Back to the Future - Αφιέρωμα

Υπάρχουν πολλές σειρές και πολλές ταινίες, κυρίως με υπερήρωες που απαρτίζουν τη γενικότερη ποπ κουλτούρα μας, όμως υπάρχουν και μερικές που έχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας. Όπως το Back to the Future. Ποιος δεν έχει ονειρευτεί ότι είναι κάτοχος μιας DeLorean (το αυτοκίνητο χρονομηχανή); Ποιος δεν έχει φανταστεί να παίζει με ένα ιπτάμενο skateboard ή να έχει παπούτσια που κουμπώνουν μόνα τους; Τι θα λέγατε για μπουφάν που προσαρμόζεται στο μέγεθός σας και ρούχα που στεγνώνουν μόνα τους; Αυτά είναι μόνο λίγα από τα φανταστικά gadgets που υπάρχουν στην αγαπημένη σειρά ταινιών. Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση πάντα στο Χόλιγουντ, πέρα από το ότι είναι πολύ εύκολο για εκείνο να διαμορφώνει κοινωνικές τάσεις και μόδες, είναι το timing. Το να προσφέρει κάτι στο κοινό, τη σωστή χρονική στιγμή. Είναι παράδοξο και παράξενο, μιας και όσοι έχουν ασχοληθεί με τον κινηματογράφο γνωρίζουν καλά πως για να φτάσει μια ταινία σε εμάς περνούν αρκετά χρόνια. Αυτό, λοιπόν, που μου κάνει εντύπωση πάντα, είναι το πόσο μπροστά βρίσκονται κάποιοι άνθρωποι. Το πώς, ενώ φαινομενικά αργούν πολύ να κάνουν πράξη μια ιδέα τους, δε βρίσκεται κανείς στο ενδιάμεσο να τους κλέψει τη δόξα. Έχει γίνει κι αυτό κάποιες φορές, όμως οι ταινίες εκείνες που ξεχωρίζουν σε κάνουν να αναρωτιέσαι: -Τι στο καλό έκαναν οι υπόλοιποι τόσο καιρό;

Ο Robert Zemeckis είναι εκείνος που φαίνεται να λαμβάνει όλη τη δόξα σχετικά με την δημιουργία του Back to the Future. Παρόλα αυτά, η σύλληψη της ιδέας δεν ήταν δική του άλλα του συνεργάτη του (συγγραφέα και παραγωγού) Bob Gale. Εκείνος, λοιπόν, είχε επισκεφτεί το πατρικό του κάποια στιγμή, και κοιτώντας ένα παλιό άλμπουμ από το σχολείο του πατέρα του, αναρωτήθηκε αν θα μπορούσε να κάνει παρέα με εκείνον στη φωτογραφία. Το νεαρό πατέρα του δηλαδή. Είναι μια ωραία ερώτηση που καθένας μας θα μπορούσε να είχε κάνει για το δικό του πατέρα. Τι είδους άνθρωπος θα ήταν σαν νεαρός; Θα μπορούσα να κάνω παρέα μαζί του; Αν είχα για παράδειγμα μια χρονομηχανή και ταξίδευα πίσω στο χρόνο. Συζητώντας την ιδέα του με τον Zemeckis, και εκείνος με την σειρά του θυμήθηκε μια μητέρα που ισχυριζόταν πως δεν την είχαν φιλήσει ποτέ στο σχολείο, παρόλο που η εμφάνιση της υποδήλωνε το αντίθετο. Και κάπως έτσι, γεννήθηκε το αρχικό σενάριο μιας ταινίας με ταξίδι στο χρόνο.

Το σενάριο από τότε άλλαξε πολλές φορές. Στα αρχικά σχέδια τους ήταν η χρονομηχανή να είναι ένα ψυγείο, το οποίο μάλιστα για να επιστρέψει στο ‘σήμερα’ θα έπρεπε να βρεθεί σε κάποια περιοχή όπου γίνονταν δοκιμές ατομικών βομβών. Από καθαρή τύχη και πρόληψη απέρριψαν την ιδέα, μιας και φοβήθηκαν αργότερα πως πολλά παιδιά θα κλειδώνονταν στα ψυγεία τους με άσχημα αποτελέσματα. Η χρονομηχανή έτσι πήρε τη μορφή του θρυλικού αυτοκινήτου που όλοι αγαπήσαμε και εκείνο το ψυγείο με την έκρηξη πυρηνικών βρήκε αργότερα το δρόμο του στο Indiana Jones and the Crystal Skull μιας και είχε μείνει στην μνήμη του Steven Spielberg. Αυτή όμως, δεν θα ήταν η μεγαλύτερη αλλαγή στην παραγωγή της ταινίας…

