Αγαπημένα Αστυνομικά Θρίλερ

Στο σημερινό άρθρο θα επιχειρήσουμε ένα ταξίδι στον κινηματογραφικό κόσμο του μακάβριου και κακού, μέσα από τα μάτια των ντετέκτιβ που προσπάθησαν να διεισδύσουν και να αποκρυπτογραφήσουν τα άρρωστα μυαλά κάθε στυγνού εγκληματία και κατά συρροή δολοφόνου, στα αληθινά τέρατα δηλαδή που βρίσκονται κάτω από το κρεβάτι μας αλλά και σε κάθε σκοτεινό σοκάκι. Άτομα με αντικοινωνικά και ψυχοπαθητικά στοιχεία, τα οποία είναι ανίκανα να νιώσουν ενοχή και μετάνοια, με έντονο χαρακτηριστικό την συναισθηματική σκληρότητα και αδιαφορία για τον πόνο και δυστυχία που προκαλούν στα θύματα τους. Οι περισότεροι από τους ψυχοπαθείς που θα δούμε σήμερα, έχουν αρκετά καλή αντίληψη της ηθικής και είναι σε θέση να νιώσουν πότε μια πράξη τους είναι σωστή και πότε λανθασμένη, αυτό όμως δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο ώστε να τους αποτρέψει να διαπράξουν το κακό. Τα ψυχολογικά οφέλη που απολαμβάνουν έπειτα από κάθε τους αποτρόπαια πράξη είναι αρκετά για να αφαιρέσουν κάθε φόβο ενοχής και τιμωρίας, οπότε, μιλάμε ουσιαστικά για εκλήματα πάθους, από ιδιοφυείς δολοφόνους με μεθοδικότητα και με μοναδικό αυτοσκοπό την ευχαριστησή τους.

Σχεδόν σε κάθε δολοφονία λοιπόν, τα δύο άτομα που γνωρίζουν ποιός διέπραξε το έγκλημα, είναι το θύμα και ο θύτης. Γεγονός που έχει στοιχειώσει και κομματιάσει ψυχολογικά το μυαλό αστυνομικών-ντετέκτιβ που θέλησαν να βρεθούν στις αθέατες πλευρές του εγκληματικού νου ώστε να διελευκάνουν φρικιαστικές υποθέσεις, χαρίζοντας έτσι την επιθυμητή γαλήνη στις ψυχές των θυμάτων, στις οικογένειες των θυμάτων αλλά και στους ίδιους τους εαυτούς τους. Δυστυχώς γι’αυτούς, στις περισσότερες ταινίες που θα ακολουθήσουν παρακάτω, το αναμενόμενο happy ending, ίσως δεν έρθει ποτέ.

The Silence of The Lambs (1991)

Η Σιωπή των Αμνών θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα του σύγχρονου σινεμά και σίγουρα είναι από τα πιο καθηλωτικά αστυνομικά θρίλερ της ιστορίας του. Σε σκηνοθεσία Jonathan Demme, γνωρίζουμε για πρώτη φορά τον Dr. Hannibal Lecter, τον πιο διάσημο κανίβαλο του κινηματογράφου, ενσαρκωμένο από τον αξεπέραστο Anthony Hopkins. Τα κοντινά πλάνα στο «παγωμένο» βλέμμα του, είναι κάτι που ακόμα και τώρα δεν μπορώ να διαχειριστώ μέσα μου. Μολονότι η εμφάνισή του στην ταινία είναι μόλις 16 λεπτά, η ερμηνεία του κέρδισε το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου και παραμένει ο μικρότερος Α΄ Ρόλος στην ιστορία των Όσκαρ που κέρδισε το βραβείο. Η ατμόσφαιρά του σκοτεινή, σε έναν σκηνοθετικό ρυθμό απόλυτα σαγηνευτικό και με μία Jodie Foster να στέκεται κάτι παραπάνω από άψογα δίπλα στον ιδιοφυή, αιμοβόρο Δόκτορα. Το σενάριο της ταινίας έχει βασιστεί στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Thomas Harris και βραβεύτηκε με πέντε βραβεία Όσκαρ.

