Sausage Party - Movie Review

Λουκάνικα και τάκος, στις επάλξεις!
27 Σεπτεμβρίου 2016 07:35
Sausage Party - Movie Review

Ιδιαίτερη περίπτωση η ταινία, ιδιαίτερη περίπτωση και ο Seth Rogen, αλλά και ο μόνιμος συνεργάτης του τα τελευταία χρόνια, Evan Goldberg.  Καναδός με εβραϊκή καταγωγή και με αρκετά φιλελεύθερες αντιλήψεις λόγω των πεποιθήσεων του οικογενειακού του περιβάλλοντος, ο Seth Rogen όπως μας έχει δείξει και στο παρελθόν, έχει μία ροπή προς το αντισυμβατικό, τις περισσότερες φορές βέβαια μέσα στα όρια της Αμερικάνικης Βιομηχανίας θεάματος. Οι ταινίες με τις οποίες ασχολήθηκε ενεργά τείνουν να προκαλούν ρωγμές στους άγραφους κανόνες του Αμερικάνικου κινηματογράφου και ως ένα σημείο να παίζουν με τους «νόμους» του κινηματογράφου.

3Για παράδειγμα, το Knocked Up θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει και ως μια παραμορφωμένη εκδοχή των ρομαντικών κομεντί της δεκαετίας του 90 ή το Superbad μία εφηβική σεξοκωμωδία που μπορούν να την δουν 30άρηδες και η οποία σε κάνει να γελάς λόγω των προσεγμένων διαλόγων. Γενικά, ο Seth Rogen, ως γνήσιο τέκνο της εβραϊκής κοινότητας έχει ανεπτυγμένο το αίσθημα του αυτοσαρκασμού και το χιούμορ του είναι σχεδόν ακαριαίο και αντανακλαστικό. Πριν δω το Sausage Party πίστευα ότι το This Is The End απεικόνιζε την παραμορφωμένη οπτική που είχε ο Rogen για τον κόσμο του. Βλέποντας το Sausage Party, κατάλαβα ότι αυτή η οπτική δεν περιορίζεται μόνο στον κόσμο του, αλλά επεκτείνεται και στον υπόλοιπο κόσμο.

Η υπόθεση

Τα προϊόντα στα ράφια ενός σουπερμάρκετ έχουν ψυχή και φωνή και νομίζουν ότι όταν τα διαλέγει ένας άνθρωπος και τα βάζει στο καρότσι του αυτά ταξιδεύουν σε κάποιο μαγικό βασίλειο/ παράδεισο/ επέκεινα γενικά και ζούνε αυτά καλά και εμείς καλύτερα. Η αλήθεια βέβαια είναι εντελώς διαφορετική και τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα. Στη διάρκεια της ταινίας παρελαύνουν κοντά λουκάνικα, παραμορφωμένα ψωμάκια, τάκος με αμφισεξουαλικές προτιμήσεις, εβραϊκά μπέιγκελς που μισιούνται με τις αράβικες πίτες, το ζευγάρι στη ζωή peanut butter και jelly και πολλά άλλα.

Η άποψη

Το χιούμορ της ταινίας ίσως σας φανεί χοντροκομμένο και με «ευκολίες» αλλά η ταινία είναι ουσιαστικά πρωτότυπη και από τα πιο φρέσκα προϊόντα που έχουν βγει από μεγάλα Αμερικάνικα στούντιο. Προσωπικά, μόνο την Φρουτοπία του Τριβιζά που έγινε και τηλεοπτική σειρά μπορώ να θυμηθώ ως κάτι συγγενές στο Sausage Party. Βέβαια, οι ομοιότητες δεν είναι πολλές και ο Seth Rogen φυσικά και δεν ξέρει τι εστί Τριβιζάς, αλλά καταλαβαίνετε τι θέλω να πω... Το Sausage Party λειτουργεί ως παραμορφωτικός καθρέφτης των ταινιών κινουμένων σχεδίων της Pixar. Ίδια συνταγή, ίδια δομή, ίδια πλοκή. Το περιπετειώδες ταξίδι των πρωταγωνιστών προς την αλήθεια/ συνειδητοποίηση. Με τη διαφορά ότι στο Sausage Party οι χαρακτήρες των πρωταγωνιστών αγγίζουν περισσότερο τον ρεαλισμό και την καθημερινότητα από τους χαρακτήρες της Pixar και η θεματολογία του είναι αρκετά πιο «επικίνδυνη» από αυτή της Pixar.