Αρχικά κανένα studio δεν ήθελε να γυρίσει την ταινία. Ο Zemeckis ήξερε πως μπορούσε να κάνει το όνειρο του πράξη με τη βοήθεια του φίλου του Steven Spielberg, ήθελε όμως να εξασφαλίσει το μέλλον και των δύο, μιας και πιθανή αποτυχία θα σήμαινε πως κανένας δεν θα μπορούσε να τους εμπιστευτεί εύκολα στο μέλλον. Έτσι πίεσε και ξανά πίεσε τα studios, ρίχνοντάς τους την ιδέα, όμως χωρίς αποτέλεσμα. Στο τέλος, είχε μείνει μόνο η ιδέα να το προωθήσουν στην Disney. Όταν το τόλμησαν και αυτό, έλαβαν μια αποκαρδιωτική απάντηση. Η Disney δεν ήθελε μια ταινία όπου μια μητέρα θα ερωτευόταν τον ίδιο της τον γιό από το μέλλον. Φοβήθηκαν πως δε θα περνούσε σωστά μηνύματα στον κόσμο. Έτσι το απέρριψαν. Ο Zemeckis τότε αποφάσισε να τους δείξει πως μπορούσαν να τον εμπιστευτούν εμπορικά, και για αυτό τον λόγο γύρισε το ‘Διαμάντι του Νείλου’ (Romancing the Stone). Όταν άρχισαν να συρρέουν στους κινηματογράφους για αυτήν την περιπέτεια, τότε απέκτησε την καλή φήμη που επιθυμούσε και πλέον όλα τα στούντιο αναρωτιόνταν ποια θα είναι η επόμενη του ταινία και αν θα μπορούσαν να τον έχουν ως αποκλειστικότητα. Στο μυαλό του Zemeckis  όμως μόνο ένα σενάριο υπήρχε. Αυτό του Back to the Future.

Ο Zemeckis και ο Spielberg έφτιαξαν μια ομάδα από κοινού και ρίχτηκαν στη δουλειά μαζί με τον παραγωγό Sydney Sheinberg. Ο τελευταίος μάλιστα έκανε μερικές πολύ σημαντικές διορθώσεις/ παρατηρήσεις για την ταινία καθώς και μία που  θα δοκίμαζε την ομάδα. Καταρχάς πρότεινε να αλλάξει το όνομα της μητέρας από Meg σε Lorainne μιας και ήταν το όνομα της γυναίκας του. Μετά πρότεινε να καθιερωθεί το ‘Doc’ Brown αντί για το ‘Professor’ Brown που ήταν στο σενάριο, και λίγο αργότερα να αντικατασταθεί ο χιμπατζής του ‘Doc’ από έναν σκύλο. Έχοντας κάνει ένα σερί πετυχημένων αλλαγών αποφάσισε να ρίξει στο τραπέζι τη μεγαλύτερη. Αυτή του ονόματος της ταινίας. Δεν του πολύ άρεσε ο τίτλος κι έτσι πρότεινε το ‘Darth Vader from the Planet Pluto’. O Spielberg αναγκάστηκε να του γράψει μια επιστολή παραθέτοντάς του για ποιο λόγο κάτι τέτοιο δε θα μπορούσε να γίνει και εξηγώντας του ότι το ‘αστείο’ του ήταν πολύ καλό, βάζοντας έτσι μια δόση ειρωνείας σε αυτό.

