Το Twin Peaks είναι ο "μπαμπάς" όλων των σειρών

Μια λέξη ακούγεται ιδιαίτερα από πολλά χείλη όσων παρακολουθούν σειρές τον τελευταίο καιρό: Twin Peaks. Αν δεν σας λέει τίποτα αυτή η ονομασία, όμως είστε λάτρεις των Breaking Bad, True Detective, Stranger Things, X-Files, Mad Men, Lost, Prison Break και Mr. Robot τότε είστε στο σωστό σημείο γιατί η στιγμή που θα επιστρέψουμε στον "υπέροχο και περίεργο" κόσμο του Twin Peaks σχεδόν 25 χρόνια μετά, έφτασε. Θα χρειαστεί όμως να κάνουμε μια μικρή παράκαμψη. Όσο αργκό, υπερβολική και ιντερνετική κι αν σας φανεί η έκφραση, το Twin Peaks είναι ο…μπαμπάς των παραπάνω σειρών. Όχι δεν υπερβάλλω. Θεωρείται δεδομένο. Όλα ξεκίνησαν το 1990 όταν ο David Lynch έχοντας στο τσεπάκι του την επιτυχία του Blue Velvet, πήρε την απόφαση να μεταφέρει το βιρτουόζικο και παράξενο κινηματογραφικό στυλ του στη μικρή οθόνη. Σε μια ειδυλλιακή πόλη της Βορειοδυτικής Αμερικής γεννήθηκε το μυστήριο του φόνου της Laura Palmer και ο ύποπτος κόσμος του Twin Peaks.

O Lynch λοιπόν είναι υπεύθυνος για την υψηλή ποιότητα των σειρών της τηλεόρασης τα τελευταία χρόνια και αυτός που έβαλε τα θεμέλια για την Χρυσή Εποχή της TV. Τότε η τηλεόραση κατακλυζόταν με σαπουνόπερες, δράματα και αστυνομικές σειρές, των οποίων η πλοκή ήταν συνήθως αυτοτελή. Μετέφερε λοιπόν την πολύπλοκη γραφή και αφήγησή του από τη μεγάλη οθόνη στα σπίτια των Αμερικανών τότε. Ήταν παράτολμο, θρασύ και γεμάτο αυτοπεποίθηση το εγχείρημα του Twin Peaks, τόσο θεματικά, όσο και στυλιστικά. Ήταν κάτι εντελώς πρωτόγνωρο αν αναγνωρίσουμε πως δεν μπορούσε να το κατατάξει κανείς με ευκολία σε ένα genre. Είχε το μυστήριο ενός φόνου, το δράμα μιας σαπουνόπερας, τον τρόμο που παραμόνευε συνεχώς και το χονδροειδές χιούμορ, επομένως ήταν ένα αλλόκοτο υβρίδιο για τα τότε δεδομένα. Δυστυχώς ήταν τόσο μπροστά από την εποχή του που δύο σεζόν μετά, παρά την αρχική πανηγυρική αποδοχή, ακυρώθηκε από το ABC.

Βλέπετε το κοινό τότε δεν είχε συνηθίσει σε σειρές που απαιτούσαν την απόλυτη προσοχή του θεατή, καθώς η τηλεόραση λειτουργούσε σαν… αξεσουάρ στο σαλόνι και κάτι για να περνάει η ώρα και τίποτα παραπάνω, ιδιαίτερα όταν το πράμα πήγαινε στις σειρές, οι οποίες συνήθιζαν να δίνουν το κλείσιμο τους σε κάθε επεισόδιο. Η πολυπλοκότητα και ο βασανιστικά αργός ρυθμός -για τα τότε δεδομένα- εξέλιξης της ιστορίας, ναι μεν να πρόσφερε ένα πρωτοποριακό character development, όμως λειτουργούσε ως τροχοπέδη για το τότε απαίδευτο κοινό. Το κανάλι πίεζε για να λυθεί το μυστήριο της Laura, ενώ ο Lynch δεν είχε σκοπό να δώσει ποτέ απάντηση, κυριολεκτικά ξενέρωσε και έφτιαξε μια πιο χαλαρή αφηγηματικά δεύτερη σεζόν από άποψη βηματισμού.

Και η σκηνοθεσία του ήταν μπροστά από την εποχή της με την εισβολή του κινηματογραφικού "Lynchικού" στυλ στη μικρή οθόνη. Ο Lynch έχοντας στο πλάι του τον Mark Frost έγραψαν τους δικούς τους κανόνες, δίνοντας σημασία στα κάδρα τους και μεταφέροντας την κινηματογραφική οπτική γλώσσα στην τηλεόραση και παρά τους όποιους συμβιβασμούς έκανε, πρωτοπόρησε με ασυνήθιστες γωνίες λήψης, κάδρα με βάθος, ζωηρή κίνηση της κάμερας, αλλά και άδεια κάδρα για να δώσει έμφαση στο δυσοίωνο και το τρομακτικό. 

Μιμητές ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια προσπαθώντας να αντιγράψουν την μοναδική ατμόσφαιρα της σειράς, αλλά σαν το αυθεντικό κανένα. Ήταν ίσως το πρώτο πράγμα που μαγνητίζει κάποιον όταν δει το Twin Peaks και σε αυτό συνέβαλε το ασύλληπτο πεντάγραμμο του μαέστρο Angelo Badalamenti. Ο συνθέτης, υπεύθυνος για τη μουσική της σειράς και το αλησμόνητο Love Τheme. Αν ο Lynch έβαζε το χρώμα και έθετε τις βάσεις για το mood του Peaks, ο Badalamenti το εξύψωνε με τους στοιχειωμένους του ήχους. Κιθάρες, jazz και ακούσματα των 50's και 60's συνέθεταν τις ελαφριές στιγμές, ενώ όταν ο τόνος σκοτείνιαζε το synthesizer εξαπέλυε ζοφερές μελωδίες και ξυπνούσε το απόκοσμο. Εκπαίδευε, επίσης, το κοινό του ηχητικά επιμένοντας να έχει συγκεκριμένα themes για χαρακτήρες και συναισθήματα όπως αυτό της Audrey Horne, της Laura και το Love theme. 