Se7en (1995)

Λαιμαργία, απληστία, οκνηρία, περηφάνεια, ηδονή, ζήλεια και οργή. Αυτά είναι τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα στα οποία οι άνθρωποι είναι καταδικασμένοι να «βυθιστούν» και τα οποία θα τους καταδικάσουν στα μάτια του Θεού. Έδω, ένας από τους αγαπημένους μου σύγχρονους σκηνοθέτες του αμερικάνικου σινεμά, ο David Fincher, μας ξεναγεί σε ένα περιβάλλον βροχερό, ψυχρό και εφιαλτικό. Με σκηνές που χειραγωγούν τις αισθήσεις, μας τοποθετεί σε ένα σκηνικό καταδικασμένο χωρίς ελπίδα διαφυγής. «Οταν κοιτάζεις για πολλή ώρα την άβυσσο, τότε και η άβυσσος θα κοιτάξει εσένα».

Η διάσημη αυτή φράση του Friedrich Nietzsche, ταιριάζει απόλυτα με την ψυχοσύνθεση του βετεράνου ντετέκτιβ William Somerset (Morgan Freeman). Μια τραγική φιγούρα της ιστορίας, ένας μηδενιστής, ένας αρκετά πληγωμένος άνθρωπος, πεπεισμένος για έναν κόσμο που δεν πρόκειται να αλλάξει και κατά βάθος ένοχος γιατί δεν παύει να αποτελεί κομμάτι του. Στέκεται δίπλα στον νεαρό και φιλόδοξο David Mills (Brad Pitt) προσπαθώντας να κλείσουν μια υπόθεση που από την αρχή φαντάζει να είναι χαμένη. Ένα ιδιαίτερα καλογραμμένο αστυνομικό-θρίλερ με συγκλονιστικές ερμηνείες και με ένα σοκαριστικό φινάλε που στοίχειωσε μια ολόκληρη γενιά θεατών.

From Hell (2001)

Ο Jack the Ripper είναι ίσως ο πιο διάσημος δολοφόνος στα παγκόσμια χρονικά του εγκλήματος. Γύρω από το όνομα του έχουν γραφτεί αμέτρητα άρθρα, βιβλία, θεατρικά και κινηματογραφικά έργα, ακόμα και μιούζικαλς. Στο From Hell, σκηνοθετημένο από τα αδέλφια Hughes, παρασυρόμαστε, από τις πρώτες κιόλας σκηνές, σε μια υποβλητική ατμόσφαιρα του βικτωριανού Λονδίνου του 19^ου αιώνα και γινόμαστε μάρτυρες σε ένα αιματοβαμμένο σκηνικό όπου η γοτθική αύρα μιας πόλης βυθισμένης στις αλλεπάλληλες φρικτές δολοφονιες από έναν μανιακό σκοτεινό τύπο, κυριαρχεί. Ο επιθεωρητής Abberline (Johnny Depp) της Μητροπολιτικής Αστυνομίας αναλαμβάνει να ξεδιαλύνει την υπόθεση, με μεγάλα ερωτηματικά, απέναντι σε έναν μεθοδικό και ακραίο δολοφόνο. Αυτό που ξεχωρίζει στην ταινία είναι η προσπάθεια να μας δώσει μια διαφορετική προσέγγιση για τον θρύλο του Αντεροβγάλτη αλλά και η υπέροχη φωτογραφία του κινηματογραφιστή Peter Deming, γνωστό για την εξαιρετική του δουλειά στο Mulholland Drive (2001).