Απολύτως λογικό, αφού το Sausage Party απευθύνεται σε ενήλικες. Τα αστεία της ταινίας είναι στην πλειοψηφία τους πετυχημένα και έχουν και ένα βάθος. Αγγίζουν θέματα όπως θρησκεία, τρομοκρατία, ομοφυλοφιλικές σχέσεις, ισότητα των φύλων, ρατσιστικά στερεότυπα και πολλά άλλα με έναν τρόπο καθημερινό, χωρίς ελιτισμούς και χωρίς ακαδημαϊσμούς. Στην Ελλάδα είμαστε συνηθισμένοι στην επίδειξη της απόλυτης γνώσης και της ακαδημαϊκής παιδείας, οπότε ίσως σε κάποιους τους κακοφανεί που η προσέγγιση σε αυτά τα θέματα είναι χαλαρή και διερευνητική. Σε κάποιους θα φανεί χαβαλετζίδικη και παρεϊστικη αλλά η ταινία έχει σοβαρές προθέσεις τις οποίες εκδηλώνει μέσω του χιούμορ.

Στην αίθουσα του κινηματογράφου ένιωσα άσχημα γιατί ήμουν ίσως ο μοναδικός που γελούσε με την ψυχή του. Η Αγγλία βέβαια, αλλά και η Ευρώπη γενικά, ποτέ δεν μπόρεσε να καταλάβει τέτοιες κωμωδίες που σε κάνουν να γελάς με την πραγματικότητα και τον στιγνό ρεαλισμό της θεματολογίας τους. Οι Ευρωπαίοι θα πούν ότι τους αρέσει για παράδειγμα ο Richard Pryor ή ο Louis CK αλλά αδυνατούν να καταλάβουν την αστεία πλευρά του ρεαλισμού που εκπέμπουν σε κάθε τους έκφραση. Η Ευρώπη θα γελάσει με τα δύο άκρα μιας υποτιθέμενης κλίμακας χιούμορ. Από τη μία με τις τραγελαφικές παρεξηγήσεις, με τα κωμικοτραγικά μπερδέματα, με τους παλιάτσους και τις «μούτες» αλά Louis de Funès και από την άλλη με τον Woody Allen.

Οι Αμερικάνοι και οι Καναδοί κωμικοί της εποχής μας, συμπεριλαμβανομένου και του Seth Rogen, βρίσκονται ακριβώς στη μέση. Γι’αυτό και θεωρώ ότι ζούμε σε καλή εποχή και το χιούμορ που παράγεται από ταινίες σαν το Sausage Party δεν είναι στατικό και περιορισμένο αλλά πρωτότυπο, προοδευτικό και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΣΤΕΙΟ. Να τονίσω ότι η ταινία απευθύνεται σε ενήλικες και δεν είναι για μικρά παιδιά. Επίσης, να πω ξανά ότι θα δείτε πολλές «περίεργες» καταστάσεις και καλό θα ήταν να είστε προετοιμασμένοι για όλα, με την τελευταία σκηνή να είναι το αποκορύφωμα της «περιέργειας». Όπως είπε και ο Seth Rogen, «I’m surprised they let us make this movie».

Γενικά, σας προτείνω να δείτε το Sausage Party γιατί είναι πραγματικά αστείο, καλόγουστο(ναι, καλόγουστο, καλά διαβάσατε), πρωτότυπο, έχει νοηματικό βάθος και έχει πραγματικό λόγο ύπαρξης. Επίσης, η θεματολογία του είναι ρεαλιστική και επίκαιρη. Θα σας πρότεινα και παρόμοιες ταινίες να δείτε, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ ή να βρω κάποια.

Βρείτε την ταινία στο IMDB