Δεν γίνεται να έχεις δει το Twin Peaks και να μη θυμάσαι τους χαρακτήρες έστω και περιγραφικά και δεν είναι καθόλου τυχαίο, είτε μιλάμε για τη Log Lady, είτε τη Nadine, είτε τον Dr. Jacoby είτε τον εκκεντρικό πρωταγωνιστή μας, Agent Dale Cooper και την αγάπη του για τον καφέ. Η εμμονή του Lynch με τις καρικατούρες της κωμόπολης έγινε ένα από τα σημεία αναφοράς της σειράς, με τις παραξενιές και τις ιδιαιτερότητες τους να αποτυπώνονται ως αξιοσημείωτες οντότητες στα μάτια του θεατή. Μετά από όλα αυτά είναι δύσκολο να φανταστούμε πως θα ήταν η τηλεόραση τη σήμερον ημέρα χωρίς την βαθύτατη συνεισφορά του Twin Peaks, η οποία έδειξε το δρόμο για τα αριστουργήματα της μικρής οθόνης των τελευταίων 10 και κάτι παραπάνω ετών. Ίσως το επίπεδο των παραγωγών να μην ήταν στα επίπεδα που έχουμε συνηθίσει. Ίσως ένας Guilligan να μην είχε δημιουργήσει το Breaking Bad, ένας Pizzolatto το True Detective ή οι Duffer Brothers να μην είχαν φτιάξει το Hawkins του Stranger Things, όπως το ξέρουμε.

Fast forward 25 χρόνια μετά την προφητική τελευταία σκηνή της σειράς. Τώρα που ως τηλεθεατές καταναλώνουμε εύκολα, όπως και όποτε θέλουμε τις σειρές μας, η μοντέρνα τηλεόραση του Netflix και του «bingewatching» ταιριάζει απόλυτα με το όραμα του Lynch. Ο mastermind του Twin Peaks γύρισε τη νέα σεζόν και πάλι με έναν αντισυμβατικό και πρωτοποριακό τρόπο. Τα 18 επεισόδια που απαρτίζουν την τρίτη σεζόν γυρίστηκαν ως μια 18ωρη ταινία, με την ροή να παίρνει επεισοδιακή μορφή μόλις στο μοντάζ και τον Lynch να κάθεται στην καρέκλα του σκηνοθέτη σε όλα τα επεισόδια. Μόνο ένα μικρό μέρος των οργίων που ετοιμάζει για εμάς μπορώ να φανταστώ.

Μάλιστα άξιο θαυμασμού αποτελεί το πώς κρατήθηκε ως επτασφράγιστο μυστικό το σενάριο. Ο Lynch παρέδιδε το σενάριο στους ηθοποιούς μόνο για όση ώρα ήταν στο πλατό και μετά έπρεπε να τα επιστρέψουν και να καταστραφούν. Εξ ού και ο λόγος που έχει καταφέρει να μην υπάρξει ούτε μια διαρροή για τη νέα σεζόν, πράγμα αξιοθαύμαστο στην εποχή του internet και των social media.

Εκεί όπου το Twin Peaks βασιζόταν στο σύνολο του cast, το σαφώς μεγαλύτερο budget και η ελευθερία επέτρεψαν στον Lynch να γράψει 217(!) ξεχωριστούς χαρακτήρες εκ των οποίων μόλις οι 30 περίπου επιστρέφουν. Το ότι θα είναι το τηλεοπτικό γεγονός της χρονιάς φαίνεται από το ότι επιστράτευσε ηθοποιούς όπως οι Naomi Watts (η μούσα του στο Mullholand Drive), Tim Roth, Jim Belushi, Laura Dern, Michael Cera, David Duchovny, Amanda Seyfried, Jennifer Jason Leigh του Hateful Eight, αλλά και η Monica Belluci. Την εμφάνισή τους θα κάνουν επίσης διακεκριμένοι μουσικοί όπως ο Trent Reznor των Nine Inch Nails και ο Eddie Vedder των Pearl Jam. Χωρις καν να ξέρουμε τι ρόλους θα υποδυθούν το άκουσμα όλων αυτών των ονομάτων είναι ικανά να ανεβάσουν τον πήχη της νέας σεζόν. Στις μεγάλες επιστροφές συγκαταλέγεται και αυτή του συνθέτη Angelo Badalamenti.

Πολλά λέγονται για το που θα συναντήσουμε τους χαρακτήρες μας 25 χρόνια μετά. Σε τι κατάσταση βρίσκονται, τι κάνουν και τι άλλαξε στις ζωές τους. Τα δυο πρόσφατα teasers μας έδωσαν μια ελάχιστη γεύση από το τι θα πρέπει να περιμένουμε, όμως αυτά τα λίγα καρέ γέννησαν περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις. Τα κομμάτια του παζλ για τη νέα σεζόν βρίσκονται όλα στο τραπέζι. Όλα δείχνουν απολύτως έτοιμα για το τηλεοπτικό γεγονός της χρονιάς που ακούει στο όνομα Twin Peaks και εμείς έτοιμοι να εισέρθουμε ξανά στον μαγευτικό, παράξενο και υπνωτικό κόσμο του David Lynch, με μια κούπα καφέ σαν τον Agent Cooper. Η πρεμιέρα της τρίτης σεζόν θα γίνει στις 21 Μαΐου με διπλό επεισόδιο.