ένα επικίνδυνο ηλεκτρονικό πρόγραμμα ελέγχου του παγκόσμιου πυρηνικού εξοπλισμού να έχει κλαπεί από λάθος άτομα, προσπαθούν να εμποδίσουν πάση θυσία την ενεργοποίησή του. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο θα πυροδοτήσει αναπόφευκτα ένα ντόμινο ολέθριων συνεπειών ικανών να προκαλέσουν τριγμούς ζωτικής σημασίας όχι μόνο σε εθνικό αλλά και σε διεθνές επίπεδο.

Η Claire Foy άφησε το τηλεοπτικό της στέμμα ως Βασίλισσα Ελισάβετ II για να μπει στα παπούτσια μίας ανυπότακτης και αμείλικτης hacker του κυβερνοχώρου, η οποία συνειδητά πάει κόντρα σε κάθε νόρμα του συστήματος τόσο εκ φύσεως όσο και εκ πεποιθήσεως ενώ χτυπάει μεθοδικά σε νευραλγικά σημεία τα κακώς κείμενά του. Και από πλευράς ιδιοσυγκρασίας αλλά και από άποψη ιδεολογίας η ‘Lisbeth’ είναι μία ιδιότυπη δυναμική φεμινιστική εκδοχή της υπεράσπισης του δίκαιου, μία μοντέρνα αντισυμβατική μαχήτρια και τραχιά, μοναχική τιμωρός που αξιοποιεί σαν ορμητήριό της τα προσωπικά high tech καταφύγιά της, πολεμώντας απτόητη κάθε αθέμιτη απειλή.

Η Foy ομολογουμένως μέσω της θαυμαστής υποκριτικής της δεινότητας καταφέρνει να ανταπεξέλθει σε έναν πολύ απαιτητικό και στιβαρό ρόλο. Μάλιστα, τον υποστήριξε με φυσικότητα και πειστικότητα χωρίς να φοβάται να γίνει ένα με μία καταραμένη ηρωίδα που έχει αναμετρηθεί με το μακάβριο και έχει στιγματιστεί από οδυνηρά τραύματα των περασμένων, αλλά που παρ' όλ' αυτά κατόρθωσε να αναγεννηθεί από τις στάχτες της. Η εκφραστικότητα στο διαπεραστικό βλέμμα της ηθοποιού μαγνητίζει κατευθείαν την προσοχή σου και εξωτερικεύει μία πιο ευαίσθητη, πιο ανθρώπινη μεριά της ‘Lisbeth’ κάτι που διαφοροποιείται σε σχέση με τον παγερό και μηχανικά ψυχρό τρόπο αναπαράστασης της ως τώρα.

Οι Steven Knight (Peaky Blinders, Locke, Eastern Promises), Fede Alvarez και Jay Basu επιμελήθηκαν από κοινού το σενάριο του project. Ωστόσο, από την ταινία απουσιάζει αισθητά το στοιχείο της έκπληξης όσον αφορά το κομμάτι των ανατροπών. Δηλαδή, ανιχνεύονται μερικά εμφανή κλισέ που ναι μεν καταναλώνονται εύκολα καθώς εκτυλίσσεται η δράση, αλλά τα οποία μπορεί να αφήσουν μετέωρα κάποια θέματα και να καταστήσουν προβλέψιμο το τι θα επακολουθήσει ως προς την εξέλιξη του μύθου. Δυνατές στιγμές υπάρχουν, εντούτοις χάνονται στο γενικότερο σύνολο του φιλμ όπου εφαρμόζονται δοκιμασμένες συνταγές σασπένς, με τον σκηνοθέτη να μην τολμά να εγκαταλείψει την πεπατημένη από ανάλογου τύπου αφηγήσεις στο σινεμά.

Το προφίλ των υπόλοιπων χαρακτήρων σκιαγραφείται κάπως φευγαλέα, με την εμβάθυνση τους να εμφανίζει αδυναμίες κυρίως αν σταθούμε στον δρώντα που πρεσβεύει την μεριά του ‘κακού’ της ιστορίας, την αδερφή της ‘Salander’ που εν τέλει γεννά το ερώτημα αν πράγματι ήταν τόσο σκληροτράχηλη ή δύσκολη αντίπαλος για την ‘Lisbeth’.

Επιπλέον, η παρουσία της σε όσα διαδραματίζονται ναι μεν εξηγεί σταδιακά τους λόγους σύγκρουσης ανάμεσα στις δυο τους, οι οποίοι σχετίζονται με φαντάσματα του παρελθόντος και τους συνακόλουθους ανοιχτούς τους λογαριασμούς, αλλά το μοτίβο εκδίκησης που επιλέγεται εδώ είναι παραπλήσιο με εκείνο που συναντάται και στο Skyfall, την 23^η  κατασκοπευτική περιπέτεια του πράκτορα ‘James Bond’.

Πάντως, οι σεκάνς με τις καλυμμένες από χιόνι γραφικές τοποθεσίες της Σουηδίας όπου έλαβαν χώρα τα γυρίσματα οπωσδήποτε προσδίδουν στην υποβλητικότητα του έργου και μαζί με την φωτογραφία του Pedro Luque και την μουσική επένδυση του Roque Baños μεσολαβούν βοηθητικά αντισταθμίζοντας κάποια άλλα δομικά κενά του. Το επιτελείο των ηθοποιών συμπληρώνουν ακόμη οι: Lakeith Stanfield (Sorry to Bother You, Get Out), Cameron Britton (Mindhunter), Stephen Merchant, Claes Bang (The Square), Christopher Convery, Synnøve Macody Lund και η Vicky Krieps.

Το The Girl in the Spider’s Web είναι ένα στυλιζαρισμένο με action σκηνές ψυχαγωγικό θέαμα που κινείται στα πλαίσια της βαριάς ατμόσφαιρας ενός αστυνομικού δράματος, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό που να συγκρίνεται με την καθαρόαιμη nordic αισθητική και το αγωνιώδες ύφος της πρωτότυπης κινηματογραφικής ανθολογίας του Niels Arden Oplev ή την ιδιαίτερη προσέγγιση του David Fincher.

Βρείτε την ταινία στο IMDB