Memories of Murder (2003)

Βασισμένο σε αληθινά περιστατικά, τα οποία συνέβησαν στην Κορέα και στην πόλη Hwaseong τον Οκτώβριο του 1986, το Memories of Murder ακολουθεί τους Park Doo-man (Kang-ho Song), Seo Tae-yoon (Sang-kyung Kim) και Cho Yong-koo (Roe-ha Kim), τρείς ντετέκτιβ που βρίσκονται στο κυνήγι του πρώτου serial killer της χώρας τους. Ο σκηνοθέτης Joon-ho Bong μας παρουσιάζει ένα μικρό αριστούργημα και δημιουργεί ένα σφιχτοδεμένο, αστυνομικό θρίλερ που επικεντρώνεται περισσότερο, στον αντίκτυπο που έχει το κυνήγι του δολοφόνου πάνω στους ήρωες μας, αλλά και στο χρώμα του πάθους και του αίματος, το κόκκινο, σε αντίθεση πάντα με τα μουντά χρώματα που επικρατούν στο γενικό σύνολο της ταινίας. Εξαιρετική δραματουργία από τον Bong, αλλά και πολύ ενδιαφέρον σκιαγράφηση των τριών ντετέκτιβ τους οποίους είμαι σίγουρος πως θα λατρέψετε, για διαφορετικούς λόγους τον κάθε έναν. Η χημεία μεταξύ τους κάτι παραπάνω από απολαυστική. Το Memories of Murder είναι σχεδόν αψεγάδιαστο με πολύ ενδιαφέρον στοιχεία κυρίως σκηνοθετικά, φωτογραφικά αλλά και ερμηνευτικά.

Zodiac (2007)

 Ο ασύλληπτος δολοφόνος που σκοτώνει σαδιστικά τα θύματα του και στέλνει κωδικοποιημένα μηνύματα σε εφημερίδες του San Francisco, κάνει αστυνομικούς και δημοσιογράφους που ασχολούνται με την υπόθεση να έρχονται σε ψυχικό αδιέξοδο και επηρεάζονται σε βαθμό μη αναστρέψιμο. Ο Fincher και πάλι, δημουργεί μια υπνωτιστική ατμόσφαιρα με σαγηνευτικές εικόνες από τον αείμνηστο διευθυντή φωτογραφίας Harris Savides. Έχοντας στην διάθεση του ένα εξαιρετικό καστ με όνοματα όπως Robert Downey Jr, Jake Gyllenhaal και Mark Ruffalo, μας γυρίζει σχεδόν 40 χρόνια πίσω, τότε που ολόκληρη η Αμερική παρακολουθούσε μουδιασμένη τις φρικιαστικές δολοφονίες του ψυχοπαθή Zodiac. Ο Fincher επέλεξε να ακολουθήσει έναν τρόπο αποδραματοποιήσης των γεγονότων με μια αφαιρετική διάθεση και αφήνει την δράση να εισχωρήσει στο υποσυνείδητο του θεατή αργά αλλά σταθερά. Το Zodiac είναι ένα μαγευτικό, ατμοσφαιρικό θρίλερ που αποφεύγει με μεγάλη άνεση τις κινηματογραφικές υπερβολές και αφηγείται με μοναδική πιστότητα τα πραγματικά γεγονότα γύρω από τις δολοφονίες του κατά συρροή δολοφόνου.

Κανένας από τους παραπάνω χαρακτήρες των ταινιών που αναλύσαμε, δεν έμεινε ίδιος με το πέρασμα του χρόνου. Ίσως να κοιτάξανε βαθιά μέσα στην άβυσσο, λίγο παράπανω από το επιτρεπτό. Η μανιακή τους εμμονή στο να μπορέσουν να δώσουν τις απαιτούμενες απαντήσεις ώστε να φτάσουν στην λύση του μυστηρίου και να μάθουν τελικά ποιός βρίσκεται πίσω από τις διάφορες δολοφονίες, τους άλλαξε για πάντα. Είναι πλέον όλοι τους τραγικές φιγούρες, βυθισμένοι σε ατελείωτους διαλογισμούς με ένα αιώνιο ερωτηματικό. Ποιός το έκανε;

Αυτά ήταν μερικά από τα δικά μου αγαπημένα αστυνομικά θρίλερ όπου έχω περάσει ώρες ατελείωτες παρέα με κινηματογραφικούς ντετέκτιβ, προσπαθώντας και εγώ μαζί τους να βρώ την λύση του αινίγματος. Όντως λάτρης αυτού του είδους του κινηματογράφου, θα ήταν πραγματικά ενδιαφέρον κάτω στα σχόλια να δω μερικά από τα δικά σας αγαπημένα.