Deadpool 2 Movie Review

Στέλλα Παπασαραφιανού

Τον περιμέναμε πώς και πώς να αριβάρει ξανά στο πανί της μεγάλης οθόνης και με το δικό του μοναδικό και αυθάδες στυλ να τα κάνει όλα μαντάρα και να γουστάρει, χαρίζοντάς μας ένα sequel αντάξιο της πρώτης του ταινίας. Και νομίζω δεν μας απογοήτευσε καθόλου ο πιο βωμολόχος και ασυμβίβαστος ήρωας της Marvel που ακούει στο όνομα Deadpool!

Ίσα ίσα που με το 2^ο κεφάλαιο της ιστορίας του επιβεβαιώνει πανηγυρικά τον τίτλο του πιο badass και αμετανόητα αδιόρθωτου χαρακτήρα του εν λόγω σύμπαντος. Ο David Leitch (John Wick,Atomic Blonde) κάθισε στην καρέκλα του σκηνοθέτη και άφησε το υποκριτικό ταλέντο και την χειμαρρώδη του προσωπικότητα του Ryan Reynolds να ξεχειλίσουν σε ένα action θέαμα όπου δεν καταλαβαίνεις πόσο γρήγορα περνάει η ώρα.

Αυτή τη φορά ο απείθαρχος Wade Wilson έρχεται αντιμέτωπος με τον Cable (Josh Brolin), έναν αμείλικτο εχθρό σταλμένο από το μέλλον, που έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας μία θανάσιμη αποστολή. Ακόμη όμως και μπροστά σε αυτήν την τρομακτική απειλή ο Deadpool δεν λέει να παρατήσει έτσι εύκολα την απίστευτα προκλητική και ακαταμάχητα αδέξια φύση του μόνο και μόνο επειδή ο κόσμος καίγεται! Ο αθυρόστομος «κόκκινος» μισθοφόρος οπλίζεται και πάλι με τις κατάνα του και συγκροτεί το δικό του γκρουπ μεταλλαγμένων συμπολεμιστών, ενώ καλείται να επανεξετάσει κάποια ιδανικά όπως αυτό της φιλίας, της ομαδικότητας και της οικογένειας, χωρίς όμως κάτι τέτοιο να σημαίνει ότι δεν υπάρχει χώρος για λίγη φασαρία και ξύλο!

Μιλάμε ξεκάθαρα για την επιτομή της κατεργαριάς, της αφοπλιστικής ωμότητας και της καφρίλας και όλα αυτά συγκεντρωμένα σε μία περιπέτεια με γενναίες δόσεις δράσης και σκαμπρόζικων αστείων! Ο τύπος αφήνει κατά μέρος τις ντροπές και ξέροντας να απομυθοποιεί ό,τι βαρύγδουπο υπάρχει σε ηρωικά κλισέ δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να τα καυτηριάσει με πολύ ευθύβολες σπόντες προς την DC. Μεταξύ άλλων, έχει ως παίνεμα αυτή του την κλίση προς το πανδαιμόνιο και την αναμπουμπούλα που αρθρώνεται με σβελτάδα, καπατσοσύνη και βιτριολική αίσθηση του χιούμορ. Με όχημά του τον απενοχοποιημένο σαρκασμό αγαπάει να γκρεμίζει τον 4^ο Τοίχο με κραταιό και το στοιχείο της αυτοαναφορικότητας ενώ δεν σταματάει να σε εκπλήσσει μέχρι που σκοπεύει να το τραβήξει! Και πάνω που πας να αναφωνήσεις «Βρε τι έκανε πάλι ο άτιμος!», όλο και κάτι ακόμη θα σκαρφιστεί για να σε ξαφνιάσει με το μέγεθος της απατεωνιάς και της ευθύτητάς του.

Οι ταχύτατες εναλλαγές των επεισοδίων που εξελίσσονται εν προκειμένω συνδυάζονται με αρκετές splatter σκηνές αλλά και καταιγιστικούς ρυθμούς όπου η ένταση και ο αιφνιδιασμός παρέχονται απλόχερα και μέσα από το σενάριο του φιλμ. Εννοείται ότι καθοριστικό ρόλο ως προς αυτή την κατεύθυνση έπαιξε η επεξεργασία των κειμένων από τους Rhett Reese, Paul Wernick, και τον ίδιο τον Ryan Reynolds. Στην επιτυχία του τελικού αποτελέσματος συμβάλει οπωσδήποτε η φωτογραφία του Jonathan Sela, αλλά ενδεχομένως ορισμένοι να έχουν τις ενστάσεις τους όσον αφορά την χρήση των CGI εφέ. Η μουσική επιμέλεια της ταινίας από τον Tyler Bates δίνει μία ευχάριστη πινελιά στην πλοκή η οποία όλως παραδόξως περιλαμβάνει ακούσματα από το ‘Thunderstruck’ των AC/DC μέχρι το ‘Only Time’ της Enya και το ‘Ashes’ της Celine Dion!