Τα προβλήματα γύρω από τα γυρίσματα της ταινίας τελειωμό δεν είχαν. Ο Spielberg ήθελε οπωσδήποτε τον Michael J. Fox στον πρωταγωνιστικό ρόλο, όμως κάτι τέτοιο δεν ήταν εφικτό γιατί εκείνο τον καιρό έπαιζε σε μια τηλεοπτική σειρά και δεν μπορούσε να σπάσει το συμβόλαιο. Έτσι επέλεξαν τον Eric Stoltz. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν και σχεδόν ολοκληρώθηκαν όταν ο σκηνοθέτης κατάλαβε πως ο πρωταγωνιστής δεν  έβγαζε αυτό το κωμικό στοιχείο που ήταν απαραίτητο για την ταινία. Επίσης δεν είχε καμία σχέση σαν άνθρωπος με τον Martin Mcfly και για αυτό το λόγο αποφάσισαν να λύσουν την συνεργασία τους μαζί του. Τελικά βρέθηκε μια λύση με την τηλεοπτική σειρά, και ο Fox αναγκάστηκε να δουλεύει το πρωί στα γυρίσματα της σειράς, και από το απόγευμα και μετά στην ταινία. Εκείνο τον καιρό όπως έχει εξομολογηθεί η κούραση του ήταν πολύ μεγάλη, άλλα ήθελε τόσο πολύ να πάρει μέρος στην ταινία που δεν τον ένοιαζε. Όπως συμφώνησαν αργότερα παραγωγοί και ηθοποιοί, ο Fox ήταν ο Mcfly. Το σκεϊτμπορντ ήταν η ζωή του και αυτό που έβγαινε στην οθόνη ήταν ουσιαστικά μια προέκταση του κανονικού του εαυτού.

Παρόλα αυτά υπάρχει εκεί έξω, κάπου, μια έκδοση της ταινίας με τον Stoltz ως πρωταγωνιστή. Μένει κάποιος να την ανακαλύψει και να τη δούμε συγκρίνοντάς την με την έκδοση που είδαμε στο τέλος. Προβλήματα υπήρξαν και σε ότι αφορά τον Doc Brown μιας και στην αρχή αρνήθηκε να συμμετάσχει στην ταινία. Αργότερα όμως το μετάνιωσε και αποφάσισε να ενσαρκώσει τον τρελούτσικο επιστήμονα. Για να είμαι ειλικρινής δεν είμαι φαν της πρώτης εκείνης ταινίας τόσο πολύ, όσο του Sequel, όμως μπορώ να αναγνωρίσω την αξία και την επιρροή που άσκησε και συνεχίζει να ασκεί στο χώρο του κινηματογράφου άλλα και στον ευρύτερο χώρο της ποπ κουλτούρας. Αξιοσημείωτο είναι πως τα γυρίσματα του δεύτερου και του τρίτου μέρους έγιναν ταυτόχρονα με τους ηθοποιούς να παθαίνουν πολλαπλά μπερδέματα λόγω της φύσης του σεναρίου. Επίσης σημαντικό είναι το γεγονός πως ο πατέρας του πρωταγωνιστή στην ταινία άλλαξε στο νούμερο 2 και 3 μιας και δεν τα βρήκαν στις απαιτήσεις του.

Το Back to the Future δεν είναι μια απλή ταινία. Είναι μια ταινία σταθμός (ακόμη και με τα σκηνοθετικά λάθη της) που δικαίως προκαλεί ποικίλα συναισθήματα στον κόσμο. Η επιτυχία της την έκανε να μετουσιωθεί σε βιντεοπαιχνίδια και κόμικς και να γίνει πρακτικά αθάνατη. Πρόσφατα έτυχε να δω ξανά τη σειρά κινουμένων σχεδίων ‘Rick & Morty’, μια σειρά με σαφείς επιρροές από την ταινία που αν έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε, μην τη χάσετε. Για την ιστορία να αναφέρουμε πως η πρώτη ταινία κατάφερε να κερδίσει ένα Όσκαρ για τα ηχητικά εφέ και να είναι προτεινόμενη για ακόμη 3, ενώ ολόκληρη η σειρά έχει αποσπάσει διάφορα σημαντικά βραβεία και υπήρξε προτεινόμενη στις μεγαλύτερες κατηγορίες διοργανώσεων. Αυτό που φοβάμαι τον τελευταίο καιρό είναι μια συνέχεια της σειράς ή χειρότερα ένα Reboot από κάποιο studio που θα θελήσει να βγάλει μερικά εύκολα δολάρια. Ελπίζω να μην τύχει να δούμε ποτέ κάτι τέτοιο γιατί εκείνη η ομάδα στα δικά μου μάτια είναι αξεπέραστη, όπως κι αν ακούγεται αυτό στα αυτιά σας.

Βρείτε την πρώτη ταινία στο IMDB