Πέραν του πρωταγωνιστή που κάνει την ερμηνεία του αυτή ως σήμα κατατεθέν της καριέρας του, η επιλογή του cast μας δείχνει ότι όλοι τους είναι ένας και ένας! Βλέπουμε λοιπόν, να επιστρέφουν η Morena Baccarin στον ρόλο της γοητευτικής κοπέλας του Wade, της Vanessa, η Leslie Uggams ως η Blind Al, δηλαδή η συμπαθέστατη ηλικιωμένη τυφλή γειτόνισσά του, ο T.J. Miller ως ο Weasel, o κολλητός του και μπάρμαν, καθώς και ο Karan Soni ως ο Dopinder, o φίλτατος ταξιτζής που έχει γίνει πια και επιστήθιος φίλος του Deadpool. Στο επιτελείο των ηθοποιών ανήκουν επίσης οι: Julian Dennison, Zazie Beetz, Brianna Hildebrand, Terry Crews, Stefan Kapičić, Bill Skarsgård, Shioli Kutsuna και τον Jack Kesy. Ωστόσο, αξίζει να σταθούμε και στις αρκετές guest εμφανίσεις που έχει το φιλμ και θα σας αφήσουν είτε με ανοιχτό το στόμα είτε με ένα πλατύ χαμόγελο και καλό είναι να τις ανακαλύψετε μόνοι σας. 

O Deadpool δεν αφήνει τίποτε να πέσει κάτω, πόσο μάλλον μοτίβα που σχετίζονται σημεία-ορόσημα της μοντέρνας pop κουλτούρας, χωρίς να εξαιρεί ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό από το γενικότερο πλαίσιό της. Επιπλέον, είναι σαν να έχει την εποπτεία όλων όσων εκτυλίσσονται μέχρι το πέρας τους, συνιστώντας ταυτόχρονα τον αφηγητή και το κεντρικό πρόσωπο της υπόθεσης. Μέσα από αυτό το ευφάνταστο και πρωτοποριακό μανουβράρισμα κινηματογράφησης του David Leitch αναδεικνύονται και άλλες πτυχές της συγκεκριμένης φιγούρας προσφέροντάς έτσι και την δυνατότητα να αναπτυχθεί περαιτέρω ο μύθος του. Το φινάλε πάντως αλλά και οι post credit σκηνές που μας επιφύλαξαν οι συντελεστές του project είναι χωρίς υπερβολή επικά, με τον Ryan Reynolds βάζει επιτέλους κάποια πράγματα στην θέση τους έστω και κάπως καθυστερημένα!

Το Deadpool 2 δεν φέρνει στο επίκεντρο τον εξιδανικευμένο υπερήρωα που βρίσκεται στο απυρόβλητο. Αντιθέτως, με μία ακομπλεξάριστη λογική κοιτάζει με την όποια αφορμή όχι απλά να τσαλακώσει αλλά να κάνει χαρτοπόλεμο την τυποποιημένη εικόνα που έχει καθιερωθεί για πολλές comic φυσιογνωμίες. Διασκεδάζει με την σοβαροφάνειά τους, την οποία και γειώνει ανελέητα χωρίς όμως να υπάρχει το παραμικρό ίχνος αμηχανίας σε αυτό. Ο κυνισμός με τον οποίο καταρρίπτει κάθε κανόνα και ο,τιδήποτε επιμελώς τακτοποιημένο, η εμφανής αποστροφή του σε καθωσπρεπισμούς, η ενίοτε παιδική του αφέλεια και η τάση του να απλουστεύει καταστάσεις καθιστούν ακόμη πιο ιδιαίτερη την μορφή που είναι, με την εκκεντρικότητά του να φτάνει σε όλο της το μεγαλείο.

Αντώνης Παυλίδης

Όταν ένας σούπερ-στρατιώτης αναλαμβάνει μια αποστολή δολοφονίας, ο Deadpool αναγκάζεται να αναθεωρήσει τις αξίες του για τη φιλία, την οικογένεια και αυτό που πραγματικά σημαίνει να είσαι ήρωας. Ο Cable λοιπόν, είναι ένας πολεμιστής ο οποίος ταξιδεύει πίσω στον χρόνο για να σκοτώσει ένα μεταλλαγμένο αγόρι, ώστε να αποτρέψει κάποια γεγονότα που θα συμβούν στο μέλλον. Η διανομή ρόλων περιλαμβάνει τους νεοφερμένους Josh Brolin ως Cable και Zazie Beetz ως Domino, πλάι στους Brianna Hildebrand ως Negasonic Teenage Warhead, Stefan Kapicic ως Colossus και Ryan Reynolds ως Deadpool.

Ο αθυρόστομος αντιήρωας Deadpool επιστρέφει και φέρνει μαζί του το γνωστό οξύ αναρχοαυτόνομο χιούμορ του. Είναι σίγουρα από τους σούπερ-ήρωες που έχει ξεχωρίσει στο είδος του για την ωμότητα, ανατρεπτική ατμόσφαιρα, αστεία, βία και γενικότερα για τις ασταμάτητες ατάκες με μοναδικό σκοπό να σατιρίσει αλλά και να αυτοσαρκασθεί μέσα σε ένα σύμπαν υπερηρώων. Τα όρια για ακόμη μία φορά απουσιάζουν, με την ταινία να στέλνει ένα σαφές μήνυμα προς τους θεατές πως θα ακολουθήσει ένα απολαυστικό και ξέγνοιαστο δίωρο. Είναι πολλές οι φορές που έχει τύχει να δούμε μία ταινία και να πούμε ότι η πρώτη ήταν σαφώς καλύτερη, το Deadpool 2 σίγουρα δεν ανήκει στην συγκεκριμένη κατηγορία.

Την ταινία σκηνοθετεί ο David Leitch των, άκρως επιτυχημένων ταινιών, John Wick και Atomic Blonde. Ο Αμερικανός σκηνοθέτης καταφέρνει μέσα σε έναν φρενήρη ρυθμό, να δώσει μία άλλη υπόσταση στον κεντρικό ήρωα της ιστορίας και εστιάζει αρκετά στον άνθρωπο πίσω από τις ξεχωριστές και υπερηρωικές δυνάμεις. Αυτό είναι και το στοιχείο που έλειπε στην πρώτη ταινία Deadpool κάνοντας την δεύτερη προσπάθεια ακόμα καλύτερη. Βασικό χαρακτηριστικό του Leitch είναι το ταλέντο και η πλούσια εμπειρία που διαθέτει στην δημιουργία ταινιών δράσης. Με μπόλικη όρεξη για καταιγιστική δράση, μακελειό και αίμα, αφήνει την ιστορία να απλωθεί προσδίδοντας μερικά στοιχεία ρομαντισμού και δράματος, πάντα με την έλλειψη σοβαροφάνειας και πολιτικής ορθότητας που χαρακτηρίζει τις ταινίες Deadpool.

Η απενοχοποιημένη διασκέδαση των συντελεστών της ταινίας διακρίνεται σε όλα της τα επίπεδα ξεχωρίζοντας αυτή των ηθοποιών και του σκηνοθέτη. Ο Ryan Reynolds στον ρόλο του Wade Wilson του ταιριάζει κάτι παραπάνω από γάντι και απογειώνει για ακόμη μία φορά τον χαρακτήρα του κυνικού αιμοσταγή υπερήρωα. Χωρίς κανένα δισταγμό, καταφέρνει να φτάσει το πρόσωπο που υποδύεται στα άκρα και «πετάει» ανελέητα ατάκες για το είδος των κόμικ-ταινιών, την DC, τους σεναριογράφους της ταινίας, τα κλισέ που υπάρχουν στις συγκεκριμένες σειρές και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους.

Σε δεύτερη συνεχόμενη ταινία της Marvel, θα δούμε έναν αρκετά καλογραμμένο «κακό». Με μεγάλη σιγουριά, μπορώ να πω ότι το δεύτερο στοιχείο που με γοήτευσε στην ταινία ήταν ο «κακός» της ιστορίας. Η προσθήκη του Josh Brolin ως Cable προσδίδει μία επιπλέον αγριάδα στον ρόλο και μας χαρίζει ένα απίστευτα δυναμικό ντουέτο με το αντίπαλο δέος του, τον Deadpool. Μία δύναμη εξίσου ισχυρή και άτρωτη όσο και αυτός. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες, όπως η Zazie Beets που υποδύεται την ακαταμάχητη Domino, είναι εκεί για να στηρίξουν την προσπάθεια των βασικών ηρώων στην ιστορία και το κάνουν με μεγάλη επιτυχία.

Εν ολίγοις, το Deadpool για δεύτερη φορά μας κάνει να κλάψουμε κυριολεκτικά από τα γέλια και μας παρουσιάζει ένα ξέφρενο πάρτι γεμάτο δράση και καλοστημένα αστεία που βγαίνουν «φυσικά»  μέσα από τις ακραίες καταστάσεις που ζούνε οι ήρωες μας. Το χαρακτηριστικό δηλαδή που μας έχει κάνει να λατρέψουμε στον συγκεκριμένο σούπερ-ήρωα. Καλή προβολή.

Βρείτε την ταινία στο IMDB